👏رفقا قرار بود امروز، ادامه جوابِ پرسشِ شماره: ۱۹ ارسال شود:👇

💢 #قسمت_سوّم: بازتاب فقهی 👥فقهاء در کتاب {صید و ذباحة} یکی از واجباتِ عملِ ذبح را رعایت قبله می دانند. 📝مستند آن ها در این حکم، روایات متعدّدی است که در این زمینه وارد شده است مثلاً در روایتی از امام باقر (علیه السّلام) نقل شده که حضرت فرموده اند: ✅《إذا أردت أن تذبح فاستقبل بذبيحتك القبلة》رجوع شود: وسائل ج ۱۶، ص ۲۲۶. ♦️ نحوه استنباط وجوب از این روایت به این صورت است که فعلِ 《استقبل》 صیغه امر بوده که ظهور در وجوب دارد. از طرفی این مادّه در این باب لازم بوده و بنا به گفته فقهاء به وسیله بای جارّه متعدّی شده است فلذا عبارت 《بذبیحتک》 دربردارنده مفعول این مادّه است. بنابراین حدّاقلّ نتیجه ای که به مقتضای قاعده ادبی (این که اگر فعلی متعدّی باشد نیازمند وقوع بر مفعول است) به دست می آید این است که عمل رو به قبله نمودن باید بر مفعول یعنی ذبیحه یا همان حیوانی که فاعل میخواهد آن را ذبح نماید، واقع گردد. به همین جهت فقهاء در مورد وجوبِ روبه قبله قرار دادن مذبوح اتّفاق نظر دارند. امّا در عین حال بحث دیگری را نیز مطرح کرده اند و آن این که آیا از این روایت و مثل آن می توان وجوبِ رعایتِ قبله را در مورد خود فاعل و ذابح نیز استفاده کرد یا خیر؟

⭕️ ☝️ #ادامه:👇 🔍 منشا طرح این سوال همان مبنای زمخشری و مبرّد بوده که میان تعدیه باب افعال با تعدیه به وسیله بای جارّة قائل به تفاوت می باشند. مطابق این مبنا باید گفته شود: 《علاوه بر این که مذبوح باید رو به قبله قرار گیرد ذابح نیز باید روبه قبله باشد لذا مقصود روایت این می شود: مذبوح را روبه قبله نما و خودت نیز روبه قبله قرار بگیر》. ⚫️نتیجه آن که اگر ذابح رو به قبله نباشد حلّیّت اَکل حاصل نشده و مذبوح، تذکیّه نمی شود، میته شده و حرمت اکل دارد. 🔺 امّا مطابق مبنای ابن هشام و بسیاری از نحویّونِ دیگر که فرقی میان دو طریق مذکور در تعدیه نمی دانند و نهایت دلالت این دو طریق را به دلالت لفظیّه منحصر در این می دانند که مفعول متّصف به اصل فعل می شود، تنها روبه قبله نمودن مذبوح واجب بوده و همین مقدار برای حلّیّت اَکل و حصول تذکیّه کافی بوده و نیازی به رعایت قبله در مورد خود ذابح و فاعل نمی باشد. 👤 مرحوم شهید ثانی (رضوان الله تعالی علیه) اگرچه در #شرح_لمعه_کتاب_الصید_و_الذباحة، اشاره گونه این بحث را از نظر گذرانده و شرط دوّم از شرایط واجب در ذبیحه را اینگونه بیان می کند: 《الثانی: استقبال القبلة بالمذبوح لا استقبال الذابح》 لکن در #مسالک_الأفهام صریحاً در این زمینه سخن گفته و می فرماید: 👇 👆👈《و لا يشترط استقبال الذابح و إن كان ظاهر العبارة [مراد ايشان روايت است] يوهم ذلك [وجوب استقبال الذابح] حيث إنّ ظاهر الاستقبال بها [بالذبيحة] أن يستقبل هو معها أيضاً على حدّ قولك: (ذهبت بزيد) و (انطلفتُ به) بمعنى ذهابهما و انطلاقهما معاً. و #وجه_عدم اعتبار استقباله: أنّ التّعدية بالباء تفيد معنى التعدية بالهمزة كما فى قوله تعالى: ذهب الله بنورهم أي أذهب نورهم). 👤مرحوم صاحب جواهر نیز در جلد ۳۶ صفحه ۱۱۱و ۱۱۲ این بحث را پیگیری کرده و از آن جا که فرقی میان دو طریق مذکور قائل نمی باشد، تنها روبه قبله نمودن مذبوح را واجب می داند. 👏خلاصه آن که فقیه بدون اتّخاذ مبنای ادبی در این مساله نمی تواند حکم را استنباط نماید. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝لینک #جدید گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

✋ #خاتمه: 《و #أقول: إنّ الإعراب أجلّ علوم القرآن》. ✍جمله حاضر از یک طلبه و دانشجوی مبتدی یا متوسطه و عالی و یا یک مدرّس علوم دینی صادر نشده است. اوضاعِ برخی از محافلِ علمیِ امروز ما به گونه ای است که اگر این سخن را یک استادِ گمنامِ حوزه یا دانشگاه و یا یک طلبه و دانشجوی مراحل متوسطه و عالی گفته باشد، خیل کثیری از آنان که امروزه علوم ادبی را از مرتبه آن تنزُّل داده اند، بدان ارجی ننهاده و حملات متعدّدی نسبت به آن خواهند داشت امّا وقتی که بدانیم صاحب این سخن کسی است که عظمت علمی او بر احدی از بزرگان عرصه علوم اسلامی پوشیده نمانده و به علو‌ّ مقام علمی و عملی او اذعان کرده به نحوی که از قرن ششم هجری تاکنون بدون ملاحظه نظرات او در تفسیر قرآن کریم ورود نکرده اند، آن گاه با خضوع و انصافِ بیشتری نسبت به جمله فوق نظر می کنیم. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝لینک #جدید گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

🔵 ☝️ #ادامه:👇 💪صاحب این سخن مرحوم امین الاسلام طبرسی (قدّس سرّه) مؤلف تفسیر بزرگ مجمع البیان می باشد که به گفته شهید ثانی (قدّس سرّه) همانند آن تألیف نشده است. (به نقل از کتاب زندگی و اندیشه های علامه طبرسی ص ۳۳). 🔸مرحوم طبرسی این سخن را در مقدّمه تفسیر مجمع البیان با توضیحات لازم بیان کرده اند. 🤔 در گذشته علم إعراب هم بر علم نحو اطلاق می شده است و هم به صورت فی الجمله بر علوم ادبی. 👈اگرچه هر علمی فی حدّ نفسه، کمال محسوب شده امّا با ضمیمه نمودن منافع مترتّب بر آن می توان ارزش دیگری برای آن علم ترسیم نمود. اگر علوم ادبی را در خدمتِ قرآن کریم قرار بدهیم و در واقع منفعتی همچون تفسیر قرآن و فهم ظواهر آن و درک مراد خداوند متعال را مترتّب بر آن ها بدانیم آن گاه قداستی ویژه خواهند یافت و قطعا مرحوم طبرسی (قدّس سرّه) بدین جهات نظر داشته اند که علم اعراب را اجلّ علوم قرآن دانسته اند امّا مع الاسف امروزه در سیستم آموزشی و نوع تدریس های موجود، علوم ادبی از جایگاه حقیقی خود بسیار تنزُّل پیدا کرده تا جایی که خیل کثیری از دانش آموختگان پس از پایان دوره ادبیّات همچنان گرفتار صحیح خوانی و روان خوانیِ متون و تجزیه ترکیب هایِ کذایی هستند. این مصیبت همچنان باقی خواهد بود مگر این که متولّیان امر به این نتیجه برسند که نگرش خود و متصدّیان امر آموزش یعنی اساتید را تغییر دهند و علوم ادبی را به جایگاه حقیقی خود بازگردانند. ☑️بدیهی است کسی که به جهت بازخوانی و یادآوری آموخته های فراموش شده گذشته، متصدّی امر تدریس شده، منشا ثمرات و تحوّلات علمی نخواهد شد. چنین شخصی محتاج تعلّم است نه تعلیم. یادآوری نیازمند استفاده است نه افاده. 🤲 #و_الحمد_لله_ربّ_العالمین🤲 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝لینک #جدید گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

🔴 نظرِ دوستانِ کانالِ ادبیاتِ عرب ‌نسبت به پرسش شماره: ۱۹:👇👇👇

🙏بسم الله ✋سلام و خدا قوّت 🤲الحمدلله رب العالمین که پرسشِ شماره: ۱۹ اندکی جایگاه اصلیِ علوم ادبی را منعکس نمود؛ 🔍ان شاء الله هر چه انجام‌ می شود، مفیده فائده واقع گردد. 📝مقاله نمودن بحث مذکور، امری شایسته است؛ اساساً مطالبی که در کانال ادبیاتِ عرب گذاشته می شود به این هدف است که اعضای کانال آن ها را مطالعه کنند و نسبت به آن ها تامّل کنند و آن ها را به بحث بگذارند و سپس اگر مطالب اشکالی داشت، بفرمایند و در نهایت آن ‌مباجث را به صورت تحقیق یا به صورت مقاله تقریر نمایند که چنین کاری، امر را برای دیگران شاید آسان می‌نماید و در تفهیم این ‌مطلب که علوم ادبی، اهمیت به سزایی در تفسیر و فقه دارد، نقش مهمّی خواهید داشت؛👇 🔺لکن:👇👇👇 🔍در نظر داشته باشید که استفاده از مطالبِ کانال ادبیات عرب که در حقیقت این مطالب از گروه بحث جنجالی اخذ شده است، با #ذکر منبع #مجاز است یعنی هر مطلبی که از کانال استفاده می شود و درصدد هستید که در تحقیقی یا مقاله ای بیان نمایید، #باید آدرسِ دقیق کانال ادبیات عرب به همراه آدرسِ دقیق گروه بحث جنجالی #ذکر گردد و در غیر این صورت یعنی اگر آدرسِ کانال و گروه ذکر نگردد، اشکال دارد؛ #بنابراین اگر درصدد هستید که از مطالبِ کانال استفاده نمایید، آدرسِ کانال ادبیاتِ عرب و گروه بحث جنجالی را در ‌تحقیقِ خویش و مقاله خویش بدهید.

☝️👈👥در گفتگو با سر دبیر کانالِ رهنامه پژوهش جناب حجّه السلام و المسلمین حاج آقای صدرا مازنی، نسبت به عملکردِ کانون ادبیات عرب در فضای مجازی که در حالِ حاضر تحتِ عنوانِ پژوهشِ مدرسه مهدی موعود (عجّل الله تعالی فرجه) استان قم به فعالیّت پرداخته است و در حقیقت مشتملِ بر کانال ادبیات عرب و گروه بحث جنجالی طلبگی است، بیان داشتند:👇