#حدیث‌ـشناخت 🌗 دهنمان میچّاد این طور حرف بزنیم! 📣 نظر علامه طباطبایی(ره) درباره بخش پایانی دعای #عرفه: برخی‌ها [از علمای رجالی] می‌گویند بخش دوم دعای عرفه از «الهی أنا الفقیر» تا آخر دعا، از مشایخ صوفیه است نه امام حسین(ع). اما آیة اللّه حاج شیخ علی سعادت‌پرور (پهلوانی) از علّامه سید محمد حسین طباطبایی نقل کرده‌اند که ایشان گفته‌اند: «کیست که بتواند این گونه حقایق را بیان کند؟! ما که عمری در مسائل فلسفی و عرفانی تلاش کرده ایم، دهنمان میچّاد* این طور حرف بزنیم!» ✍️پ ن: ميچّاد، ساخت عاميانه فعل «مى‌چايَد»، از مصدر «چاييدن» به معناى «سرما خوردن» است. در اين جا ، منظور اين است كه ما با صرف عمرى در فلسفه و عرفان، قادر به ساختن و پرداختن اين گونه عبارات با اين محتواى بلند و عميق نيستيم. بنا بر اين، چگونه مى‌توان آنها را به مشايخ صوفيّه نسبت داد؟! 📚دانشنامه امام حسین(ع)، ج۱۴، ص ۴۴ـ۴۵ ✍️پ ن نشریه: این نمونه ای از اعتبارسنجی متن حدیث/کلام معصوم با کمک قرآئن است(طریقه وثاقت صدوری) مثل قرینه «علوّ کلام» در بخش دوم دعای عرفه که علامه به آن اشاره کردند؛ در مقابل اعتبارسنجی سندی و رجالی (طریقه وثاقت سندی). 🌐 کانال نشریه معارف🔻 https://eitaa.com/maarefmags_ir

#اختصاصی #نقد_نظر 🌗 تذییلی بر نظر علامه درباره فراز پایانی دعای عرفه (دهنمان میچّاد...) ✍️ حجت الاسلام والمسلمین دکتر مهدی غلامعلی/ رجال‌پژوه و عضو هیات علمی دانشگاه قرآن و حدیث 🔰 پس از نقل نظر شریف علامه طباطبایی(ره) درباره بخش پایانی دعای #عرفه در کانال نشریه معارف، رجال‌پژوه فرهیخته استاد دکتر مهدی غلامعلی، ضمن یادداشتی کوتاه، نکته مهمی را به اجمال مرقوم داشتند که نظر به اهمیت آن ذیلا👇تقدیم می شود؛ با سپاس از استاد: سلام علیکم. این برداشت حضرت علامه تا زمانی است که نظریه رقیب بر مخالفت نداشته باشیم. اما وقتی آیت الله شبیری زنجانی خاستگاه این بخش را تراث صوفیه دانسته و مشخصاً منبع را یافته‌اند، طبیعی است اگر خود حضرت علامه هم حضور داشتند و واقف می شدند، قطعاً از انتساب متن یک صوفی به معصوم(ع) خودداری می کردند؛ چراکه افترا به معصوم(ع) حرام است. انّما الکلام در اینکه: آیا مفاهیم این بخش مازادی که سید بن طاووس افزوده با مفاهیم روایی همداستانی دارد یا خیر؟ که این خود بحث دیگری است. 🌐 کانال نشریه معارف🔻 https://eitaa.com/maarefmags_ir