#رویای_بیداری فصل سوم #قسمت_سیزدهم نزدیک عید نوروز بود که آقامصطفی آمد، چمدانم را بستم. رفتیم ترمینال که با اتوبوس برویم مشهد. سوار اتوبوس شدیم. خیلی انتظار کشیدیم تا راه افتاد، هنوز از شهر خارج نشده بودیم که راننده فیلم هندی گذاشت؛ فیلم هندی بدون سانسور. آقامصطفی تذکی داد: «وسیله عمومیه. لطفا رعایت کنین!» مسافران اعتراض کردند: «آقا ما بیکاریم، الان باید چه کار کنیم؟ » هم مسافرها مشتاق بودند و هم راننده کوتاه نمی آمد. پیاده شدیم و برگشتیم ترمینال. قبل از سوارشدن به اتوبوس بعدی آقامصطفی با راننده صحبت کرد. قول گرفت که فیلم یا آهنگ نگذارد، اما همین که اتوبوس راه افتاد، راننده فیلم گذاشت. فکر نمی کرد آن قدر برای آقامصطفی مهم باشد که پیاده شود. وقتی پیاده شدیم، راننده با حالتی به ما نگاه کرد، که انگار ما آدم فضایی هستیم. همان طور که اگر کسی آدم فضایی ببیند هم مشتاق است بیشتر با او آشنا شود و هم می ترسد رفتار او زندگی اش را دچار تغییر کند. گمانم راننده هم همین حس را داشت. شاید تا به حال مسافری اینقدر سرسخت و مصمم به تورش نخورده بود. مردی شیشه اتوبوس را باز کرد و خطاب به ما گفت: «گناهش گردن مو، بیا بالا داشی!» چند نفر خندیدند. خنده های شیطانی شان آزارمان داد، اما نشنیده گرفتیم. تا آمدن اتوبوس بعدی کنار راه ایستادیم و بازهمان قصه تکرار شد. چند بار اتوبوس عوض کردیم و آخرش رفتیم ته اتوبوس نشستیم که صدای آهنگ را کمتر بشنویم. حسابی خسته شدیم، ولی چون اول ازدواج مان بود خیلی سخت نگذشت. قبل از ظهر رسیدیم مشهد. یک روز سرد و برفی از روزهای پایانی اسفند بود. آقامصطفی در جواب راننده تاکسی که پرسید: «کجا تشریف می برید؟» گفت: «لويزان !» گفتم: «جایی که زندگی میکنین، چه اسم قشنگی داره !» . گفت: «لويزان به خرمنی میگن که کوفته شده، اما هنوز باد نکشیدن!» گفتم: «چه جالب ! کوه طلایی رنگ کوچکی از دانه های گندم و ذرات کاه. حتما خونه تون نزدیک کوهه ؟! گفت: «آره، روبه روی خونه مون کوهه. میتونیم برای صبحونه مون لقمه درست کنیم و بریم بالای کوه بخوریم . گفتم: «من عاشق کوه و طبیعتم!» گفت: «پس بهت مژده بدم که قراره نزدیک خونه مون یک پارک بزرگ کوهستانی ساخته بشه !» گفتم: «از این بهتر نمیشه !» حس خوبی داشتم، از اینکه در جوار امام هشتم، خانه باصفایی وجود داشت برای من و همسری که دوستم داشت. از تاکسی پیاده شدیم. آقامصطفی کلید انداخت و در را باز کرد. کسی منتظرمان نبود. خانه خالی بود. خانه ای نیمه ساز که فقط یکی از اتاق هایش کامل بود وبخاری داشت. نمی دانستم چمدانم را کجا بگذارم. یک اتاق برای شش نفر. نشستم، آقامصطفی چای آورد. خواهرهایش از مدرسه آمدند. کمی بعد پدر و مادرش هم از سرکار برگشتند. مادرش از دیدن من تعجب کرد. فهمیدم آقامصطفی از آوردن من چیزی به او نگفته است. کمی دلخور شدم. البته مادرش حق داشت. بنایی شان طولانی شده بود و آمادگی نداشتند. شب من و آقامصطفی داخل اتاق خوابیدیم و پدر و مادر و دو تا خواهرهای آقامصطفی درون هال. معذب بودم . به آقامصطفی گفتم: «زودتر برگردیم زابل.» گفت: «فردا گچ میارم و اون اتاق رو گچ میکنم. نگران نباش. گفتم: «فردا صبح زود اول برویم پابوس امام رضا بعد هرکاری دوست داشتی بکن.» صبح روز بعد رفتیم حرم. باران نرم و یکنواخت می بارید و بوی بهار همه جا پیچیده بود. صحن و سرای حرم آقا علی بن موسی رضا ع آن قدرتمیز بود که دلم می خواست کفش هایم را درآورم، مبادا لکهای روی سنگ های مرمر بیفتد. خدام قدم به قدم ایستاده بودند و با چوب پرهای رنگی دست شان زائرها را راهنمایی می کردند. از چند صحن گذشتیم و وارد روضه منوره شديم. سلام دادیم. آقامصطفی باصوت دلنشینش زیارت نامه خواند. بعد دور ضریح طواف . کردیم. هنگام خروج، پشت پنجره فولاد ایستادیم و دعا کردیم.... #ادامه_دارد.. 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

#رویای_بیداری فصل سوم #قسمت_چهاردهم _به آقا مصطفی گفتم: دفعه قبلی که اومده بودم زیارت، از آقا همسری مهربون و مشهدی خواستم، درست مثل تو، حالا به پاس این موهبت نصف مهریه ام رو بهت می بخشم.» آقامصطفی با شیطنت پرسید: «میدونی ۲۵۰تا سکه یعنی چی؟ با پولش میشه یک خونه خرید!» گفتم: «فدای چشم پاکی و ایمانت!» روزهای پایانی سال بود، همه جا بازار سبزه، سمنو، ماهی های قرمز کوچک وتنگ های بلور داغ بود. پشت ویترین فروشگاه ها، سفره های هفت سین چیده بودند. با دوتا ماهی قرمز و یک تنگ بلور به خانه آمدیم. با کمک سارا و سعیده، خواهرهای آقامصطفی خانه را تمیز کردیم وسفره را چیدیم. سال ۱۳۸۲صبح خیلی زود، سال تحویل شد. نشسته بودیم دور سفره هفت سین تلويزيون روشن بود. بعد از سخنان رهبر، خانواده آقامصطفی یکی یکی سال نو را به من تبریک گفتند و برایم آرزوی خوشبختی کردند. لیلا خانم هم با پسرش از زابل آمده بود. تلویزیون تصاویری از حمله آمریکا به عراق نشان میداد و می گفت: «صدام حسین به جرم رابطه با القاعده و استفاده از سلاح های کشتار جمعی باید محاکمه شود.» آقامصطفی از فروپاشی حکومت صدام و بازشدن راه کربلا خیلی خوشحال شد. تلفن زنگ خورد. آقامصطفی گوشی را برداشت. پدربزرگش بود. بعد از تبریک عید، همه مان را دعوت کرد. البته پدربزرگ آقامصطفی عموی من هم می شد. خانه عمویم در تربت جام بود. خاله ها و دایی های آقامصطفی هم در تربت جام زندگی می کردند. روز بعد، همه مان رفتیم تربت جام . در طول مسیر، دخترها از اخلاق پدربزرگ می گفتند که به راحتی از کسی خوشش نمی آید. از بدحجابی، از شوخی با نامحرم، از خنده های بلند هم بدش می آید. اگر هم موردی ببیند، بدون رودربایستی تذکر می دهد. با دل شوره و ترس وارد خانه پدربزرگ شدم. دیدم پیرمردی نورانی با تسبیح آبی رنگش داخل اتاق پذیرایی نشسته و دارد ذکر می گوید. با دیدن من بلند شد، چند قدم به طرفم آمد و گفت: «عمو جان بیا اینجا. بیا کنار خودم بشین. ترسم ریخت. نگاهی به آقامصطفی کردم. لبخندی زدم و دست پدربزرگ را بوسیدم. گله کرد: من از عقدتون خبر نداشتم والا حتما می اومدم.» آقامصطفی گفت: «چون هوا سرد بود، گفتم اذیت میشین. برای همین خبر ندادم.) پدربزرگ گفت: «زیادی ملاحظه کاری آقامصطفی وخندید.... با شرمندگی گفتم: «عموجان کوتاهی از ما بوده، ما باید دعوت می کردیم.» گفت: «عیب نداره عمو، ان شاء الله باقی باشه!» با صدای اذان ظهر، پدربزرگ به نماز ایستاد. بقیه افراد خانواده هم پشت سرش ایستادند و به او اقتدا کردند. بعد از نماز سفره پهن کردیم. ناهار سبزی پلو با ماهی بود. روز بسیار خوبی بود. خانه عمو و طرز زندگی شان درست شبیه خانه خودمان بود و من خیلی زود با عمو و زن عمویم أخت شدم. آنجا رسم بود هر روز یک نفر دعوت می کرد و همه فامیل می رفتند خانه او. چند روزی ماندیم. خیلی خوش گذشت. به خصوص که پدربزرگ مرد بسیار مهربان و دوست داشتنی بود و به قول آقامصطفی من حسابی توی دل پدربزرگ جا باز کرده بودم. بار دیگر زمان جدایی فرارسید: خیلی دل بسته آقامصطفی شده بودم، اما او باید میرفت سرکار و من باید می رفتم مدرسه. مرا رساند زابل. چند روزی ماند و بعد برگشت مشهد. دوم دبیرستان بودم. دیگر نمی توانستم درس بخوانم.حواسم پیش آقامصطفی بود. روزی چند بار زنگ میزد و می گفت: «منم اصلا نمیتونم بدون تو اینجا باشم. نمیتونم برم سرکار.» آقام گفته بود به مصطفی بگو تا آخر امتحانات شما نیاد زابل. نزدیک خرداد بود که آقامصطفی آمد. آقام که به درس خیلی اهمیت می داد، گفت: «آقا مصطفی! وقتی شما اینجایید، زینب نمیتونه درس بخونه، نگرانم امسال نتونه درس هاش رو پاس کنه.» آقامصطفی زود برگشت مشهد. به گمانم ده روز مشهد بود. یک روز که داشتم ریاضی می خواندم صدای آشنایی توجه ام را جلب کرد: «سلام عمو» دویدم بیرون. آقام بعد از سلام و روبوسی گفت: عموجان، مگه قرار نبود بعد از امتحانای زینب بیاین؟ » آقامصطفی گفت: «عموجان من اینجا باشم، زینب خانم بهتر میتونه درس بخونه. کمکش میکنم.» #ادامه_دارد.. 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

🔹حقایقی درباره #حضرت_خدیجه سلام الله علیها 🔰مقام معظم رهبری 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

▫️ما مدیون اوییم! 👈 مناسب برای استوری در واتساپ و اینستاگرام. #استوری #یاری_حضرت #حضرت_خدیجه 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

#️⃣ #حضرت_خدیجه سلام الله علیها 🎶 #ام_المومنین 🎤 #شهاب_مرادی 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

﷽ | #شهیدانه 🥀 | به دنیایی دل بستیم، که در اون یه نگاه به نامحرم، شش ماه شهادتُ به عقب میندازه... حواسمون هست؟! #خادمین‌شهدا #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #كَرامَتَنَا_الشَّهادَةُ ➖➖➖➖➖ 🔻کـــمـــیـــتـــه‌مــرکــزی‌خــادمــیــن‌شــهــدا اســــتـــان‌ســـیـــســـتـــان‌وبــلــوچـــســـتـــان 🆔 @khademinekoolebar_sb ⁦🌐 zil.ink/KHADEMIN_SB

﷽ 🤲 #دعا_روز_دهم_ماه_مبارک_رمضان 📌 به نیابت از شهید والامقام #مجتبی_عارف تولد: 1371/01/01 شهادت: 1397/04/30 محل شهادت: جکیگور 🔺لینک دانلود این دعا از صفحه آپارات 👇 http://m.aparat.com/v/UcxVE ✅ کاری از تیم #جهادرسانه‌ای‌شهیدمحسن‌ذوالفقاری 🎤بانوای کربلایی علیرضا صیاد #ماه‌مبارک‌رمضان #ماه‌بندگی #ماه‌عبادت #بهارقرآن #خادمین‌شهدا #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #كَرامَتَنَا_الشَّهادَةُ ➖➖➖➖➖ 🔻کـــمـــیـــتـــه‌مــرکــزی‌خــادمــیــن‌شــهــدا اســــتـــان‌ســـیـــســـتـــان‌وبــلــوچـــســـتـــان 🆔 @khademinekoolebar_sb ⁦🌐 zil.ink/KHADEMIN_SB

#رویای_بیداری فصل سوم #قسمت_پانزدهم _گفتم: «غافلگیرم کردی مصطفی! دیشب که زنگ زدی نگفتی داری میای! آقامصطفی گفت: «دیگه نمیتونستم تحمل کنم. یک دفعه زدم به راه ! مادرم گفت: «خوب کردی. زینب داشت تلف می شد. نه خواب داشت نه خوراک!» آن روز تا غروب آقامصطفی مسائل ریاضی را برایم حل می کرد و توضیح می داد. بعد از امتحان هایم آقامصطفی به پدرم گفت: «من می خوام زينب خانم رو ببرم خونه خودمون. این طوری نمیتونم ادامه بدم. راه دوره ، رفت و آمد سخته، من باید برم سرکار پدرم گفت: «مگه قرار نیست عروسی بگیرین؟ مصطفی گفت: «متأسفانه نمی تونیم، هزینه اش رو نداریم . پدرم گفت: «از اول ما برای خیلی چیزها کوتاه اومدیم. زینب دختر پاک و ساده ای بود، اما مراسمش رو طوری گرفتیم که بعضی ها فکرهای ناجوری به سرشون زد. پرسیدن موضوع چی بوده که شما اینطوری دخترتون رو عروس کردین؟ کسی باور نکرد زینب خودش قبول کرده ،من قبل از زینب یازده تا بچه عروس و داماد کردم. بزرگ فامیل و محله هستم. مردم انتظار زیادی داشتن. حالا شما بدون عروسی، بدون خرید، بدون جهاز میگی میخوام زينب رو ببرم ؟ کجا می خوای ببری؟» آقامصطفی که سرش پایین بود گفت: «میبرم خونه پدرم.» آقام سری تکان داد و گفت: «کار عاقلانه ای نیست. از تواضع و مهربونی زینب سوء استفاده نکنین. حداقل جایی رو اجاره کن دو تیکه اسباب بخر. ما هم جهازش رو کامل می کنیم. بعد زنت رو ببره. آقامصطفی گفت: «شما درست میگین، ولی من اونجا، زینب اینجا، نمی تونیم دوری هم رو تحمل کنیم. زینب که پیشم باشه، من کار میکنم. خونه اجاره می کنم.» پدرم چیزی نگفت. رو برگرداند و از اتاق خارج شد. من با مادرم صحبت کردم. مادرم گفت: «برای ربابه خواستگار اومده، ربابه داره عروس میشه. قراره بریم خرید. اگر تو هم با ما راه می اومدی برای توهم خرج میکردیم... چمدانم را بستم. غیر از لباس ها، کتاب ها و وسایل شخصی ام چیزی برنداشتم. از خانه آمدم بیرون. مادرم گفت: در این خونه همیشه به روی تو بازه. هر وقت دل تنگ شدی برگرد. از داخل باغ و از زیر سایه درختان گذشتیم. روز بسیار گرمی بود. چمدان به دست کنار راه ایستادیم. بعد از ساعت ها نشستن داخل اتوبوس در هوای تیرماه، بالاخره به خانه رسیدیم. باز هم کسی منتظرمان نبود، اما این بار اوضاع خانه فرق کرده بود. اتاق ها و هال تکمیل شده بود. فقط مانده بود کابینت آشپزخانه . یکی از اتاق ها برای خواهرهای آقامصطفی بود و یکی برای پدر و مادرش. من چمدانم را در هال گذاشتم و تصمیم گرفتم تا پایان این راه صبور باشم. شب ها ما داخل اتاق می خوابیدیم. کتابخانه پدرشوهرم داخل اتاق بود و او هر از گاهی برای گذاشتن یا برداشتن کتاب وارد اتاق می شد. کمد دیواری اتاق هم پر بود از لباس ها و وسایل مادرشوهرم. در آن خانه من اصلا احساس نمی کردم تازه عروس هستم، بیشتر حالت مهمان داشتم. مادرم مرتب زنگ میزد و می گفت: «بیا زابل تا زمانی که برایت عروسی بگیرند.» بعد از یک ماه ، به اصرار مادرم برگشتم زابل. مثل ماهی، دوزیستی شده بودم که نه طاقت خشکی داشت نه تحمل دریا. وضعیت روحی ام به هم ریخته بود. عصبی و زودرنج شده بودم. آقامصطفی آمد دنبالم. مادرم گفت: «شما اینجا بمون، همین جا برو سرکار.» آقامصطفی گفت: «زن عمو خودتون میدونین که من تک پسرم. نمیتونم بیام زابل. باید مشهد باشم، پدر و مادرم به من نیاز دارن، باید دنبال کار باشم، من نمی تونم عروسی بگیرم. از زینب هم نمی تونم دور باشم.» مادرم گفت: «دوست و آشنا پشت سر ما حرف میزنن. تا حالا سابقه نداشته یک دختر شونزده ساله مثل یک زن بیوه بره خونه شوهر. به فکر آبروی ما هم باشین.» آقامصطفی با جدیت گفت: «زن عمو فکرتون روبا این حرف ها مسموم نکنین. این رسم و رسوم رو کی گذاشته... _آیه که نازل نشده حتما باید عروسی بگیرن!؟ ما خودمون می تونیم سرمشق جوون هایی باشیم که پول ندارن. میتونیم بدعت گذار رسم های نو باشیم. در ضمن، ما که برای عقدمون جشن خوبی گرفتیم!» مادرم با درماندگی گفت: «چی بگم؟ پس حداقل یک کم جهاز درست کردم، اینها رو ببرید که زینب غریبی نکنه. احساس کنه خونه خودشه.» آقا مصطفی گفت: «نه نمی برم. اولا جا نداريم؛ ثانیا شما دارین برای ربابه جهاز درست میکنین، روتون فشار میاد.» به اصرار مادرم، دوتا پتو، چند تا کارتن ظرف و مقداری وسایل تزیینی با خودمان بردیم. زندگی ما یک زندگی عاشقانه بود. خیلی همدیگر را دوست داشتیم، اما یک سری مادیات باعث شد که نگذارند آن طور که می خواهیم زندگی کنیم. عشق و علاقه ما نشأت گرفته از این بود که با هم، همفکر بودیم. قبل از ازدواج با نامحرم خوش و بشی نداشتیم. مثل بعضی ها نبودیم که دوست داشتند خوشی هایشان را بکنند بعد ازدواج کنند، چون می پنداشتند با ازدواج خوشی هایشان پایان می گیرد.دوست داشتیم چشم مان به همسر خودمان باز شود. آقامصطفی برای من همان سواری بود که با اسب سفید آمده بود.

📽 سردار کاجی از همرزمان حاج قاسم: #حاج_قاسم به شهید فخری زاده اجازه نداد برای زیارت به عراق برود و گفت مثل من زیاد است اما شما جایگزین ندارید. 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

﷽ | 📚 #پای‌ِدرسِ‌ولایت | 🎙امام‌خامنه‌ای(مدظله‌العالی): 🔸 یکی از چیزهایی که در دعاهای ماه مبارک رمضان تکرار شده، مسئله‌ی طلب مغفرت الهی است. خب استغفار یعنی چه؟ یعنی معذرت خواهی. از خیلی از کارها، از بسیاری از کرده‌ها و نکرده‌های خودمان از خدای متعال باید معذرت بخواهیم. 🔹 نگاهمان هم به استغفار این نباشد که فقط مثلاً برای گناهان شخصی و برای شستشوی دل خودمان استغفار کافی است، نه؛ استغفار در میدانهای ملی و در میدانهای بزرگ اجتماعی کارکرد و تأثیر دارد و ما را به توفیقات بزرگ میرساند. ۱۴۰۱/۰۱/۲۳ #ماه‌مبارک‌رمضان #ماه‌بندگی #ماه‌عبادت #بهارقرآن #خادمین‌شهدا #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #كَرامَتَنَا_الشَّهادَةُ ➖➖➖➖➖ 🔻کـــمـــیـــتـــه‌مــرکــزی‌خــادمــیــن‌شــهــدا اســــتـــان‌ســـیـــســـتـــان‌وبــلــوچـــســـتـــان 🆔 @khademinekoolebar_sb ⁦🌐 zil.ink/KHADEMIN_SB

﷽أللّٰهُمَّ‌عَجِّل‌ْلِّوَلٖیِّکَ‌الْفَرَج﷽ #دعا_روز_یازدهم_ماه_مبارک_رمضان 📌 دعای امروز به نیابت از شهید والامقام #شهیداسدالله_مالکی ولادت:۱۳۴۱ شهادت:۱۳۶۴/۰۲/۲۰ محل شهادت:جزیره مجنون 📍 کاری از واحد رسانه،خادمین شهداء #شـــهـــیـدحاج_مــحبعلی‌یـوسفی 🎤بانوای:کربلایی علیرضا صیاد #ماه‌مبارک‌رمضان #ماه‌بندگی #ماه‌عبادت #بهارقرآن #خادمین‌شهدا #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #كَرامَتَنَا_الشَّهادَةُ #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ▫️گـــروه‌جـــهــــادی‌ شـــهـــیـد حاج مــحبعلی‌یـوسفی کــمــیــتــه‌خـادمــیـن‌شــهـداشهرعلی‌اکبر ☀️ به ما بپیوندید 👇 🆔️ @khademinekoolebar_sb_hamoon •••••••••••••••••••••••••••••••••••••

همان رویایی که به واقعیت پیوسته بود. برای من از همه نظر کامل بود. دوستانم می گفتند: «شوهرت زیادی لاغر و قدبلنده ، چطور پسندیدیش؟ میگفتم: «واقعأ قدش بلنده؟ لاغره؟ من که متوجه نشدم. به نظر من که خیلی خوش تیپ و خوش قیافه است! میگفتند: «لاغری اش برات مهم نیست ؟ | می گفتم: «نه!» آن قدر شیفته اش شده بودم که اگر احیانا ایرادی هم در وجودش بود، نمی دیدم. همیشه با من مهربان بود. اگر نکته ای را می خواست تذکر دهد، طوری میگفت که من نرنجم. یک روز در اتوبوس، مقنعه ام عقب رفته بود و چند تار مویم دیده می شد. آقا مصطفی گفت: چقدر موهات قشنگه ، چقدر خوش رنگه عزیزم. حیفه نامحرم موهای قشنگت رو ببینه. حیفه موهات توی اتش جهنم بسوزه. میدونی زینب! همه ما توی بهشت جایگاهی داریم، اما گناهان مون باعث میشه هی از اون جایگاه فاصله بگیریم. من خیلی دوست داشتم سید می بودم. اگه سید بودم خیالم راحت بود که در آخرت کنار خونه ائمه خونه دارم. ما میتونیم با کارهای خوبی که توی دنیا انجام میدیم، مثل حفظ حجاب، ولایت مداری و پای بند مادیات نبودن، به اون مرحله برسیم. برای من و مصطفی مادیات زیاد مهم نبود، اما بقیه نمی گذاشتند. زخم زبان هایی مثل «دخترتون چه ایرادی داشت؟» باورشان نمی شود که ما یک زندگی سالم را شروع کرده ایم. فکر می کردند رابطه ای قبل از ازدواج بوده که یک باره و بدون اینکه عروسی بگیریم، با یک عقد ساده یک زندگی خیلی ساده تر را شروع کرده ایم. بالاخره زندگی مان را در یک اتاق مشترک با پدرشوهر و مادرشوهرم آغاز کردیم. وقتی ما نبوديم اتاق دست آنها بود و وقتی بودیم دست ما. آقامصطفی با هدیه هایی که به مناسبت ازدواج مان جمع شده بود یک موتورسیکلت خرید.... #ادامه_دارد.. 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

🎥 داغی که هنوز تازه است گمان نکنید که داغ فرزند برای مادر سرد و خاموش میشود. این تصویر مادر شهید مرتضی شیرودی است که بعد از حدود ۴۰ سال از شهادت پسرش اما همچنان از داغ فرزند گریه و ناله میکند و با زبان لری میگوید داغ تو ذلیلم کرد و داغت هنوز برای من تازه است. از مادران شهدای جنگ تحمیلی ۸ ساله فقط تعداد اندکی در قید حیات هستند. کاش قدر و ارزش این انسانها بزرگ و وارسته را بدانیم و از فرصت حضور آنها در این دنیا بهره ببریم 🔴ارسالی از کانال بیداری ملت 🇮🇷کمیته خادمین شهدا @khademinekoolebar_sb

﷽أللّٰهُمَّ‌عَجِّل‌ْلِّوَلٖیِّکَ‌الْفَرَج﷽ #دعا_روز_چهاردهم_ماه_مبارک_رمضان 📌 دعای امروز به نیابت از شهید والامقام #شهیدعلی_صیادی ولادت:۱۳۷۵/۰۹/۰۳ شهادت:۱۴۰۰/۱۰/۱۳ محل شهادت:سراوان 📍 کاری از واحد رسانه،خادمین شهداء #شـــهـــیـدحاج_مــحبعلی‌یـوسفی 🎤بانوای:کربلایی علیرضا صیاد #ماه‌مبارک‌رمضان #ماه‌بندگی #ماه‌عبادت #خادمین‌شهدا #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #كَرامَتَنَا_الشَّهادَةُ #ایـنْجابِیْــت‌ُالشُّهَــداســت...👇 ••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ▫️گـــروه‌جـــهــــادی‌ شـــهـــیـد حاج مــحبعلی‌یـوسفی کــمــیــتــه‌خـادمــیـن‌شــهـداشهرعلی‌اکبر ☀️ به ما بپیوندید 👇 ↩️ایتا: 🆔️ @khademinekoolebar_sb_hamoon •••••••••••••••••••••••••••••••••••••

#رویای_بیداری فصل سوم #قسمت_شانزدهم _بیشتر بعد از ظهر ها با موتود می رفتیم تفریح، یک زیرانداز و یک فلاسک چای ترک موتورمان بسته بودیم. هرهفته به یکی از جاهای دیدنی مشهد می رفتیم. آقامصطفی لیستی تهیه کرده بود از اسامی فامیل؛ خاله ها، دایی ها، عموها، عمه ها، عموزاده ها، عمه زاده ها، عروس خاله ها، عروس دایی ها، دوستان و حتی فامیلهای دور. برنامه بعدازظهرهایمان سرزدن به آنها بود. به خصوص اعیاد و روزهای تعطیل سعی می کرد به بزرگان سربزند. به حرف هایی مثل هر رفتی آمدی دارد، اهمیت نمیداد. می گفت که شاید آنها مشکلی دارند و نمی توانند بیایند ما نباید قطع کننده صله ارحام باشیم. حتی بعضی از اقوام بودند که از روی حسادت یا شیطنت، وقتی ما به خانه شان می رفتیم، ماهواره شان را روشن می کردند. اقامصطفی فورا بلند می شد، ولی هرگز ارتباط را قطع نمی کرد. منزل کسانی که زیاد پای بند نبودند ده یا پانزده دقیقه بیشتر نمینشستیم. اوایل بیشتر به تفریح بودیم. به آقامصطفی میگفتم: خیلی دنبال کار نباش بالاخره میری سرکار. بذار چند ماهی بگذره خوب که تفريح کردیم بعد برو سرکار. ما كل مشهد را با موتور گشتیم. حتی کلات ، تربت جام و نیشابور هم رفتیم. صبح می رفتیم و شب برمیگشتیم. آن روزها آقامصطفی پیک موتوری بود. پول هایمان را خرج تفریح مان می کردیم. یکی از روزهای پایانی شهریورماه بود. زیر درخت های بلند سپیدار نشسته بودیم و چشم دوخته بودیم به آب گل آلود و غلتان رودی کوچک. در این اندیشه بودم که زندگی مثل همین رود ناآرام، کدر وگذرنده است. احساس کردم باد نجوایی بسیار دور اما بسیار واضح از رودهایی دیگر در سرزمین هایی دیگر را همراه خود می آورد. زمزمه ای که حکایت از جدایی ها، رفتن ها و نامهربانی های روزگار دارد. به چهره گرم و سرشار از زندگی آقامصطفی نگاه کردم. غمی غریب بردلم نشست. فورا نگاهم را به زمین دوختم. دستش را گذاشت زیر چانه ام، سرم را بالا گرفت. زل زد توی چشم هایم و گفت: «نبینم زینب من غمگین باشه. عزیزم زیاد به آینده فکر نکن، مخصوصأ به از دست دادن من!» گفتم: «آره، نمیدونم چی شد یک لحظه به جدایی و به نبودن تو فکر کردم.» با اندوه گفت: «احساس من هم همینه که تا پیری کنار هم نیستیم، البته شاید ترس تو به خاطر اینه که خواهرت در جوونی شوهرش رو از دست داده، اما من نمیدونم چرا فکر میکنم تا پیری کنار هم نیستیم!» با شنیدن این حرف بغضم ترکید و داغي قطره های درشت اشک، گونه هایم را سوزاند. آقامصطفی با دست اشک هایم را پاک کرد و گفت: « بهتره به چیزهای فانی تکیه نکنی تا رنج کمتری بکشی. بدون که مرگ دیر یا زود به سراغ همه مون میاد. ما باید تا فرصت داریم خودمون رو برای ورود به اون دنیا آماده کنیم. آقا مصطفی اهل سیر و سیاحت بود و ما بیشتر اوقات فراغت مان را به گشت و گذار بودیم. با ماشین تا تربت جام دو ساعت راه بود. یک روز صبح زود به محض اینکه هوا روشن شد با موتور راه افتادیم به سمت تربت. برای من خیلی جذاب بود. نگه میداشتیم، استراحت می کردیم و دوباره راه می افتادیم. خسته نمیشدم. ساعت پنج یا پنج ونیم راه افتادیم و ساعت نه می رسیدیم. عشق و علاقه و وابستگی ما برای خیلی ها جای تعجب داشت و برای بعضی ها جای حسادت. وقتی میرفتیم خانه اقوام، آقا مصطفی صدا می زد: «زينب خانم ! بیا کنار من بشین» دوست نداشت تنهایی تلویزیون تماشا کند. من هم می رفتم و کنارش می نشستم. خیلی ها حسادت می کردند، از بزرگ تا کوچک، حسادت های زنانه باعث آزار من می شد. گاهی دلیل اذیت کردن هایشان را متوجه نمی شدم. آقا مصطفی متوجه می شد. ولی به من چیزی نمی گفت که حساس نشوم. یک بار گفتم؛ فلانی امروز با من بد برخورد کرد.» گفت: «حواسش نبوده ، تو ببخش.» گفتم: «چه طوری میتونم ببخشم وقتی دلم شکسته؟» گفت: «اگه خیلی دلت از دست کسی گرفت، برو به امام رضا بگو. چون تو از امام رضا خواستی بیای مشهد. احساس کن پدرت امام رضاست. اما تا جایی که ممکنه حرفات رو به کسی نگو، حتی به من. اگه دیدی لازمه به یکی بگی به من بگو، اشکالی نداره . دیدم خیلی کار جالبیه. نگران اینکه حرف هایم به گوش طرف برسد نیستم. از آن روز هروقت دلم می گرفت میرفتم حرم. ارتباطم با امام رضا مثل رابطه دختر و پدر شده بود. من آشپزی کردن بلد نبودم. خانه پدرم آشپزی نکرده بودم، اما دوست داشتم یاد بگیرم. مادرشوهرم کارمند بود و وقت نداشت به من یاد بدهد. یک روز آقامصطفی گفت: «بیا امروز ناهار درست کنیم.» پرسیدم: چی درست کنیم؟» | گفت: «قورمه سبزی !» گوشت ها را با یک پیاز خورد شده سرتفت دادم. نمک، فلفل و زردچوبه هم اضافه کردم. آب ریختم تا بپزد. وقتی پخت یک بسته سبزی سرخ شده ریختم داخل قابلمه . آقا مصطفی کمکم میکرد و می خندید و گفت: « خانم بچه سال گرفتن این دردسرها رو هم داره !» با نگرانی گفتم: «فکر میکنم قورمه سبزی ها یک مشکلی داره !» . چشید و گفت: «

🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

💢نامه‌ای که زندگی رهبری را تغییر داد! 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

﷽ سفر بخیر شهیدی که شدی عاقبت بخیر... 🌹پاسدار #شهید_محمود_آبسالان 🗓 شهادت: 1401/02/03 مصادف با شب شهادت امام علی(ع) زاهدان #خادمین‌شهدا #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #كَرامَتَنَا_الشَّهادَةُ ➖➖➖➖➖ 🔻کـــمـــیـــتـــه‌مــرکــزی‌خــادمــیــن‌شــهــدا اســــتـــان‌ســـیـــســـتـــان‌وبــلــوچـــســـتـــان 🆔 @khademinekoolebar_sb ⁦🌐 zil.ink/KHADEMIN_SB

﷽ 💠دعای #روز_بیست_و_پنجم #ماه_رمضان 🔻به نیابت از شهید #محمود_میر ⚜:مختصری از وصیت نامه 🖋جلو هر گونه فرصت طلبی را بگیرید به نامردان اجازه رسیدن به اهداف پلیدشان را ندهید #ایـنْجابِیْــت‌ُ الشُّهَــداســت...👇 ➖➖➖➖➖➖ 🔻کمیته‌ مرکزی‌ خادمین‌ شهدا استان‌ سیستان‌ و بلوچستان ⁦🌐zil.ink/KHADEMIN_SB 🆔 @khademinekoolebar_sb

#مقام_معظم_رهبری هدفتان شهادت نباشد هدفتان،انجام تکلیف فوری وفوتے باشد. البته آرزوی #شهادت خوب است اما هدف کار را شهادت قرارندهید. ~~~~🌸 @khademinekoolebar_sb_nimroz

🌹فرمانده ی سپاه قدس ، شهید قدس ✍سردار شهید #حاج_قاسم سلیمانی: فلسطین را تنها نخواهیم گذاشت #روز_قدس 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

🇮🇷 🎥#کلیپ| طرح معامله قرن #روشنگری | #مقاومت | #ماه_رمضان #بغداد0120 #قاسم_ابن_الحسن #معامله_قرن #القدس_هی_المحور #baghdad0120 #قدس_خونبهایت 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن! که خواجه خود روش بنده پروری داند... عیدسعیدفطرعیدبندگی روتبریک میگم به همه ملت شریف ایران؛طاعات وعبادات همه قبول درگاه حق🌱 #عید_فطر #عید_سعید_فطر 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

﷽ #اطلاعیه باعرض سلام 📢 به اطلاع می‌رسانیم: شما خادمین‌شهدا و مخاطبین گرامی میتوانید با عضویت در کانال رسمی کمیته خادمین شهدا استان سیستان و بلوچستان در #واتساپ به نام «یاران فطرس» علاوه بر کانال رسمی ما در ایتا، آخرین اطلاعیه‌ها، گزارشات، تولیدات محتوایی و... مربوط به کمیته‌های خادمین شهدا استان را در کانال واتساپ نیز مشاهده نمایید. 👈 جهت عضویت در کانال #واتساپ بر روی لینک زیر کلیک نمایید: https://chat.whatsapp.com/CTIk7icGNmQAG3waovcMKf 🔴صفحات رسمی ما در فضای مجازی👇 🔸ایتا http://eitaa.com/khademinekoolebar_sb 🔹صفحه‌اینستاگرام‌بچه‌های‌مکتب‌حاج‌قاسم http://instagram.com/maktab.hajghasem.313 🔸آپارات www.aparat.com/Shahid_zolfaghari/jahadresane_Shahid_Zolfaghari ⁦🌐zil.ink/KHADEMIN_SB 📌#نشر_دهید #عید_سعید_فطر #خادمین_شهدا