#تیر_خطرناک_شیطان به جان خودم سوگند، ۱-شيطان تير خطرناكى براى شكار شما بر چلّۀ كمان گذارده، ۲- و تا حد توان كشيده، ۳-و از نزديك‌ترين مكان شما را هدف قرار داده است، ۴-و خطاب به خدا گفته: «پروردگارا! به سبب آن كه مرا گمراه ساختی، دنيا را در چشمهايشان زیبا جلوه مى‌دهم، و همه را گمراه خواهم كرد» ۵-امّا تيرى در تاريكى‌ها، و سنگى بدون هدف رها ساخت فَلَعَمْرِي لَقَدْ فَوَّقَ لَكُمْ سَهْمَ اَلْوَعِيدِ وَ أَغْرَقَ إِلَيْكُمْ بِالنَّزْعِ اَلشَّدِيدِ وَ رَمَاكُمْ مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ فَقَالَ رَبِّ بِمٰا أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي اَلْأَرْضِ وَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ قَذْفاً بِغَيْبٍ بَعِيدٍ وَ رَجْماً بِظَنٍّ غَيْرِ مُصِيب (نهج البلاغه خطبه ۱۹۲ (قاصعه) الف- مرادحضرت که فرمود ( شیطان تیر در تاریکی رهاساخت و گمان غیر درست برد)چیست نظرات متفاوتی گفته شده است از آن جمله ممکن است برای این باشد شیطان خیال کرده همه بندگان را می تواند گمراه کند در حالی بندگان مخلص الهی از دسترس فریب او خارج هستند ب-روایتی که ذیل ایه ۱۶ و ۱۷ سوره مبارکه اعراف از امام باقر علیه السلام در مجمع البیان آمده است خطرناکی و نزدیکی تیر شیطان را به خوبی بیان می کند ایه شریفه این است قالَ فَبِما أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِراطَكَ الْمُسْتَقِيمَ (اعراف۱۶) ثُمَّ لَآتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَيْمانِهِمْ وَ عَنْ شَمائِلِهِمْ وَ لا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شاكِرِينَ (اعراف۱۷) از امام باقر ع روايت شده كه ۱-منظور از حمله پيش رو اين است كه آخرت را در نظرشان بى ارزش مى كنم ۲- و منظور از حمله پشت سر، اين است كه آنها را بجمع مال و بخل از اداى حقوق واجب تشويق مى كنم، تا مال براى ورثه باقى بماند ۳-و مقصود از حمله سمت راست اين است كه دين آنها را فاسد مى كنم و گمراهى را در نظرشان نيكو جلوه مى دهم ۴-و منظور از حمله سمت چپ اين است كه لذتها و شهوات را بر دلهاى ايشان غالب مى كنم. (ترجمه مجمع البیان ج ۹ص۶۵) ج-شیطان بوسیله هرچه که برای انسان زیبا جلوه داده شود اورا می فریبد لذا هرچیزی دنیوی که مورد توجه انسان است و به آن میل و علاقه پیدا می کند باید مواظب بود ممکن است وسیله ای از شیطان برای فریب او باشد د-راه شناخت اینکه آنچه را دوست دارد یا برایش زیباست وسیله فریب شیطان است یا نه آن است ان چیز (خواه داشتن موقعیت اجتماعی باشد یا امور مالی یا علمی و....)اورا به خداوند متعال نزدیک می کند یا خیر https://eitaa.com/jorenab

امام على عليه السلام :  صدق و راستى ، رأسِ دين است  الصِّدقُ رأسُ الدِّينِ .[غرر الحكم : 517 .] به صدق کوش، که خورشید زایَد از نَفَسَت که از دروغ سیه روی گشت صبحِ نخست #حافظ @jorenab

#مراد_از_راسخین_در_علم « وَ اعْلَمْ أَنَّ الرَّاسِخِينَ فِي الْعِلْمِ هُمُ الَّذِينَ أَغْنَاهُمْ عَنِ اقْتِحَامِ السُّدَدِ الْمَضْرُوبَةِ دُونَ الْغُيُوبِ الْإِقْرَارُ بِجُمْلَةِ مَا جَهِلُوا تَفْسِيرَهُ مِنَ الْغَيْبِ الْمَحْجُوبِ » (نهج البلاغه خطبه اشباح) بدان آنها که در علم استوراند  (یعنی کسانی که حقائق را بدرستی درک می کنند ومی دانند چه بخشی با تعمق وتأمل بدست می آید بدان می پردازند وچه چیزی تفکر درآن جز حیرت وسرگردانی , ثمره دیگری ندارد وخود درگیر چنین مسائلی نمی کنند که  مصادیق اتم واعلی راسخین در علم که حدود وثغور علم را آکاهند ,ائمه هدی ( علیهم السلام) هستند) ۱- خداوند آنهارا درآنچه برآنها پوشیده شده است وتفسیر آنرا نمی دانند -زیرا عقل بشر توان درک امور نامحدود را ندارد -واز فرو رفتن در اسراری که پنهان است بی نیاز ساخته است وآنان نیز به عجز خویش معترفند پس اولا ؛اینگونه نیست که تمام علوم بر همه پوشیده باشد بلکه برخی از آنها برای عده ای از اهل علم روشن وآشکار می شود وبعضی نیز روشن نمی شود. در حقیقت علوم به دو دسته تقسیم می شوند یا قابل فهم هستند ویا قابل فهم نیستند وآندسته که قابل فهم هستند را عده ای خاص درک می کنند وبخشی ازآنچه این عده خاص درک کردندبرای عموم قابل بازگو کردن است وعموم باید بسوی این عده خاص یعنی راسخین در علم بروند تا بدانند چه چیزی برای آنها مفید وقابل فهم است ثانیا؛خاصیت علم حقیقی آن است که انسان را با عظمت هستی وافریننده آن آشنا می کند ونوعی خضوع را به ارمغان می آورد  واگر کسی با یاد گرفتن چند اصطلاح دچار غرور وتکبر شده است این علم نیست که اورا مغرور ساخت بلکه مفاهیمی که در ذهن اوست  چون ذهنی است اورا فریفته است زیرا انباری از مفاهیم غیر مطابق با واقع را جمع کرده است ۲-حضرت می فرماید نشانه عالمان حقیقی (آنانکه عالم هستند نه اینکه مفاهیم غیر واقعی را بنام علم در ذهن ذخیره کردند) این است که در برابر عظمت الهی اظهار عجز وناتوانی می کنند ۳-« فَمَدَحَ اللَّهُ  تَعَالَى اعْتِرَافَهُمْ بِالْعَجْزِ عَنْ تَنَاوُلِ مَا لَمْ يُحِيطُوا بِهِ عِلْماً » پس این اعتراف به عجز چون نشان از شناخت حقیقت هستی وخداوند متعال به عنوان آفریننده هستی است خودش علم است لذا خداوند متعال آنهارا بخاطر این اعتراف به عجز از آنچه توان دسترسی به آن ندارند را علم نامیده وآنهارا برای داشتن چنین علمی مدح نموده است ۴-« وَ سَمَّى تَرْكَهُمُ التَّعَمُّقَ فِيمَا لَمْ يُكَلِّفْهُمُ الْبَحْثَ عَنْ كُنْهِهِ رُسُوخاً » وچون به شناختی رسیدند که نمی توانند به حقائق بی شماری دست یابند لذا خودرا برای آن به زحمت نمی اندازند همین نشانه رسوخ واستواری آنها در علم است لذا خداوند ازین جهت آنهارا راسخین واستواران در علم نامیده است ۵-« فَاقْتَصِرْ عَلَى ذَلِكَ وَ لَا تُقَدِّرْ عَظَمَةَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ عَلَى قَدْرِ عَقْلِكَ فَتَكُونَ مِنَ الْهَالِكِينَ» لذا به پرسش کننده می فرماید تو نیز چنین باش وبدان  همه علم در دسترس بشر نیست پس خودت را بشناس واینکه چه بخشی از علم قابل دسترسی است را بدان وخداوند متعالی که نامحدود است وکسی توان احاطه برآن را ندارد با عقل خویش اندازه نگیر زیرا در این صورت باید برای خداوند متعال جسمی مانند آنچه انسان دارد تصور کنی (واینکه زمان ومکان دارد واینکه مانند همه موجودات پیر می شود و...  اموری ازین دست که نشانه جسم  دانستن خداوند است )رابرای خداوند اثبات کنی وروشن است چنین چیزی جز هلاکت چیزی به همراه نخواهد داشت بنابراین نشانه عالم بودن این است که  الف-در ابتداء حدود وثغور خویش را بشناسد ب- وتوان عقلی خویش را در نظر بگیرد ج-واینکه به چه علومی توان دستیابی دارد را مد نظر قرار دهد وبرای بدست آوردن آن بکوشد د-واز فرو رفتن درآنچه امکان دسترسی بدان را ندارد بر حذر باشد زیرا همین  شناخت وفهم ،خود علم است وعلم در حقیقت همین فهم حقایق هستی است که از جمله آن عدم امکان احاطه محدود بر نامحدود است https://eitaa.com/jorenab

يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ ، وَ يَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِينَ ، وَ يَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِينَ . صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ ، وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلِّ شُكْرٍ ، وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طَاعَةٍ   ۱-خدایی ‌که یادش برای یادکنندگان عزت و افتخار است. ۲- و سپاس‌گزاریش، برای سپاس‌گزاران پیروزی و رستگاری است. ۳- و ای آن‌که فرمان برداریش برای فرمانبرداران، نجات و رهایی است. بر محمّد و آلش درود فرست و دل‌های ما را به یادت از هر یادی و زبانمان را به سپاسگزاری‌ات از هر سپاسی و اعضایمان را به طاعتت از هر طاعتی، بی‌خبر گردان. #دعای_یازدهم_صحیفه_سجادیه https://eitaa.com/jorenab

« عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ یَا بُنَیَّ إِنْ کُنْتَ زَعَمْتَ أَنَّ الْکَلَامَ مِنْ فِضَّةٍ فَإِنَّ السُّکُوتَ مِنْ ذَهَبٍ» امـام صـادق (علیه السلام ) فـرمـود: لقـمـان بـه پـسـرش گـفـت : پـسـر جـان اگـر خیال کنى سخن از نقره است ، بدانکه خاموشی از طلا است . کافی، ج۲ صفحه۴۱۱ https://eitaa.com/jorenab

#کیماگری_خداوند_راجع_به_طبیعت_و_انسان ۱-قرآن کریم اشاره میکند به چگونگی ایجاد شیر در حیوانات و اینکه چگونه غذای سالم و مغذی از بین دو چیز پلید و ناپاک به وجود می آورد وَإِنَّ لَکُمْ فِی الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً ۖ نُّسْقِیکُم مِّمَّا فِی بُطُونِهِ مِن بَیْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَّبَنًا خَالِصًا سَائِغًا لِّلشَّارِبِینَ (نحل۶۶) و در آفرینش چهارپایان، برای شما عبرتی است: از درون شکم آنها، از میان غذاهای هضم شده(سرگین) و خون، شیر خالص و گوارابه شما می نوشانیم ۲-یعنی وقتی خداوند اراده میکند فعلی انجام دهد چیزی مانع نیست حتی اگر بیرون آوردن غذای خالص و گوارا ا ز بین دو امر کثیف و نجس باشد ۳-در حالی که انسان غذای سالم و گوارا را به امر پلید و نجس تبدیل میکند وَمِن ثَمَرَاتِ النَّخِیلِ وَالْأَعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَکَرًا وَرِزْقًا حَسَنًا از ثمرات خرما و انگور که از آن شراب و روزی نیکو درست میکنید ۴-همین تفاوت بین فعل الهی و بنده اش کافی است تا انسان به هوش بیاید و درباره انچه انجام میدهد فکر کند اِن فِی ذَلِکَ لَآیَةً لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ (نحل۶۷) ۵-و این کیماگری را نیز در حق انسان انجام میدهد به اینکه اگر انسان به سراغ الهی برود واز دستورات او پیروی کند گناهانش را به حسنه تبدیل میکند مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ(فرقان:۷۰) کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، خداوند سیئات آنان را به حسنات مبدّل می کند بنابراین اولا انسان باید به سوی خداوند حرکت کند تا مورد لطف و رحمت الهی قرار گیردوَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا(فرقان:۷۰) ثانیا نگران گذشته نباشد چرا که خودش گذشته تاریک را روشن و عمر رفته ویران شده را آباد میکند لذا اگر انسان‌به خداوند پناه ببرد به پناهگاه محکم و قوی پناه برده است وَ أَلْجِى ءْ نَفْسَكَ فِي أُمُورِك كُلِّهَا إِلَى إِلهِكَ، فَإِنَّكَ تُلْجِئُهَا إِلَى كَهْفٍ حَرِيزٍ، وَ مَانِعٍ عَزِيزٍ. (نهج البلاغه نامه ۳۱) خود را در همۀ کارها در پناه خدای خویش قرار ده، که اگر چنین کنی به پناهگاهی استوار و در پناه نگهبانی نیرومند درآمده ای https://eitaa.com/jorenab

امام على عليه السلام فرومايه هرگاه از اندازه خود فراتر رود، احوال و رفتارش تغيير كند [و خود را گم كُند] اللَّئيمُ إذا بَلغَ فَوقَ مِقدارِهِ تَنَكَّرَت أحوالُهُ (غرر الحكم : ج۱ص۲۸۸) https://eitaa.com/jorenab