می‌گویند که ماهی چون به دریا عادت کرده و برایش عادی است؛ قدر آب را نمی‌داند؛ حکایت این روزهای برخی شبهه افکنان و کرونا همین است؛ در این روزها برخی شبهه افکنان مسلمان، به دعا و توسل، خدای‌ناکرده دهن‌کجی می‌کنند در حالی که در این روزها، مردم کشورهای غربی و حتی لاییک، رو به دعا و توسل آوردند. قرآن در مورد فلسفه سختی و بلا می‌فرماید: وَ ما أَرْسَلْنا فی‏ قَرْیَهٍ مِنْ نَبِیٍّ إِلاَّ أَخَذْنا أَهْلَها بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ یَضَّرَّعُون (1): هیچ پیامبرى را در شهرى نفرستادیم مگر آنکه اهلش را [پس از تکذیب آن پیامبر] به تهیدستى و سختى و رنج و بیمارى دچار کردیم، باشد که [به پیشگاه ما] فروتنى و زارى کنند. اگر چه در این زمان، دیگر پیامبری نیست؛ اما مسلم است مردمی که مخالف آموزه‌های دینی باشند، مخاطب این آیه از قرآن هستند (البته بلای اهل ایمان به خاطر گناه نیست). شبهه افکنان مسلمانی که دعا و مناجات در این روزها را به سخره می‌گیرند و آن را نعوذبالله خرافات می‌دانند؛ پناه بردن مردم کشورهای غربی به دین و دعا را چه می‌نامند؟ (2) آیا از بلند شدن صدای ناقوی کلیساها در کشورهای غربی برای دریافت رحمت خداوند در این روزهای کرونایی، چیزی شنیده‌اند یا خود را به بی‌خبری می‌زنند؟ (البته از غرب‌گرایان، انتظاری نیست که آن را توجیه کنند، به طوری که نه به کشورهای غربی بربخورد و نه گفتمان دعا را تأیید کنند). پی‌نوشت: 1) اعراف، آیه 94 2) https://2u.pw/m4ch3 #متن_کورنا #کرونا_و_به_حاشیه_بردن_دعا #کورنا_ویروس