💎علی(ع) و بغی قارونی! #محسن_قنبریان (سخنرانی شب میلاد امیرالمومنین(ع) ۹۷/۱/۱۰) ✅ سوره قصص چشم ما را به حقیقت تازه ای باز میکند: بغی #اقتصادی! بغی یعنی تجاوز و تعدی. صورت سیاسی اش را میشناسیم: شورش و آشوب طلبی و... اما قرآن از نمونه دیگری حرف میزند: ان قارون من قوم موسی فبغی علیهم: قارون از قوم موسی -نه فرعونها- بود که بر آنان بغی کرد! یا میفرماید: فخرج علی قومه فی زینته: بر مردم خروج کرد در زینتهایش! یعنی خروجش با شمشیر نبود با #مانور_تجمل و به رخ کشیدن گنجهایش بود! او عده و لشکری نداشت(۸۱قصص) خون کسی را هم نریخت اما قرآن او را #باغی میخواند. این بغی را باید شناخت. ✅ باغی اقتصادی را در دو مرحله و صورت باید بررسی کرد: 1⃣مرحله جمع آوری و تکاثر ثروت 2⃣مرحله مصرف ثروت و اتراف و اسراف او. فعلا با مرحله دوم کار داریم: آیا مانور تجمل حرام است؟! ✅روایات: 🔺۱.روایت صدوق در الفقیه ج۴ص۱۱تا۱۳ (معروف به نواهی): در این روایت -که منشأ فتوا هم شده- دو فقره مربوط به بحث است: الف)کسی که بنایی از روی ریا وـخود نمایی بسازد. که پیامبر فرمود به طبقه هفتم زمین که آتش است حمل میشود و طوقی در گردن صاحبش میشود. پرسیدند: چگونه بنایی ریایی میشود؟ فرمود: وقتی زیاده از کفایت و برای برتری جویی بر همسایه و مباهات بر برادران باشد! ب)نهی از پوشش برای تفاخر که فرمود: هرکس لباسی بدین منظور بپوشد خسف به جهنم شده و قرین قارون قرار میگیرد. 🔺۲.روایت صدوق در عقاب الاعمال ص۲۵۵از امیرالمومنین(ع): هرکس چیزی برای مفاخره بسازد خداوند سیاه محشورش میکند. ✅فتاوا 🔺شیخ حرعاملی در جلد ۵وسائل ص۴۳عنوان باب را "تحریم الاختیال و التبختر" نهاده است. 🔺کاشف الغطاء در کشف الغطاء(ج۳ص۳۳و۳۴) در لباس و آنچه شبیه آن است(فرش و حال و مال و...) در قسم حرام آنها از جمله این را میشمارد: "لباس التبختر و الخیلاء" و به همان احادیث اشاره میکند. 🔺سید جزایری در التحفه السنیه(خطی) ص۲۴ (ر.ک:الجامع للشرایع ص۶۳۴) و محقق اردبیلی در زبده البیان (ص۴۰۸) حکم به حرمت دارند. 🔺آیت الله سیستانی در الفتاوی المیسره ص۳۸۵ و حواریات الفقیهه ص۳۲۰ و۳۲۱ ✅شرط حرمت مانور تجمل 🔹در صحیحه عمر بن یزید هست که به امام صادق(ع) عرضه میدارد: من غذای خوب میخورم و عطر خوب میزنم و مرکب خوب سوار میشوم غلام هم دنبالم روان است آیا چیزی از تجبّر در اینها هست که ترکش کنم؟ امام سرش را پایین می اندازد و سپس میفرماید: جز این نیست که جبار ملعون آن است که غمص الناس کند و حق را نشناسد! عمر میپرسد حق را میشناسم، غمص الناس چیست؟ میفرماید: کسی که مردم را تحقیر و بر آنان تکبر کند(الکافی ج۲ص۳۱۱) 🔹معانی الاخبار غمص الناس را به تهاون به مردم و حقوقشان معنا میکند. فقط یک نیت نیست، حرکت بگونه ای باشد که حقوق مردم ضایع شود (در مواجهه علی(ع) توضیح خواهد یافت) ✅مسأله دیگر: حکم تحسین و تعظیم این قارونها؟ 🔹رسول الله(ص) فرمود هرکس صاحب دنیایی را تعظیم و او را بخاطر طمع به دنیا دوست بدارد خداوند بر او غضب کرده و در درجه او با قارون در تابوتی در پایین جهنم قرینش میکند!(وسائل ج۱۷ص۱۸۱) فقها فتوای بر حرمت تعظیم و تکریم اینها دارند. متاسفانه خوی قارون پرستی در مستضعفین بسیار است. ✅علی (ع) و بغی قارونی نامه های ۳ و ۲۱ و ۴۰ و ۴۱ و ۴۵ و ۷۱ نهج البلاغه در اینباره است. 🔹نامه ۳ درباره خانه ۸۰دیناری شریح قاضی اوست. امام هم قباله ای برای آن خانه مینویسد خواندنی: خریده از مرده، یک طرفش آفات و بلاهاست یک طرفش مصیبتها و طرف سومش هواها و هوسها و چهارمش شیطان گمراه کننده... 🔹نامه ۷۱ درباره منذر بن جارود است. قارون صفتی که در شمارگان کارگزاران علی قرار گرفته است. دو برد گران قیمت میپوشید و از روی خود پسندی دائم چپ و راست خود را نگاه میکرد و کفش هایش را فوت میکرد! به او مینویسد: اگر آنچه از تو برایم نوشته اند درست باشد شتر خانواده و بند کفشت از تو بهتر است! این بهترین مواجهه با این تیپ آدمهاست یاد بگیرید و عمل کنید. 🔹در نامه ۴۵ از فرماندار دیگری سخن است که خود ندارد اما سر سفره دارایان میرود و در مانور تجمل آنها شریک است: ای پسر حنیف خبر یافتم که یکی از جوانان بصره تو را به مهمانی خوانده و تو نیز بدان جا شتافته ای. سفره ای رنگین برایت گشوده و ظرفهای پیاپی طعام برایت آورده گمان نمیکردم بر سفره ی کسی بنشینی که نیازمندشان را به جفا می رانند و توانگرشان را به آن فرا میخوانند! ببینید این معنای غمص الناس است. فقط نیت تفاخر و...نیست همین لژ نشینی خود آن را مصداق تکبر ملعون میکند 🔹امروز در جامعه و حکومتمان هم مثل منذر داریم هم مثل ابن حنیف که عذر می آورند مال ما که نیست دعوت بودیم! سوارمان کردند! هدیه دادند! و... وظیفه دارید کلمات علی را بر اینان بخوانید. حتما توجیه میکنند توصیه میکنم بحث را که بی ثمر دیدید محترمانه بگویید: ولی قانع نشدم! ☑️ @m_ghanbarian