#بخش_چهارم محسن قنبریان عنوان کرد: دعوای اشعری و معتزلی دعوای تمام شده ای است و متعلق به امروز نیست. باید دید امروز مسئله جوان های ما چیست. خوب است استاد هم بالای سر این گروه باشد و آدم های حقیقی که این شبهات جدید را در آن جا مطرح می کنند را ببینند، هم علم آموزی آن ها در دوره طلبگی به روزتر و کاربردی تر می شود و هم وقتی وارد جامعه می شوند می دانند چه باید بگویند و با چه ادبیاتی بگویند و کدام حرف را زدن ممکن است حواشی ای را ایجاد کند که اصل حرف را از بین ببرد و تبدیل به ضد خودش بشود. وی اضافه کرد: آسیب چهارم هم مربوط به "شخص مبلغ "است. قرآن می فرماید"اتبعوا من لا یسئلکم اجرا" از کسی تبعیت کنید که از شما اجرت مطالبه نمی کند. این آدرسی است که درباره همه انبیا داده اند. اگر مبلغین وارث انبیا هستند باید برای مسئله ارتزاق آن ها فکری شود. به این موضوع پرداخته شده اما کماکان به یک نظریه متقنی نرسیدیم که بهترین راه ارتزاق مبلغین چیست؟ مبلغین بسیاری داریم که زاهدانه دارند تلاش می کنند و باعث افتخار اند. در مناطق محروم دارند تلاش می کنند و جاهایی که هیچ چیزی هم ندارند که به آن ها بدهند. اما نقطه مقابل هم داریمبرخی جا افتاده ها که اگر مردم بدانند که این ها برای یک منبر چقدر گرفتند از آن ها زده می شوند. البته مردم هم وظیفه تکریم دارند و این مسئله را هم رعایت می کنند. این مسایل را باید توجه کرد. محسن قنبریان سپس افزودند:سستی رفتار مبلغین هم نکته دیگر است که اشاره کردم. ما باید خودمان بتوانیم خود را اصلاح کنیم. چشمه ای که نتواند خودش را زلال کند وقتی این آب به پایین بیاید نمی تواند کسی را سیراب کند. درگیری نسبت به تمام مسایل مردم نکته دیگر است. تبلیغ فقط آن کلماتی که بر منبر بیان می شود نیست. خوب نیست که مبلغ از این شهر به آن شهر در گردش باشد بلکه بهترین تبلیغ وقتی است که مقیم باشد. در آیه تبلیغ هم داریم که به قوم خودتان برگردید. وی افزود: این که بر فرض 10 سال در یک منطقه تبلیغ کنیم موجب خواهد شد که با مردم آن منطقه و مشکلات شان آشنا شویم. در همه این مشکل ها وقتی درگیر شد هم بهتر برای آن ها منبر می رود و هم چون در عینیت زندگی آن ها سهیم است حرف او هم بیشتر به دل خواهد نشست. پیامبر(ص) گاهی در حین یک جنگ در یک استراحتگاهی می گفت بروید هیزم جمع کنید تا در آن جا یک درس اخلاق بدهد که مثلاً گناهان شما هم مثل همین هیزم هاست که ابتدا پیدا نیست و وقتی بگردید پیدا می شود. با این کار ایشان سبک تبلیغ را آموزش می دهند. محسن قنبریان در پایان گفت: رابطه مبلغ و جامعه رابطه بازیگر و تماشاگر نیست که گویی یک صحنه تئاتر است.لحن و اطوار خاصی دارد! تبلیغ به معنای واقعی کلمه در متن زندگی مردم است. موعظه و منبر هم هست اما به این نکات هم باید توجه کرد. این ها چیزهایی است که مبلغ باید لحاظ کند. در کنار این مسایل ارتزاق مبلغ هم مهم است که باید بتوانیم برای این مسئله هم فکر کنیم. این مشکلات باید یکی یکی آسیب شناسی شود تا ان شا الله بتوانیم به آن چیزی که مطلوب اسلام است در تبلیغ نزدیک تر شویم. ☑️ @m_ghanbarian

🔉 هَمّ و هموم #بخش_چهارم حجت الاسلام قنبریان ☑️ @m_ghanbarian

💠 نهج البلاغه و مسئله عدالت #بخش_چهارم 🔺دیانی در ادامه گفت: در این موارد ما توجیهاتی داریم، برخی مناصب چهره های خاصی می خواهد، مثلا یک شخص قاضی است، مدیر است و برای کارآمدی بیشتر باید به آنها حقوق نجومی بدهیم. قاضی در برابر این است که اگر قرار است یک پرونده چند هزار میلیاردی را قضاوت کند در معرض رشوه است پس باید به گونه ای تامین شود که چشم و دل سیر شود. آیا امیرالمومنین(ع) این رویه ها را می پذیرد؟ قنبریان گفت: در این جا دو بحث است، یکی بحث نگهداشت در پرداخت تا یک نفر را نگاه داریم تا فرار نکند یا به کشور عربی برود. حضرت امیر (ع) تعبیری در نهج البلاغه دارد. اگر فرصت برابر ایجاد کردی که قدر متقن عدالت است. پس اول باید خدمت رایگان با حفظ شایستگی را مورد توجه قرار دهیم. دوم اینکه قول امیرالمومنین (ع) را با فعل خودش بررسی کنیم. یک جا می فرماید برای قاضی وسعت قرار ده. حضرت امیر(ع) حقوق قاضی را کاهش داد. این قاضی هم قاضی القضات بود هم در پایتخت بود. وی ادامه داد: معاویه بدعتی را گذاشت یکی بیت المال عمومی و دیگری بیت‌المال خاصه که یک دسته زمین های مرغوب را جزو دستگاه سلطنت کجاست. حضرت امیر (ع) نامه ای به قدامه دارد و می نویسد: از اموال بیت المال هرچه که از تقسیم زیاد آمده است ارسال کن که سهم تو بیش از سایر مسلمانان نیست. یعنی نمی توانی درآمدی بیشتر را کسب کنی و بعد بین خودت و کارگزارانت تقسیم کنی. چیزی که اکنون در نظام پرداخت ما هست. دلیل نابرابری پرداخت ها در نظام جمهوری اسلامی بیش از آنکه از حکم باشد از این موارد است. به نظرم این بدعتی است که تولید شده است. سیاست چهارم این بود که حضرت تمرکزگرایی را می گیرد و زکات را اولویت می دهد که در آن شهر تقسیم شود. یا در مورد مال بی وارث که دست امام(ع) می افتاد، بین همشهری ها تقسیم می شده است. این سیاست بسیار اثرگذاری است. سیاست پنجم مالیات بر اشرافیت است. مثل مالیاتی که حضرت بر اسب ها گذاشت. اسب ها را عربی وترکی تقسیم کرد. دوره ای بود که بیشتر غنیمت ها از جنگ ها، اسب ها بودند. قیمت اسب از شتر بیشتر بود لذا امیرالمومنین سر این مساله زکات گذاشت. نکته اصلی در مورد عدالت قضایی که پیش تر اشاره شد و ما از آن غفلت می کنیم آن است که وقتی حکومت اسلامی تشکیل می دهیم شرورها با دین بازی فساد تولید می کنند. به همین دلیل است که وقتی به فراز قاضی می رسد خصوصیاتی را برای قاضی برمی شمرد. چون این دین اسیر دست اشرار است. ما با افرادی مواجهیم که به وسیله دین چنین می کنند، خیریه، وقف، باعث این مسایل می شود و از این جهت است که امیرالمومنین (ع) برای قاضی ویژگی برمی شمرد تا دین را از اسارت در بیاورد. پس وظیفه اصلی دستگاه قضایی در حکومت اسلامی به آن سمت است که از قضا پوشش دین دارد. ☑️ @m_ghanbarian