جان به فدایِ تو باد که قامتِ هزار مالکِ تنهایی، به نعلین بی‌کسی و غربت تو نمی‌رسد جانا... #نرگس_راد @kalame_alii

داستان زندگی من و امام حسین هم اونجایی شروع شد که توی تاریک‌ترین شب‌های زندگی‌م ، خدا رو با ذکر «یا رادَّ ما قد فات» صدا کردم و او هم به جای تمام چیزهای از دست رفته‌ی زندگی‌م ، حسین(ع) رو بهم داد . و الهی شکر ... @kalame_alii

میگفت:

مسجد کوفه باشد، پسرک/دخترک نشسته باشد کمی عقب‌تر از محراب مسجد، به فکر فرو رفته باشد، مات و مبهوت و متحیر و درمانده شده باشد از فکرها و احوال و روزگارش.

همان لحظه ها شروع کند به مرور کردن تمام حرف‌هایش، یک جاییش دیگر حرف‌ها تبدیل شده باشند به کلمات، کلمات را زمزمه کند و آرام برای خودش گریه کند.

از کلمات برسد به کلمه، برسد به «#علی»، فقط همین کلمه را زمزمه کند برای خودش.

آن وقت ببیند یکی دارد با لهجه شیرین عربی مناجات امیرالمومنین را می‌خواند، پسرک/دخترک مچاله بشود از #درد، «مولای یا مولای انت المولی و انا العبد و هل یرحم العبد الا المولی، مولای یا مولای انت العزیز و انا الذلیل و هل یرحم الذلیل الا العزیز ...» و چشمانش را ببندد. #مولا_علی @kalame_alii

‏به يقين بدان كه تو به همه آرزوهای خود نخواهی رسيد، و تا زمان مرگ بيشتر زندگی نخواهی كرد، و بر راه كسی مي‌روی كه پيش از تو مي‌رفت، پس در به دست آوردن دنيا آرام باش، و در مصرف آنچه به دست آوردی نيكو عمل كن، زيرا چه بسا تلاش بی‌اندازه برای دنيا كه به تاراج رفتن اموال كشانده شد. نهج‌البلاغه |‌‌ نامه‌ی ۳۱ | نامه‌ی علی‌بن‌ابی‌طالب به فرزندش حسن وقتی از جنگ صفین بازمی‌گشت #حکمت @hibook📖

این جمله را از کتابی که دارم می‌خوانم هایلایت کردم: «وقتی دیدم بی‌روضه هم می‌شه گریه کرد، شروع کردم به عَر زدن.» بعد به یاد هزاران بار بی‌دلیل گریه کردنم افتادم که تهش می‌رسیدم به اسم شما. دیدم گریه‌های ناگهانی من، گریه‌های بدون روضه‌ی من هم وصل می‌شود به #یاحسین. کهف و پناه و آرامشی اگر در این دنیا هست نام شماست. #اربعین @kalame_alii

«نفس علی ز فراتها محبوسه، یا لیتها خرجت مع الزفراق، لا خیر بعدک فی الحیاه و انما، ابکی مخافه ان تطول حیاتی: جانم زندانی نفسهایم گشته است، ای کاش این جان و این نفسهایم با هم از وجودم رخت می‌بستند، بعد از تو هیچ خیر در این زندگانی نیست، و گریه‌ام از این است که مبادا حیاتم پس از تو طولانی شود.» * * جمله‌ها از کشتی پهلو شکسته‌ی سید مهدی شجاعی‌ست، نوشته‌اند که فاطمه در فراق پدر این را زمزمه می‌کرد، بعدها جاهای دیگر خواندم که علی نیز در دوری فاطمه همین رباعی مانند را تکرار می‌کرد‌، در خیالم به این فکر می‌کنم  احتمالا حسن و حسین هم همین ابیات را در دوری علی سر داده‌ باشند، و بعدها زینب در غم حسین و‌ عزیزی برای عزیزی دیگر. #اربعین @kalame_alii