🔹️🔸️#ادامه_رمان_دختر_شینا 🔸️🔹️ 🔹️🔸️🔹️ #داستان_واقعی 🔹️🔸️🔹️ 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 🌸●♧••••♡••••♧●🌸 https://eitaa.com/m_rajabi57 🌸●♧••••♡••••♧●🌸 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

℘ـَ͜ ✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠ #قسمت_پنجم #فصل_اول می گفتند: «مامان! چقدر قدم را عزیز و گرامی کرده ای. چقدر پیِ دل او بالا می روی. چرا ما که بچه بودیم، با ما این طور رفتار نمی کردید؟!» با تمام توجه ای که پدر و مادرم به من داشتند، نتوانستم آن ها را راضی کنم تا به مدرسه بروم. پدرم می گفت: «مدرسه به درد دخترها نمی خورد.» معلم مدرسه مرد جوانی بود. کلاس ها هم مختلط بودند. مادرم می گفت: «همین مانده که بروی مدرسه، کنار پسرها بنشینی و مرد نامحرم به تو درس بدهد.» اما من عاشق مدرسه بودم. می دانستم پدرم طاقت گریه مرا ندارد. به همین خاطر، صبح تا شب گریه می کردم و به التماس می گفتم: «حاج آقا! تو را به خدا بگذار بروم مدرسه.» پدرم طاقت دیدن گریه ی مرا نداشت، می گفت: «باشد. تو گریه نکن، من فردا می فرستم با مادرت به مدرسه بروی.» من هم همیشه فکر می کردم پدرم راست می گوید. آن شب را با شوق و ذوق به رختخواب می رفتم. تا صبح خوابم نمی برد؛ اما همین که صبح می شد و از مادرم می خواستم مرا به مدرسه ببرد، پدرم می آمد و با هزار دوز و کلک سرم را شیره می مالید و باز وعده و وعید می داد که امروز کار داریم؛ اما فردا حتماً می رویم مدرسه. آخرش هم آرزو به دلم ماند و به مدرسه نرفتم. ادامه دارد...✒️ ‍ ✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠#قسمت 6⃣ #فصل_اول نه ساله شده بودم. مادرم نماز خواندن را یادم داد. ماه رمضان آن سال روزه گرفتم، روزهای اول برایم خیلی سخت بود، اما روزه گرفتن را دوست داشتم. با چه ذوق و شوقی سحرها بیدار می شدم، سحری می خوردم و روزه می گرفتم. بعد از ماه رمضان، پدرم دستم را گرفت و مرا برد به مغازه پسرعمویش که بقالی داشت. بعد از سلام و احوال پرسی گفت: «آمده ام برای دخترم جایزه بخرم. آخر، قدم امسال نه ساله شده و تمام روزه هایش را گرفته.» پسرعموی پدرم یک چادر سفید که گل های ریز و قشنگ صورتی داشت از لابه لای پارچه های ته مغازه بیرون آورد و داد به پدرم. پدرم چادر را باز کرد و آن را روی سرم انداخت. چادر درست اندازه ام بود. انگار آن را برای من دوخته بودند. از خوشحالی می خواستم پرواز کنم. پدرم خندید و گفت: «قدم جان! از امروز باید جلوی نامحرم چادر سرت کنی، باشد باباجان.» آن روز وقتی به خانه رفتم، معنی محرم و نامحرم را از مادرم پرسیدم. همین که کسی به خانه مان می آمد، می دویدم و از مادرم می پرسیدم: «این آقا محرم است یا نامحرم؟!» بعضی وقت ها مادرم از دستم کلافه می شد. به خاطر همین، هر مردی به خانه مان می آمد، می دویدم و چادرم را سر می کردم. دیگر محرم و نامحرم برایم معنی نداشت. حتی جلوی برادرهایم هم چادر سر می کردم. ادامه دارد...✒️ 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 https://eitaa.com/m_rajabi57 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

عروسی را دست بالا و سنگین گرفته باشد و خانواده داماد آن را قبول نکنند. ادامه دارد...✒️ 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 https://eitaa.com/m_rajabi57 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

‍ ✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠#قسمت 7⃣ #فصل_دوم خانه عمویم دیوار به دیوار خانه ما بود. هر روز چند ساعتی به خانه آن ها می رفتم. گاهی وقت ها مادرم هم می آمد. آن روز من به تنهایی به خانه آن ها رفته بودم، سر ظهر بود و داشتم از پله های بلند و زیادی که از ایوان شروع می شد و به حیاط ختم می شد، پایین می آمدم که یک دفعه پسر جوانی روبه رویم ظاهر شد. جا خوردم. زبانم بند آمد. برای چند لحظه کوتاه نگاهمان به هم گره خورد. پسر سرش را پایین انداخت و سلام داد. صدای قلبم را می شنیدم که داشت از سینه ام بیرون می زد. آن قدر هول شده بودم که نتوانستم جواب سلامش را بدهم. بدون سلام و خداحافظی دویدم توی حیاط و از آنجا هم یک نفس تا حیاط خانه خودمان دویدم. زن برادرم، خدیجه، داشت از چاه آب می کشید. من را که دید، دلو آب از دستش رها شد و به ته چاه افتاد. ترسیده بود، گفت: «قدم! چی شده. چرا رنگت پریده؟!» کمی ایستادم تا نفسم آرام شد. با او خیلی راحت و خودمانی بودم. او از همه زن برادرهایم به من نزدیک تر بود، ماجرا را برایش تعریف کردم. خندید و گفت: «فکر کردم عقرب تو را زده. پسرندیده!» پسر دیده بودم. ادامه دارد... مگر می شود توی روستا زندگی کنی، با پسرها هم بازی شوی، آن وقت نتوانی دو سه کلمه با آن ها حرف بزنی! هر چند از هیچ پسر و هیچ مردی جز پدرم خوشم نمی آمد. از نظر من، پدرم بهترین مرد دنیا بود. آن قدر او را دوست داشتم که در همان سن و سال تنها آرزویم این بود که زودتر از پدرم بمیرم. گاهی که کسی در روستا فوت می کرد و ما در مراسم ختمش شرکت می کردیم، همین که به ذهنم می رسید ممکن است روزی پدرم را از دست بدهم، می زدم زیر گریه. آن قدر گریه می کردم که از حال می رفتم. همه فکر می کردند من برای مرده آن ها گریه می کنم. پدرم هم نسبت به من همین احساس را داشت. با اینکه چهارده سالم بود، گاهی مرا بغل می کرد و موهایم را می بوسید. آن شب از لابه لای حرف های مادرم فهمیدم آن پسر، نوه عموی پدرم بوده و اسمش هم صمد است. از فردای آن روز، آمد و رفت های مشکوک به خانه ما شروع شد. اول عموی پدرم آمد و با پدرم صحبت کرد. بعد نوبت زن عموی پدرم شد. صبح، بعد از اینکه کارهایش را انجام می داد، می آمد و می نشست توی حیاط خانه ما و تا ظهر با مادرم حرف می زد. بعد از آن، مادر صمد پیدایش شد و چند روز بعد هم پدرش از راه رسید. پدرم راضی نبود. ادامه دارد... می گفت: «قدم هنوز بچه است. وقت ازدواجش نیست.» خواهرهایم غر می زدند و می گفتند: «ما از قدم کوچک تر بودیم ازدواج کردیم، چرا او را شوهر نمی دهید؟!» پدرم بهانه می آورد: «دوره و زمانه عوض شده.» از اینکه می دیدم پدرم این قدر مرا دوست دارد خوشحال بودم. می دانستم به خاطر علاقه ای که به من دارد راضی نمی شود به این زودی مرا از خودش جدا کند؛ اما مگر فامیل ها کوتاه می آمدند. پیغام می فرستادند، دوست و آشنا را واسطه می کردند تا رضایت پدرم را جلب کنند. یک سال از آن ماجرا گذشته بود و من دیگر مطمئن شده بودم پدرم حالا حالاها مرا شوهر نمی دهد؛ اما یک شب چند نفر از مردهای فامیل بی خبر به خانه مان آمدند. عموی پدرم هم با آن ها بود. کمی بعد، پدرم در اتاق را بست. مردها ساعت ها توی اتاق نشستند و با هم حرف زدند. من توی حیاط، زیر یکی از درخت های سیب، نشسته بودم. حیاط تاریک بود و کسی مرا نمی دید؛ اما من به خوبی اتاقی را که مردها در آن نشسته بودند، می دیدم. کمی بعد، عموی پدرم کاغذی از جیبش درآورد و روی آن چیزی نوشت. شستم خبردار شد، با خودم گفتم: «قدم! بالاخره از حاج آقا جدایت کردند.» ادامه دارد...✒️ 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 https://eitaa.com/m_rajabi57 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼 🌼🌼 #داستان_های_قرانی 🌼🌼 🌼🌼 #قسمت_بیست_و_هفتم_و_بیست_و_هشتم 🌼🌼 🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼 https://eitaa.com/m_rajabi57 🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

🔰دست فرمانروا همانند یک قطعه چوب خشک شد و دانست که با یک فرد عادی سرو کار ندارد، بلکه با مردی روبرو است که از قدرت معنوی فوق العاده ای برخوردار است. لذا گفت: ای ابراهیم، چرا دست من اینگونه شد؟ گفت: خدای من باغیرت است و از این کار حرام بیزار است. من از درگاه او تقاضا کردم که ناموس مرا از گزند تو حفظ کند و او این بلا را بر سر تو آورد.  🔰گفت: ای ابراهیم، از خدای خودت بخواه که دست مرا شفا دهد و سپس بسلامت بسوی مقصد خودت برو.  در اثر دعای ابراهیم، دست آنمرد شفا یافت ولی او دگر باره دست بسوی ساره برد و باز هم دستش خشکید. گفت: ای ابراهیم، دعا کن دست من خوب شود تعهد میکنم که دیگر متعرض حریم تو نشوم. گفت: من دعا میکنم ولی به شرط اینکه اگر تخلف کنی، دیگر از من درخواست دعا نکنی. او متعهد شد و ابراهیم نیز شفای او را از خداوند خواست و شفا یافت و او هم نهایت احترام و تجلیل را از ابراهیم بعمل آورد و کنیزی بنام هاجر را به ساره بخشید و آنان را تا دروازه شهر بدرقه کرد... 🌴 #داستان_های_قرانی های 🌴 🌷 قسمت۲۸🌷 🍃 ابراهیم و نشانهای از رستاخیز:  و اذ قال ابراهیم رب ارنی کیف تحی الموتی قال اولم تؤمن قال بلی و لکن لیطمئن قلبی. (سوره بقره: 26) 🔹ابراهیم قهرمان یکتاپرستی و توحید بود. تمام ذرات وجودش و تک تک سلولهای بدنش، ندای توحید سر میداد و در مسئله معاد کوچکترین شک و تردیدی در دلش راه نداشت ولی مایل بود نمونه ای از رستاخیز و چگونگی زنده شدن مردگان را بچشم ببیند و دور نمایی از صحنه قیامت را در این جهان مشاهده کند.  🔹بدین جهت از پیشگاه خداوند، خاضعانه از خداوند درخواست کرد که خداوندا، بمن نشان بده چگونه مردگانرا زنده میکنی و به چه کیفیت آنان را پس از مرگ، حیات دوباره میبخشی؟  خطاب رسید: ای ابراهیم، مگر تو به مسئله قیامت و حشر و نشر ایمان نیاورده ای؟ گفت: خداوندا، به آن ایمان آورده ام ولی برای اطمینان قلب و آرامش خاطرم این تقاضا را دارم 🔹 سپس طبق دستور خداوند، چهار پرنده گوناگون: طاوس، خرس، کبوتر و کلاغ را گرفت و سر برید. سر آنها را نزد خود نگهداشت و بدنشان را در هم کوبید گوشت و استخوان وپوست و پر آنها را در هم آمیخت و سپس آن پیکرهای در هم کوبیده را به چندین قسمت تقسییم کرد و هر قسمتی را روی مکان بلندی قرار داد.  آنگاه سر آنها یکی پس از دیگری به دست گرفت و او را بسوی خود فرا خواند. 🔹 همانگونه که تقاضا کرده بود، از هر قسمتی از آن گوشتهای کوبیده، ذراتی جدا شد و به سر آن حیوان متصل گردید و پس از کامل شدن آن، حیات مجدد یافت و زندگی را از سر گرفت 🔹و بدین ترتیب، ابراهیم قبل از قیام قیامت، نمونه ای از مراسم و کیفیت زنده شدن مردگان را در این جهان، به چشم خود دید و آیتی دیگر از آیات بزرگ الهی را مشاهده نمود و ایمان او نسبت به رستاخیز و به مرحله عین الیقین رسید.  https://eitaa.com/m_rajabi57

#داستان_های_قرانی قسمت ۲۹ 🌷 *ابراهیم و ستاره پرستان* 🌷 *و کذلک نری ابراهیم ملکوت السماوات و الارض و لیکون من الموقنین*  *(سوره انعام: 76)* 🔹در راه سفر دور و درازی که ابراهیم و کاروان کوچکش می پیمودند، به قومی رسیدند که ستاره پرستی را شعار خود ساخته و بجای آفریدگار جهان، به نیایش برخی ستارگان رو آورده بودند.  🔹ابراهیم پیامبر خدا و مأمور هدایت و راهنمائی همه ملتها بود. با هر انحرافی رو برو میشد، خود را موظف می دید که با آن به مبارزه بر خیزد و مردم را از گمراهی برهاند. او در بابل با بت و بت پرستی مبارزه کرد و اینک با ستاره پرستی و ستاره پرستان رودررو قرار گرفته است.  🔹ارشاد و هدایت جامعه، نیاز به بردباری و تحمل و انتخاب شیوه های حکیمانه دارد تا تبلیغ مؤثر واقع شود و دعوت حق، مورد قبول قرار گیرد.  🔹ابراهیم در برابر ستاره پرستان، از روش همراهی و موافقت با آنان استفاده کرد و شبانگاه که ستاره پرستان در برابر *ستاره زهره* به نیایش پرداخته بودند، او هم زبان به ستایش آن ستاره گشود و گفت: چه زیبا و نورانی، چه با عظمت و جذاب، آری این است خدای من.  🔹بدین ترتیب دلهای قوم را بسوی خود متوجه و محبت آنها را به خود جلب نمود. اما ساعتی بعد که طبق نظام آفرینش، آن ستاره غروب کرد، ابراهیم چهره در هم گشود و با لحنی اندوه بار گفت: نه، من خدائی را که غروب کند و دستخوش تحولات و دگرگونی ها باشد، دوست ندارم.  🔹با این جملات بذر شک و تردید را در دل ستاره پرستان افشاند و پیدایش شک، اول قدم در راه رسیدن به ایمان است.  🔹ساعتی بعد ماه طلوع کرد. ابراهیم نگاهی تحسین آمیز به او کرد و گفت: خدای من این است. هم بزرگتر، هم نورانی تر و هم جذاب تر.  با گذشت چند ساعت، ماه نیز به همان سرنوشت گرفتار شد و در گوشه آسمان غروب کرد. ابراهیم از ماه نیز بدلیل غروب کردنش، بیزاری جست و گفت: نه، این هم خدای من نیست و اگر پروردگار من، مرا هدایت نکند، من نیز در زمره گمراهان قرار خواهم گرفت و به پرستش موجوداتی همانند ستاره و ماه گرفتار خواهم گشت.  🔹با غروب ماه و گذشتن ساعاتی چند، شب بسر آمد و خورشید عالم تاب با درخشندگی و جلوه بی مانندش طلوع کرد و به حکومت ظلمت و تاریکی پایان داد...  ادامه دارد... 🍃🍃🍃 https://eitaa.com/m_rajabi57