#مهدویت‌در‌قرآن 🔅آیه‌ ای از سوره توبه 📖هوَ الّذي أرسَلَ رَسولَهُ بِالهُدي وَ دينِ الحَقِّ لِيُظهِرَهُ عَلَي الدّينِ كُلِّهِ وَ لَو كَرِهَ المُشرِكونَ. ...[توبه/۳۳] 🔸اوست خدایی که رسولش را با هدایت و دین حق فرستاد تا او را بر همه ی دین ها آشکار سازد، هر چند که مشرکان این امر را اکراه دارند. 🔹راوی می گوید از امام كاظم عليه السلام پرسیدم: "اوست خدایی که رسولش را با هدایت و دین حق فرستاد"، منظور چیست؟ 🔹فرمودند: آن امر خداوند و رسول اوست، اوست خدایی که رسولش را امر فرموده به ولایت برای وصیش، و ولایت همان دین حق می باشد. 🔹عرض کردم: "تا او را بر همه دینها آشکار سازد" منظور چیست؟ فرمودند: آن را بر همه ادیان آشکار می سازد هنگام قیام قائم (عجل الله فرجه). 📚 كافی ۴۳۲/۱ #امام_زمان

🌌#استوری 🔹 نذار که عادت بکنیم به غربت فراق تو 🔹دنیا می‌فهمه آخرش باید بیاد سراغ تو... #امام_زمان

🎬انیمشین زیبای 💚عشق یعنی به تورسیدن 🕊✨🏴✨🕊✨🏴✨🕊✨ 🌀 از محمد حسین پویانفر ✳️کلیپی زیبا برای بچه های اربعینی #کربلا #سرود #اربعین 🕊✨🏴✨🕊✨🏴✨🕊✨ 🌼کانال گل نرگس🌼 💠مرکز کودک و نوجوان مسجد مقدس جمکران💠 https://eitaa.com/joinchat/3728081020C9403578433

🕊 به تو از دور سلام... 💎 دلمون رو پرواز بدیم به سمت کربلا 😔 ما دلمون می‎خواست بیایم، اما نشد 🏴 #به_رهبری_حسین علیه‌السلام 💫 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار 🌱 @Nojavan_khamenei

🎥 فیلم کوتاه ✍️حکمت 11 📖نهج‌البلاغه https://eitaa.com/joinchat/4025024573Cf5cdc0fa61

#مهدویت‌در‌قرآن 🔅آیه‌ ای از سوره حجر 📖قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ. قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ، إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ...[سوره حجر/آیات ۳۶ تا ۳۸] 🔸(شيطان) گفت: پروردگارا مرا تا روز رستاخيز مهلت‌ده، و زنده‌بگذار، فرمود: تو از مهلت‌يافتگانی. (اما نه تا روز رستاخيز) بلکه تا روز و وقت معينی 🔹امام صادق عليه‏السلام در جواب شخصی بنام وهب که پيرامون اين آيه و «وقت معلوم» از او سوال‌کردند فرمودند:  «وقت معلوم»در اين آيه روز قيامت نيست بلکه «وقت معلوم» روز قيام قائم آل محمد صلی الله عليه و آله و سلم است.  هرگاه خداوند او را برانگيزد ابليس می‌آيد در‌حالي‌که بر زانوهايش راه‌می‌رود و می‌گويد: ای‌وای ازاينروزگار، آن‌گاه پيشانی او گرفته‌می‌شود و گردنش زده‌می‌شود و اين‌هنگام همان «وقت معلوم» است که مدت او به‌پايان‌می‌رسد. 📚دلائل الامامه، ص ۲۴۰