اگر انسان در روزهای سخت (مثل این روزها کرونایی) ایمان خود را نسبت به خدا از دست ندهد، هنر کرده است؛ نه در روزهایی که همه چیز بر وفق مراد است. قرآن در مورد قوم سست ایمان بنی اسراییل می‌فرماید: قالُوا یا مُوسى‏ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فیها فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّکَ‏ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُون‏ (1): گفتند: اى موسى! تا آنان در آنجایند، ما هرگز وارد آنجا نخواهیم شد، پس تو و پروردگارت بروید [با آنان‏] بجنگید که ما [تا پایان کار] در همین جا نشسته‌ایم. پیام آیه این است در مواقعی که دین‌داری نیاز به هزینه دارد، نباید میدان را خالی کرد؛ چرا که ایمان انسان در این روزها است که قیمت پیدا می‌کند. همین افراد سست ایمان بودند که نامه به سالار شهیدان نوشتند و سپس کنار کشیدند و میدان را برای شمرها و بن سعدها فراهم کردند؛ آن حضرت در توصیف چنین مردمی می‌فرماید: اِنَّ النَّاسَ‏ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُونَ (2): مردم بنده دنیا هستند و دین لقلقه زبان آن‌هاست. تا وقتی که اوضاع بر وفق مرادشان باشد درصحنه‌اند؛ و وقتی که بلاها آن‌ها را محصور کند دین‌داران واقعی کم هستند. در این حدیث واژه بلا به‌کاررفته است؛ بلای این روزها کرونا است که ایمان ما را می‌سنجد. خدا نکند ما که ادعای دین‌داری داریم، با وجود آنکه الحمدالله هم خود و هم اطرافیانمان کرونا نگرفته‌اند، به اسم دلسوزی برای مردم، به خدا بدبین شویم و در هر مجلسی که وارد می‌شویم آن‌ها را نیز به خدا بدبین کرده و ایمان ایشان را نیز مثل خودمان سست کنیم؛ در حالی که باید ما بیشتر از همه بگوییم: «به امید خدا کرونا را شکست می‌دهیم» و بر روی کلمه «به امید خدا» هم لفظاً و هم عملاً مانور دهیم. پی‌نوشت: 1) مائده، آیه 24 2) تحف العقول، صفحه 245 #متن_کورنا #بلا_و_سست_ایمانی #کورنا_ویروس