✡️ تسلیحات شیمیایی و پروتکل‌های بی‌خاصیت 1️⃣ در سال ۱۸۷۴ استفاده از #میکروبیولوژی برای اهداف نظامی به‌ندرت به ذهن کسی خطور کرده بود تا این‌که دولت‌های حاضر در #کنفرانس_بروکسل برای تعیین قوانین و رسوم جنگ، توافق کردند استفاده از سَم یا تسلیحات سمّی را در جنگ ممنوع کنند. 2️⃣ در سال ۱۸۹۹، نمایندگان اروپایی در اولین #کنفرانس_صلح_بین‌المللی در لاهه توافق کردند تا از استفاده از موشک‌ها و تجهیزاتی که باعث خفگی یا انتشار #گازهای_زیان‌آور می‌شوند، خودداری کنند. معاهدهٔ ۱۹۰۷ لاهه، که به امضای فرانسه، آلمان، انگلستان و بیشتر دیگر قدرت‌های اروپایی رسید، ممانعت‌های پیشینی را تقویت کرد. 3️⃣ این ممنوعیت و محدودیت‌های ساده، هیچ‌یک ضمانت اجرای مستحکمی نداشت، از این‌رو کاملاً #بی‌فایده بود. در جنگ جهانی اول، هر دو طرف، استفادهٔ زیادی از #تسلیحات_شیمیایی کردند؛ از جمله گاز کلورین، فوسژن، خردل، گاز اشک‌آور و... 4️⃣ در ادامه، معاهدهٔ ۱۹۲۲ واشنگتن استفاده از #سموم یا گازهای خفه‌کننده و تمام مواد یا تجهیزات مشابه را ممنوع کرد. هرچند مجلس سنای آمریکا با این معاهده موافقت کرد، اما معاهدهٔ ۱۹۲۲ عملیاتی نشد، زیرا فرانسه با مفاد آن در ارتباط با جنگ زیردریایی، مخالفت کرد! 5️⃣ مفاد معاهدهٔ واشنگتن مبنایی قرار گرفت برای #پروتکل_ژنو. این معاهده، که در ۱۷ ژوئن ۱۹۲۵ امضا شد در ۸ فوریه ۱۹۲۸ اجرایی شد و اکنون ۱۳۲ کشور از جمله تمام کشورهای بزرگ جهان، عضو آن هستند. پروتکل ژنو استفاده از تسلیحات شیمیایی را ممنوع می‌کند و این ممنوعیت را به «استفاده از روش‌های #باکتریولوژیکی در جنگ» توسعه می‌بخشد. 6️⃣ ایالات متحده پروتکل ژنو را امضا کرد، اما نتوانست آن را تصویب کند!! در دههٔ ۱۹۲۰، رهبری سنا و صنایع شیمیایی آمریکایی توانستند جبههٔ اپوزیسیون موفقی را در برابر این پروتکل ایجاد کنند و سنا هیچ اقدامی را برای تأیید آن نتوانست پیش ببرد. در عوض ایالات متحده خود را پایبند به اصول معاهده نشان داد، اما در طول زمان تفاسیر خاص خود را از پروتکل ژنو به عمل آورد!! ✅ اندیشکدهٔ مطالعات یهود: 🇮🇷👉 @jscenter