‌ قال سیّد الساجدین علیه‌السلام: .. و اللهِ لو أن النبيّ تقدّم إلیهم في قتالنا کما تقدّم إلیهم فی الوصائة بنا لما ازدادوا علی ما فعلوا بنا .. به خدا قسم، اگر پیامبر همانطور که درباره‌ی ما وصیّت به خیر و نیکی کرده بود، [به جای‌اش] توصیه به جنگ و قتال با ما می‌کرد، بیشتر از این بلائی که سر ما آوردند کاری نمی‌کردند. ‌بحار، ج۴۵، ص۱۴۹ ‌

‌ «خدا»گو به سوی خدا تاختند خدا را بکُشتند و نشناختند ‌

‌ مصائب بعد از عاشوراء راثی: مرحوم حاج غلام ترابی (صلوات‌ الله تعالی علیه) ‌

پرستوی سفیدم، پر نزن، مرو مادر حاج محمود کریمی ‌ (نوستالژی)

. عشقْ یکسان نازِ درویش و توانگر می‌کِشد این ترازو سنگ و گوهر را برابر می‌کشد آفتابِ روز محشر بیشتر می‌سوزدش هرکه اینجا درد و داغِ عشقْ کمتر می‌کشد ‌

‌ قسمتی از قصیده‌ی طولانی شاه‌الشعراء، راجع به اسارت اهل‌البیت علیهم‌السلام، این قطعه درباره‌ی مولاتنا و سیدتنا رقیة‌الحسین علیهماالسلام: شه نوک جداده ائلیور سَیرِ إلی الله عریان دَوه‌ده دخترِ دلبند شهنشاه تا گوی‌ده اونون آلْنین اؤپور داش، بو چکور آه یوخلور بونی تا قمچی، یومور گوز او فلک‌ْجاه آهسته دیور صبر ائله ای زینبِ ثانی گوی‌دن باخان الان سنه، ارباب نظردی سویلور کی بو قیز پاک‌تر از روحِ سحردی باشدان اَیاقا گول‌دی، فقط اسمی بشردی زجرین اَلی سینسین، گولی وورماقدا هنردی؟ انصافیدی سیلی پوزا ریحان جنانی؟ ای تِل‌لری مرموزتر از رشته‌ی تقدیر ای شیشه‌ی گردون ائلین شکلینی تکثیر آز باشوی قالخیز منه باخ ای گلِ تکبیر قالخاندا باشون چون دولاشیر بوینوا زنجیر بیتاب ائلیور هم سنی هم اهل ولانی هنیئا للقادرین قدره کلاماً و مریئا‌

... پس بر سنان کنند سری را که جبرئیل شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل #محتشم

‌ [هرکس در دنیا از نوشیدنِ آبْ لذت بَرَد، خدا از نوشیدنی‌های بهشت روزی‌اش کند. و العلة عند أهله] ‌

‌ [آب را خنک بنوشید] ‌

. البته من، به‌قول دوست‌ام، آب را أخنَک می‌نوشم. یَخین و جگرحال‌آور. و لعنة الله علی قتلة أبی‌عبدالله ‌

قبض روح شهدای کربلاء، توسط خود خداوند متعال عَنْ قُدَامَةَ بْنِ زَائِدَةَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (علیهما السلام) عَنْ عَمَّتِهِ زَیْنَبَ (صلوات‌ الله‌ علیها) عَنْ أُمِّ أَیْمَنَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ أَنَّهُ قَالَ: قَالَ جَبْرَائِیلُ (لرسول الله -صلی الله علیه و آله-) وَ إِنَّ سِبْطَکَ هَذَا وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَی الْحُسَیْنِ (علیه السلام) مَقْتُولٌ فِی عِصَابَةٍ مِنْ ذُرِّیَّتِکَ وَ أَهْلِ بَیْتِکَ وَ أَخْیَارٍ مِنْ أُمَّتِکَ بِضِفَّةِ الْفُرَاتِ بِأَرْضٍ یُقَالُ لَهَا کَرْبَلَاءُ إلى أن قال: فَإِذَا بَرَزَتْ تِلْکَ الْعِصَابَةُ إِلَی مَضَاجِعِهَا تَوَلَّی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ قَبْضَ أَرْوَاحِهَا بِیَدِهِ از امام سجاد علیه‌السلام از عمه‌ی عالمه‌شان حضرت صدیقه‌ی صغری زینب کبری سلام‌الله‌علیها، از اُمّ‌اَیمَن، از پیامبرِ خدا صلی الله علیه و آله در حدیثی طولانی نقل کرده که فرمود: جبرئیل (به ایشان، یعنی به رسول خدا صلی الله علیه و آله) گفت: و این نَوه‌ی تو (و با دست‌اش اشاره به حسین علیه السّلام کرد) با جماعتی از فرزندان‌ و اهل بیت‌ات و برگزیدگان‌ای از امّت‌ات، در کنارِ فرات، واقع در سرزمینی که به آن «کربلاء» می گویند، کشته می‌شود ... و هنگامی که وقتِ آن برسد که آن جماعت [یعنی أنصارِ سیدالشهداء علیه‌السلام] به طرفِ آرام‌گاه‌های‌شان راهی شوند (یعنی وقتی که لحظه‌ی شهادت‌ِ هر یک از آنها فرا برسد)، خدای عزیز و بزرگ‌ْ شخصاً متولّیِ قبضِ روحِ آنها می‌شود. کامل الزیارات، باب 88، حدیث 1 بحار الأنوار، ج 28، ص 58 و 59 نفس المهموم، ص 356 العوالم (بحرانی)، ص 364 ‌

‌ مَنْ تَلَذَّذَ بِالْمَاءِ فِی الدُّنْيا لَذَّذَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَشْرِبَةِ الْجَنَّةِ ‌‌

‌‌ إِنَّ شُرْبَ اَلْمَاءِ اَلْبَارِدِ أَكْثَرُ تَلَذُّذاً ‌

‌ نسبتِ «تِز نده» با «زِر نزن»، مثلِ نسبتِ «بفرمایید بنشینید» با «بتمرگ زمین» است. ‌

‌ کلامِ حکماء اگر صحیح باشد درمان است و اگر غلط باشد درد است. لذا هر حکمت و پندی را یا با أحادیث بسنجیم و سپس قبول یا ردّ کنیم، و یا (بهتر اینکه) در هر باب دنبال پند و حکمت هستیم مستقیماً درِ خانه‌ی أهل‌البیت علیهم‌السلام بیاییم؛ که حکمائی هستند که هرگز خطا نمی‌کنند. ‌

‌ ﺳُﺒﺤﻪ ﺑﺮ ﮐﻒ، ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺮ ﻟﺐ، ﺩﻝ ﭘﺮ ﺍﺯ شوﻕِ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﺭﺍ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﯽ‌ﺁﻳﺪ ﺯِ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭِ ﻣﺎ ‌

. سَرلوحه یازیر، مشق وئریر، باشچیلیخ اِیلیر اوخ علمه، قیلیج معرفته، بالتا شعوره همسایه آجیندان یاتا بیلمیر گجه تا صبح تا صبح تلاوت ائلمه آیه و سوره گولدورمه مناجاتیوه شِمریله سَنانی ‌‌

‌ الدهر یومان یوم لک و یوم علیک ‌

‌ ألصَّبْرُ مِنَ الْإِيمانِ بِمَنْزِلَةِ الرَّأْسِ مِنَ ٱلْجَسَدِ فَإِذَا ذَهَبَ الرَّأْسُ ذَهَبَ الْجَسَدُ وَ كَذَلِكَ إِذَا ذَهَبَ الصَّبْرُ ذَهَبَ الْإِيمَانُ ‌ ‌

‌ في وصف مولانا الشهید علیه‌السلام ‌

. ‌ ‌صلی الله علیك یا أباعبدالله سرآغاز و سرمطلعیم‌سن حسین طلایی‌ترین مصرعیم‌سن حسین نه آشوبدور سالمیسان جانیمه یاغیر نور حق روحِ عطشانیمه او گونلَر که یوخ تازه مطلبلَریم او گونلر که خاموشدور لبلریم سَسیم‌تک هارایلار سکوتیم سنی دعا تک قوجاخلار قنوتیم سنی خمارم سنون بزم میعادیوه یازام یازمیام عاشقم آدیوه اگر لاله گلشن‌دن الهام آلیب قلم یازماقی سندن الهام آلیب بو قدرت که وار سن وئرَن خامه‌ده نه وار مجتهدده، نه علامه‌ده اگر سوز گئدیب گیزلَنه قاف‌ده اولا یوز نگهبانی اطرافده اونی تیر طبعیمله صید ایله‌رم محالاتی شعریمده قید ایله‌رم چتینلیخ مصافیمده محکوم اولار الفبا اَلیمده دونَر موم اولار دئمه‌م ماهر و چیره‌دست اولموشام حسین‌جان گذشت ایله مست اولموشام بویورسان یئره آسمان اول اولار بویورسان اوخا مهربان اول اولار بویورسان طبیعت دگرگون اولار سنین سویدوگون عین قانون اولار قوانین خلقت فدادور سنه سلاطین جنت فدادور سنه گویون مهر و ماهی فدادور سنه یئرین پادشاهی فدادور سنه قیزیل پیرهن‌لر فدادور سنه یاشیل یاسمن‌لر فدادور سنه بوتون علم و دانش فدادور سنه ثنا و ستایش فدادور سنه کنشت و کلیسا فدادور سنه کلیم و مسیحا فدادور سنه نه قدری قادان وار یئتیشسین منه نه قدری گوزل وار فدادور سنه یازیب یوسف اوچ کلمه پیراهنه فدادور فدادور فدادور سنه مجاهدلرین تاجی سنسن حسین بو طوفانیده ناجی سنسن حسین اَلیمدن یاپیش حضرتِ ناخدا خلاص اِیله یئردَن آپار تا خدا سبو وئر که هر ساقیدن ساقی‌سن بو دنیاده هر باقیدن باقی‌سن اگر گئچسه مین‌ایلدَه تاریخیدن درختِ زمان چیخسا گر بیخیدن اگر کربلا بیرده تکرار اولا دوباره سئنان سینَه‌ن اوخ‌نان دولا دوباره سَنی نِی‌سَوار ائتسه‌لَر چکیب کوفه‌ده سنگسار ائتسه‌لَر باجین زینبین قلبی یانسا اگر سوسوز لبلَرین پارچالانسا اگر توکولسه قانین کوزه‌کوزه اگر سَنی داشلاسا مین عجوزه اگر قسم آیهٔ کهفین آهنگینه حسین‌سن حسین‌سن حسین‌سن گئنه او یومِ بلا مَسلخِ عشقیده قیزیل قانی دوزدون نخِ عشقیده او تسبیحی سَپدین رَهِ دلبره چوخور یئرده آچدین عجب منظره او قدری اوجالدین سُجودینده سن عروج اِیله‌دین اوز وجودینده سن او گون رَگلَریندن آخیردی خدا سنه اوز گوزونَن باخیردی خدا باخاندا سنه خالقِ سَرمَدی اوزون گوردی الله، سنی گورمه‌دی یتیمین حقوقین یئمه‌ز دی حسین چیخیب تخته مَن مَن دئمه‌ز دی حسین حسین اولماقین غملی احوالی وار حسین اولماقین قانلی گودالی وار حسین اولماقا قلب پاک ایستِیور سر و سینه‌ی چاک‌چاک ایستیور گرک باحیا قیزلاریندان گئچه گرک نازلی اولدوزلاریندان گئچه گرک غُنچاسی اوخلانا دیمّیَه گرک خیمه‌گاهی یانا دیمّیَه اوتور مدّعی، قیل و قال إیله‌مه یالان سوزلَر اوسته جیدال إیله‌مه اگر قوخموسان تیغِ اَشراریدن اگر یوخدو قورخون سرِ داریدن خمارِ مِیِ نشأتین اول گورَخ بو میدان بو سن، گَل حسین اول گورَخ سوزون جوهرین قؤی دِییم بیر کلام حسینه حسین اوخشِیور والسلام ‌ ‌ قسمتی از بیت‌های مُشرَب بر قلبِ پاکیزه‌ی: شاعر جوان و خوش‌روان، جناب وفا منافی اردبیلی أیّده‌الله‌تعالی ‌

‌ هر که کرد اِدراکِ من، دریافت رازِ چرخ را؛ آسمانْ سَربَسته‌مکتوبی‌ است، مضمون‌اش من‌ام ‌ (صائب علیه‌الرحمة) ‌

. تفصیلِ مُجمَلات و مُجمَلِ مفصّلات. سبحانَ ربّك ربّ العزّة یا مولیٰ ‌

صلّی الله علیك یا أباعبدالله

‌ النوم أخو الموت. خواب که اینقدر شیرین است، ببین مرگ چه حلاوت و لذّتی دارد. ‌