#ادبیات کلماتی که بر وزن «فَعِل» هستند، وزن «فَعْل» و «فِعْل» نیز در مورد آنها جایز است؛ مثل «شَمِر که شَمْر، شِمْر» و «خَضِر که خَضْر، خِضْر» در آن جایز است. و کلمات دیگر مثل کذب و کتف و .. 🔺درس خارج فقه؛ استاد معظم حاج سیدمحمدجواد شبیری ۲۸ شهریور ۱۴۰۳ @madras_emb

#ادبیات ❖ آیت الله محمدتقی شهیدی: ما قبول نداریم که تقدیم ما حقه التاخیر مفید حصر است، در «وَ نُوحاً هَدَيْنا» (انعام: ۸۴) به این معنا نیست که غیر از نوح را هدایت نکردیم. 🔺خارج فقه؛ ۱۹ شهریور ۱۴۰۳ @madras_emb

#ادبیات 💠 ضابطهٔ تشخیص معلوم یا مجهول بودن فعل ❖ استاد معظم سیدمحمدجواد شبیری: ● ضابطهٔ تشخیص معلوم یا مجهول بودن فعل، ملاحظه مسندٌ الیه است. ● باید ملاحظه شود که مسند الیه به صیغه اسم فاعل به کار می‌رود یا اسم مفعول و همچنین توجه شود که مسند الیه به صورت ثلاثی مجرد استعمال می‌شود و یا ثلاثی مزید. به هر صورتی که مسند الیه به کار می‌رود، فعل باید متناسب با همان باشد. ● مثلا در فعل «لا تُضمَن» از آن رو که وصف آن به صورت «عاریه مضمونه» به کار می‌رود، روشن می‌شود که این فعل باید به صورت مجهول استعمال گردد، و در تعبیر «و لیس یَضمَنُ المعار» باید به صیغه معلوم خوانده شود. 🔺درس خارج فقه ؛ ۱۴ مهر ۱۴۰۳ @madras_emb

💠 وصف اختصاصی برای جناب جعفر طیار ❖ استاد معظم آقای حاج سیدمحمدجواد شبیری: ● در کتاب قرب الأسناد روایتی صحیح السند نقل گردیده است. در سند این روایت، «محمّد بن عیسی عن عبدالله بن میمون القدّاح» آمده که به نظر ما، روایت محمّد بن عیسی عبیدی صحیح است. ● «وَ عَنْهُ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَيْمُونٍ الْقَدَّاحِ، عَنْ جَعْفَرٍ، عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ‌السَّلَامُ: مِنَّا سَبْعَةٌ خَلَقَهُمْ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ يُخْلَقْ فِي الْأَرْضِ مِثْلُهُمْ: مِنَّا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ سَيِّدُ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ خَاتَمُ النَّبِيِّينَ، وَ وَصِيُّهُ خَيْرُ الْوَصِيِّينَ، وَ سِبْطَاهُ خَيْرُ الْأَسْبَاطِ حَسَناً وَ حُسَيْناً، وَ سَيِّدُ الشُّهَدَاءِ حَمْزَةُ عَمُّهُ، وَ مَنْ قَدْ طَارَ مَعَ الْمَلَائِكَةِ جَعْفَرٌ، وَ الْقَائِمُ». ▫️«منّا»: ظاهرا مراد از «منّا» در ابتدای حدیث، سادات و بنی‌هاشم است. ▫️«حَسَناً وَ حُسَيْناً»: نصب این دو اسم از باب قطع است. یعنی به جهت مدح، منصوب گشته‌اند. گاهی در زبان عربی، از جهت اعراب وصف از موصوف تبعیّت نمی‌کند. بلکه به جهت مدح، اعراب نصب به آن داده می‌شود. که در این صورت، نصب به فعل مقدّر است. ● در این روایت حضرت امیرالمومنین علیه‌السلام به ۷ نفر افتخار کرده‌اند. از این ۷ نفر، ۵ شخصیّت از معصومین هستند. دو شخص دیگر که در کنار معصومین نام آنها ذکر شده، نشان می‌دهد که دارای جایگاه بسیار ویژه‌ای هستند. بخصوص آنکه هر کدام با وصفی اختصاصی مدح شده‌اند. این دو نفر، جعفر طیّار و حمزه سیّدالشهداء هستند. 🔺درس خارج فقه؛ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ #فضائل‌و‌معارف #مهدویت #رجال #ادبیات @madras_emb