بسم الله الرحمن الرحیم توی گروه صوت گذاشت و گفت:بچه ها باید یه کاری کنیم بیاید برای ایجاد همدلی بین مردم دست به کار بشیم. هرکی هر چی درتوان داره انجام بده فقط یک غرفه ی کودک توی پارک کلی میتونه انرژی بخش باشه.... اینها چیزهایی بودکه من از حرفهاش فهمیدم... سرم شلوغ بود خیلی... دوروز بعد گفت: *ببینید من هم سه تا بچه دارم.منم کار دارم.اما الان وقتشه کاری کنیم.نباید بذاریم دیر بشه* من که هرجاخبر از بازی با بچه ها میشه بدوبدو میرم بالاخره نطقم باز شد و گفتم من میام و با بچه ها کلی بازی و خنده راه می اندازم... دوستم که پای کار ایستاده بود انقدر خوشحال شد که من هم انرژی بیشتری برای مبارزه گرفتم. یکم نگران بودم.از بی ادبی و فحاشی بعضی نادان ها توی پارک که احتمال داشت بروز کنه...بادیدن چادری ها. کمی هم پیش خودم سناریو چیدم که اگر اینطور شد فلان‌کنم بیسار کنم.مانتوبلند بپوشیم و کنارمون چیزی برداریم که اگر اتفاق بدی افتاد دفاع کنیم.... به همسایه ام که اوهم کم حجاب است اما رابطه خوبی باهم داریم قضیه راگفتم.خرما و قند آورد و از ته دل گفت خداقوت .خدا به همراهتون. هنوز نگران بودم و دوست داشتم همسرم هم بیاید الهام گفت:بخدا قرار نیست اتفاقی بیافته...فقط یه غرفه ی کودکه و آخرش یک شمع روشن کردن برای#آرتین. من که پیش بینی را جزو اصول اساسی جنگ میدونستم بازهم خیال پردازی های خودم را پیش خودم حفظ کردم.... همسرم هم نگران بود باعث التهاب تو جامعه بشیم... شب نشستم و بی خبر از همسرم برگه های یادداشت را نوشتم .برگه تای رنگی رنگی که توش قلب کشیدم و نوشتم: *نمیگذاریم کسی بین من و تو کینه و دشمنی باندازه خواهر جون* ...نوشتم: *چهل سال تلاش حاج قاسم را به چهل روز جنگ رسانه ای نمی بازیم* نوشتم : *آبادی این خونه به دست خودمونه...* با عشق نوشتم..با تظاهر نه...واقعی و از ته قلبم...آیه ی نور خواندم و فوت کردم بهشان... نگران بودم... اما.. بیرون از این جا... جووور دیگر بود. جنگ ما خیییلی راحت تر از دفاع مقدس بود توی پارک.... مردم چادری و مانتویی ریشو و بدون ریش همه ایرانی بودند... همه پرچم ایران را دوست داشتند همه ذوق میکردند یک مربی کودک با عشق بچه هایشان را به بازی فرا بخواند... همه ی بچه ها آبنبات و شکلات و بادکنک و مداد رنگی و نقاشی روی صورت دوست داشتند... همه با آهنگ های ایران من ایران من آرامش میگرفتند.... بیرون همه چیز معمولی بود من و دوستانم خیلی راحت روی صورت کم حجابها و با حجاب ها و مردم عادی لبخند کاشتیم... خیلی راحت با بچه هایشان بازی کردیم.... ما خیلی راحت توانستیم کمی طعم هم_دلی و عشق در کام هم وطنانمان در یک عصر پاییزی بچکانیم.... بیرون همه چیز عادی بود...اما در فضای مجازی. نه. #ید_واحده #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم #مادرانه_محله_جنوب_شرق #همدلی #ایران_قوی @madaranemeidan