رفتی، برادرت تنهاتَر شد رفتی، مُجیبِ عالَمْ مُضطَر شد . رفتی و تشنه‌تر از همه بودی تشنه‌ی دیدنِ فاطمه بودی فاطمه هم آمد.. آمد، امّا خیلی دیر دیده‌ات را بسته تیر... ‌ صلّی الله علیك أیّها العبد الصالح ‌

‌ قال رسول الله صلی الله علیه و آله: مَنْ طَلَبَ الْعِلْمَ فَهُوَ كَالصَّائِمِ نَهَارَهُ الْقَائِمِ لَيْلَهُ. وَ إِنَّ بَاباً مِنَ الْعِلْمِ يَتَعَلَّمُهُ الرَّجُلُ خَيْرٌ لَهُ مِنْ أَنْ يَكُونَ لَهُ أَبُو قُبَيْسٍ ذَهَباً فَأَنْفَقَهُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ‌ هرکس طلب کند دانش را، مانندِ کسی باشد که روز را روزه می‌گیرد و شب را به عبادت می‌ایستد. و همانا یک باب از علم که فرد آن را می‌آموزد، برای‌اش بهتر است از اینکه او را [به‌اندازه‌ی کوهِ] أبو قبیسْ طلا باشد و آن را در راهِ خدا إنفاق کند. ‌‌. علت‌اش ظاهرا روشن است: ثمره‌ی پولْ، آبادیِ دنیا است و ثمره‌ی علمْ آبادانیِ آخرت. ‌

‌ «تعجّب از عدّه‌ای است که به کارهایی که پدران‌شان با حسین بن علی علیه‌السلام انجام دادند، شاد شدند و آن‌ها را به واسطه‌ی کار و أثری که در قتلِ آن حضرت داشتند، بزرگ داشتند و به آن إفتخار کردند، و به همین جهت در سرزمینِ شام به آن لقب‌ها مشهور و شناخته شدند از آنها هستند بنو السَّرج، بنو السَّرج (فرزندانِ زینِ اسب) أولادِ آن أفرادی هستند که اسب‌های‌شان را زين کردند (و آماده شدند) تا جسدِ حسين بن علی علیه‌السلام را لگدمال کنند. بعضی از اين اسب‌ها به مصر رسید، پس نعلِ آن اسب‌ها را جدا کردند و از جهتِ تبرّک بر سرِ خانه‌های‌شان آويختند، و اين کار نزدشان رسم و سنّت گشت.» التعجّب من أغلاط العامّة في مسألة الإمامة (مرحوم کراجکی أعلی‌الله‌مقامه)، صفحه‌ی 116-117 ‌

‌ تو مُرادِ من، تو نجاتِ من به حیاتِ من به مماتِ من چه زیان کنی، چه ضرر بَری، چو برآوری، چو عطا کنی؟ ‌

‌ گمان‌ام بعد از «ما اوتیتُم مِن العِلمِ»، «إلا قلیلا» را صرفا برای این فرموده که خالا خاطیرین قالماسین، وگرنه همان هم در موضعِ شک است. ‌

. کسی که می‌گوید «چرا مغني و‌ سیوطي بخوانیم؟، خب به جای‌اش شش‌ماه کلاسِ مکالمه می‌رویم و تمام»، مثل کسی است که به دانشجویانِ ادبیات فارسی می‌گوید: شما که بلد هستید فارسی حرف بزنید، پس این ادبیات فارسی به چه دردی می‌خورَد؟ ‌‌

‌ ‌ ‌ فقال النبيُّ صلی الله علیه و آله: ‌ .. یـٰا عَـلـيُّ أنْـتَ أَصـلُ الـدّیٖـنِ ‌

‌ انسان موجودِ عجیب‌ای است. گاهی یک گربه معنای «مواسات با محبوب» را می‌فهمد، ولی او نـه. ‌

‌ امروز توی یکی از کانال‌ها یک تبلیغ دیدم «کِرِمِ دورِ چشمِ زهرِ مار». واقعاً نفهمیدم یارو یهو أعصاب‌اش مکدّر شده فحش داده، یا واقعاً آدمی‌زاد برداشته‌ حتی از زهرِ مار هم کِرِم درست کرده‌. البته ‌شاید هم منظورشان شاشِ مار است، ولی روی‌شان نشده راست‌اش را بگویند. ‌الله عالم. ‌

. نوشته: پای یارو شکسته، و گربه‌اش برای همدردی با او مثل او می‌خوابد. ‌‌

دراز دَستیِ شیطان، ز دل‌سیاهیِ ما است چراغِ دزد به شبْ خوابِ پاسبان باشد ‏ ‌

‌ سانتی‌مانتال‌ترین چیزی که در توجیهِ شب‌بیداری خوانده‌ام این است که «ما از ظلمتِ روزهای‌مان به تاریکیِ شب‌های‌مان پناه می‌بریم» و قانع‌کننده‌ترین‌شان این است که «از روزِمان راضی نیستیم و دوست نداریم باور کنیم که تمام شده است، لذا سعی می‌کنیم با بیدارماندن‌مان کِش‌اش بدهیم، بلکه جبران شد» البته من شخصاً قیافه‌ام به این مدل حرف‌ها نمی‌خورَد؛ درباره‌ی من یک جمله‌ی سوّم‌ای صادق است که می‌فرماید: «شب‌ها بیدارم، چون من عملاً مسخره‌ی پدرِ دخترکم هستم؛ تا حضرت‌اش نیآرمیده، بنده حق ندارم بخوابم.» ‌

‌ من شاید شروع‌کننده‌ی خوب‌ای نباشم، أمّا تمام‌کننده‌ی خبره‌ای هستم. ‌

ربّنا، إسلام و شریعت‌ات دست و زبانِ ما را بسته، پس خودت که در وصفِ جناب‌ات «بَلْ یَداهُ مبسوطَتان» فرموده‌ای کاری بکن. ‌

‌ صلّی الله علیكِ یا رقیة الحسین ‌

‌ مرثیه‌ی مولاتنا و سیدتنا رقیة بنت الحسین صلوات الله تعالی علیها استاد ستّارپور اردبیلی (حفظه‌الله‌تعالی) ‌ شعر از: مرحوم‌ رحیم منزوی (رحمة الله علیه) ‌

‌ کاش می‌فهمیدم چه کسی برای اولین‌بار این سخنِ سست و بدون دلیل را شائع کرد که «علتِ سقوطِ اندلس، فحشاء و شراب بود». ‌

...

‌ خدایا چنان کن سرانجامِ کار تو خشنود باشی و من کربلا ‌

‌ . ممنون‌ام از حبیب رفیق و استاد شفیق‌ام، بابتِ جوابِ این سؤال. ‌

‌. (برای آنها که وقت یا حوصله‌ی خواندن‌ِ مقاله را ندارند) ‌ یعنی صد و بیست‌ و پنج‌ سال پیش، برای اولین‌بار، چنین سخن‌ای ساخته شد. ‌‌