طی چند هفته گذشته و با شروع ویروس کرونا که باعث شد مسئولین تصمیم‌های سختی مثل تعطیلی نمازهای جمعه و حرم‌های زیارتی را بگیرند، همه ما ناراحت شدیم؛ ولی نه از اینکه تصمیم اشتباهی گرفتند و حرم‌ها را نباید می‌بستند و چرا بستند بلکه از بی‌توفیقی خودمان که گرفتار این‌چنین وضعیتی شدیم و به ناچار باید برای حفظ سلامتی جسمی جامعه و جلوگیری از قدرت گرفتن چرخه انتقال ویروس تصمیم به تعطیلی این اماکن مقدسه بگیریم. اما ناراحت‌کننده‌تر و تأمل‌برانگیزتر از این وضعیت عملکرد عده‌ای در جهت مقابله با این تصمیمات و گشودن در حرم‌ها مخصوصاً در حرم حضرت معصومه علیهم‌السلام بود. نوع تفکر و بینشی که باعث می‌شود کسی با بستن درب حرم ایمان و اعتقادش را از دست رفته ببیند و برای زنده نگه‌داشتن آن خودش را به جلوی حرم برساند و اقدام به شکستن درب حرم کند برمی‌گردد به آن روحانی و مرجعی که بدون توجه به معارف عالی، عمیق و دقیقی که در سیره و مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام در جریان است، دین را در چند آجر و آهن دور قبر معصومین‌ علیهم‌السلام خلاصه کرده است و از متأثران خود بدون این اماکن و تشکیلات ساختمانی دور قبر معصومین علیهم‌السلام افرادی پوچ و بی‌هویت ساخته است. آنچه مؤمنين را به كمال می‌رساند تسليم و ارادت قلبی آنان به طريقت و خط‌مشی ائمه اطهار علیهم‌السلام است و اگر در زمانی نماز جماعت، زيارت قبر معصومين علیهم‌السلام حج و ساير عبادت‌های جمعی فضيلت و کمال آفرین می‌شود، ممكن است در زمان ديگر و با توجّه به شرايطي خاص و موقتاً وقتی انجام اين عبادات برخلاف مصلحت و مبانی عميق ديني ‌شوند، سیئه و با شائبه گناه‌ همراه باشند. #متن_کورنا #فضیلت_رذیلت_شده #کورنا_ویروس