eitaa logo
مجمع‌الذاکرین‌سلمان‌فارسی
254 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
579 ویدیو
296 فایل
*نه‌هرکس‌شد‌مسلمان‌می‌توان‌گفتش‌که‌سلمان‌شد‌ که‌اول‌بایدش‌سلمان‌شدو‌آنگه‌مسلمان‌شد.* «مجمع‌الذاکرین‌سلمان‌فارسی» ‌درمنطقه‌مرکزی‌تهران‌دائرشده‌وباهدایت‌ خادم الشریعه شیخ محمدحسین شکروی ودیگراساتیدانجام‌وظیفه‌می‌کند.
مشاهده در ایتا
دانلود
(ورود اهل بیت ع به مدینه) مدینه منم دختر مرتضی که برگشته ام من ز کرب و بلا غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه شدم من به غم مبتلا بدیدم همه صحنه ی کربلا غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه شهید ستم اکبر است چنان لاله ای پر ز خون پیکر است غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه بدیدم علی اصغرش ز تیر ستم پاره شد حنجرش غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه بدیدم گل یاس من فتاده زمین دست عباس من غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه بدیدم حسینم فتاد سرش بر روی خاک مقتل نهاد غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه بدیدم حسین روی خاک فتاده ولی بی سر و چاک چاک غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه عدو قلب ما را شکست روی سینه ی نور عینم نشست غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه بدیدم به سویش دوید سرش از قفا شمر بی دین برید غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه به ما گشته ظلم کثیر به دست عدوی تو گشتیم اسیر غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ ببردند ما را سوی شهر شام به ما می زدند سنگ کینه ز بام غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه بدیدم به شام بلا سری غرق خون را به تشت طلا غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲
(ورود اهل بیت ع به مدینه) یا ختم مرسل آمدم،با تو کنم نجوا واویلا واویلا من زینبم دخت علی،گردیده ام تنها واویلا واویلا یا ختم مرسل آمدم،جانم بود بر لب من زینبم زینب قامت خمیده گشته ام،از کینه ی اعدا واویلا واویلا در کربلا من دیده ام،جسم علی اکبر چون لاله شد پرپر شد اربا اربا پیکرش،اکبر گل لیلا واویلا واویلا در کربلا دیدم گل،یاسم علی اصغر با تیر کین پرپر بهر علی اصغرش،شد خونجگر بابا واویلا واویلا در کربلا دیدم گل،ام البنین عباس نقش زمین عباس دیدم کنار پیکرش،گرید گل زهرا واویلا واویلا در کربلا دیدم گل،زهرا بود در خون جدا شدم محزون دیدم میان دشمنان،حسین شده تنها واویلا واویلا دیدم به دشت کربلا،حسین به روی خاک با پیکر صد چاک غرقه به خون شد پیکرش،جدا در آن صحرا واویلا واویلا دیدم شده تشییع او،زیر سم اسبان آن جا شدم گریان دیدم سرش به روی نی،آن روح با تقوا واویلا واویلا دیدم اسیر دشمنان،اهل حرم دلخون طفلان همه محزون دیدم به وقت رفتنم،ماتم شده برپا واویلا واویلا ما را ببردند دشمنان،در کوفه و در شام دادند به ما دشنام وقت ورود بزم غم،گردیده بود غوغا واویلا واویلا از ظلم و جور دشمنان،شام بلا دیدم تشت طلا دیدم اندر کنار تشت زر،خون شد دل زهرا واویلا واویلا قاری قرآنم حسین،دم می زد از محبوب دشمن به لب زد چوب خون شد دل اهل حرم،طفلان بی بابا واویلا واویلا
(ورود اهل بیت ع به مدینه) گشته مدینه شهر ماتم از ره رسیده بانوی غم جان یتیمان،بر لب رسیده در شهر یثرب،زینب رسیده آجرک الله یا رسول الله آمد کنار قبر طاها زینب اسیر درد و غم ها جد مطهر،همراز کوثر در غم نشسته،بین دخت حیدر آجرک الله یا رسول الله جدا ز ظلم و جور و کینه دشمن نشست بر روی سینه از دشمن و از،خنجر بگویم از آن بریده،حنجر بگویم آجرک الله یا رسول الله غرقه به خون جدا حسین شد شهید ز کین آن نور عین شد در بین گودال،او دست و پا زد هر لحظه او مادر را صدا زد آجرک الله یا رسول الله جدا به زیر سم اسبان شد پیکر حامی قرآن حس کرده ام عطر و بوی او را بوسیده ام من،گلوی او را آجرک الله یا رسول الله جدا بدیدم کوفه و شام سنگ تمام را از لب بام در کوفه رأس،او خوانده قرآن در شام مزدش،با چوب خزران آجرک الله یا رسول الله.
(ورود اهل بیت ع به مدینه) از کربلای خونین،برگشته ام مدینه با اهل بیت اطهار،همراه با سکینه واویلتا مدینه۴ گردیده ام مدینه،شرمنده از پیمبر آمده ام بدون،رقیه و برادر واویلتا مدینه۴ ببین تو حال زار و،چشم ترم مدینه از داغ شش برادر،خونجگرم مدینه واویلتا مدینه۴ مدینه دیده ام من،رنج و غم و بلا را غرقه به خون بدیدم،شهید سرجدا را واویلتا مدینه۴ مدینه دیده ام من،داغ علی اکبر پیکر اربا اربا،خونین دل برادر واویلتا مدینه۴ مدینه دیده ام من،ز نسل آل هاشم پامال سم اسبان،گردیده جسم قاسم واویلتا مدینه۴ مدینه دیده ام من،داغ علی اصغر به روی دست بابا،شده بریده حنجر واویلتا مدینه۴ تنهایی و غریبی،مدینه کردم احساس آن لحظه ای که دیدم،افتاده دست عباس واویلتا مدینه۴ مدینه دیده ام من،حرمت او دریدند سر حسین زهرا،را از قفا بریدند واویلتا مدینه۴ مدینه دیده ام من،داغ گلان چیده بعد از حسین بدیدم،بر نی سر بریده واویلتا مدینه۴ بعد از حسین مدینه،زخم دلم نمک خورد رقیه و سکینه،از دشمنان کتک خورد واویلتا مدینه۴ مدینه دیده ام من،ماتم کوفه و شام بر اهل بیت احمد،سنگ می زدند ز هر بام واویلتا مدینه۴
(ورود اهل بیت ع به مدینه) یا رسول الله آمدم از کربلا در کنار تو گرفتم بزم عزا واویلا واویلا واویلا واویلا۲ یا رسول الله بر تو نور دو عینم با حسین رفتم برگشتم بی حسینم واویلا واویلا واویلا واویلا۲ یا رسول الله دیده ام رنج و بلا گل های چیده شده در کرب و بلا واویلا واویلا واویلا واویلا۲ پرپر از کین دیده ام گل های چیده آمده ام سوی تو قامت خمیده واویلا واویلا واویلا واویلا۲ یا رسول الله دیدم غرق خون اکبر پاره پاره دیده ام حنجر اصغر واویلا واویلا واویلا واویلا۲ یا رسول الله کردم غربتم احساس تا که دیدم افتاده دستان عباس واویلا واویلا واویلا واویلا۲ یا رسول الله بنگر به چشم ترم از داغ حسینت گشته خون جگرم واویلا واویلا واویلا واویلا۲ یا رسول الله حرمت او دریدند سر پاک او را از قفا بریدند واویلا واویلا واویلا واویلا۲
(ورود اهل بیت ع به مدینه) برگشته گلت زینب(از کرب و بلا جدا)۲ با گریه نشستم من(در بزم عزا جدا)۲ با حسین رفتم و بی او آمدم سوزم و گریم در غم بی حدم یا ختم المرسلین آجرک الله۲ از داغ گل زهرا(غرق محنم جدا)۲ سوزم ز غم و شمع(هر انجمنم جدا)۲ صبر من کم گردیده یا محمد قامتم خم گردیده یا محمد یا ختم المرسلین آجرک الله۲ در کرب و بلا گشتند(گل های حسین پرپر)۲ بر دست پدر جدا(جان داده علی اصغر)۲ اکبرش کشته شد به دست اعدا پیکر پاک او شد اربا اربا یا ختم المرسلین آجرک الله۲ دیدم که تن عباس(در علقمه افتاده)۲ دست و سر و جانش را(در راه خدا داده)۲ عباسم مقطع الاعضا گردید جان او به راه دین فدا گردید یا ختم المرسلین آجرک الله۲ دیدم گل زهرا را(بشکسته جبین جدا)۲ دیدم که به موج خون(شد نقش زمین جدا)۲ از حسینت جدا حرمت دریدند سر پاکش را از قفا بریدند یا ختم المرسلین آجرک الله۲ از بعد حسین دیدم(من آتش در خیمه)۲ دشمن ز ستم می زد(سرها به روی نیزه)۲ دیدم جدا طفلان را بی بهانه می زدند کعب نی با تازیانه یا ختم المرسلین آجرک الله۲ زین داغ و مصیبت ها(شد قامت زینب خم)۲ ما را ز ستم بردند(در کوفه و شام غم)۲ از تو یا جدا من شرمنده هستم حسین شد شهید و من زنده هستم یا ختم المرسلین آجرک الله۲
(ورود اهل بیت ع به مدینه) ای مدینه منم،دختر حیدر عزیز فاطمه،حسین را خواهر دیده گریانم دل پریشانم غریب حسین من،مظلوم برادر۲ مدینه رفتم من،با گل زهرا پیکر پاک او،مانده کربلا کو نور عینم مظلوم حسینم غریب حسین من،مظلوم برادر۲ مدینه دیده ام،دشمن کافر نموده اکبرم،چون لاله پرپر عزیز لیلا شد اربا اربا غریب حسین من،مظلوم برادر۲ مدینه دیده ام،علی اصغر روی دست حسین،شد پاره حنجر دلش شد کباب غمدیده رباب غریب حسین من،مظلوم برادر۲ مدینه دیده ام،پرپر گل یاس افتاده بر زمین،دستان عباس فرقش دو تا شد جانش فدا شد غریب حسین من،مظلوم برادر۲ مدینه حسینم،بر زمین افتاد از کینه ی عدو،لب تشنه جان داد دیدم روی خاک با پیکر چاک غریب حسین من،مظلوم برادر۲ مدینه دیده ام،سویش دویدند از ظلم و کینه ها،سرش بریدند در تاب و تبم من جان بر لبم غریب حسین من،مظلوم برادر۲ مدینه بوده ام،بی جرم و تقصیر به دست دشمنان،گردیدم اسیر شد ظلم تمام در کوفه و شام غریب حسین من،مظلوم برادر۲ مدینه دیده ام،در شام بلا سر برادرم،در تشت طلا دم زد ز محبوب خورد بر لبش چوب غریب حسین من،مظلوم برادر۲
(ورود اهل بیت ع به مدینه) مدینه منم دختر مرتضی که برگشته ام من ز کرب و بلا غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه شدم من به غم مبتلا بدیدم همه صحنه ی کربلا غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه شهید ستم اکبر است چنان لاله ای پر ز خون پیکر است غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه بدیدم علی اصغرش ز تیر ستم پاره شد حنجرش غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه بدیدم گل یاس من فتاده زمین دست عباس من غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه بدیدم حسینم فتاد سرش بر روی خاک مقتل نهاد غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه بدیدم حسین روی خاک فتاده ولی بی سر و چاک چاک غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه عدو قلب ما را شکست روی سینه ی نور عینم نشست غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه بدیدم به سویش دوید سرش از قفا شمر بی دین برید غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه به ما گشته ظلم کثیر به دست عدوی تو گشتیم اسیر غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ ببردند ما را سوی شهر شام به ما می زدند سنگ کینه ز بام غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲ مدینه بدیدم به شام بلا سری غرق خون را به تشت طلا غریبم غریبم شده غم نصیبم فدای حسین۲
(ورود اهل بیت ع به مدینه) یا ختم مرسل آمدم،با تو کنم نجوا واویلا واویلا من زینبم دخت علی،گردیده ام تنها واویلا واویلا یا ختم مرسل آمدم،جانم بود بر لب من زینبم زینب قامت خمیده گشته ام،از کینه ی اعدا واویلا واویلا در کربلا من دیده ام،جسم علی اکبر چون لاله شد پرپر شد اربا اربا پیکرش،اکبر گل لیلا واویلا واویلا در کربلا دیدم گل،یاسم علی اصغر با تیر کین پرپر بهر علی اصغرش،شد خونجگر بابا واویلا واویلا در کربلا دیدم گل،ام البنین عباس نقش زمین عباس دیدم کنار پیکرش،گرید گل زهرا واویلا واویلا در کربلا دیدم گل،زهرا بود در خون جدا شدم محزون دیدم میان دشمنان،حسین شده تنها واویلا واویلا دیدم به دشت کربلا،حسین به روی خاک با پیکر صد چاک غرقه به خون شد پیکرش،جدا در آن صحرا واویلا واویلا دیدم شده تشییع او،زیر سم اسبان آن جا شدم گریان دیدم سرش به روی نی،آن روح با تقوا واویلا واویلا دیدم اسیر دشمنان،اهل حرم دلخون طفلان همه محزون دیدم به وقت رفتنم،ماتم شده برپا واویلا واویلا ما را ببردند دشمنان،در کوفه و در شام دادند به ما دشنام وقت ورود بزم غم،گردیده بود غوغا واویلا واویلا از ظلم و جور دشمنان،شام بلا دیدم تشت طلا دیدم اندر کنار تشت زر،خون شد دل زهرا واویلا واویلا قاری قرآنم حسین،دم می زد از محبوب دشمن به لب زد چوب خون شد دل اهل حرم،طفلان بی بابا واویلا واویلا
(ورود اهل بیت ع به مدینه) آمده مدینه،زینب حزینه گفت جدا شهید،شد حسین ز کینه شد شهید حسینت،نور هر دو عینت ما شدیم میهمان،کوفیان میزبان بر روی ما عدو،بست آب روان شد شهید حسینت،نور هر دو عینت کشته شد حسینت،در کنار دریا با لب تشنه شد،سر ز پیکر جدا شد شهید حسینت،نور هر دو عینت آتش افروختند،در خیام حرم سوخت قلب همه،عترت محترم شد شهید حسینت،نور هر دو عینت رفتم از کربلا،با اسارت به شام تا کنم نهضت،نور عینت تمام شد شهید حسینت،نور هر دو عینت هست سوغات من،پر ز خون پیرهن از حسین عزیز،سرور بی کفن شد شهید حسینت،نور هر دو عینت. زمینه:همه جا کربلاست،همه جا نینواست
(مدینه) ‏(آمدن حضرت زینب س به مدینه) آن دم بریدم،من از حسین دل کامد به مقتل چون اجل شمر سیه دل،آتشم افتاده بر دل من بی برادر گشته ام بی یار و یاور گشته ام دیدم ز مرکب شد نگون چون نور عینم در بحر خون می زد شنا گویا حسینم شمر از پی قتل ضیای مشرقینم او می دوید و من می دویدم او رو به سوی مقتل و من سوی قاتل،آتشم افتاده بر دل بگذاشت چون پا شمر دون از بد فعالی بر مخزن سر خدای لایزالی در لرزه آمد عرش حی بی مثالی او می نشست و من هم نشستم او روی سینه از قضا من در مقابل،آتشم افتاده بر دل چون دید قاتل را حسین چون گل برافروخت با آن که قلبش از عطش هر لحظه می سوخت بر عاشقان سرمشق عشاقی بیاموخت بر خاک میدان،می زد چو جولان در خون خود هر لحظه همچون مرغ بسمل،آتشم افتاده بر دل چون خنجر کین در کف قاتل بدیدم آهی کشیدم پیرهن در بر دریدم گفتم دگر شد از حسین قطع امیدم او می برید و من می بریدم او از حسینم سر ولی من از حسین دل،آتشم افتاده بر دل آن عاشقی کز خون رخ خود سرخ رو کرد در شط خون یکباره او غسل و وضو کرد او گلشن اسلام را با آبرو کرد او رهسپر شد،من رهسپارش او روی نی من از عقب منزل به منزل،آتشم افتاده بر دل رأسش به نی دیدم به کوفه روی بازار همچون هلال انگشت نمای خلق بسیار بشنیدم از شمر لعین در پیش حضار ناگاه او زد،وان گه زدم من او طعنه بر رأس حسین من سر به محمل،آتشم افتاده بر دل داد از جفای کوفیان داد از غم شام چون شمر ما را برد اندر مجلس عام در سلسله یک سلسله بیمار و ایتام او می کشید و من می کشیدم او از کشیدن خسته شد من از سلاسل،آتشم افتاده بر دل چون در حق گوینده اش عارف نبودم رحمت بر او چندی از او تضمین نمودم من اقتدا کردم بر اشعارش فزودم روحش شود شاد،تا یوم میعاد او هاشمی را کرده در این رشته داخل،آتشم افتاده بر دل. زمینه:رکمان لقمه دار
مدینه کاروانی سوی تو با شیون آوردم ره آوردم بود اشکی که دامن دامن آوردم مدینه در به رویم وا مکن چون یک جهان ماتم نیارد ارمغان با خود کسی تنها من آوردم مدینه یک گلستان گل اگر در کربلا بردم ولی اکنون گلاب حسرت از آن گلشن آوردم اگر موی سیاهم شد سپید از غصه می دانی که مظلومی ات خود را گواهی روشن آوردم اسیرم کرد اگر دشمن به جان دوست خرسندم که پیروزی به کف در رزم با اهریمن آوردم مدینه این اسارت ها نشد سَدِّ رهم بنگر چه ها با خطبه های خود به روز روشن آوردم مدینه گر اثر از زخم زنجیر ستم خواهی امام عاشقان را طوق گل بر گردن آوردم مدینه از بنی هاشم نگردد با خبر یک تن که من از کوفه پیغام سر دور از تن آوردم مدینه یوسف آل علی را بردم و با خود اگر او را نیاوردم از او پیراهن آوردم.