#گزارش #روضه_های_مقاومت #محرم۹۹ #آنچه‌_گذشت فاطمیه پارسال که «روضه‌های مقاومت» را برگزار می‌کردیم، خبری از نفوذ ویروس منحوس، در صفوف هیأتها و روضه‌ها و نماز جماعت‌ها و نمازجمعه‌ها و منابر و شعب اخذ رأی و راهپیمایی‌ها و دیگ نذری و چای هیأت نبود. حالا که آمده، میهمان ناخوانده‌ای برایمان آورده که باید در کنار خودمان جایش بدهیم. «فاصله اجتماعی» را می‌گویم. یادش بخیر، در روضه های مقاومت فاطمیه، بی‌ترس و بی‌فاصله و بی‌ماسک و بی‌پروتکل کنار هم می‌نشستیم که بی‌هوده و بی‌کار نباشیم. نه فقط حرفها و شعارها، بلکه نمودهای عملی رسالت مادرانه را خانه به خانه می‌بردیم و از رسالت فاطمی و جهاد امروز و #انتقام_سخت می‌گفتیم. مصیبت که خوانده می‌شد، بر مصائب و قصور خودمان هم می‌گریستیم و اصلاً برای جبران همان قصورها، عَلَم «روضه‌های مقاومت» را برافراشته بودیم. محرم داشت می‌آمد و ما بدون «روضه‌های مقاومت» دلمان می‌گرفت. دیگر نمی‌شد خانه‌هایمان را سنگر «روضه‌های مقاومت» کنیم! با وجود فاصله اجتماعی، امکانِ دریاشدنِ قطره‌های مادرانه نبود. گفتیم؛ «باید برویم تا بشَویم» و بالأخره دریا شدیم. دریایی که به جهت نفوذ فاصله اجتماعی در بین‌مان، گسترده‌تر به نظر می‌آمد. هر چند متراکم نبودیم اما متلاطم بودیم از بار تکلیفی که بر دوشمان احساس می‌کردیم. «عدو شود سبب خیر، اگر خدا خواهد» الّلهُـمَّـ؏جـِّل‌لِوَلیِّـڪَ الفــَرج🌿 ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ ♡| @madaraneh_sbz |♡