مسیر حسن مقدّم را تا آن روز ضرورت‌ها و شرایط کشورش تعیین ‌کرده بود. اگر اوضاع سخت‌تر یا قدم‌هایش تندتر و موشک‌هایی که فکرشان را می‌کرد پیچیده‌تر شده بودند، همه برای رسیدن به قدرت بازدارنده در مقابل دشمنی بود که از جنگ‌افزارهای نامتعارف، همه چیز داشت، و از اصول اخلاقی هیچ!! دشمنی که اگر منافعش اقتضا می‌کرد اِبایی از به‌کارگیری سلاح‌های غیرمتعارف برای رسیدن به هدفش نداشت! در چنین شرایطی، حسن به اتکای ایمان عمیق و به کمک یارانش، گام نهایی را برداشته بود. او پرسش‌ها را می‌شنید و تردید را می‌خواند اما باورش، بزرگتر از همۀ این رنج‌ها بود. ایمانش به درستی راه، فاتح هر دشواری و غیرممکنی بود. برای حسن، دشوارترینِ دشواری‌ها، همراه کردنِ کسانی بود که بخشی از کار دست آنها بود و باید همراهی می‌کردند اما چنان که باید، همراه نبودند و حسن، تنهاتر از همیشه دل به راه سپرده بود! 🌱🌱🌱🌱 پ.ن: خدایا! مرا 12 سال پای چه کلاس امید و استقامت و توحیدی نشانده بودی... آرزو می‌کنم صدای این عبد صالح خدا، حسن طهرانی مقدم، را از لابه‌لای این سطرها بخوانید و ببالید و محکم‌تر از گذشته، در مسیر هدف ارزشمندتان حرکت کنید دوستان 😇🌳 #کتاب_مرد_ابدی_در_حال_چاپ #شهید_حسن_طهرانی_مقدم #به_روایت_معصومه_سپهری #عبد_صالح https://eitaa.com/lashkarekhoban