الن گالینسکی از موسسه خانواده و کار از ۱۰۰۰ کودک پرسید: اگر یکی از آرزوهای تان در مورد پدر و مادرتان برآورده می‌شد، آن آرزو چه بود؟ پدر و مادرها پیش بینی می‌کردند که پاسخ سوال گذراندن وقت بیشتری با آنها باشد. آنها اشتباه می‌کردند. آرزوی شماره یک بچه ها این بود که پدر و مادر ها‌ی شان‌ کمتر خسته و استرس آلود باشند... مراقب کودکان باشیم... 🧡 @maadar_khoob

#تربیتی ⛔برخی پدر و مادرهای امروزی مسیر دینداری وهدایت ومسولیت خود راگم کرده اند واینگونه رفتارمیکنند👇 آموزش : 🚩موسیقی از ۵ سالگی 🚩زبان انگلیسی از ۶ سالگی 🚩نقاشی ۵ سالگی 🚩رانندگی ۱۳ سالگی 🚩ورزش وبدنسازی ۷ سالگی 🚩ریاضی ۶ سالگی آموزش همه چیز قبل از موعد حالا همین پدر و مادر هادرمورد مسولیتهای تربیت دینی معتقدهستند که 👇 🚩حجاب: هنوز بچه است زوده 🚩روزه: هوا گرمه اذیت میشه 🚩نماز: حالا چند سال دیرتر چیزی نمیشه 🚩حیا و عفت: هنوز بچه است مهم نیست که! 👶🏻 @Koodakane1 👧🏻

خب. الوعده وفا! می‌دونید وقتی من این پیام رو خوندم چی به ذهنم اومد؟! ماها وقتی به بچه‌هامون نگاه می‌کنیم به نظرمون میاد که اونا مسئولیت ما هستن و خب این درسته اونا مسئولیت ما هستن. اما بچه ها درونشون پر از استعداد ها و آرزوهای افشا نشده و متبلور نشده‌‌ای هست که شاید حتی ماهایی که پدر و مادرشون هستیم ازشون خبر نداشته باشیم. اون ها بالقوه سازنده های دنیای فردا هستن و این سازنده‌های پر از قدرت و توانمندی، اون‌قدر خیرخواه ما هستن که اولویتشون در رابطه با ما آرامش و آسایش ماست. ما پدر و مادر ها بدون این که بدونیم، خودمون رو اون‌قدر درگیر دنیا کردیم که از مصاحبت با این فرشته‌های قوی و خیرخواه، محروم شدیم. در واقع ارتباط و گفتگو و بازی کردن بیشتر و در کل وقت گذروندن بیشتر با بچه ها نیاز بچه‌ها نیست. بلکه نیاز ما پدر و مادر هاست. ما نیاز داریم به این که قسمتی از روزمون رو با خیرخواهان زندگیمون( چه فرزندمون و چه پدر و مادرمون) بگذرونیم. و رفع این نیاز باعث میشه که به آرزوی فرزندانمون هم جامه عمل بپوشونیم. واقعاً ما انسان‌ها با درگیر کردن خودمون با دنیا و کشمکش با اون، خودمون رو از رسیدن به آرزوی خودمون و رسوندن بچه‌هامون به آرزوهاشون محروم کردیم. بهتره از این به بعد کمی به چشمپوشی از دنیا و ترک افعال و اعمال زائد زندگی که نتیجه‌ای جز حسرت نخواهد داشت؛ فکر کنیم و با این دیدگاه برنامه های زندگیمون رو تنظیم کنیم. 😊🌺 #گفتگو #کلبه_عاطفه https://eitaa.com/joinchat/3451519230C6fa3f1b279

خب تا وقتم از دستم نرفته بریم سراغ صوت های #مدیریت_امور_منزل

#مدیریت_امور_منزل #گفتگو #کلبه_عاطفه https://eitaa.com/joinchat/3451519230C6fa3f1b279

سر سفره نشسته بودیم. نرگس دیگه غذاشو نخورد گفت سیرم. یه ذره که از سفره فاصله گرفت یهو گفت: ما دو تا اژدها داریم. یه اژدها برای خوردن، یه اژدها اونی که آتیش داره. من الان هیچ کدومشو ندارم!😕 🤦🏻‍♀😂😂😂 از اون ور فاطمه گفت: اون اشتهاست اون اژدها😌 نرگس:ااا؟!! کلا خودشون خودکفا شدن نیاز نیست حتی ما غلطاشونو بگیریم. ما برای خودمون فقط خوردیم.😆😆 #خانوادگی #کلبه_عاطفه https://eitaa.com/joinchat/3451519230C6fa3f1b279

سلام. خوبید؟!😊🌺

دیروز رفته بودم دکتر. باید به دکتر رفتن دیروز من گفت:« تور آچارکشی بعد از زایمان»😄 یکم کمر‌درد داشتم، یکم دل و روده‌م خوب کار نمی‌کرد، یکمم قلبم خسته شده. اول رفتم پیش دکتر روده، برام شرایطمو تشریح کرد، یعنی همون چیزی که خودم می‌دونستم: شبا نمی‌تونی خوب بخوابی، بدنت ضعیف میشه، زیاد مریض میشی. به نظرم چاره حرفش تحمل و استقامته. کلا دکتر رفتن برام استرس داره و این باعث شده بود که تا آخر بغض داشته باشم. دکتر ارتوپد بعد از دیدن و معاینه بهم گفت: مشکل حادی نداری ولی یکم ورزش کن و مراقب وزنت باش. گفت استرس نداشته باش. گفتم این چند ماهه به خاطر مریض شدنای زیاد اعصابم ضعیف شده. ولی بازم خدا رو شکر از زندگیم راضی هستم. از روندی که توی زندگی طی کردم راضیم و خدا رو شکر می‌کنم. می‌دونید بعضی دکترا فکر می‌کنن کسی که داره سلامتیشو از دست میده حتما و بلاشک یه قربانیه. فکر می‌کنن چون اولویت حرفه‌ای خودشون حفظ سلامت افراد هست، باید اولویت زندگی خود اون فرد هم حفظ سلامت باشه. در صورتی که ما انسان ها گاهی مجبوریم بعضی چیزای خیلی مهممون رو فدای چیزا مهم تر کنیم. یعنی منِ مادر گاهی بنا به شرایط مجبورم سلامتم رو فدای حفظ و حراست از خانواده‌م بکنم. این یه انتخاب از سر ضعف یا نا‌آگاهی نیست! این یه انتخاب از سر قدرته. در واقع شکل و شمایل ظاهری قربانی شدن و ایثار کاملا با هم منطبقه. کسی فدای دیگران میشه. اما اولی از سر ضعف و بناچار و بدون حق انتخابه. ولی دومی از سر اوج قدرت و شناخت و با انتخاب هست. دومی با رسیدن به معنا و اوج رشد انسانی همراه هست ولی اولی خسران و ضرر و تباهی به همراه داره. آدمای ظاهربین هردوی این‌ها رو یکی می‌بینن. گاهی موقع مواجهه با یه انسان ایثارگر، که اینجا یه مادره، اونو به خاطر صدمه‌ای که دیده تحقیر و تخریب می‌کنن و گاهی موقع مواجهه با این فرد از سر دلسوزی، بهش ترحم می‌کنن. برخورد دوم منشأ رئوفانه‌ای داره ولی باز هم انسانی نیست. برخورد انسانی اینه که یک ایثارگر رو همراهی کنیم و اونو برای رسیدن به هدفش تشویق کنیم و به تصمیماتش احترام بذاریم و برای رفع صدماتی که در راه رسیدن به هدفش متحمل شده، تا حد ممکن کمکش کنیم. باید بدونیم یه ایثارگر از صدماتی که در راه رسیدن به هدف خودش می‌بینه خشنود نیست اما راضیه. یعنی دوست نداره صدمه ببینه اما وقتی بین انتخاب دو درد و سختی که یکیش صدمه دیدن و یکیش نرسیدن به هدف هست، قراره انتخاب بکنه، درد صدمه و از دست دادن سلامتی براش کمتره و دقیقا اینجاست که قدرت ایثارگر جلوه می‌کنه... می‌تونید همه این حرفا رو بیارید در قابل و چارچوب مادرانگی تعریف کنید؟!🌺😊 #گفتگو #قدرت_ایثارگری #کلبه_عاطفه https://eitaa.com/joinchat/3451519230C6fa3f1b279