eitaa logo
کتاب زندگی
2هزار دنبال‌کننده
3.3هزار عکس
3.3هزار ویدیو
32 فایل
@Admiin_Kanall ارتباط با ادمین
مشاهده در ایتا
دانلود
◾️✨◾️✨◾️✨ پرستش عاشقانه شیعۀ حقیقی، خود را از یاد می‌برد و فقط به یاد مولاست. او حتی نیازهای خود را فراموش می‌کند و تنها نگرانی‌اش درک ولایت می‌شود. اما درعین‌حال زندگی‌اش می‌گذرد؛ چون آن سرچشمه‌ای که او را آفریده و برایش نیاز گذاشته، هرگز او را از یاد نمی‌برد و از او غافل نمی‌شود. چنین کسی دور همۀ آرزوهای دراز را خط می‌کشد و خدا را با آزادگی و به عشق می‌پرستد، نه به جبر و با حسابگری عقل معاش یا عقل معاد. درنتیجه بندگی او، پذیرش بدون شرطِ خدا و ظهور توحید در حیات زمینی است و ظاهر یا باطن را هم اگر می‌بیند، به عشق حق می‌بیند. با این اوصاف معلوم می‌شود مصداق چنین شیعه‌ای، تنها ائمه(علیهم‌السلام) و یاران خاص و بلاآزمودۀ آن‌ها هستند و پس از ایشان هرکس به هراندازه مقام نورانی امام را بشناسد و آن را در هستی و زندگی خود جاری ببیند، شیعه است. برگرفته از @ketabezendagi ◾️✨◾️✨◾️
◾️✨◾️✨◾️✨ بصیرت ولایی فرمان پیامبر(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) برای پس از رحلتش پذیرش ولایت به‌عنوان شعاعی بود که مستقیم به خدا وصل است. شیعۀ حقیقی نیز کسی است که به این شعاع وصل است و نور وجود را از او می‌گیرد. این همان درجه‌ای است که حضرت علی(علیه‌السلام) می‌فرماید: "إِنَّ أَمْرَنَا صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ، لَايَحْمِلُهُ إِلَّا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ." همانا امر ما بسیار سخت است و آن را حمل نمی‌کند، جز بندۀ مؤمنی که خدا قلبش را برای ایمان امتحان کرده است. اصل شیعگی، نگاه و بصیرت ولایی است که با آن، حبّ و بغض‌ها، باورها و اعتقادات، صفات و اخلاق، و اعمال فرد نیز تابع ولایت می‌شود. برگرفته از @ketabezendagi ◾️✨◾️✨◾️
◾️✨◾️✨◾️✨ ✨غربال بلا حضرت علی(علیه‌السلام) در خطبۀ 16 نهج‌البلاغه، بعد از بیعت مردم با ایشان، جنبۀ ولایی امامت را در امتحان امت تبیین کرده و می‌فرماید: «آنچه می‌گویم برعهدۀ من است و ضمانت می‌کنم و گردن و شخصیت خود را برای تعهد به شما (پایبندی به عدالت و امامت) گرو می‌گذارم. همانا من کسی هستم‌ که از تمام حوادث عبرت گرفته و عبور کرده، و تقوی و پرهیزکاریش او را از آلوده‌شدن به شبهات بازداشته است. بدانید بار دیگر همانند روزگاری که خدا پیامبرتان را مبعوث کرد، آزمایش می‌شوید. قسم به آن کس که محمد را به حق فرستاده، در غربال بلایا و آزمایش‌ها به هم در آمیخته و غربال می‌شوید تا صالح از فاسد جدا شود. یا همانند غذایی که در دیگ می‌جوشد، بالا و پایین شده تا پست‌ترین شما بالاترین و بالاترین شما پست‌ترین شود. مقصران (کوتاهی‌کنندگان در دین) پیش افتند و سبقت گرفتگان در دین جا بمانند و مقصر شوند. به خدا سوگند هیچ سخنی را برای شما کتمان نکردم و دروغ نگفته‌ام که من از چنین مقام و روزگاری آگاه شده و شما را تنبه داده بودم.» برگرفته از @ketabezendagi ◾️✨◾️✨◾️✨
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
گوهری از هر اتفاق بیرونی را انعکاسی از درون خود بدانیم، حتی اگر در ظاهر هیچ نقشی نداریم... برگرفته از @ketabezendagi ══❈═₪❅💠❅₪═❈══
┏━━━🍃🍃🌸‌🍃🍃‌━━━┓ 🍃حقیقتِ بعثت بعثت، حقیقتی وجودی است و خاصیت حقایق وجودی، این است که در تمام لحظات و همه‌جا جاری‌اند.   پس اینکه هرسال، روزی خاص را به عنوان عید مبعث جشن می‌گیریم، به معنای محدود شدن این حقیقت در آن روز نیست. غار حرا نیز تنها نقطهٔ زمین نیست که در آن، بعثت اتفاق افتاده است. بعثت یعنی برانگیخته شدن؛ انگیزشی از خود به خود و سپس روان شدن به سوی خلق، تا آنچه را چشیده‌ای و به شهود نشسته‌ای، به دیگران هم بچشانی. همهٔ انسان‌ها با رجوع به خود و درک هدف و غایت هستی، می‌توانند حقیقت بعثت را در وجودشان بیابند. این، راهی است که بعثت پیامبر اکرم(صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله) در وجود تک‌تک ما باز کرده است: راه شناخت خود و خدا و ظهور اوصاف الهی در صحنه‌های زندگی. برگرفته از @ketabezendagi ┗━━━🍃🍃‌🌸‌🍃🍃━━━┛
┏━━━━━━━━🍃🌺🍃━┓ در ماه ، نور الهی بیشتر از هر زمان می‌تابد و ما تا در این ماهیم، خواه‌ناخواه در روشنایی هستیم. اما بعد از پایان ماه مبارک، دیگر خودمان هستیم که می‌توانیم کلید این نور را روشن نگه داریم یا آن را خاموش کنیم. چگونه روشن بمانیم؟ با تذکر مدام چه از طریق ، و کسب و چه با تمرین و پیاده کردن معارف در جزءجزء میدان‌های زندگی. برعکس هرچه مشغول شویم و از معارف و جهاد علمی و عملی غافل بمانیم، به سوی ظلمت می‌رویم؛ اگرچه نور خدا همواره هست. برگرفته از ۱۴۰۱/۱/۱۵ @ketabezendagi ┗━━🍃🌺🍃━━━━━━━┛
─┅═ೋ❅ 🕋 ❅ೋ═┅─ روز جمع شدن بساط شیطان و گسترش نور الهی در هستی است؛ روز بیداری و حرکت، روز رغبت و رهبت. در این روز، زمین از خانۀ کعبه گسترده شد، تا فراموشمان نشود که و و مرکز وجودمان کجاست. زمین از دل خانه‌ای نمایان شد که مولِد امامت و ولایت بود، تا یادمان بماند پیشوای ما در تمام مراحل زندگی کیست. دحوالأرض روز است، روز توبه و برگشت به حق، روز تسلیم شدن در برابر امام، روز پرواز و آسمانی شدن. پس با هم زمزمه کنیم: «اللَّهُمَّ دَاحِيَ الْكَعْبَةِ وَ فَالِقَ الْحَبَّةِ وَ صَارِفَ اللَّزْبَةِ وَ كَاشِفَ كُلِّ كُرْبَةٍ أَسْأَلُكَ فِي هَذَا الْيَوْم‏...» برگرفته از @ketabezendagi ─┅═ೋ❅ 🕋 ❅ೋ═┅─
══❈═₪❅🥀▪️🥀❅₪═❈══ ـ🌱﷽ در کربلا می‌ماند اگر نبود يزيديان، شخص امام حسين(علیه‌السلام) را در کربلا به شهادت رساندند؛ اما حقيقت امام(علیه‌السلام) يعنی اهداف آن حضرت و سفرۀ رحمتی که گسترده بود، هرگز بسته نشد؛ چرا که وجود نورانی حضرت زينب(سلام‌الله‌علیها) از كربلا به يادگار مانده بود. زینب(سلام الله علیها) منزل به منزل، پیام‌های کربلا را به گوش‌ها و جان‌ها رساند؛ او در ظلمت زمانه، شجاعانه حق را نشان داد و به تبع آن، پليدی‌ها و خودی‌ها نمایان شد. حمل بار ، وظيفه‌ای بسيار سنگين برای زينب(سلام‌الله‌علیها) بود؛ زيرا ولايت، ارزشمند و وزين است. عظمتی که قرآن به آن اشاره دارد: «إِنَّا عَرَضْنَا الأَمانَةَ عَلَي السَّماواتِ وَ الأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأبَيْنَ أنْ يَحْمِلْنَها وَ أشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الإِنْسانُ إِنَّهُ كانَ ظَلُوماً جَهُولا.» همانا ما امانت را بر آسمان‌ها و زمين و کوه‌ها عرضه کرديم؛ پس، از حمل آن سر باز زدند و از آن هراسناک شدند؛ و انسان آن را برداشت، که او ظلوم جهول بود. اگر زينب(سلام‌الله‌علیها)، امانتدار ولایت حسينی نمی‌شد، ما امروز نمی‌توانستيم ذره‌ای از تجليات رحمت الهی را بچشيم. برگرفته از @ketabezendagi ══❈═₪❅🥀▪️🥀❅₪═❈══
══❈═₪❅🥀▪️🥀❅₪═❈══ 🥀 جهاد عاشقانه ائمه(علیهم‌السلام) علی‌رغم عشق والایی که به فرزندان خود داشتند، از ابتدا آنان را با درد و رنج آشنا می‌کردند؛ نه اینکه آن‌قدر در پی راحتی‌شان باشند که عافیت‌طلب بارآیند. چرا؟ چون می‌دانستند سیستم هستی، بر مبنای حرکت وجود برای رسیدن به غیب بنا شده و همه آمده‌اند برای شدن؛ شدن در زیبایی و شرافت وجودی، نه در پیشرفت‌های دنیوی و برتری‌های مادی. برای همین است که تربیت، با راحت‌طلبی و تن‌پروری جمع نمی‌شود. نمونۀ بارز این تربیت، حضرات عبدالله و قاسم، فرزندان امام حسن(علیهم‌السلام) بودند که عاشقانه‌ترین جهادها را در کربلا رقم زدند. برگرفته از @ketabezendagi ══❈═₪❅🥀▪️🥀❅₪═❈══
╭━━⊰❀▪️▫️▪️❀⊱━━╮ ▫️ روحیّه ولایی ▫️ حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) آن‌قدر نفس ناطقۀ خود را با حقیقت ، هم‌سو کرده بود که هیچ چیزی از ناراحتی‌ها و محبت‌های جزئی و شخصی خودش ظهور نمی‌کرد. یعنی روحیهٔ ایشان این نبود که بخواهد با ظاهری از مولایش به کمال برسد؛ بلکه تمام همّش این بود که امامش را در درون بیابد و آنگاه این مقام ولایت باشد که از او ظهور می‌کند، نه خودش. برگرفته از @ketabezendagi ╰━━⊰❀▪️▫️▪️❀⊱━━╯
    〰❁🍃❁🥀❁🍃〰〰 🥀 حسین‌(علیه‌السلام) فقط برای ایجاد و در دل‌های ما، نیست؛ که اگر چنین بود، قیام نمی‌کرد و همۀ حقایق را در صحنۀ ، به إکران و نمی‌گذاشت! حسین(علیه‌السلام) آمده به ما، درست زندگی کردن را یاد دهد و و او، باید در همه چیزمان ظهور کند. ما جایی جز ، و فرصتی جز عمر محدود دنیا، برای هدایت شدن نداریم. در همین ناسوت، باید را بیابیم و بر حسینی، سوار شویم؛ تا إن‌شاءالله به صدق، در زیارت اربعین، شهادت دهیم که: "وَ قَلْبِی لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَ أمْرِی لِأمْرِکُمْ مُتّبِعٌ وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدّةٌ." قلبم تسلیم قلب شما، امرم مطیع امر شما، و یاری‌ام آماده برای شماست. برگرفته از @ketabezendagi         〰❁🍃❁🥀❁🍃〰〰
   〰❁🍃❁🥀❁🍃〰 🥀نوشی از زیارت اربعین: "وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلَالَةِ." من نیامدم که تنها برای روز عاشورا و زمین کربلا باشم؛ آمدم تا با جاری کردن خون خود،  کلّ ایام را عاشورا و کلّ زمین را کربلا کنم. نیامدم تا فقط دستگیر عاشوراییان باشم؛ آمدم که تا ابد، دست تمام بندگان را بگیرم. آمدم با ریختن خون سرخم، گرمابخش قلب‌های یخ‌زدۀ تمام دوران باشم؛ تا خونم نشانی باشد برای طالبان کوی دوست. برای آن‌ها که نه مرا دیدند، نه فرزندانم را؛ اما همچنان ما را دوست دارند و طالب پیمودن راه حقّ‌اند. خون من ریخته شد تا دیگر انسان‌ها اسیر اشک‌های احساسی و در بند مشکلات و تضادهای دنیا نباشند؛ تا در همیشۀ تاریخ، در ایام محرّم، هزاران انسان، راه حق را بیابند و حسینی شوند. خون من آشکار شد تا دین حق، پنهان نماند. برگرفته از مباحث شیطان شناسی @ketabezendagi   〰❁🍃❁🥀❁🍃〰
  〰❁🍃❁▪️❁🍃❁〰 ❁(قسمت اول) ادعیه و زیارات، مَرکب عروج هستند و انسان را در مسیری که قرآن نشان می‌دهد، همراهی می‌کنند. از مهم‌ترین زیارت‌ها، زیارت اربعین امام حسین(علیه‌السلام) است که در منابع معتبر شیعه، از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده و خواندن آن در روز اربعین، از نشانه‌های مؤمن معرفی شده است. در این زیارت می‌خوانیم: «السَّلَامُ عَلَى أسِيرِ الكُرُبَاتِ وَ قَتِيلِ العَبَرَاتِ»؛ سلام بر اسیر بلاها و کشتۀ اشک‌ها. اما برای امام معصوم، اسارت در بلا و سختی، چه معنایی دارد؟ او در بلندای هستی سیر می‌کند و فشارهای ناسوتی هرگز نمی‌تواند او را اسیر کند؛ پس منظور از اسارت در بلا چیست؟ هم‌چنین کدام اشک‌ها قاتل امام(علیه‌السلام) هستند؟ آن هم نه اشک‌های معمولی؛ بلکه «عبرات»؛ یعنی اشک‌هایی که از شدت سوز درونی، بی‌صدا و بی‌اختیار مانند سیل جاری می‌شوند. برای پاسخ باید ده‌ها هزار نامه‌ای را به یاد آوریم که از کوفه برای امام فرستاده شد. دعوت‌نامه‌هایی پر از الفاظ زیبا که از محبت وصف‌ناپذیر کوفیان به امام زمانشان حکایت می‌کرد. اما تنها گذاشتن امام در کربلا نشان داد که محبت آن‌ها اصلاً اصولی نبود. عواطفشان در هنگام نیاز، آن‌ها را در همراهی امامشان یاری نکرد. اما چرا؟ کوفیان، مردمی احساساتی بودند و امام را به عنوان تنها مسیر عروج و کمال نمی‌شناختند. فقط می‌دانستند امام نوۀ پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) است و انسان خوبی است که هیچ‌کس به قدر او لایق خلافت بر مسلمانان نیست؛ پس می‌خواستند به امیال دنیوی و هواهای نفسانی‌شان نیز توجه کند و از دست ظلم یزید راحتشان نماید. برگرفته از @ketabezendagi   〰❁🍃❁▪️❁🍃❁〰
کتاب زندگی
  〰❁🍃❁▪️❁🍃❁〰 #اسیر_بلاها_و_کشتۀ_اشک‌ها ❁(قسمت اول) ادعیه و زیارات، مَرکب عروج هستند و ان
  〰❁🍃❁▪️❁🍃❁〰 ❁ (قسمت دوم) برخی می‌گویند امام که می‌دانست کوفیان احساساتی و بی‌وفا هستند؛ چرا دعوت‌ِ نامه‌ها را پذیرفت و راهی کربلا شد؟ هر انسانی وظیفۀ خود می‌داند که پناه‌جویِ مظلوم را یاری دهد؛ دیگر چه رسد به امام معصوم که در اوصاف الهی، از همه برتر است. از سوی دیگر وقتی کسی به مقام ولایت پناه ببرد، برای امام و ولیّ، مسئولیت می‌آورد و او نمی‌تواند از پناه‌دادن شانه خالی کند؛ اگرچه به علم لدنّی خود بداند پناهنده، صادق و ثابت‌قدم نیست و به عهد خود وفا نخواهد کرد. به این ترتیب امام حسین(علیه‌السلام) خود را موظف می‌دانست که دعوت‌‌ هزاران نامه را بپذیرد و راهی کوفه شود. اینجا بود که اسیر کربات شد؛ یعنی اسیر مشکلات و غصه‌های محدود مردمی که کمال خود را نمی‌خواستند؛ بلکه غرق هواهای نفسانی بودند. در عین حال که عمل‌کردن به صورت شریعت برایشان مهم بود، تأمین‌شدن زندگی دنیایی‌شان را طلب داشتند. از این‌ها گذشته نامه‌ها از اشک و سوز کوفیان حکایت داشت؛ آن‌ها آمدن امام را می‌خواستند و در این آرزو، اشک‌هایشان جاری بود. اما همین که ابن‌زیاد در لباس امام حسین(علیه‌السلام) آمد و با مثلّث زر و زور و تزویر آن‌ها را فریب داد، اشکشان خشک شد و تن به ذلّت دادند! پس درواقع با گریه‌های خویش امامشان را کشتند و امام را زیر بار احساسات نازل و اشک‌های بی‌تعقّلشان فدا کردند. اینگونه بود که امام شد «أسِيرِ الكُرُبَاتِ وَ قَتِيلِ العَبَرَاتِ». برگرفته از @ketabezendagi     〰❁🍃❁▪️❁🍃❁〰
  〰❁🍃❁▪️❁🍃❁〰 ❁﷽❁ ❁ مصباح الهدی حسین(علیه‌السلام) آمده به ما، درست زندگی کردن را یاد دهد و فرهنگ و محبت او، باید در همه چیزمان ظهور کند. ما جایی جز زمین، و فرصتی جز عمر محدود دنیا، برای هدایت شدن نداریم. در همین ناسوت، باید مصباح هدایت را بیابیم و بر کشتی نجات حسینی، سوار شویم؛ تا إن‌شاءالله به صدق، در زیارت اربعین، شهادت دهیم که: "وَ قَلْبِی لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَ أمْرِی لِأمْرِکُمْ مُتّبِعٌ وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدّةٌ." قلبم تسلیم قلب شما، امرم مطیع امر شما، و یاری‌ام آماده برای شماست.   برگرفته از @ketabezendagi   〰❁🍃❁▪️❁🍃❁〰
کتاب زندگی
〰❁🍃❁ 🏴 ❁🍃❁〰 ❁﷽❁ ▫️در حضورِ امام در «محضر» اربعین هستیم؛ در حالی که از نشانه‌های مؤم
  〰❁🍃❁ 🏴 ❁🍃❁〰 ❁﷽❁ ❁ هم‌نشینِ نور کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ اَرْضٍ کَرْبَلا" به این معناست که پیوسته باید در حضور امام باشیم، نه در محضر. وقتی در محضر عاشورا یا اربعین هستیم، در همان جلسۀ نورانی نور امام را داریم و وقتی جلسه تمام می‌شود، گویی نور هم تمام می‌شود. اما کسی که در حضور است در همۀ حالات و در هر مکان‌ و زمانی، نور حسینی را نشان می‌دهد.   برگرفته از @ketabezendagi   〰❁🍃❁ 🏴 ❁🍃❁〰
  〰❁🍃❁ 🏴 ❁🍃❁〰 ❁﷽❁ ❁ نشانه مومن یکی از نشانه‌های مؤمن، زیارت اربعین است. حضور امام حسین(علیه‌السلام)، به حضور گوشت و پوست و جسد مادی او نیست، بلکه امام حضور ولایی و نوری در جان ما دارد. پس باید با سلام دادن به ایشان او را در سراسر وجود خود درک کنیم. زیارت اربعین را با سلام بر امام حسین(علیه‌السلام) آغاز می‌کنیم، سپس با شهادت به چند ویژگیِ آن حضرت ادامه می‌دهیم.   برگرفته از @ketabezendagi   〰❁🍃❁ 🏴 ❁🍃❁〰
  〰❁🍃❁ 🏴 ❁🍃❁〰 ❁﷽❁ ❁ سراسر پاکی یکی از ویژگی‌هایی امام حسین که در زیارت اربعین وارد شده، پاکیِ امام است: "اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ... وَ اجْتَبَیْتَهُ بِطِیبِ الْوِلاَدَةِ" پروردگارا من گواهى مى‌دهم که... آن حضرت را به پاکى نسل برگزیدى. هرچه انسان خود را به امام نزدیک کند، به پاکی نزدیک‌تر می‌شود؛ اندیشه‌ای که به اندیشۀ امام نزدیک است، از خرافات پاک است، خیالی که به امام مشغول است، از آلودگی شهوت و غضب پاک است، هرچه قلب انسان، دلبستۀ امام باشد، آرامش بیشتری دارد و از مصیبت و درگیری‌ تضاد و تزاحم‌های دنیا در امان است و هرچه فعل و عمل انسان برطبق سیرۀ امام باشد، از آلودگی گناه پاک است. "وَ جَعَلْتَهُ سَیِّداً مِنَ السَّادَةِ وَ قَائِداً مِنَ الْقَادَةِ وَ ذَائِداً مِنَ الذَّادَةِ وَ أَعْطَیْتَهُ مَوَارِیثَ الْأَنْبِیَاءِ" و او را امام بزرگى از بزرگان عالم و پیشوایى از پیشوایان الهى جهان قرار دادى و مدافع اسلام مقرر داشتى و میراث تمام پیامبران را به او عطا کردى.   برگرفته از @ketabezendagi   〰❁🍃❁ 🏴 ❁🍃❁〰
  〰❁🍃❁ 🏴 ❁🍃❁〰 ❁﷽❁ دست‌گیرِ مهربان کاری که امام حسین(علیه‌السلام) برای انسان‌ها انجام داد، همچنین هدف آن حضرت در چند فراز دیگر زیارت اربعین آمده است : ❁ یکی از کارهایی که آن حضرت انجام داد این بود که راه عذر را بر همۀ انسان‌ها بست: "فَأَعْذَرَ فِی الدُّعَاءِ" ❁ دومین کار این است که با خیرخواهی دست همه را گرفت: "وَ مَنَحَ النُّصْحَ‏" ❁ سومین کاری که امام انجام داد، ریختنِ خون دل خود برای انسان‌هاست: "وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ". برگرفته از @ketabezendagi   〰❁🍃❁ 🏴 ❁🍃❁〰
  〰❁🍃❁ 🏴 ❁🍃❁〰 ❁﷽❁ هدفی والا در فراز بعدیِ زیارت اربعین، هدف امام حسین(علیه‌السلام) بیان می‌شود که عبارت است از نجات بندگان خدا از جهالت و سرگردانیِ ناشی از گمراهى: "لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلاَلَةِ" امام حسین(علیه‌السلام) با ریختن خون خود در کربلا هم مثلث شوم زر و زور و تزویر و هم توحید را در کامل‌ترین جلوات آن‌ها به همۀ انسان‌ها شناساند. جهالت انسان گاهی نسبت به انسانیت و فطرت اوست و گاهی نسبت به شیطان و فریب‌های اوست. برگرفته از @ketabezendagi   〰❁🍃❁ 🏴 ❁🍃❁〰