عالیه عطایی نویسنده‌ی ایرانی افغانستانی‌ست که کافور پوش اولین رمانِ اوست. یک مونولوگ ِ طولانی و گاهی هم حتی خسته کننده! عالیه عطایی جسارت کرده رمان را از زبانِ یک مرد نوشته، برای رهایی از نقد منتقدان یا پیش بردِ داستانش(نمیدانم) ویژگی‌های زنانه به شخصیتش بخشیده و این است که ما هر بار می‌خواهیم ایرادی از لحنِ زنانه‌‌ی راوی بگیریم با خودمان می‌گوییم راستی این مردِ مرد نیست! البته که داستانی با شخصیتی متفاوت خلق کرده، حرف‌های نویی از هویت و اصالت و... زده اما آنچه ممکن است سیمِ اتصالِ شما را با این رمان قطع کند، پراکنده گویی های راوی است که البته در ساخت شخصیت کمک کرده ولی میتواند حوصله سر بر و خسته کننده باشد. #چندازچند #هجده_از_صد #عالیه‌_عطایی