•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شصت_و_پنجم #سوره_ی_پنجم #بخش_اول پاهاے بے رقمم را بہ زور روے پارڪت میڪشم و سلانہ سلانہ راہ میروم. صداے پچ پچِ چند زن میشود سوهانِ روحم! _واے بیچارہ دخترہ! معصومہ خانم همش هیجدہ سالشہ ها! درس و مشقشو تموم نڪردہ بیوہ شد! _بیوہ ڪدومہ بابا؟! بہ صیغہ ے موقت خوندہ بودن،رو دختر مردم اسم نذارید! _حالا چرا این دخترہ رو از بقیہ پنهون میڪردن؟! چرا نمیگفتن هادے نامزد دارہ؟! _فڪر ڪنم براے همچین روزایے دیگہ،طفلڪے رو نگاہ جون تو تن و صورتش نیست! _آرہ! دیدے موقع تشیع جنازہ چطور بہ تابوت خیرہ شدہ بود؟ بہ خدا جیگرم ڪباب شد براش! _خدا صبرش بدہ،جوونے و عمرش رفت! بہ زور نفس عمیقے میڪشم و خودم را نزدیڪ پلہ ها مے رسانم. همتا نگران و بے حال بہ دنبالم مے آید،همانطور ڪہ سعے میڪند جلوے ریزش اشڪانش را بگیرد میگوید:ڪجا میرے عزیزم؟ بذار ڪمڪت ڪنم! بدون اینڪہ نگاهش ڪنم میگویم:میخوام برم اتاقِ هادے! نگاهے بہ جمع مے اندازد و بازویم را میگیرد،آرام زمزمہ میڪند:قوربونت برم الان برے بالا فقط حالت بدتر میشہ! بہ زور خودم را سرپا نگہ داشتہ ام،دستِ بے جانم را روے نردہ میگذارم. _میخوام برم بالا بلڪہ بتونم تو آخرین جایے ڪہ بودہ بخوابم! بخوابم و دیگہ بیدار نشم! مادرم و نورا نگران بہ سمتم مے آیند،همتا با صدایے بغض آلود میگوید:اصرار دارہ برہ اتاق هادے! مادرم نگران میگوید:بیا برگردیم خونہ یڪم استراحت ڪن،تو این چند ساعت از بین رفتے! بے توجہ پایم را روے اولین پلہ میگذارم،فرزانہ گوشہ اے نشستہ و عڪس هادے را بغل ڪردہ. چشمانش را بستہ و بے توجہ بہ اطراف براے هادے لالایے میخواند! چند زن دورش را گرفتہ اند و سعے میڪنند دلدارے اش بدهند،در این بین من غریبہ ام! همہ با دیدنم تعجب میڪردند و در گوشِ یڪدیگر پچ پچ! سپس نگاہ هایشان رنگِ ترحم میگرفت! مقابل چشمانم هادے ام را در تابوت گذاشتند و روے دوششان بردند،هر چقدر سعے ڪردم فریاد بزنم و دنبالشان بدوم نتوانستم! انگار صدایے از گلویم خارج نمے شد و جانے در پاهایم نبود. پدرم بہ زور زیر بازوهایم را گرفتہ بود و همراهے ام میڪرد،همراہ جمعیت بہ سمت بهشت زهرا رفتیم. در طولِ مسیر گیج و مبهوت بہ جمعیت و تابوت زل زدہ بودم و حرف هایے ڪہ یاس در دیدار اولمان زد در گوشم مے پیچید: "تازہ فهمیدم راهے ڪجاش ڪردم،هر ثانیہ استرس،نگرانے،دلهرہ،گاهے چند روز بے خبرے! دیونہ شدنت با شنیدن خبر شهید شدن مدافعاے حرم یا دیدن تشیع جنازہ شون! با خودت میگے ببین ممڪنہ توام یہ روزے اینجا باشے! پشت یہ تابوتے ڪہ روش پرچم سہ رنگ ڪشورتہ و توے تابوت عزیزترین ڪَسَت!" من حتے این حس و حال را هم تجربہ نڪردم! نفهمیدم هادے ڪِے آمد و ڪِے رفت! حتے فرصتِ درست و حسابے نگرانِ هادے شدن را نداشتم... تازہ داشتم بہ بودنش عادت میڪردم،تازہ میخواستم هادے را بشناسم،تازہ میخواستم عاشقش بشوم ڪہ گفتند هادے دیگر نیست! هادے رفت! باور نڪردم،باور ڪردنے بود؟! باور ڪردنے بود بگویند مردے ڪہ چند صباحیست دل بہ تو دادہ و تو بہ او جان،دیگر نیست؟! انگار همہ اش خواب و خیال بود،یڪ خوابِ بد،یڪ ڪابوس! با شور جمعیت وارد بهشت زهرا شدیم،هنوز ڪامل باورم نمے شد! چشمانِ بستہ ے هادے را دیدم و باور نمیشد! جسمِ سردش را لمس ڪردم و باورم نمیشد! سرم را روے قلبِ بدون ضربانش گذاشتم و باورم نمیشد...! بر سر گودال عمیقے رسیدیم،برایِ جانِ من قبر ڪندہ بودند! گیج بہ حرڪات بقیہ چشم دوختہ بودم،توجهے بہ صداے شیون و نالہ ے زن ها و بے قرارے هاے فرزانہ نداشتم! چشم دوختہ بودم بہ تابوتے ڪہ ڪنارِ قبر جا خوش ڪردہ بود. همہ براے خواندن نماز میت ایستادند،معدہ ام میسوخت! دستم را روے دهانم گذاشتم و چشمانم را بستم،نورا و مادرم سریع دستم را گرفتند و از جمعیت دورم ڪردند. مادرم مدام با پرِ چادرش صورتم را باد میزد و نورا اصرار داشت ڪمے آب بنوشم. خواندن نماز میت ڪہ تمام شد،دیدم در تابوت را باز ڪردند. آرش و محسن با احتیاط جسم هادے را از داخل تابوت ڪشیدند بیرون‌. مثل فنر از جایم پریدم و بہ سمتشان دویدم،گیج با صدایے خفہ گفتم:دارن چے ڪار میڪنن؟! نورا نفس نفس زنان ڪنارم ایستاد و گفت:فڪر ڪنم برگردیم خونہ بهتر باشہ! بدون توجہ بہ حرفش خودم را از میان جمعیت جلو ڪشیدم و بالاے قبر ایستادم. مرد ناشناسے داخل قبر ایستادہ بود و منتظر بود جسمِ هادیِ من را بہ دستش بدهند! با وحشت نگاهشان میڪردم،زبانم بند آمدہ بود! با نگاهم بہ آرش و محسن میخواستم بفهمانم ڪہ این ڪار را نڪنند اما حواسشان بہ من نبود. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شصت_و_هفتم #سوره_ی_پنجم #بخش_اول بے رمق نگاهم را روے گزینہ ها مے چرخانم و چشمانم را مے بندم،چقدر براے این روز لحظہ شمارے میڪردم! براے ڪنڪور! آب دهانم را با شدت فرو میدهم و دستم را روے پیشانے ام میگذارم،ڪمے تب دارم! دوماہ از رفتن هادے گذشت،دوماہ ڪہ نہ دویست سال! این دوماہ برایم بہ اندازہ ے دویست سال گذشتہ! بے قرارے ها،دل آشوبے ها،نگاہ ها،حرف ها،باور نڪردن ها،نبودن ها... همہ و همہ بہ جانم افتادہ،یڪ‌ ماہ اول چنان برایم سخت و بے روح گذشت ڪہ بعد از گذشتن شش سال هم دلم نمیخواهد آن روزها را بہ یاد بیاورم! آنقدر بد بود ڪہ تا چهلم هادے خانہ نشینم ڪرد،سر جلسہ ے امتحانات نهایے هم حاضر نشدم! تنها جایے ڪہ میرفتم مزار هادے بود،مزارے ڪہ بعد از چند روز زمزمہ ڪردند دیگر بهتر است نروم! برایم خوب نیست! مدت صیغہ تمام شدہ و من نسبتے با هادے ندارم! دلم شڪست! بد هم شڪست! چرا نیامدہ رفت؟! حقم بہ اندازہ ے چند صباحے عاشقے هم نبود؟! حداقل بہ اندازہ ے محرمیتِ ابدے... رفتار پدرم نسبت بہ گذشتہ تغییر ڪردہ و بیشتر هوایم را دارد،میخواهد باهم وقت بگذرانیم،باهم صحبت ڪنیم و بعد از هجدہ نوزدہ سال طعم پدر دخترے بودن را بچشیم! اما خیلے دیر شدہ! دیگر فایدہ اے ندارد! امروز نزدیڪ دوماہ از پرواز هادے گذشتہ،سر جلسہ ے ڪنڪور نشستہ ام و گویے ذهنم از هر چیزے بہ جز "نبودنِ هادی" خالیست! چشمانم را باز میڪنم و بطرے آب معدنے را از ڪنار پایم برمیدارم. همانطور ڪہ نگاهم را روے سوالات مے چرخانم در بطرے را باز میڪنم و جرعہ اے آب مے نوشم. چرا بہ جاے سوالات خط بہ خطِ دل نوشتہ هاے هادے را مے بینم؟! برگہ هاے تقویمش را لاے بہ لاے ڪتاب هاے پیدا ڪردم،هر روز چند خطے از من نوشتہ بود! از احساساتش! یادِ آخرین جملہ اے ڪہ از من نوشتہ بود مے افتم: "عجیب خواستنے شدہ! خواستنے ترین خواستہ ام" بغض بہ گلویم چنگ مے اندازد،در این مدت مهدے و فرزانہ بہ اندازہ دہ بیست سال پیرتر شدہ اند. همتا و یڪتا گاهے حالم را مے پرسند،مادرم غیر مستقیم خواست دیگر نہ آن ها بہ دیدنم بیایند نہ من بہ دیدن آن ها بروم! هر سہ یڪدیگر را یاد هادے مے اندازیم،دوبارہ جرعہ اے دیگر آب مے نوشم. چند روز اول در اتاق هادے خوابیدن ها،بوییدن لباس هایش،خواندن دفتر روزانہ اش،اشڪ ریختن ها،تماشاے عڪسش! ما حتے یڪ عڪسِ "دونفره" هم نداریم! همہ و همہ گذشت،جانم بہ لب رسید و این دوماہ گذشت! چند روز پیش ڪہ سر مزار هادے رفتم،زنے بیست و هفت هشت سالہ ڪنارم نشست. شروع ڪرد بہ سلام و احوال پرسے،بے مقدمہ پرسید:با شهید نسبتے دارید؟! آرام لب زدم:نامزدش بودم! دستش را با محبت روے شانہ ام گذاشت و پرسید:عروسے نڪردہ بودین؟ سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم:صیغہ ے موقت خوندہ بودیم! آرام دستش را روے شانہ ام حرڪت داد:پس خیلے برات سختہ،چند بار اومدے سر مزار دیدمت اما انگار تو حواست بہ دور و برت نیست. با انگشت اشارہ بہ چند متر دور تر از مزار هادے اشارہ ڪرد و ادامہ داد:مزار همسر منم اونجاست! دو سال پیش شهید شد. متعجب بہ چهرہ ے آرام و مهربانش نگاہ ڪردم،لبخند عمیقے زد:وقتے محمد شهید شد من شیش ماهہ فاطمہ رو باردار بودم،دخترمونو میگم! تا فاطمہ بہ دنیا بیاد حیرون و گیج بودم،میفهمم چے میڪشے! بغضم آزاد شد و همہ چیز را برایش گفتم،نمیدانم چقدر طول ڪشید اما برایش گفتم. از تعصبات پدرم،از اصرار و شرط گذاشتنش براے ازدواجم،از هادے و سوتفاهم هاے بین مان،از بیزارے از هادے،از شناختن و دلبستہ شدنش،از وقتے ڪہ فهمیدم مدافع حرم است،از شهادتش و آشفتگے ام،از اینڪہ بعد از تشیع جنازہ بہ دیدنم آمد. با صبر و حوصلہ بہ تمام حرف هایم گوش داد و آخرِ حرف هایم پا بہ پایم اشڪ ریخت. حرف هایم ڪہ تمام شد گفت:گفتم ڪہ خیلے حیرون بودم،حال خودمو نمے فهمیدم. بے قرار بودمو رفتنشو باور نمیڪردم اما ڪم ڪم بہ خودم اومدم،از اولش میدونستم محمد دیر یا زود میخواد پرواز ڪنہ. میدونستم با ناراحتے و آشفتگے هاے من محمدم اذیت میشہ،یہ بار رفتہ بودیم تشیع جنازہ ے شهداے گمنام. دیدم چشماش تر شدہ،آروم گفت:سارا! شهید یہ بار شهید میشہ،مادر شهید و همسر شهید هر لحظہ! بعدش خم شد و گوشہ ے چادرمو بوسید،میدونست موندنے نیست! گاهے بہ خوابم میاد و باهام حرف میزنہ،معذرت خواهے میڪنہ،نازمو میڪشہ! از صمیم قلب حضورشو حس میڪنم،لنگہ پا نگهش ندار! متعجب نگاهش ڪردم و گفتم:لنگہ پا؟! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش چڪید:آرہ! خودت میگے اومدہ دیدنت،دست اونم بستہ س! بین این ور و اون ور نگهش ندار. بذار با خیال راحت برہ و روحش عذاب نڪشہ،صبرشو از خود حضرت زینب بخواہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شصت_و_هشتم #سوره_ی_پنجم #بخش_اول نگاهم را در اطراف مے چرخانم و نفس عمیقے میڪشم‌ بوے گلاب و عطر خوشے در بینے ام مے پیچد،مطهرہ چند متر آن طرف تر ایستادہ. چشمانم را بہ سنگ قبر هادے مے دوزم و آرام دستم را روے نامش میڪشم. چند روزیست این سنگ مهمانِ جسمِ فرماندہ ے من شدہ! لبخند میزنم،از آن لبخندهاے دلبرانہ! _سلام یارِ عجول! حالت خوبہ؟ چند لحظہ مڪث میڪنم و چشمانم را روے نامش میخڪوب. بغض بہ گلویم چنگ مے اندازد،سعے مے ڪنم صدایم نلرزد! _سہ روز پیش ڪنڪور دادم،جالب نبود! یعنے.... مهم نیست چہ خوب چہ بد دادم رفت! بغضم شدت مے گیرد،صدایم ڪمے مے لرزد:هادے! میدونم الان دارے منو میبینے و صدامو مے شنوے،حتے مطمئنم میدونے چے تو دلم میگذرہ! خیلے با خودم ڪلنجار رفتم بیام اینجا این حرفا رو بزنم اما بالاخرہ خودمو یہ دل ڪردم. میگن دیگہ هیچ نسبتے باهات ندارم،میگن باید ازت دل بڪنم و ڪم ڪم برم دنبال زندگیم! میگن تو از ناراحتے من عذاب میڪشے و باید بذارم با خیال راحت پرواز ڪنے پیش خدا! آرام آرام اشڪانم روے گونہ هایم سُر میخورند،لبانم را چند بار باز و بستہ میڪنم اما نمے توانم چیزے بگویم‌. دستم را از روے نامش برمیدارم و نفسے میگیرم،لبانِ لرزانم را از هم باز میڪنم:مے...مے...میخواستم تا آخر عمرم هر روز بیام سر مزارت و حال بدمو ببینے! شاڪے ام هادے! از خودم از تو از بابام از عمو مهدے از سیاست از جنگ از قلبم! از هر چیزے ڪہ منو بہ تو وصل ڪرد و تو رو ازم گرفت! اما بہ قول سارا نمیخوام تو رو بین این ور اون ور لنگہ پا نگہ دارم! برو عزیزم! با خیال راحت برو! قلب و احساس و غماے آیہ حلالت! ریزش اشڪانم شدت مے گیرند،سعے میڪنم هق هق نڪنم! _نمیگم ازت دل ڪندما! مگہ میشہ؟! اما نمیخوام تو رو عذاب بدم نمیخوام نگاہ پر ترحم بقیہ روم باشہ! بابات میگفت یہ گروہ براے یہ مستند میخوان باهام مصاحبہ ڪنن،باباتم گفتہ حال من خوب نیست. اونا گفتن اینطورے بهترہ!قصہ ے ما از اون قصہ هاست ڪہ بیشتر اشڪ مردمو درمیارہ! نمیتوانم جلوے هق هقم را بگیرم:میخوان منو،دخترے ڪہ دوستش داشتے رو مثل گوشت قوربونے بشونن پاے دوربین ڪہ اشڪ مردم دربیاد! ڪہ مخاطب برنامہ شون برہ بالا! چرا نمے فهمن قصہ ے ما جدایے و نرسیدن بہ وصال نبود؟! قصہ ے ما تویے و ایمانت! باید تو رو نشون بدن! تویے ڪہ اهل ریا نبودے و دوست نداشتے ڪاراتو تو بوق و ڪرنا ڪنے! از بابا خواستم بہ هیچ عنوان آدرس یا شمارہ مو بہ ڪسے ندہ،من دنبال اشڪ و آہ مردم نیستم چون از تو یاد گرفتم باید با خدا معاملہ ڪنم. اگہ همسرت بودم شاید قضیہ فرق میڪرد مثل خودت مثل ڪوہ استوار وایمیسادم و محڪم بہ همہ ے دنیا معرفیت میڪردم. ولے میترسم بشم ابزار! میترسم خونے ڪہ ازت ریختہ شدہ یہ جاهایے بجوشہ! میترسم غیرتت بہ درد بیاد هرڪسے اشڪِ دختر ڪوچولوے قصہ تو ببینہ و بشہ رونق بساطِ یہ عدہ نامرد! آدمش نیستم هادے! هنوز بہ اندازہ ے تو بزرگ نشدم! ولے از بابامهدے خواستم هروقت حالشون بهتر شد همونطور ڪہ هستے بہ یہ ایران معرفیت ڪنن،نہ ڪمتر نہ بیشتر! مطمئنم از پسش برمیان و خیلیا متوجہ هدف و بزرگے تو و دوستات میشن‌. القصہ یارِ عجول! دیگہ مثل سابق بهت سر نمیزنم! میرم ڪہ برم ڪہ راحت برے! هوامو از آسمونا داشتہ باش! این را مے گویم و مے ایستم،با دست اشڪانم را پاڪ میڪنم. میخواهم بہ سمت مطهرہ بروم ڪہ یادِ حلقہ مے افتم! حلقہ اے ڪہ هیچ گاہ دستم نڪردم! مُردد دستم را بہ سمت گردنبندم مے برم و حلقہ ام را از داخلش بیرون میڪشم. خم میشوم و همانطور ڪہ حلقہ را میان پسوند شهید و نامش میگذارم نجوا میڪنم:قول دادم دستم نڪنم و فقط خودت دستم ڪنے! الوعدہ وفا! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شصت_و_هشتم #سوره_ی_پنجم #بخش_دوم سست دستم را پایین مے اندازم و با قدم هاے بلند براے خروج راہ مے افتم،قبل از اینڪہ پشیمان بشوم! مطهرہ متعجب نگاهے بہ مزار هادے مے اندازد و سپس بہ من. بدون حرف خودش را بہ من مے رساند و ڪنارم قدم برمیدارد. نفسم را با شدت بیرون میدهم،قلبم مے سوزد! بد هم میسوزد! تمام تنم گُر گرفتہ،اما خدا را شڪر! هادے را با خیال راحت راهے ڪردم،براے همیشہ.... 🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱 مطهرہ با پَرِ چادرش خودش را باد میزند و بہ نیمڪتے خالے اے اشارہ میڪند:خیلے گرمہ! یڪم بشینیم؟ نفس عمیقے میڪشم:ما ڪہ از بهشت زهرا تا اینجا با تاڪسے اومدیم! ڪولر ماشینم روشن بود! پشت چشمے نازڪ میڪند:خب هوا گرمہ! حالا دو دیقہ بشینیم چے میشہ؟! لبخند ڪجے میزنم:مامانم گفتہ بیرون نگهم دارے حال و هوام عوض بشہ؟! محتاط نگاهم میڪند:خستہ شدم! هوس بستنے ام ڪردم،فڪر ڪنم اون دڪہ بستنے داشتہ باشہ. نفس عمیقے میڪشم و بدون حرف بہ سمت نیمڪت راہ مے افتم. مطهرہ پر انرژے میگوید:تو بشین،الان منم بستنے میگیرم میام! روے نیمڪت مے نشینم،مطهرہ لبخند تصنعے اے میزند و بہ سمت دڪہ میرود،مشغول صحبت با فروشندہ میشود اما شش دونگ حواسش پیش من است! نگاهم را از مطهرہ مے گیرم و بہ درختان بلند و سر سبز مے دوزم. دلشورہ ے عجیبے دارم،دستانم مے لرزند و انگار هم تب دارم هم دماے بدنم سرد است! از آن حال هاے بدِ توصیف ناشدنے! مدام خاطرات ڪوتاہ هادے مقابل چشمانم رژہ میروند. از اولین بارے ڪہ آمد خواستگارے تا همین چند دقیقہ پیش ڪہ سر مزار برایم دست تڪان داد! نفس عمیقے میڪشم،خیلے عمیق! اگر این نفس ڪشیدن نباشد فرقے با یڪ مُردہ ندارم،مادرم میگفت در این دوماہ رنگ و رویم زرد شدہ،زیر چشمانم گود افتادہ و انگار پنج شش ڪیلو وزن ڪم ڪردہ ام! حالے ندارم خودم را در آینہ نگاہ ڪنم،دوماہ است حواسم از خودم پرت شدہ! صداے مطهرہ باعث میشود سرم را برگردانم:چہ عمیق و متفڪر بہ درختا زل زدے! _دارم تابلوے نقاشے زندہ تماشا میڪنم شاید روح نصفہ جونم یڪم ڪیف ڪنہ! بستنے قیفے اے بہ سمتم میگیرد:فعلا بستنے تو بخور و ڪیف ڪن! وقت براے تماشاے درختا هست. بستنے را از دستش میگیرم و میگویم:شاید نباشہ! ڪے از یڪ ثانیہ بعد خودش خبر دارہ؟! میدونے رفتن هادے دارہ بهم یاد میدہ ڪہ چرا فڪر میڪردم همہ چیز ابدیہ و اینطور راحت بہ چیزاے فانے دلبستم؟! حداقلش اینہ از این بہ بعد چیزے رو از دست بدم محڪم تر با نبودش برخورد میڪنم. واقعا هم همینطور شد! بہ اندازہ ے چشم بر هم زدنے همہ چیزم را از دست دادم و خم بہ ابرو نیاوردم! از درون سوختم و خود خورے ڪردم اما بہ روے ڪسے نیاوردم! محڪم ایستادم! مطهرہ مردد مے پرسد:واقعا دیگہ نمیخواے سر مزار هادے برے؟! آروم شدے؟! _هم آرومم هم ناآروم! سر مزارش میرم نہ مثل سابق! مثل یہ دوست یہ سایہ یہ خاطرہ ے ڪوتاہ! خیال همہ راحت میشہ! _میتونم یہ سوال بپرسم؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم. _چرا سر مزار هادے اونطور حرف زدے؟! گفتے میخوان باهات مصاحبہ ڪنن... یعنے بہ نظرم یڪم دارے زود قضاوت میڪنے! بہ نظرت بودن این برنامہ ها لازم نیست ڪہ مردم بفهممن آیہ ها چے میڪشن؟! ابروهایم را متعجب بالا میدهم و زمزمہ میڪنم:آیہ ها! سریع میگوید:نمیدونم چطورے با همسر شهدا جمع ببندمت! تو شبیہ هیچڪدومشون نیستے! اصلا باورم نمیشہ... _خودمم تازہ دارہ باورم میشہ... مڪثے میڪنم و ادامہ میدهم:منظورم همہ ے برنامہ ها نبودن! اما یہ سرے برنامہ ها هستن فقط دنبال خط گرفتن و ابزار ڪردن یہ عدہ ان براے حزب یا سیاست خاصے! یا دنبال جذب مخاطبن بہ قولے نونشون رو از اشڪ مردم درمیارن! اونطورے گفتم چون اگہ براے اونا شان هادے و ڪارش مهم بود اینطور مطرح نمیڪردن! میذاشتن حال من یڪم بهتر بشہ! تازہ من برم تو مستند چے بگم؟! جز یہ قصہ ے ڪوتاہ و مبهم چے از هادے براے گفتن دارم؟! من عادتاے هادے رو نمیدونم،اخلاقاشو ڪامل نمیدونم،اعتقاداتشو ڪامل نمیدونم،ڪارا و طرز زندگے شو نمیدونم! در واقع جز یہ سرے مسائل ظاهرے هیچے از هادے نمے دونم! برم چے بگم؟! فقط آہ و نالہ سر بدم؟! اگہ هدف تحت تاثیر قرار دادن مردمہ باید با صداقت پیش رفت و من باید اول از هادے و ایمان و اخلاق و هدفش حرفے براے گفتن داشتہ باشم بعد حال و روزاے الانم! هادے براے من ناشناختہ ست! تازہ میخواستم بشناسمش. هادے مثل ما انسان بود با تمام اخلاقاے خوبش حتما ڪم و ڪاستے هایے هم داشتہ! من نہ اخلاقاے خوبشو ڪامل میدونم نہ ڪم و ڪاستے هاشو! نمیخوام ازش چیزے ڪہ نبود رو بسازم یا فقط یہ بُعدِ ظاهرے از شخصیتش رو بزرگ ڪنم. فیلم اخراجے ها رو ڪہ دیدے؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شصت_و_نهم #سوره_ی_پنجم #بخش_اول شهاب دستش را داخل جیب شلوارش مے برد و ڪیف پولش را بیرون مے ڪشد. بے حرف بہ حرڪات دستانش نگاہ میڪنم،عڪس سہ در چهارے را از داخل ڪیف پولش بیرون میڪشد و مقابلم میگذارد. ڪنجڪاو و با دقت بہ عڪس خیرہ میشوم،عڪس قدیمے اے از چهرہ ے یڪ مرد نسبتا جوان! مردے ڪہ بے اندازہ شبیہ بہ شهاب است! زیر چشمے نگاهے بہ شهاب مے اندازم و مے پرسم:پدرتہ؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،عڪس را با احتیاط بہ سمتش میفرستم. _با پدرم خصومت دارہ؟ دست بہ سینہ میشود:نہ! تا جایے ڪہ میدونم با ڪسے خصومت نداشتہ! _پس چے؟ با حالت خاصے نگاهم میڪند:فوت ڪردہ وقتے سہ سالہ م بود،چیزے ازش یادم نمیاد! فقط تعریف اخلاق خوبو مردونگے و غیرتشو شنیدم! با لحن تحڪم آمیز و تاڪید ڪنندہ اے این ها را مے گوید،لب میزنم:روحشون شاد! جوابے نمیدهد و عڪس را داخل ڪیف پولش برمے گرداند،نگاهے بہ آب پرتقالم مے اندازد:نمے خورے؟! سرد میگویم:میل ندارم! دستانش را روے میز مے گذارد و بہ چشمانم خیرہ میشود:من با پدرت خصومت دارم! سرِ اخلاق! سرِ مردونگے! سرِ غیرت! از چشمان خشمگینش مے ترسم! نگاهم را بہ دیوار پشت سرش میدوزم. _نمیدونم خصومتت با پدرم چیہ اما مطمئنم الڪے بزرگش ڪردے! بے توجہ بہ حرفم لب باز میڪند:تا شیش هفت سالگیم چیز زیادے یادم نمیاد،اما میدونم مادرم خیلے سختے ڪشید! پدرم یہ مغازہ ے اجارہ اے لوازم تحریرے داشت و یہ موتور قدیمے. با موتور تصادف ڪرد و درجا تموم ڪرد،موتورشم آش و لاش شد! تنها چیزے ڪہ برامون گذاشت یہ خونہ ے پنجاہ مترے توے نازے آباد بود! بے حوصلہ میان حرفش مے پرم:اینا ربطے بہ بحث مون دارہ؟ سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،ڪمے از قهوہ اش را مے نوشد:مادرم چندسال با سیلے صورتمونو سرخ نگہ داشت. خیاطے تو تولیدے،سبزے پاڪ ڪردن و سرخ ڪردن،نظافت ڪردن خونہ هاے بقیہ! وارد مدرسہ ڪہ شدم دلم میخواست ڪمڪش ڪنم اما میگفت نہ! میگفت تو خوب درساتو بخون بزرگ شو آقاے مهندس یا دڪتر شو مامان دیگہ ڪار نمیڪنہ! همہ چیزو مے سپارہ بہ تو! منم میخواستم زودتر درس بخونم و بزرگ بشم تا مامانم ڪار نڪنہ! مادرم‌ یہ زن بیوہ ے جوون بود و تنها،بچہ بودم اما نگاہ هاے مرداے همسایہ رو مادرم میفهمیدم! پچ پچ زن هاے همسایہ رو مے شنیدم! هفت سالم بود اما خونم بہ جوش مے اومد! هے بہ مادرم میگفتم از اینجا بریم و جواب میداد پول دستمون بیاد میریم یہ جاے خوب! یہ بار یڪے از مرداے همسایہ برامون آش نذرے آورد،ازش خوشم نمے اومد بد بہ مادرم نگاہ میڪرد! سرش داد ڪشیدم و گفتم برہ،ڪاسہ ے آششو شڪستم. مرتیڪہ عین مستا خندید و گفت بگو مامانت بیاد جلوے در،مادرم بخاطرہ سر و صدا اومد جلوے در. بہ اینجا ڪہ مے رسد دستش را مشت میڪند و با حرص مے گوید:همین ڪہ مادرمو دید گفت ناز نڪن! چقدر میگیرے؟! اون موقع نمے فهمیدم قیمت چیو میپرسہ! فقط گیج بہ مادرم نگاہ میڪردم! مادرم اینو ڪہ شنید بے مقدمہ یہ سیلے تو صورتش ڪوبید و داد ڪشید:گم شو! مرتیڪہ تو شوڪ سیلے بود ڪہ مادرم سریع منو ڪشید داخل و درو قفل ڪرد! اونم از پشت در خط و نشون میڪشید و میگفت جواب سیلے اے ڪہ خوردہ میدہ! فرداش ڪہ از مدرسہ برگشتم دیدم از خونہ مون سر و صدا میاد،قلبم ریخت گفتم نڪنہ بخاطرہ سیلے اومدہ خونہ مونو دارہ بلایے سر مادرم میارہ! نفهمیدم چطورے دوییدم تو خونہ،وارد خونہ ڪہ شدم دیدم زن همون مرد مادرمو چسبوندہ بہ دیوار و محڪم گلوشو فشار میدہ،دوتا از زناے همسایہ ام وایسادن و تماشاش میڪنن! جیغ ڪشیدم:مامانمو ول ڪن! انگار صدامو نشنید! محڪمتر گلوے مادرمو فشار داد و گفت:جولو پلاستو جمع میڪنے و از اینجا گم میشے میرے! مادرم تقلا میڪرد پسش بزنہ اما صورتش قرمز شدہ بود و زورش نمے رسید. با حرص دوییدم سمتشون،محڪم چادرشو چنگ زدم و گفتم:مامانمو ول ڪن! نگاهش ڪہ بہ من افتاد مادرمو هل داد روے زمینو یہ سیلے جانانہ نثارم ڪرد! براے منے ڪہ تا اون موقع صداے مادرمم روم بلند نشدہ بود خیلے سنگین بود از یہ غریبہ اینطورے سیلے بخورم! دستمو گذاشتم روے صورتم،صورتم مے سوخت و اشڪم داشت در مے اومد اما گریہ نڪردم! با حرص هلم داد روے زمین و گفت:معلوم نیست تو رو از ڪجا آوردہ؟! مادرم نتونست تحمل ڪنہ،آشفتہ بود اما انگار جون گرفت! سریع بلند شد و هلش داد. یہ سیلے دم گوشش خوابوند و گفت:حق نداشتے دست روے پسرم بلند ڪنے! زندہ ت نمیذارم! زناے همسایہ بہ زور مادرمو ازش جدا ڪردن،سریع رفتم پیش مادرم و جلوش وایسادم ڪہ اگہ خواستن بزننش من بہ جاش ڪتڪ بخورم! یڪے شون با لحن بدے گفت:شهین جون ولش ڪن! اینو خدا زدہ! حساب ڪار دستش اومد نخواد شوهراے ما رو از راہ بہ در ڪنہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هفتادم #سوره_ی_پنجم #بخش_اول از چهارچوب در عبور میڪنم و تقریبا بہ سمت خیابان مے دوم. تمام جانم گر گرفتہ،قلبم مے سوزد و سرم درد میڪند! چرا دروغ هایش باید آشفتہ ام ڪند؟! سریع مے ایستم،نفس نفس زنان بہ رفت و آمد آدم ها نگاہ میڪنم و زمزمہ میڪنم:پس چرا بابا انقدر از شهاب مے ترسید؟! از نزدیڪ بودنش بہ من؟! و جملہ ے شهاب در سرم مے پیچد:خصومت من با بابات سرِ ناموسہ براے جبران اومدم! اصلا چرا این ها را بہ من گفت...؟! چشمانم را باز و بستہ میڪنم و نفسم را با شدت بیرون میدهم،زن مُسنے با حرص از ڪنارم عبور میڪند و بلند میگوید:اینجا جاے وایسادنہ؟! نگاہ ڪوتاهے بہ صورتش مے اندازم و لب میزنم:عذر میخوام! سپس حرڪت میڪنم،میخواهم براے تاڪسے گرفتن دست بلند ڪنم ڪہ پشیمان میشوم! باید خوب فڪر ڪنم،پیادہ بہ سمت خانہ راہ مے افتم. فڪرم حسابے مشغول شدہ،چیزے در درونم شڪستہ و حالم را عجیب بد ڪردہ! قلب! علاقہ! اعتماد! غرور! باور! نمیدانم چہ چیزے؟! اما چیزے درونم بَد شڪستہ... باید در اولین فرصت با پدرم صحبت ڪنم،حتما حرفے براے گفتن و ثابت ڪردن دروغگو بودن شهاب دارد! 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 نگاهے بہ پاهایم مے اندازم و اخمانم در هم مے رود،نمیدانم چقدر پیادہ روے ڪردہ ام ڪہ امانِ پاهایم بریدہ شدہ. نگاهے بہ ڪوچہ ے خلوتمان مے اندازم و وارد ڪوچہ میشوم،بہ زور و لنگ لنگان قدم برمیدارم. مقابل در ڪه‌ مے رسم نفس آسودہ اے میڪشم و ڪلید را در قفل مے چرخانم. وارد حیاط میشوم،صداے صحبت ڪردن مادرم مے آید. ڪفش هاے را در میاورم و نفس راحتے میڪشم! همانطور ڪہ وارد خانہ میشوم میگویم:سلام! مادرم تلفن بہ دست مشغول صحبت است،سرے برایم تڪان میدهد. چادرم را از روے سرم برمیدارم و بہ سمت اتاقم میروم،چند لحظہ بعد مادرم خداحافظے میڪند و رو بہ من میگوید:چرا دیر ڪردے؟! همانطور ڪہ روسرے ام را از روے سرم برمیدارم میگویم:پیادہ برگشتم طول ڪشید! صدایش نزدیڪتر میشود:پیادہ؟! سپس در چهارچوب در ظاهر میشود،سعے میڪنم بدحالے و نگرانے در صدایم موج نزند! _آرہ!‌ هوس ڪردم یڪم پیادہ روے ڪنم. چشمانش را ریز میڪند:بهشت زهرا بودے؟! بہ چشمانش زل میزنم و جدے میگویم:نہ! ڪنجڪاو میپرسد:ڪجا رفتے؟ سریع نگاهم را مے دزدم:انقلاب! _انقلاب براے چے؟! جوابے نمیدهم و با عجلہ دڪمہ هاے مانتویم را باز میڪنم،حضورش را پشت سرم احساس میڪنم. _چرا جواب نمیدے آیہ؟! میخواهم بحث را بپیچانم،همانطور ڪہ سرم را بہ سمتش برمیگردانم میگویم:مامان بہ نظرت امسال میتونم ڪلاس ڪنڪور برم؟! متعجب نگاهم میڪند:بستگے بہ نظر بابات دارہ! سرم را تڪان میدهم:آرہ! راستے باید برم ڪلاساے تابستونے ثبت نام ڪنم! _چہ ڪلاسے؟! _درسایے ڪہ شهریور امتحان دارم! آهانے میگوید و قصد میڪند براے حرڪت ڪہ پشیمان میشود. با دقت نگاهم میڪند:آیہ تو یہ چیزیت شدہ! لبخند ڪم جانے میزنم:چِم شدہ؟! ابروهایش را بالا میدهد:نمیدونم اما مطمئنم یہ چیزے شدہ! رنگت پریدہ،صدات و دستات یڪم لرز دارن،از جواب دادن طفرہ میرے! آرام میگویم:چیزے نیست! نزدیڪم میشود. _من‌ مادرتم! حرف دلتو بهم بگو! بہ چشمانش زل میزنم:حرفے تو دلم نیست! _اما چشمات اینو نمیگن! این را‌ ڪہ مے گوید قلبم تیر مے ڪشد! "_یہ ویژگے خیلے خوبے دارے! _چہ ویژگے اے؟! _خاصیت چشمات اینہ ڪہ با آدم حرف میزنن! بخاطرہ همین هیچوقت زبونت نمیتونہ دروغ بگہ!" حرف هاے هادے در گوشم مے پیچد و مے پیچد،میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ بغض اجازہ نمیدهد. دست مادرم روے شانہ ام مے نشیند:آیہ! خوبے؟! بہ زور سر تڪان میدهم و بہ همراهش‌ بغضم را قورت! لب میزنم:میشہ تنهام بذارے؟! آہ بلندے میڪشد و میگوید:شام خونہ ے مریم دعوتیم،خوب استراحت ڪن! _من نمیام! متعجب نگاهم میڪند،سریع میگویم:نمیخوام بیام یہ گوشہ بشینم و نگاہ پر ترحم بقیہ روم باشہ! نمیخوام لبخند و نگاهاے پر تمسخر حسامو ببینم! اخم میڪند:دارے اشتباہ میڪنے! بلند میگویم:من بچہ نیستم مامان! نفهمم نیستم! مهربان میگوید:شهادت و رفتن هادے حساست ڪردہ،ما فقط میخوایم ڪنارت باشیم و نذاریم جاے خالیش... سریع حرفش را قطع میڪنم،اشڪ هایم طاقت نمے آورند و مے بارند. _جاے خالیش‌ پر نمیشہ! هیچڪس نمیتونہ پرش ڪنہ! مامان! هرڪسے تو قلبِ آدم جاے خودشو دارہ،اگہ جاش خالے بشہ دیگہ پر نمیشہ! اگرم پر بشہ جاش‌ میمونہ! مثل سابق نمیشہ! هق هق میڪنم و محڪم با دست روے قلبم مے ڪوبم:حَ...حَ...حسرتِ نبودنِ هادے یہ عمر تو قلبِ من میمونہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هفتاد_و_یکم #سوره_ی_پنجم #بخش_اول قاشقم را روے برنج ها میڪشم و بازے بازے میڪنم،مادرم مے گوید:چرا با غذات بازے بازے میڪنے؟! بدون اینڪہ منتظر جوابے از جانب من باشد رو بہ پدرم ادامہ میدهد:از دو سہ روز پیش ڪہ تنها رفت بیرون یہ جورے شدہ! آب دهانم را قورت میدهم و سعے میڪنم بہ پدرم نگاہ نڪنم،میترسم چشم در چشم بشویم و چیزے ڪہ آشفتہ ام ڪردہ از چشمانم بخواند. پدرم جدے مے خواندم:آیہ! بدون اینڪه‌ نگاهش ڪنم لب میزنم:بعلہ؟! نورا و یاسین متعجب نگاهم میڪنند،پدرم با تحڪم مے گوید:وقتے صدات میڪنم برگرد نگام ڪن و جواب بدہ! سرم را بلند میڪنم اما بہ پدرم نگاہ نمیڪنم،قاشق و چنگالش را ڪنار بشقاب میگذارد. _چیزے شدہ؟ همانطور ڪہ از پشت میز بلند میشوم مے گویم:نمیدونم! نگاهے بہ جمع مے اندازم و ادامہ میدهم:اشتها ندارم،نوش جونتون! همہ متعجب نگاهم میڪنند،بے توجہ بہ سمت حیاط مے روم. دست بہ سینہ ڪنج حیاط مے ایستم و آسمانِ شب را تماشا میڪنم،تیر ماہ هم رو بہ پایان است و مردادِ سردِ امسال بے قرار رسیدن است. صدایے بہ جز صداے جیر جیرڪ ها در گوشم نمے پیچد،دو سہ دقیقہ اے ڪہ میگذارد صداے نورا از داخل خانہ مے آید:آیہ! موبایلت دارہ زنگ میخورہ! نفس عمیقے میڪشم و بہ سمت خانہ میروم،نگاهے بہ پذیرایے مے اندازم تا موبایلم را پیدا ڪنم ڪہ روے اپن مے بینمش. با قدم هاے بلند خودم را نزدیڪ آشپزخانہ مے رسانم و موبایل را برمیدارم. ڪنجڪاو بہ نام تماس گیرندہ نگاہ میڪنم. "مطهره" _جانم مطے؟! صداے خندانش مے پیچد:جانت سلامت خانم! سلام! لبخند ڪم رنگے میزنم:سلام! با ذوق مے گوید:فعلا احوال پرسے نمیڪنم،فردا وقت دارے بریم خرید؟ _خریدِ چے؟ مے خندد:گفتم ڪہ میخوام برم سرڪار،اون روز ڪہ داشتے میرفتے پارڪ دیدے بابا داشت با مهندس ساجدے صحبت میڪرد،بهش پیشنهاد داد من موقتا بہ جاے منشے شون برم. دیروز با بابا رفتم شرڪت،باهام مصاحبہ ڪرد از تسلطم روے زبان انگلیسے و ڪامپیوتر خیلے خوشش اومد. زیاد راضے نبود اما با وساطت بابا و تعهد بہ اینڪہ سریع بہ ڪارا مسلط میشم اجازہ داد تا آخر تابستون بہ عنوان منشے برم شرڪت اگہ راضے نبودن ڪہ با شروع دانشگاہ دیگہ نمیرم اگہ ام راضے باشن ڪہ مے مونم تا مرخصے منشے شون تموم بشہ. نفس عمیقے میڪشم و چیزے نمے گویم،مطهرہ پر انرژے مے گوید:الو! آیہ هنوز پشت خطے؟! آرام جواب میدهم:آرہ عزیزم مے شنوم! _پس چرا ساڪتے؟! مهربان مے گویم:چے بگم؟! من همہ ے حرفامو چند روز پیش بهت زدم! محڪم مے گوید:میخوام شانسمو امتحان ڪنم! سرے بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهم:امیدوارم هر چے برات خیرہ پیش بیاد. _فردا میاے بریم خرید یا نہ؟ نگاهے بہ پدر و مادرم مے اندازم و جواب میدهم:از مامانو بابا اجازہ شو بگیرم خبرت میڪنم. _باشہ عزیزم،بہ خانوادہ سلام برسون. _بزرگے تو میرسونم،توام سلام برسون. با خداحافظے ڪوتاهے تماس را قطع میڪنم،بعد از صحبت و اجازہ گرفتن از پدر و مادرم بہ مطهرہ پیام میدهم ڪہ میتوانم فردا همراهش براے خرید بروم. مادرم اصرار ڪرد حالا ڪہ دارد ماہ سومِ رفتنِ هادے میرسد لباس مشڪے ام را دربیاورم یا رنگ تیرہ ے دیگرے را جایگزینش ڪنم. شاید خودم را راضے ڪردہ باشم ڪمتر سر مزار هادے بروم،شمارہ ے همتا و یڪتا و نازنین را پاڪ ڪنم،دیگر بہ عمو مهدے و فرزانہ سَر نزنم اما دلم بہ درآوردنِ لباسِ عزا رضایت نمے دهد! اما دلم میخواهد از لاڪِ این آیہ ے مظلوم و غمگین بیرون بیایم،باید درس خواندن را شروع ڪنم و ڪمے بہ خودم برسم. میخواهم ڪتاب هایے ڪہ براے شهریور امتحان دارم دم دست بگذارم ڪہ یادِ شهاب مے افتم. سریع موبایلم را برمیدارم و شمارہ اش را حذف میڪنم،همراهِ شمارہ اش حرف هایش را هم از ذهنم پاڪ میڪنم! نباید بگذارم یڪ غریبہ با حرف هاے دروغش آرامش مان را بہ هم بریزد،حتے بیخیالِ صحبت ڪردن با پدرم میشوم! نتیجہ اش فقط ڪدورت میان من و پدرم و بے اعتمادے میشود! میخواهم دوبارہ زندگے را از نو آغاز ڪنم،حتے با وجودِ روحے ناآرام و قلبے شڪستہ... توڪل میڪنم بہ پروردگار... هرچہ سرنوشت برایمان بنویسید... 💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌 با شروع مرداد روزها مثل برق و باد گذشتند،رتبہ هاے ڪنڪور اعلام شد و زمان انتخاب رشتہ فرا رسید. رتبہ ے ڪنڪورم چنگے بہ دل نمے زد،ترجیح دادم انتخاب رشتہ نڪنم و یڪ سال دیگر هم بہ خودم فرصت بدهم. برعڪس من نورا و مطهرہ تا حدے راضے بودند و انتخاب رشتہ ڪردند. روزها آرام میگذشت،امتحانات نهایے را با نمرہ هاے نسبتا خوبے پاس ڪردم و آمادہ شدم براے ڪنڪور سال بعد! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شصت_و_هفتم #سوره_ی_پنجم #بخش_اول بے رمق نگاهم را روے گزینہ ها مے چرخانم و چشمانم را مے بندم،چقدر براے این روز لحظہ شمارے میڪردم! براے ڪنڪور! آب دهانم را با شدت فرو میدهم و دستم را روے پیشانے ام میگذارم،ڪمے تب دارم! دوماہ از رفتن هادے گذشت،دوماہ ڪہ نہ دویست سال! این دوماہ برایم بہ اندازہ ے دویست سال گذشتہ! بے قرارے ها،دل آشوبے ها،نگاہ ها،حرف ها،باور نڪردن ها،نبودن ها... همہ و همہ بہ جانم افتادہ،یڪ‌ ماہ اول چنان برایم سخت و بے روح گذشت ڪہ بعد از گذشتن شش سال هم دلم نمیخواهد آن روزها را بہ یاد بیاورم! آنقدر بد بود ڪہ تا چهلم هادے خانہ نشینم ڪرد،سر جلسہ ے امتحانات نهایے هم حاضر نشدم! تنها جایے ڪہ میرفتم مزار هادے بود،مزارے ڪہ بعد از چند روز زمزمہ ڪردند دیگر بهتر است نروم! برایم خوب نیست! مدت صیغہ تمام شدہ و من نسبتے با هادے ندارم! دلم شڪست! بد هم شڪست! چرا نیامدہ رفت؟! حقم بہ اندازہ ے چند صباحے عاشقے هم نبود؟! حداقل بہ اندازہ ے محرمیتِ ابدے... رفتار پدرم نسبت بہ گذشتہ تغییر ڪردہ و بیشتر هوایم را دارد،میخواهد باهم وقت بگذرانیم،باهم صحبت ڪنیم و بعد از هجدہ نوزدہ سال طعم پدر دخترے بودن را بچشیم! اما خیلے دیر شدہ! دیگر فایدہ اے ندارد! امروز نزدیڪ دوماہ از پرواز هادے گذشتہ،سر جلسہ ے ڪنڪور نشستہ ام و گویے ذهنم از هر چیزے بہ جز "نبودنِ هادی" خالیست! چشمانم را باز میڪنم و بطرے آب معدنے را از ڪنار پایم برمیدارم. همانطور ڪہ نگاهم را روے سوالات مے چرخانم در بطرے را باز میڪنم و جرعہ اے آب مے نوشم. چرا بہ جاے سوالات خط بہ خطِ دل نوشتہ هاے هادے را مے بینم؟! برگہ هاے تقویمش را لاے بہ لاے ڪتاب هاے پیدا ڪردم،هر روز چند خطے از من نوشتہ بود! از احساساتش! یادِ آخرین جملہ اے ڪہ از من نوشتہ بود مے افتم: "عجیب خواستنے شدہ! خواستنے ترین خواستہ ام" بغض بہ گلویم چنگ مے اندازد،در این مدت مهدے و فرزانہ بہ اندازہ دہ بیست سال پیرتر شدہ اند. همتا و یڪتا گاهے حالم را مے پرسند،مادرم غیر مستقیم خواست دیگر نہ آن ها بہ دیدنم بیایند نہ من بہ دیدن آن ها بروم! هر سہ یڪدیگر را یاد هادے مے اندازیم،دوبارہ جرعہ اے دیگر آب مے نوشم. چند روز اول در اتاق هادے خوابیدن ها،بوییدن لباس هایش،خواندن دفتر روزانہ اش،اشڪ ریختن ها،تماشاے عڪسش! ما حتے یڪ عڪسِ "دونفره" هم نداریم! همہ و همہ گذشت،جانم بہ لب رسید و این دوماہ گذشت! چند روز پیش ڪہ سر مزار هادے رفتم،زنے بیست و هفت هشت سالہ ڪنارم نشست. شروع ڪرد بہ سلام و احوال پرسے،بے مقدمہ پرسید:با شهید نسبتے دارید؟! آرام لب زدم:نامزدش بودم! دستش را با محبت روے شانہ ام گذاشت و پرسید:عروسے نڪردہ بودین؟ سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم:صیغہ ے موقت خوندہ بودیم! آرام دستش را روے شانہ ام حرڪت داد:پس خیلے برات سختہ،چند بار اومدے سر مزار دیدمت اما انگار تو حواست بہ دور و برت نیست. با انگشت اشارہ بہ چند متر دور تر از مزار هادے اشارہ ڪرد و ادامہ داد:مزار همسر منم اونجاست! دو سال پیش شهید شد. متعجب بہ چهرہ ے آرام و مهربانش نگاہ ڪردم،لبخند عمیقے زد:وقتے محمد شهید شد من شیش ماهہ فاطمہ رو باردار بودم،دخترمونو میگم! تا فاطمہ بہ دنیا بیاد حیرون و گیج بودم،میفهمم چے میڪشے! بغضم آزاد شد و همہ چیز را برایش گفتم،نمیدانم چقدر طول ڪشید اما برایش گفتم. از تعصبات پدرم،از اصرار و شرط گذاشتنش براے ازدواجم،از هادے و سوتفاهم هاے بین مان،از بیزارے از هادے،از شناختن و دلبستہ شدنش،از وقتے ڪہ فهمیدم مدافع حرم است،از شهادتش و آشفتگے ام،از اینڪہ بعد از تشیع جنازہ بہ دیدنم آمد. با صبر و حوصلہ بہ تمام حرف هایم گوش داد و آخرِ حرف هایم پا بہ پایم اشڪ ریخت. حرف هایم ڪہ تمام شد گفت:گفتم ڪہ خیلے حیرون بودم،حال خودمو نمے فهمیدم. بے قرار بودمو رفتنشو باور نمیڪردم اما ڪم ڪم بہ خودم اومدم،از اولش میدونستم محمد دیر یا زود میخواد پرواز ڪنہ. میدونستم با ناراحتے و آشفتگے هاے من محمدم اذیت میشہ،یہ بار رفتہ بودیم تشیع جنازہ ے شهداے گمنام. دیدم چشماش تر شدہ،آروم گفت:سارا! شهید یہ بار شهید میشہ،مادر شهید و همسر شهید هر لحظہ! بعدش خم شد و گوشہ ے چادرمو بوسید،میدونست موندنے نیست! گاهے بہ خوابم میاد و باهام حرف میزنہ،معذرت خواهے میڪنہ،نازمو میڪشہ! از صمیم قلب حضورشو حس میڪنم،لنگہ پا نگهش ندار! متعجب نگاهش ڪردم و گفتم:لنگہ پا؟! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش چڪید:آرہ! خودت میگے اومدہ دیدنت،دست اونم بستہ س! بین این ور و اون ور نگهش ندار. بذار با خیال راحت برہ و روحش عذاب نڪشہ،صبرشو از خود حضرت زینب بخواہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شصت_و_هشتم #سوره_ی_پنجم #بخش_اول نگاهم را در اطراف مے چرخانم و نفس عمیقے میڪشم‌ بوے گلاب و عطر خوشے در بینے ام مے پیچد،مطهرہ چند متر آن طرف تر ایستادہ. چشمانم را بہ سنگ قبر هادے مے دوزم و آرام دستم را روے نامش میڪشم. چند روزیست این سنگ مهمانِ جسمِ فرماندہ ے من شدہ! لبخند میزنم،از آن لبخندهاے دلبرانہ! _سلام یارِ عجول! حالت خوبہ؟ چند لحظہ مڪث میڪنم و چشمانم را روے نامش میخڪوب. بغض بہ گلویم چنگ مے اندازد،سعے مے ڪنم صدایم نلرزد! _سہ روز پیش ڪنڪور دادم،جالب نبود! یعنے.... مهم نیست چہ خوب چہ بد دادم رفت! بغضم شدت مے گیرد،صدایم ڪمے مے لرزد:هادے! میدونم الان دارے منو میبینے و صدامو مے شنوے،حتے مطمئنم میدونے چے تو دلم میگذرہ! خیلے با خودم ڪلنجار رفتم بیام اینجا این حرفا رو بزنم اما بالاخرہ خودمو یہ دل ڪردم. میگن دیگہ هیچ نسبتے باهات ندارم،میگن باید ازت دل بڪنم و ڪم ڪم برم دنبال زندگیم! میگن تو از ناراحتے من عذاب میڪشے و باید بذارم با خیال راحت پرواز ڪنے پیش خدا! آرام آرام اشڪانم روے گونہ هایم سُر میخورند،لبانم را چند بار باز و بستہ میڪنم اما نمے توانم چیزے بگویم‌. دستم را از روے نامش برمیدارم و نفسے میگیرم،لبانِ لرزانم را از هم باز میڪنم:مے...مے...میخواستم تا آخر عمرم هر روز بیام سر مزارت و حال بدمو ببینے! شاڪے ام هادے! از خودم از تو از بابام از عمو مهدے از سیاست از جنگ از قلبم! از هر چیزے ڪہ منو بہ تو وصل ڪرد و تو رو ازم گرفت! اما بہ قول سارا نمیخوام تو رو بین این ور اون ور لنگہ پا نگہ دارم! برو عزیزم! با خیال راحت برو! قلب و احساس و غماے آیہ حلالت! ریزش اشڪانم شدت مے گیرند،سعے میڪنم هق هق نڪنم! _نمیگم ازت دل ڪندما! مگہ میشہ؟! اما نمیخوام تو رو عذاب بدم نمیخوام نگاہ پر ترحم بقیہ روم باشہ! بابات میگفت یہ گروہ براے یہ مستند میخوان باهام مصاحبہ ڪنن،باباتم گفتہ حال من خوب نیست. اونا گفتن اینطورے بهترہ!قصہ ے ما از اون قصہ هاست ڪہ بیشتر اشڪ مردمو درمیارہ! نمیتوانم جلوے هق هقم را بگیرم:میخوان منو،دخترے ڪہ دوستش داشتے رو مثل گوشت قوربونے بشونن پاے دوربین ڪہ اشڪ مردم دربیاد! ڪہ مخاطب برنامہ شون برہ بالا! چرا نمے فهمن قصہ ے ما جدایے و نرسیدن بہ وصال نبود؟! قصہ ے ما تویے و ایمانت! باید تو رو نشون بدن! تویے ڪہ اهل ریا نبودے و دوست نداشتے ڪاراتو تو بوق و ڪرنا ڪنے! از بابا خواستم بہ هیچ عنوان آدرس یا شمارہ مو بہ ڪسے ندہ،من دنبال اشڪ و آہ مردم نیستم چون از تو یاد گرفتم باید با خدا معاملہ ڪنم. اگہ همسرت بودم شاید قضیہ فرق میڪرد مثل خودت مثل ڪوہ استوار وایمیسادم و محڪم بہ همہ ے دنیا معرفیت میڪردم. ولے میترسم بشم ابزار! میترسم خونے ڪہ ازت ریختہ شدہ یہ جاهایے بجوشہ! میترسم غیرتت بہ درد بیاد هرڪسے اشڪِ دختر ڪوچولوے قصہ تو ببینہ و بشہ رونق بساطِ یہ عدہ نامرد! آدمش نیستم هادے! هنوز بہ اندازہ ے تو بزرگ نشدم! ولے از بابامهدے خواستم هروقت حالشون بهتر شد همونطور ڪہ هستے بہ یہ ایران معرفیت ڪنن،نہ ڪمتر نہ بیشتر! مطمئنم از پسش برمیان و خیلیا متوجہ هدف و بزرگے تو و دوستات میشن‌. القصہ یارِ عجول! دیگہ مثل سابق بهت سر نمیزنم! میرم ڪہ برم ڪہ راحت برے! هوامو از آسمونا داشتہ باش! این را مے گویم و مے ایستم،با دست اشڪانم را پاڪ میڪنم. میخواهم بہ سمت مطهرہ بروم ڪہ یادِ حلقہ مے افتم! حلقہ اے ڪہ هیچ گاہ دستم نڪردم! مُردد دستم را بہ سمت گردنبندم مے برم و حلقہ ام را از داخلش بیرون میڪشم. خم میشوم و همانطور ڪہ حلقہ را میان پسوند شهید و نامش میگذارم نجوا میڪنم:قول دادم دستم نڪنم و فقط خودت دستم ڪنے! الوعدہ وفا! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شصت_و_هشتم #سوره_ی_پنجم #بخش_دوم سست دستم را پایین مے اندازم و با قدم هاے بلند براے خروج راہ مے افتم،قبل از اینڪہ پشیمان بشوم! مطهرہ متعجب نگاهے بہ مزار هادے مے اندازد و سپس بہ من. بدون حرف خودش را بہ من مے رساند و ڪنارم قدم برمیدارد. نفسم را با شدت بیرون میدهم،قلبم مے سوزد! بد هم میسوزد! تمام تنم گُر گرفتہ،اما خدا را شڪر! هادے را با خیال راحت راهے ڪردم،براے همیشہ.... 🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱 مطهرہ با پَرِ چادرش خودش را باد میزند و بہ نیمڪتے خالے اے اشارہ میڪند:خیلے گرمہ! یڪم بشینیم؟ نفس عمیقے میڪشم:ما ڪہ از بهشت زهرا تا اینجا با تاڪسے اومدیم! ڪولر ماشینم روشن بود! پشت چشمے نازڪ میڪند:خب هوا گرمہ! حالا دو دیقہ بشینیم چے میشہ؟! لبخند ڪجے میزنم:مامانم گفتہ بیرون نگهم دارے حال و هوام عوض بشہ؟! محتاط نگاهم میڪند:خستہ شدم! هوس بستنے ام ڪردم،فڪر ڪنم اون دڪہ بستنے داشتہ باشہ. نفس عمیقے میڪشم و بدون حرف بہ سمت نیمڪت راہ مے افتم. مطهرہ پر انرژے میگوید:تو بشین،الان منم بستنے میگیرم میام! روے نیمڪت مے نشینم،مطهرہ لبخند تصنعے اے میزند و بہ سمت دڪہ میرود،مشغول صحبت با فروشندہ میشود اما شش دونگ حواسش پیش من است! نگاهم را از مطهرہ مے گیرم و بہ درختان بلند و سر سبز مے دوزم. دلشورہ ے عجیبے دارم،دستانم مے لرزند و انگار هم تب دارم هم دماے بدنم سرد است! از آن حال هاے بدِ توصیف ناشدنے! مدام خاطرات ڪوتاہ هادے مقابل چشمانم رژہ میروند. از اولین بارے ڪہ آمد خواستگارے تا همین چند دقیقہ پیش ڪہ سر مزار برایم دست تڪان داد! نفس عمیقے میڪشم،خیلے عمیق! اگر این نفس ڪشیدن نباشد فرقے با یڪ مُردہ ندارم،مادرم میگفت در این دوماہ رنگ و رویم زرد شدہ،زیر چشمانم گود افتادہ و انگار پنج شش ڪیلو وزن ڪم ڪردہ ام! حالے ندارم خودم را در آینہ نگاہ ڪنم،دوماہ است حواسم از خودم پرت شدہ! صداے مطهرہ باعث میشود سرم را برگردانم:چہ عمیق و متفڪر بہ درختا زل زدے! _دارم تابلوے نقاشے زندہ تماشا میڪنم شاید روح نصفہ جونم یڪم ڪیف ڪنہ! بستنے قیفے اے بہ سمتم میگیرد:فعلا بستنے تو بخور و ڪیف ڪن! وقت براے تماشاے درختا هست. بستنے را از دستش میگیرم و میگویم:شاید نباشہ! ڪے از یڪ ثانیہ بعد خودش خبر دارہ؟! میدونے رفتن هادے دارہ بهم یاد میدہ ڪہ چرا فڪر میڪردم همہ چیز ابدیہ و اینطور راحت بہ چیزاے فانے دلبستم؟! حداقلش اینہ از این بہ بعد چیزے رو از دست بدم محڪم تر با نبودش برخورد میڪنم. واقعا هم همینطور شد! بہ اندازہ ے چشم بر هم زدنے همہ چیزم را از دست دادم و خم بہ ابرو نیاوردم! از درون سوختم و خود خورے ڪردم اما بہ روے ڪسے نیاوردم! محڪم ایستادم! مطهرہ مردد مے پرسد:واقعا دیگہ نمیخواے سر مزار هادے برے؟! آروم شدے؟! _هم آرومم هم ناآروم! سر مزارش میرم نہ مثل سابق! مثل یہ دوست یہ سایہ یہ خاطرہ ے ڪوتاہ! خیال همہ راحت میشہ! _میتونم یہ سوال بپرسم؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم. _چرا سر مزار هادے اونطور حرف زدے؟! گفتے میخوان باهات مصاحبہ ڪنن... یعنے بہ نظرم یڪم دارے زود قضاوت میڪنے! بہ نظرت بودن این برنامہ ها لازم نیست ڪہ مردم بفهممن آیہ ها چے میڪشن؟! ابروهایم را متعجب بالا میدهم و زمزمہ میڪنم:آیہ ها! سریع میگوید:نمیدونم چطورے با همسر شهدا جمع ببندمت! تو شبیہ هیچڪدومشون نیستے! اصلا باورم نمیشہ... _خودمم تازہ دارہ باورم میشہ... مڪثے میڪنم و ادامہ میدهم:منظورم همہ ے برنامہ ها نبودن! اما یہ سرے برنامہ ها هستن فقط دنبال خط گرفتن و ابزار ڪردن یہ عدہ ان براے حزب یا سیاست خاصے! یا دنبال جذب مخاطبن بہ قولے نونشون رو از اشڪ مردم درمیارن! اونطورے گفتم چون اگہ براے اونا شان هادے و ڪارش مهم بود اینطور مطرح نمیڪردن! میذاشتن حال من یڪم بهتر بشہ! تازہ من برم تو مستند چے بگم؟! جز یہ قصہ ے ڪوتاہ و مبهم چے از هادے براے گفتن دارم؟! من عادتاے هادے رو نمیدونم،اخلاقاشو ڪامل نمیدونم،اعتقاداتشو ڪامل نمیدونم،ڪارا و طرز زندگے شو نمیدونم! در واقع جز یہ سرے مسائل ظاهرے هیچے از هادے نمے دونم! برم چے بگم؟! فقط آہ و نالہ سر بدم؟! اگہ هدف تحت تاثیر قرار دادن مردمہ باید با صداقت پیش رفت و من باید اول از هادے و ایمان و اخلاق و هدفش حرفے براے گفتن داشتہ باشم بعد حال و روزاے الانم! هادے براے من ناشناختہ ست! تازہ میخواستم بشناسمش. هادے مثل ما انسان بود با تمام اخلاقاے خوبش حتما ڪم و ڪاستے هایے هم داشتہ! من نہ اخلاقاے خوبشو ڪامل میدونم نہ ڪم و ڪاستے هاشو! نمیخوام ازش چیزے ڪہ نبود رو بسازم یا فقط یہ بُعدِ ظاهرے از شخصیتش رو بزرگ ڪنم. فیلم اخراجے ها رو ڪہ دیدے؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شصت_و_نهم #سوره_ی_پنجم #بخش_اول شهاب دستش را داخل جیب شلوارش مے برد و ڪیف پولش را بیرون مے ڪشد. بے حرف بہ حرڪات دستانش نگاہ میڪنم،عڪس سہ در چهارے را از داخل ڪیف پولش بیرون میڪشد و مقابلم میگذارد. ڪنجڪاو و با دقت بہ عڪس خیرہ میشوم،عڪس قدیمے اے از چهرہ ے یڪ مرد نسبتا جوان! مردے ڪہ بے اندازہ شبیہ بہ شهاب است! زیر چشمے نگاهے بہ شهاب مے اندازم و مے پرسم:پدرتہ؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،عڪس را با احتیاط بہ سمتش میفرستم. _با پدرم خصومت دارہ؟ دست بہ سینہ میشود:نہ! تا جایے ڪہ میدونم با ڪسے خصومت نداشتہ! _پس چے؟ با حالت خاصے نگاهم میڪند:فوت ڪردہ وقتے سہ سالہ م بود،چیزے ازش یادم نمیاد! فقط تعریف اخلاق خوبو مردونگے و غیرتشو شنیدم! با لحن تحڪم آمیز و تاڪید ڪنندہ اے این ها را مے گوید،لب میزنم:روحشون شاد! جوابے نمیدهد و عڪس را داخل ڪیف پولش برمے گرداند،نگاهے بہ آب پرتقالم مے اندازد:نمے خورے؟! سرد میگویم:میل ندارم! دستانش را روے میز مے گذارد و بہ چشمانم خیرہ میشود:من با پدرت خصومت دارم! سرِ اخلاق! سرِ مردونگے! سرِ غیرت! از چشمان خشمگینش مے ترسم! نگاهم را بہ دیوار پشت سرش میدوزم. _نمیدونم خصومتت با پدرم چیہ اما مطمئنم الڪے بزرگش ڪردے! بے توجہ بہ حرفم لب باز میڪند:تا شیش هفت سالگیم چیز زیادے یادم نمیاد،اما میدونم مادرم خیلے سختے ڪشید! پدرم یہ مغازہ ے اجارہ اے لوازم تحریرے داشت و یہ موتور قدیمے. با موتور تصادف ڪرد و درجا تموم ڪرد،موتورشم آش و لاش شد! تنها چیزے ڪہ برامون گذاشت یہ خونہ ے پنجاہ مترے توے نازے آباد بود! بے حوصلہ میان حرفش مے پرم:اینا ربطے بہ بحث مون دارہ؟ سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،ڪمے از قهوہ اش را مے نوشد:مادرم چندسال با سیلے صورتمونو سرخ نگہ داشت. خیاطے تو تولیدے،سبزے پاڪ ڪردن و سرخ ڪردن،نظافت ڪردن خونہ هاے بقیہ! وارد مدرسہ ڪہ شدم دلم میخواست ڪمڪش ڪنم اما میگفت نہ! میگفت تو خوب درساتو بخون بزرگ شو آقاے مهندس یا دڪتر شو مامان دیگہ ڪار نمیڪنہ! همہ چیزو مے سپارہ بہ تو! منم میخواستم زودتر درس بخونم و بزرگ بشم تا مامانم ڪار نڪنہ! مادرم‌ یہ زن بیوہ ے جوون بود و تنها،بچہ بودم اما نگاہ هاے مرداے همسایہ رو مادرم میفهمیدم! پچ پچ زن هاے همسایہ رو مے شنیدم! هفت سالم بود اما خونم بہ جوش مے اومد! هے بہ مادرم میگفتم از اینجا بریم و جواب میداد پول دستمون بیاد میریم یہ جاے خوب! یہ بار یڪے از مرداے همسایہ برامون آش نذرے آورد،ازش خوشم نمے اومد بد بہ مادرم نگاہ میڪرد! سرش داد ڪشیدم و گفتم برہ،ڪاسہ ے آششو شڪستم. مرتیڪہ عین مستا خندید و گفت بگو مامانت بیاد جلوے در،مادرم بخاطرہ سر و صدا اومد جلوے در. بہ اینجا ڪہ مے رسد دستش را مشت میڪند و با حرص مے گوید:همین ڪہ مادرمو دید گفت ناز نڪن! چقدر میگیرے؟! اون موقع نمے فهمیدم قیمت چیو میپرسہ! فقط گیج بہ مادرم نگاہ میڪردم! مادرم اینو ڪہ شنید بے مقدمہ یہ سیلے تو صورتش ڪوبید و داد ڪشید:گم شو! مرتیڪہ تو شوڪ سیلے بود ڪہ مادرم سریع منو ڪشید داخل و درو قفل ڪرد! اونم از پشت در خط و نشون میڪشید و میگفت جواب سیلے اے ڪہ خوردہ میدہ! فرداش ڪہ از مدرسہ برگشتم دیدم از خونہ مون سر و صدا میاد،قلبم ریخت گفتم نڪنہ بخاطرہ سیلے اومدہ خونہ مونو دارہ بلایے سر مادرم میارہ! نفهمیدم چطورے دوییدم تو خونہ،وارد خونہ ڪہ شدم دیدم زن همون مرد مادرمو چسبوندہ بہ دیوار و محڪم گلوشو فشار میدہ،دوتا از زناے همسایہ ام وایسادن و تماشاش میڪنن! جیغ ڪشیدم:مامانمو ول ڪن! انگار صدامو نشنید! محڪمتر گلوے مادرمو فشار داد و گفت:جولو پلاستو جمع میڪنے و از اینجا گم میشے میرے! مادرم تقلا میڪرد پسش بزنہ اما صورتش قرمز شدہ بود و زورش نمے رسید. با حرص دوییدم سمتشون،محڪم چادرشو چنگ زدم و گفتم:مامانمو ول ڪن! نگاهش ڪہ بہ من افتاد مادرمو هل داد روے زمینو یہ سیلے جانانہ نثارم ڪرد! براے منے ڪہ تا اون موقع صداے مادرمم روم بلند نشدہ بود خیلے سنگین بود از یہ غریبہ اینطورے سیلے بخورم! دستمو گذاشتم روے صورتم،صورتم مے سوخت و اشڪم داشت در مے اومد اما گریہ نڪردم! با حرص هلم داد روے زمین و گفت:معلوم نیست تو رو از ڪجا آوردہ؟! مادرم نتونست تحمل ڪنہ،آشفتہ بود اما انگار جون گرفت! سریع بلند شد و هلش داد. یہ سیلے دم گوشش خوابوند و گفت:حق نداشتے دست روے پسرم بلند ڪنے! زندہ ت نمیذارم! زناے همسایہ بہ زور مادرمو ازش جدا ڪردن،سریع رفتم پیش مادرم و جلوش وایسادم ڪہ اگہ خواستن بزننش من بہ جاش ڪتڪ بخورم! یڪے شون با لحن بدے گفت:شهین جون ولش ڪن! اینو خدا زدہ! حساب ڪار دستش اومد نخواد شوهراے ما رو از راہ بہ در ڪنہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هفتادم #سوره_ی_پنجم #بخش_اول از چهارچوب در عبور میڪنم و تقریبا بہ سمت خیابان مے دوم. تمام جانم گر گرفتہ،قلبم مے سوزد و سرم درد میڪند! چرا دروغ هایش باید آشفتہ ام ڪند؟! سریع مے ایستم،نفس نفس زنان بہ رفت و آمد آدم ها نگاہ میڪنم و زمزمہ میڪنم:پس چرا بابا انقدر از شهاب مے ترسید؟! از نزدیڪ بودنش بہ من؟! و جملہ ے شهاب در سرم مے پیچد:خصومت من با بابات سرِ ناموسہ براے جبران اومدم! اصلا چرا این ها را بہ من گفت...؟! چشمانم را باز و بستہ میڪنم و نفسم را با شدت بیرون میدهم،زن مُسنے با حرص از ڪنارم عبور میڪند و بلند میگوید:اینجا جاے وایسادنہ؟! نگاہ ڪوتاهے بہ صورتش مے اندازم و لب میزنم:عذر میخوام! سپس حرڪت میڪنم،میخواهم براے تاڪسے گرفتن دست بلند ڪنم ڪہ پشیمان میشوم! باید خوب فڪر ڪنم،پیادہ بہ سمت خانہ راہ مے افتم. فڪرم حسابے مشغول شدہ،چیزے در درونم شڪستہ و حالم را عجیب بد ڪردہ! قلب! علاقہ! اعتماد! غرور! باور! نمیدانم چہ چیزے؟! اما چیزے درونم بَد شڪستہ... باید در اولین فرصت با پدرم صحبت ڪنم،حتما حرفے براے گفتن و ثابت ڪردن دروغگو بودن شهاب دارد! 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 نگاهے بہ پاهایم مے اندازم و اخمانم در هم مے رود،نمیدانم چقدر پیادہ روے ڪردہ ام ڪہ امانِ پاهایم بریدہ شدہ. نگاهے بہ ڪوچہ ے خلوتمان مے اندازم و وارد ڪوچہ میشوم،بہ زور و لنگ لنگان قدم برمیدارم. مقابل در ڪه‌ مے رسم نفس آسودہ اے میڪشم و ڪلید را در قفل مے چرخانم. وارد حیاط میشوم،صداے صحبت ڪردن مادرم مے آید. ڪفش هاے را در میاورم و نفس راحتے میڪشم! همانطور ڪہ وارد خانہ میشوم میگویم:سلام! مادرم تلفن بہ دست مشغول صحبت است،سرے برایم تڪان میدهد. چادرم را از روے سرم برمیدارم و بہ سمت اتاقم میروم،چند لحظہ بعد مادرم خداحافظے میڪند و رو بہ من میگوید:چرا دیر ڪردے؟! همانطور ڪہ روسرے ام را از روے سرم برمیدارم میگویم:پیادہ برگشتم طول ڪشید! صدایش نزدیڪتر میشود:پیادہ؟! سپس در چهارچوب در ظاهر میشود،سعے میڪنم بدحالے و نگرانے در صدایم موج نزند! _آرہ!‌ هوس ڪردم یڪم پیادہ روے ڪنم. چشمانش را ریز میڪند:بهشت زهرا بودے؟! بہ چشمانش زل میزنم و جدے میگویم:نہ! ڪنجڪاو میپرسد:ڪجا رفتے؟ سریع نگاهم را مے دزدم:انقلاب! _انقلاب براے چے؟! جوابے نمیدهم و با عجلہ دڪمہ هاے مانتویم را باز میڪنم،حضورش را پشت سرم احساس میڪنم. _چرا جواب نمیدے آیہ؟! میخواهم بحث را بپیچانم،همانطور ڪہ سرم را بہ سمتش برمیگردانم میگویم:مامان بہ نظرت امسال میتونم ڪلاس ڪنڪور برم؟! متعجب نگاهم میڪند:بستگے بہ نظر بابات دارہ! سرم را تڪان میدهم:آرہ! راستے باید برم ڪلاساے تابستونے ثبت نام ڪنم! _چہ ڪلاسے؟! _درسایے ڪہ شهریور امتحان دارم! آهانے میگوید و قصد میڪند براے حرڪت ڪہ پشیمان میشود. با دقت نگاهم میڪند:آیہ تو یہ چیزیت شدہ! لبخند ڪم جانے میزنم:چِم شدہ؟! ابروهایش را بالا میدهد:نمیدونم اما مطمئنم یہ چیزے شدہ! رنگت پریدہ،صدات و دستات یڪم لرز دارن،از جواب دادن طفرہ میرے! آرام میگویم:چیزے نیست! نزدیڪم میشود. _من‌ مادرتم! حرف دلتو بهم بگو! بہ چشمانش زل میزنم:حرفے تو دلم نیست! _اما چشمات اینو نمیگن! این را‌ ڪہ مے گوید قلبم تیر مے ڪشد! "_یہ ویژگے خیلے خوبے دارے! _چہ ویژگے اے؟! _خاصیت چشمات اینہ ڪہ با آدم حرف میزنن! بخاطرہ همین هیچوقت زبونت نمیتونہ دروغ بگہ!" حرف هاے هادے در گوشم مے پیچد و مے پیچد،میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ بغض اجازہ نمیدهد. دست مادرم روے شانہ ام مے نشیند:آیہ! خوبے؟! بہ زور سر تڪان میدهم و بہ همراهش‌ بغضم را قورت! لب میزنم:میشہ تنهام بذارے؟! آہ بلندے میڪشد و میگوید:شام خونہ ے مریم دعوتیم،خوب استراحت ڪن! _من نمیام! متعجب نگاهم میڪند،سریع میگویم:نمیخوام بیام یہ گوشہ بشینم و نگاہ پر ترحم بقیہ روم باشہ! نمیخوام لبخند و نگاهاے پر تمسخر حسامو ببینم! اخم میڪند:دارے اشتباہ میڪنے! بلند میگویم:من بچہ نیستم مامان! نفهمم نیستم! مهربان میگوید:شهادت و رفتن هادے حساست ڪردہ،ما فقط میخوایم ڪنارت باشیم و نذاریم جاے خالیش... سریع حرفش را قطع میڪنم،اشڪ هایم طاقت نمے آورند و مے بارند. _جاے خالیش‌ پر نمیشہ! هیچڪس نمیتونہ پرش ڪنہ! مامان! هرڪسے تو قلبِ آدم جاے خودشو دارہ،اگہ جاش خالے بشہ دیگہ پر نمیشہ! اگرم پر بشہ جاش‌ میمونہ! مثل سابق نمیشہ! هق هق میڪنم و محڪم با دست روے قلبم مے ڪوبم:حَ...حَ...حسرتِ نبودنِ هادے یہ عمر تو قلبِ من میمونہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• @khybariha 🌷🍃🍃🍃