یک آسیب شایع تشکیلاتی
در هر تشکل افرادی هستند که با عنوان نسل اول یا موسسین شناخته می شوند که ارتباط با نسل اول جذب شده در مجموعه هم با همین افراد بوده است اما با گذشت زمان که مخاطب اول جای خود را به نسل بعد از خودش می دهد، موسسین سنشان بالا می رود و دیگر نمی توانند آنطور که باید به مخاطب رسیدگی کنند ولذا نگهداشت مخاطب با مشکل مواجه می شود که در نهایت این مسئله می تواند موجب از کار افتادن مجموعه شود.
شاید دیده باشید که بسیاری از مجموعه ها، مساجد، پایگاه ها و... در برهه ای بسیار عالی عمل میکنند ولی با گذشت چند سال به رکود و سکون می رسند.
اما اگر تشکل بخواهد به حیات خود ادامه دهد باید افرادی را همواره به عنوان #کادر خود تربیت کند.
البته این نکته اساسی است که حتما نمی گوییم افراد در تشکل بمانند و ساختار را حفظ کنند بلکه آنچه مهم است این است که همان عاملی که باعث به وجود آمدن تشکل شده است، همان در اعضا درونی شود تا آنها در هر موقعیتی که بودند اهداف تشکل را دنبال کنند و خود را همچنان یک عضو بدانند نه اینکه ارتباطات، به خاطر زنده شدن خاطرات و یاد گذشته ها باشد.
#آسیب_شناسی
#تشکیلات
مربے محور،نونگاهے اصیل به فرهنگ و تربیت دینی
@morabi_masjed
تشکیلات عاشورایی
معرفتهایی که پای دیگ امام حسین میدهند، گاهی پای منبر نمیدهند!
کنار سفره امام حسین تلنگرهایی برای «ایجاد #کادر و #شبکه_سازی» به برکت امام حسین است.
اینجا به برکت امام حسین هر لحظه و هر اتفاقش سرشار از نکته و درس است...
چگونه یک غذا به دست عزاداران حسینی میرسد؟
مطالعه «نقشها» و نیز فهم «زنجیره ارزش» آن قابل توجه و الهامبخش است.
مراحلی که در این «جریان» طی میشود:
1: باید برای آشپز مقدمات را فراهم کرد. عدهای نیروی «پشتیبانی» نخود و لوبیای آش را تهیه میکنند. نقش واحد «حمل و نقل» از همین ابتدا دیده میشود...
2: جناب آشپز بر اساس «محتوا» یعنی نخود و لوبیا و «نقشه راهِ» خود، دست به پخت غذا یا همان آش میزند.
3: دیگ غذا حاضر است. عدهای باید آن را «بستهبندی» کنند و در کاسهها و «ظروف قابل ارائه مخاطب» ظرف کنند.
4: هنوز خوراک به دست عزاداران حسینی نرسیده است. هرجای این ماجرا بلنگد، غذا به اهلش نرسیده است. اینجا نقش «توزیع» مهم مینماید.
البته در طول مسیر، بعضی نقشها هم باید حضوری دائمی داشته باشد: مثل نقش «حمل و نقل»
***
نکته قابل توجهی که نباید فراموش کرد این است که هرچند هر لحظه این کار سرشار از «اجر و ثواب» است؛ اما کسی اینجا صرفا به ثوابش دلخوش نیست و به آن بسنده نمیکند. برای همین تا لحظه شکوهمند تقدیم غذا به عزاداران از پا نمینشیند. اینجا کسی برای رفع تکلیف کار نمیکند و «اثربخشی» کار برایشان مهم است!
شاید من علم آشپزی ندانم! اما اگر بسته به «توان، تمایل و نیاز»، جای خود را بشناسم عملا در «خط تولید آش« نقشی ایفا خواهم کرد که از آشپز به تنهایی ساخته نیست. گاهی اجر کمک آشپز شدن کم از اجر آشپزی نیست!
لازم نیست همه آشپز باشند تا امام حسین از آنها راضی شود؛ اصلا بعضی اگر آشپز شوند امام حسین از آنها راضی نیست! چون کار را خراب میکنند! مهم آن است که «جایگاه» خودت را بشناسی.
***
کارهای #فرهنگی نیز به یک چنین «زنجیره ارزشی» و «کادری منسجم و تشکیلاتی» محتاج است؛
#تشکیلات_عاشورایی!
معرفتهایی که پای دیگ امام حسین میدهند، گاهی پای منبر نمیدهند!
***
تو چه کمکی به آشپز در «تکمیل فرایند» پخت و پز و توزیع میتوانی بدهی؟
پشتیبانی و پیگیری تولید محتوای آش؟
پخت آش و تولید آن؟
برنامه کردن و قالب ریزی در قالبهای قابل ارائه به مخاطب؟
توزیع و نشر آش؟
کدام؟!
جای خودت را بشناس!
#تشکیلات
#عاشورا
#محرم
مربی محور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی
@morbi_masjed
تشکیلات عاشورایی
معرفتهایی که پای دیگ امام حسین میدهند، گاهی پای منبر نمیدهند!
کنار سفره امام حسین تلنگرهایی برای «ایجاد #کادر و #شبکه_سازی» به برکت امام حسین است.
اینجا به برکت امام حسین هر لحظه و هر اتفاقش سرشار از نکته و درس است...
چگونه یک غذا به دست عزاداران حسینی میرسد؟
مطالعه «نقشها» و نیز فهم «زنجیره ارزش» آن قابل توجه و الهامبخش است.
مراحلی که در این «جریان» طی میشود:
1: باید برای آشپز مقدمات را فراهم کرد. عدهای نیروی «پشتیبانی» نخود و لوبیای آش را تهیه میکنند. نقش واحد «حمل و نقل» از همین ابتدا دیده میشود...
2: جناب آشپز بر اساس «محتوا» یعنی نخود و لوبیا و «نقشه راهِ» خود، دست به پخت غذا یا همان آش میزند.
3: دیگ غذا حاضر است. عدهای باید آن را «بستهبندی» کنند و در کاسهها و «ظروف قابل ارائه مخاطب» ظرف کنند.
4: هنوز خوراک به دست عزاداران حسینی نرسیده است. هرجای این ماجرا بلنگد، غذا به اهلش نرسیده است. اینجا نقش «توزیع» مهم مینماید.
البته در طول مسیر، بعضی نقشها هم باید حضوری دائمی داشته باشد: مثل نقش «حمل و نقل»
*
نکته قابل توجهی که نباید فراموش کرد این است که هرچند هر لحظه این کار سرشار از «اجر و ثواب» است؛ اما کسی اینجا صرفا به ثوابش دلخوش نیست و به آن بسنده نمیکند. برای همین تا لحظه شکوهمند تقدیم غذا به عزاداران از پا نمینشیند. اینجا کسی برای رفع تکلیف کار نمیکند و «اثربخشی» کار برایشان مهم است!
شاید من علم آشپزی ندانم! اما اگر بسته به «توان، تمایل و نیاز»، جای خود را بشناسم عملا در «خط تولید آش« نقشی ایفا خواهم کرد که از آشپز به تنهایی ساخته نیست. گاهی اجر کمک آشپز شدن کم از اجر آشپزی نیست!
لازم نیست همه آشپز باشند تا امام حسین از آنها راضی شود؛ اصلا بعضی اگر آشپز شوند امام حسین از آنها راضی نیست! چون کار را خراب میکنند! مهم آن است که «جایگاه» خودت را بشناسی.
*
کارهای #فرهنگی نیز به یک چنین «زنجیره ارزشی» و «کادری منسجم و تشکیلاتی» محتاج است؛
#تشکیلات_عاشورایی!
معرفتهایی که پای دیگ امام حسین میدهند، گاهی پای منبر نمیدهند!
***
تو چه کمکی به آشپز در «تکمیل فرایند» پخت و پز و توزیع میتوانی بدهی؟
پشتیبانی و پیگیری تولید محتوای آش؟
پخت آش و تولید آن؟
برنامه کردن و قالب ریزی در قالبهای قابل ارائه به مخاطب؟
توزیع و نشر آش؟
کدام؟!
جای خودت را بشناس!
#تشکیلات #تشکیلاتی
#عاشورا #مربی_محور
#محرم #مربی
مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی
http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf
یک آسیب شایع تشکیلاتی
در هر تشکل افرادی هستند که با عنوان نسل اول یا موسسین شناخته می شوند که ارتباط با نسل اول جذب شده در مجموعه هم با همین افراد بوده است اما با گذشت زمان که مخاطب اول جای خود را به نسل بعد از خودش می دهد، موسسین سنشان بالا می رود و دیگر نمی توانند آنطور که باید به مخاطب رسیدگی کنند ولذا نگهداشت مخاطب با مشکل مواجه می شود که در نهایت این مسئله می تواند موجب از کار افتادن مجموعه شود.
شاید دیده باشید که بسیاری از مجموعه ها، مساجد، پایگاه ها و... در برهه ای بسیار عالی عمل میکنند ولی با گذشت چند سال به رکود و سکون می رسند.
اما اگر تشکل بخواهد به حیات خود ادامه دهد باید افرادی را همواره به عنوان #کادر خود تربیت کند.
البته این نکته اساسی است که حتما نمی گوییم افراد در تشکل بمانند و ساختار را حفظ کنند بلکه آنچه مهم است این است که همان عاملی که باعث به وجود آمدن تشکل شده است، همان در اعضا درونی شود تا آنها در هر موقعیتی که بودند اهداف تشکل را دنبال کنند و خود را همچنان یک عضو بدانند نه اینکه ارتباطات، به خاطر زنده شدن خاطرات و یاد گذشته ها باشد.
#آسیب_شناسی
#تشکیلات #مربی
#مربی_محور
مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی
http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf
اهمیت کادرسازی و نیروی کادر
حجت الاسلام حميدرضا ترابی
طبعاً وقتی انسان نیرویی تربیت میکند، نیرو در همه طیفی هست. اما یکی حلقه اولیه هست که مهم است و این حلقه را باید کجا تربیت کنی؟ این حلقه اولی خیلی مهم هست و بدون آن نمیتوان کار را پیش برد.
شهید علی انصاری، استاندار گیلان بود که تحت نظر آیتالله محمدی گیلانی تربیت شد. تحصیلاتش را در آمریکا تمام کرد و داشت پایانامهاش را مینوشت که به ایشان زنگ زدند در آمریکا که امام(ره) فرموده است بیایید! نیرو نیاز داریم.
حالا ما چند نفر داریم که با یک تلفن، رساله دوره دکترا را در آمریکا رها کند و بیاید میدان؟
ایشان خیلی راحت میآید و بعدها شهید میشود. البته بعد از درگیریهایی که با منافقین و طرفداران بنی صدر در استان داشته است.
ما چند ردیف کار داریم. یک، کاری که میتوان گفت کار رسانهای و تبلیغاتی. یک کار هم کار فرهنگی است که کتاب نوشتن، مقاله نوشتن و... از جمله آنها است یا کانونی میزنیم و تابستانها فعالیت میکنیم. بعد هم همدیگر را نمیبینیم. مثل این اردوهای جهادی که هر سال در یک جایی میروند و چند نفر را میبینند. هر کدام از این کارها در نوع خودش خوب و مورد نیاز هست. یک کار هم داریم که کار تبلیغی سنتی است که سنت حوزههای علمیه بوده است؛ یعنی منبر دارند، هئیت میروند. حالا ممکن است مرتب برگزار شود یا شاید نظم و نسق جدی نداشته باشد.
بالاتر از همه این کارها، کار تربیتی است.
در کار تربیتی باید خروجیها را دقیقاً بیابید. یک نظم و انضباطی دارد. این آدم باید در همه ابعاد رشد پیدا کند. ابعاد سیاسی، اجتماعی، اخلاقی، انقلابی، عاطفی و حتی ابعاد مهارتی؛ یعنی باید یک آدم باعُرضه و توانمندی باشد؛ انسان سالم و بانشاطی باشد. آدم دانا و دانشمند باشد. ما چنین آدمهایی را نیاز داریم. به این میگویند زندگی جهادی و به این فرد میگویند مجاهد فی سبیلالله.
مثل مالک اشتر که هم مجتهد است و هم فرمانده لشکر هست، هم فرماندار و استاندار، هم آدم اخلاقی و زاهدی هست. لذا کار تربیتی از این جنس است.
#کادرسازی
#کادر #مربی
#مربی_محور
مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی
http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf