دونکته مهم: اولا قطعا پیروی کورکورانه از سنت‌ها چه از منظر قرآن، و چه از منظر عقل سالم غلطِ غلطِ غلط است. اما باید توجه داشت که در این انیمیشن‌ها سنت و حرفهای والدین بسیار نزدیک به حرفهای دینی است. دوما قطعا آزادی داشتن و اراده کردن برای مطلوب هم، از هر منظر سالمی خوب است. منتها در این دست آثار منظور از آزادی اباحه‌گری(لیبرالیسم) است و تلاش برای علاقه هواپرستی(اومانیسم) است. و همواره قهرمان داستان هیچ چهارچوبی را نمی‌پذیرد. هدف این یادداشت‌ها نقد مفصل یک انیمیشن نیست، بلکه جریان‌شناسی یک موضوع در چندین انیمیشن است.

گسل نسلی، پیش بسوی شکستن تابوها و زیر پا گذاشتن سنت‌ها بخش پنجم: انیمیشن قرمز شدن (Turning Red)

کل انیمیشن ذیل چالش‌های مادر و دختری اتفاق می‌افتد. مادری معتقد و پایبند به ارزش‌ها و سنت‌ها، دختری با نشاط و فعال و علاقه‌مند به موسیقی.

می.می در ابتدای داستان سعی دارد هم به علایق خود برسد، البته دور از چشم مادر، و هم از نظر مادرش یک دختر عالی باشد. کاری که در ادامه داستان کمی سخت می‌شود.

بخاطر اتفاقاتی که می‌افتد، هیجانات می.می غلیان می‌کند. و او تبدیل به یک پاندای قرمز می‌شود. سنتی که گرچه قبلا نعتی بوده، اما الان دردسری بیش نیست.

مادرش به او می‌گوید وقتی شدیدا احساساتی میشوی، پاندا آزاد می‌شود.

حالا او باید احساساتش را کنترل کند. از طرفی دوستانش به او می‌گویند. قرار است گروه موسیقی به شهر ما بیاید. اما می.می نمی‌تواند شرکت کند، چون هنوز به احساساتش مسلط نیست، به همین علت مادرش اجازه نمی‌دهد. پس با کمک دوستانش سعی می‌کند خود را به مادرش ثابت کند و اجازه رفتن به کنسرت را بگیرد. بله او بخاطر عشق و محبتی که به دوستانش دارد می‌تواند قدرتش را کنترل کند.

می تلاشش را می‌کند، و نتیجه می‌گیرد. او دیگر ناگهانی به پاندا تبدیل نمی‌شود، بلکه می‌تواند این قدرت را کنترل کند. آن هم با محبتی که به دوستانش دارد. می به‌شدت روحیه نفاق و دوگانگی دارد. و هنوز جسارت(وقاحت) ایستادن در روی مادر را ندارد. پس با اینکه عشقش به دوستانش سبب توانایی کنترل پاندا شده است، اما به مادرش دورغ میگوید: عشق مادر و دختری توانایی کنترل احساساتش را می‌دهد. پس می به مادرش داستان کنسرت را می‌گوید. مادرش هم میگوید: نه.

وقتی که والدین می و دوستانش اجازه حضور در کنسرت را ندادند. خب بی‌خیال، اصلا چه‌کسی گفته بچه نیاز به اجازه پدر و مادر دارد. می و دوستانش تصمیم می‌گیرند بدون اجازه والدین به کنسرت بروند. و شاید این اولین قدم برای این است که هرکاری دلمان می‌خواهد انجام دهیم. می هم با تبدیل شدن به پاندا مادرخرج گروه می‌شود. از آن سو به مادرش هم می‌گوید فوق‌برنامه ریاضی داریم، تا بار دیگر روحیه نفاق خود را به تصویر بکشد.

موسیقی این بخش مدام می‌گوید "خودم انجامش دادم" تا ثابت کند کمک والدین نباشد هم ما می‌توانیم موفق باشیم.

این دوگانگی می در یک سکانس هم بخوبی مشخص است، وقتی که او از مدرسه و پیش دوستانش، به خانه وارد می‌شود، کاملا تیپ خود را عوض می‌کند.

تاریخ کنسرت با مراسم پاندایی می، در یک روز است. این می را بهم می‌ریزد، و اتفاقاتی که نباید، می‌افتد.اما هنوز می جسارت(وقاحت) گفتن حقیقت به مادرش را ندارد. و ترجیح می‌دهد بین دوستی خوب یا دختری عالی، دختری بی‌نقص و عالی برای مادرش باشد.

در شب مراسم می تصمیم می‌گیرد، آنچه دلش می‌خواهد انجام دهد، در یک #سنت_شکنی بزرگ پاندایش را نگه می‌دارد. خب قرار شد هرچه دلش می‌خواهد را انجام دهد، پس وقاحت را به اوج خود رسانده و در یک #تابو_شکنی در روی مادرش می‌ایستد و به کنسرت می‌رود.

حالا مادر می که نمی‌داند در کجای تربیت دخترش کم‌کاری کرده است. به یک پاندای بزرگ تبدیل می‌شود، تا به می بفهماند کت تن چه‌کسی است. می هم محکم به‌صورت مادر می‌کوبد و فریاد میزند: هرکاری دلم می‌خواهد را انجام خواهم داد، و هیچگاه یکی مثل تو نمی‌شوم.

اثر، ادامه داستان را در جهان موازی پانداها پی می‌گیرد. وقتی مادر می، در دوران نوجوانیش چقدر دوست داشته کارهایی که میخواسته انجام دهد، ولی مادرش محدودش کرده. بعد آن همه اتفاق، می تصمیم می‌گیرد در یک #سنت_شکنی، پاندا را نگه دارد، و همه قبول می‌کنند، و خلاصه زندگی خودش است و به هیچکسی ربطی ندارد، دوست دارد هرکاری دلش می‌خواهد انجام دهد و کسی محدودش نکند. سکانس عذرخواهی مادر از دختر هم که نباید از قلم بیافتد.

در آخر هم مادر عقایدش تغییر کرده و به تفکر اباحه‌گری می.می اقتدا می‌کند. این موضوع مخصوصا در گردنبد مادر نمایان است.

نکته جالب این است، در همه این آثار، آن چیزی که ابتدا والدین بعنوان خطر معرفی می‌کنند، در آخر جان خودشان را نجات می‌دهد. در دلیر، تیروکمان؛ در چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم، اژدها؛ در هتل ترانسیلوانیا، آدمیزاد؛ و در قرمز شدن، گروه موسیقی. هدف این یادداشت‌ها نقد مفصل یک انیمیشن نیست، بلکه جریان‌شناسی یک موضوع در چندین انیمیشن است. اگر مایل بودید نقد مفصل انیمیشن قرمز شدن را اینجا بخوانید و اینجا ببینید.

🌕 جوجه تیغی؛ بدترین نسخه ی سینماییِ مانیفست خواهر مریم! فیلم در ابعاد فرمی شعاری تر و کلیشه ای تر از آن است که ضرورتی برای نقد داشته باشد، مگر اینکه بگوییم فیلم بد ساختن را یاد بگیرید تا شما دیگر اینگونه فیلم نسازید! ضعف های روایی زیاد، بازی های به شدت ضعیف، شوخی های مبتذل و تعلیق های جنسی به علاوه مجموعه ای از خرده روایت ها که وحدت رویه داستان و انسجام آن را از بین برده اند با همراهی پرداخت ضعیف داستان و بی پاسخ گذاشتن سوالات مخاطب مدعا را اثبات میکند و لزومی برای پرداختن مُفَصّل‌ باقی نمی گذارد. بگذریم از اینکه فیلم با دراماتیزه بودن فاصله های نجومی دارد و قهرمان بجای اثبات لزوم مدعای خود فقط شعار می دهد. 📌 لایت‌هَاوس || نقد فیلم و سریال 🔆 @lighthouse3

🔦 اما امان از محتوا! فیلم در ظاهر میخواهد با تقبیح فمنیسم افراطی؛ رویکردی معقول و منطقی از فمنیسم لیبرال مدنظر خود ارائه دهد اما در عین حال بشدت حاوی المان های فمنیسم رادیکال است! تا آنجا که فیلم بدون درنظر گرفتن تفاوت های ذاتی و فطری زن و مرد به دنبال تساوی حقوق ایشان است؛ کوته نظرانه رویکرد فمنیسم لیبرال را دنبال می کند تا زن را هرچه بیشتر به مرد شبیه کند و از خود بیگانه. اما در یکی از سکانس ها آداب معاشرت صحیح با بانوان چنین عنوان می شود: «یه آقای محترم هیچ وقت از یه خانم سوال نمیپرسه، فقط میگه چشم!» یا در سکانسی دیگرو وقتی دوستِ «ماهی»(کاندید ریاست جمهوری) از او می پرسد چرا اصلا باید مرد ها بخواهند شما رئیس جمهور شوید، در پاسخ میگوید: «باید بِخوان!»، همینقدر رادیکال و مردستیزانه! 🔦 مثل یوسف نباشید! شخصیت یوسف در اغلب اوقات مجموعه ای از عقاید اسلامی، اما با بیانی تند و اغراق آمیز است. یوسف معتقد است مشکل فرهنگی است، اختلاط دختران و پسران حرام است. در یک سکانس یوسف از اینکه دختران حجاب خوبی ندارند و پسران زیر ابرو بر می دارند و اختلاط بدی با هم دارند ناراحت است و با تندی و عصبانیت از مدیر بخاطر کم کاری اش مطالبه می کند. این وسط مدیر دانشگاه با روشنفکری خاصی می گوید «خب که چی؟»! 📌 لایت‌هَاوس || نقد فیلم و سریال 🔆 @lighthouse3

فیلم می گوید جامعه یعنی اختلاط زن و مرد؛ بله سَلَّمنا همینطور است و یوسف اشتباه می کند که کل اختلاط را زیرسوال می برد ولی واکنش فیلم به روابط نامشروع و دوستی های امروزی مثبت و تایید کننده است. (سکانس دعوای یوسف و مدیر دانشگاه) این سکانسها روی هم با تصویرسازی منفی و خشن از دغدغه حجاب و روابط نامشروع و همچنین بولدکردن مسئله اختلاس در مقابل این مشکلات سعی در سفیدشویی ولنگاری و هرزگی و سیاه‌نمایی مطالبات فرهنگی برحق دارند و هر فردی زبان اعتراض به این نابهنجاری ها بگشاید با برچسب های ابوبکر البغدادی (در فیلم بارها خواهر یوسف چنین میگوید) تحقیر می شود. 📌 لایت‌هَاوس || نقد فیلم و سریال 🔆 @lighthouse3

🌕 فیلم جوجه تیغی همان حرفی را میزند که مانیفست سیاسی و پروپاگاندای تبلیغاتی خواهر مریم می زند. 💡ماهی در اکثر سکانس ها شعار میدهد که: «در این مملکت باید یک زن رئیس‌جمهور شود»! فیلم راه‌حل همه مشکلات سیاسی_اقتصادی و اجتماعی_فرهنگی را «رئیس جمهور شدن یک زن» می داند. 💡مریم رجوی نیز چنین فکر میکند، او معقتد است: «رهبری زنان تضمین دموکراسی و برابری است»(منبع)، و زنان باید آزادی انتخاب شغل‌هایی مانند ریاست جمهوری (علاقه اصلی خواهر مریم) و قضاوت را داشته باشند(منبع). همچنین او معتقد است که باید با یک دوره تبعیض مثبت (کلید واژه ای که آقای ظریف نیز اخیراً بکار برد) باید بانوان را بر آقایان اگر ناعادلانه هم باشد، ترجیح دهیم تا مشکلات حل شود(منبع). 💡فیلم نیز دقیقا تا جایی که توانسته همین سخنان و دغدغه های مریم رجوی را (در فرم بسیار ناشیانه و نابلدانه) انعکاس داده و همچون وی در محتوا بی منطق و احساسی سخن گفته است. 💡در سکانس پخته شدن ماهی فیلمساز بچه داری را مسلخ بانوان می داند و در سکانسی دیگر اذن شوهر در خروج از کشور را ناعادلانه قلمداد می کند و مادر بودن و سایر ارزش‌های ذاتی بانوان را محدود کردن و گرفتن حق آزادی و انتخابشان میداند! 💡تمامی این ادعاها و دغدغه ها را می توانید در سخنرانی های مریم رجوی پیدا کنید و عجیب تر آنکه راه‌حل هم همان چیزی است که خواهر مریم بدان علاقه وافر دارد، یعنی رئیس جمهور شدن یک زن(ترجیحا خودش)! 📌 لایت‌هَاوس || نقد فیلم و سریال 🔆 @lighthouse3

🌕 خلاصه ای از شرح فضای بازی 🔦 فضای بازی به شکلی است که نقش اول داستان یعنی خود بازیکن، از یک جای خاص که اتاق خوابش بوده یا محل زندگی و استراحت وی می باشد؛ دوربین به دست مشغول فعالیت و یا فیلمبرداری از سوژه ای می شود (به قصد ثبت خاطرات یا اجرای مهارتی خاص). شخصیت اصلی تا حدی جلوتر می رود و فیلم ضبط میکند و ناگاه با سست شدن زیر پای خود، مستقیم سقوط می‌کند و به اصطلاح علمی علی الظاهر به درون زمین اما در واقع به بُعدی دیگر تِلِپورت می‌شود و این دقیقا نقطه شروع بازی است. بازی در حال حاضر پایان‌بندی ندارد چراکه با بروزرسانی های مکرر مراحل دیگری نیز اضافه می‌شوند. مراحل بازی بیش از حد و خسته کننده است و درصد کثیری از مراحل سختی زیادی دارند و بازیکن در آن به قصد تلاش برای بقا میجنگد. 🌕 شرح مراحل بازی 🔦 مرحله complex در سری گیم های backrooms از نقطه اول (0 level) شروع می‌شود. و گیمر و مخاطب باید به مراحل و مراتب بالاتر برسد. 🔦 مراحل تا بینهایت هم ادامه دارند؛ اما تا ده یا بیست مرحله به صورت اتفاقی بک رومز به حالت بازی منسجم انتشار یافته است که با گرافیک بالا در کامپیوتر (pc) نیز اجرا می‌شود. 🔦 گروه Acync و برخی یوتیوبر ها روی این پروژه ها و ترندینگ چنین بازی‌هایی کار می کنند. گاها نیز بازدیدهای میلیونی بدست می‌آورند. 📌 لایت‌هَاوس || نقد فیلم و سریال 🔆 @lighthouse2 🔆 @lighthouse3

🌕 پس زمینه تحقیقاتی بازی BackRooms 🔦 تحقیقاتی در دهه های ۸۰ تا ۹۰ میلادی روی پروژه تئوری های بک‌رومز انجام گرفته است، که وجود حیات در دیگر ابعاد دنیا را تئوریزه می‌کنند. تا حدی که محققان این امر ادعا دارند که این تئوری اثبات و تبدیل به نظریه شده است(اما این نتایج بیشتر مسائل شبه علمی است). 🔦 در آن برهه از زمان طبعاً تکنولوژی به چنین حدی از قدرت نرسیده بود، بنابراین آنان از طریق مطالعات محدود مهندسی_مجازی و فناوری (با امکانات محدود) قصد داشتند بیشتر به حقایق نادیدنیِ دنیای واقعی اطراف پی ببرند و این فرضیه را آزمایش کنند که آیا میان ورای ابعاد متعارف جهان؛ ابعاد دیگری نیز وجود دارد؟ 🔦 تحقیقاتی که این گروه آغاز کرده‌اند بیشتر بررویِ مطالعهِ مبحث "مکانی بین واقعیت و مجاز اما در ماورای این دنیا " (dimension that exists between reality and non-reality, possibly linking to multiple realities and dimensions) بوده که در مرکز تحقیقات " ACYNCE " کلید خورده است. 🔦 این افراد با دستگاه و آلات خاصی شروع به جستجوی چنین مکان و کوریدور هایی می‌کنند و ادعا میکنند که زمان در چنین فضایی معنی ندارد و مکان ها مدام به طور تصادفی تغییر می‌کنند(loop). 🔦 نظریه اتاق های پشتی و یا بک‌رومز از تلفیق سه جزء اصلی تشکیل می‌شوند: ۱.مکان های شهودی و شعوری (liminal spaces) ۲.موجودات(Entities) ۳.تفکر(theory & thoughts) 🔦 بخش تفکر و تئوری خود شامل پارادیم‌های مطالعاتی زیر است: ۱.علم فیزیک(فیزیک کوانتوم) و متافیزیک ۲.تجربه شهودی۳.علم روانشناسی 💡طبق الگوی فکری اتاق های پشتی: حیات در ماورای جهانی که در آن زندگی می‌کنیم، وجود دارد. حتی ممکن است پشت دیوار اتاقی که در آن زندگی می کنیم جهانی دیگر نهفته باشد. این گونه نظریات بیشتر پاسخی انحرافی به فطرت غیب‌جوی انسان است تا بافته های شبه علمیِ مدرن غرق شود و حقیقت را نبیند. 📌 لایت‌هَاوس || نقد فیلم و سریال 🔆 @lighthouse2 🔆 @lighthouse3

🌕 اجزاء اصلی سه‌گانهِ تشکیل‌دهنده بازی بک‌رومز خود با پارادایم های سه‌گانه مذکور در ارتباطند: 🔦 جزء اول مکان های شهودی و شعوری است که به نظریه دنیاهای موازی و دیگر دنیاها پرداخته بوده و بدنبال آن است که با کمک متافیزیک و فیزیک کوانتوم تصورات خویش را اثبات کند. در قسمت‌های مختلف بازی که بنحوی مستندگونه نیز هستند، به نظریه نسبیت و سفر در زمان اشاراتی شده و سعی شده تا بدین نحو خود را علمی جلوه دهد. 🔦 مکان های شهودی_شعوری به مکان های ماورای این دنیا گفته می‌شود که گویا برگرفته و زاییده دنیای ماست اما فضایی کاملا متفاوت و به اصطلاح دینی " برزخ گونه"‌ دارند!(البته برزخ نیست و صرفا شباهت هایی دارد) 🔦 در مکان های سابلیمینال و لیمینال (sublimimal or liminal)، موجودات متنوع‌تر و ماورایی‌تر ظاهر می‌شوند و جستجوگرها در مراحل backrooms وارد این ابعاد می‌شوند. این مکان ها خود نیز شامل مراحل کودکی ، نوستالژی و خاطرات و بنوعی یاد آور اعمال ما و ترس های ماست. 🔦 شاید عده ای تصور کنند که نوعی تئوریزه و علمی کردن اصل معاد در چنین آثاری وجود دارد اما چنین نیست. بلکه تولید کنندگان این بازی ها، بخاطر نفع و سود شخصی و اشاعه تفکرات ناقص و باطل خویش از طریق تشبث به شبه علم و تحقیقات ناقص و غیرِروشمند چند دهه گذشته قصد ابراز وجود دارند تا میل و فطرت غیب‌خواهی را با چنین سراب‌هایی سیراب کنند تا خداجویی و غیب‌جویی در کانال هایی ادامه پیدا کند که آنان می خواهند. 📌 لایت‌هَاوس || نقد فیلم و سریال 🔆 @lighthouse2 🔆 @lighthouse3