میدونی‌فرق‌اربا‌ًاربا‌و‌مُقَطَع‌ُالاَعضاچیه؟؟ اربا‌ًاربایعنی‌دیدن‌حسین‌داره‌میرسه‌بالاسرعلی‌اکبر خواستن‌کارو‌زود‌یکسره‌کنن‌ ولی‌مُقطعُ‌الاعضایعنی‌ دیدن‌حسین‌کسی رونداره‌آهسته‌آهسته‌ وباهرچیزی‌که‌دم‌دستشون‌بود‌زدن -غریب‌کربلا‌حسین😭😭😭

نی ویژه شام غریبان شب یازدهم محرم #کانال_نوحه_مجمع_الذاکرین

|⇦•شمر اگه بره، سنان نمی‌گذره.. #سینه_زنی و روضه گودال اجرا شده شب هفتم محرم ۱۴۰۱ به نفس کربلایی سیدمهدی حسینی

. |⇦•شمر اگه بره، سنان نمی‌گذره.. #سینه_زنی و روضه گودال اجرا شده شب هفتم محرم ۱۴۰۱ به نفس کربلایی سیدمهدی حسینی ●━━━━━━─────── شمر اگه بره، سنان نمی‌گذره تو قتلگاه تو، زمان نمی‌گذره حتی ازت دمِ اذان نمی‌گذره تو قتلگاه تو، زمان نمی‌گذره غروب شد، خورشید نشست شمر ولی از تنت پا نشد .. اذان شد، نمازش رو بست راهِ حلقت ولی وا نشد .. یک زن تنهام چطور شمرُ ازت جدا کنم ؟! پاشو اذونِ مغربِ من به کی اقتدا کنم ؟! نیزه رو نیزه .. آب از سرت گذشت، آب از سرم گذشت با مرکب از روی تنت برادرم گذشت .. آب از سرت گذشت، آب از سرم گذشت خودم دیدم چیا به مادرم گذشت .. خلاصه ، راحت شدی من بمیرم بهت سخت گرفت می‌دونم این نصف روز قدر یک عمر ازت وقت گرفت نزار جلو نامحرما تو رو بلند صدا کنم پاشو اذونِ مغربِ من به کی اقتدا کنم لب گودال، مادر افتاده ته گودال یک سر افتاده مادر افتاده .. خواهر افتاده .. دختر افتاده .. از روی نیزه، یک سر افتاده از روی نیزه، اکبر افتاده مادر افتاده .. خواهر افتاده .. دختر افتاده .. ــــــــــــــــــ #عاشورا #امام_حسین #روضه_سیدالشهدا_علیه_السلام #کربلایی_سید_مهدی_حسینی #روز_عاشورا #شام_غریبان #ویژه_ایام_محرم ┅═┄⊰༻↭༺⊱┄═┅ .#کانال_نوحه_مجمع_الذاکرین

سکوتِ ماسه‌های داغ یعنی بسترش با من صدای بادِ سوزان می‌رسد: خاکسترش با من غریبِ زخمیِ لب‌تشنه گیر اُفتاده در گودال که حتی آفتابِ داغ گوید پیکرش با من حرامی‌ها و قاتل‌ها همه جمع اند می‌گویند که از این زخم خورده کَندنِ بال و پَرَش با من یکی میگفت با نیزه که ضربِ اولش با تو یکی میگفت با تیغش که زخمِ آخرش با من زره پیراهنش خودش عبا دستار غارت شد به نعره خولی آنجا بود: خورجینِ سرش با من سنان با شمر می‌خندد بچرخانم؟ سرش باتو که با او شمر می‌گوید بچرخان خنجرش با من نگاهِ یک زنازاده به شالِ سبز آقا بود هوارِ ساربان آمد فقط انگشترش با من پس از عریانیِ او شد زمانِ غارتِ خیمه که یک وحشیِ شامیِ گفت گوشِ دخترش با من به خنده نانجیببی داد زد بچه‌ها با من سوارِ نیزه داری گفت قبرِ اصغرش با من 🏴سالروز شهادت اباعبدالله الحسین ع و یاران باوفایش تسلیت باد.

شام غریبان امام حسین ع 😭😭😭 🖤🌹🍀🖤🖤🖤🍀🌹🖤 🥀شب شام غریبان 🖤حسین(ع) است 🥀تمام عرش در 🖤دامان حسین(ع)است 🥀دگر این شب 🖤سحر از پی ندارد 🥀که خورشید جهان 🖤بی سر حسین(ع)است 🥀تسلیت یاصاحب الزمان(عج) 🖤تسلیت ای عزاداران مولا 🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

#از_نیزه_رسد_نغمه_قرآن_حسین #چون گشته کنون شام_غریبان_حسین عصرِ دهم است و کربلا خاموش است زینب که به گردابِ بلا مدهوش است شد باغِ گلِ یاس تمامی پَرپَر خون از رگِ هفتاد و دو تن در جوش است با نیزه روَد راسِ شهیدان تا شام از عرش صدای زمزمِ چاووش است گویا که شده محشر کبرا بر پا بین منظره ی عرض و سما مخدوش است از یک طرفی دامن طفلی می سوخت از یک طرفی زمزمه ای در گوش است! هر خیمه بسوزد ز شرارِ آتش عصرِ دهم است و کربلا خاموش است #شد_کرببلا_مقتل_یاران_حسین #ای وای شده_شام_غریبان_حسین #شام_غریبان_کربلا #هستی_محرابی

...🖤....🖤🖤 _ کلام آخر.. #تمام شد..! سری به نیزه بلند است...😭 من زنده ام هنوز ؟!!! این شرط عاشق ❤️ ی نبود .!!! ...😭😭😭😭 ای خاک بر سرم ...😭 #کانال_نوحه_مجمع_الذاکرین

😭😭😭😭 ایستادم به بلندی بدنم لرزان شد زیر ِخروار ِنی و سنگ تنت پنهان شد بسکه مبهوتِ جمال اَحَدیّت بودی که در آوردنِ پیراهن تو آسان شد چقَدَر نیزه فرو رفته به جسمت ، گوئی گودی قتلگهت تنگ تر از زندان شد نعل تازه به سُم ِ اسب زدن فکر که بود؟ که سراپای تو با سطح زمین یکسان شد آنقَدَر زیور و خلخال ربودند ز ما که به بازار ِ طلا نرخ طلا ارزان شد 😭😭😭😭😭 #سعید_خرازی #امام_حسین 🌴🏴🌴

😭😭😭😭😭یاحسین

🖤السلام علیک یا اباعبدالله الحسین علیه السلام🖤 💫شبتون حسینی ‍@majmaozakerine #کانال_نوحه_مجمع_الذاکرین

قسمت اول_روضه و توسل جانسوز _ دیرِ راهب و اسارت خاندان آل الله _حاج مهدی رسولی  از صبح دل تو دلش نیست ، یه خوابی دیده عیسی مسیح بهش گفته مهمون داری ... از صبح نشسته منتظر خدا این مهمون من کیه عیسیِ پیغمبر اینجور سفارششُ کرده ... کأنَّ یه کِشِشی تو این دلشِ .. یه هول و وَلایی تو این دلش ایجاد شده ... همینجور منتظر ساعات گذشت ، ظهر شد عصر شد ، نزدیک غروب از دور یهو دید یه سیاهی داره نزدیک میشه ، اومد بیرون با دقت نگاه کرد دید یه قافله ای داره میاد ... همینجور که قافله نزدیکتر میشد نگاه کرد دید این قافله حالاتش عجیب غریبه ... یه عده مرد جنگی ، از سر و وضعشونم معلومه لا اُبالی ... پشت سرشون هشتاد و خورده ای زن و بچه قد و نیم قد ... یه آقایی روی ناقۀ لنگ ... دستاشو بستن ... پاهاشو از زیر شکم ناقه ... نگاه میکنه به چهرۀ این قافله، خدا این قافله عجب عجیب غریبِ ... نه به اون مردایِ جنگی ، نه به این زن و بچه ... اینا کی ان؟.. نکنه اینا همون مهمونایی ان که عیسی مسیح به من وعده داده .. یه نگاهی درستی کرد دید بالایِ نیزه یه تعداد سرُ زدن .. اما این زن و بچه همش نگاهشون به یه سر که بین اون یکی سَرا مثل خورشید داره نور میده ... هی نگاه می‌کنه ، خدایا چقدر نورانیِ این رأس مبارک ... این همون مهمونیِ که عیسی به من وعدۀ اومدنشو داده .. ایستاد، آرام آرام آمدند راهب بگو ببینم تو این دِیرت یه جا برا استراحت ما هست یا نه؟ گفت بفرمایید میتونید اینجا استراحت کنید، میگه آمدن خودشون چادر زدن و اسباب غذا ، یه عده ای زن و بچه ها رو هم جمع کردن پشت دِیر (کلیسا) زن و بچه ها کنار هم ، آروم آروم داره غروب میشه، هوا داره سرد میشه ، لباس نامرتب تن این بچه ها ... دید تو این زن و بچه ها چشم همه شون به یه خانم .. انگار همه پروانۀ دور اون شمعند ... صدا میزنه بچه ها بیان جلوتر، بچه ها تو پناه این دیوار پناه بگیرید ، سرما کمتر اذیت کنه .. یکی میگفت عمه پاهام .. یکی میگفت عمع امروز یکم عقب افتادم بد زدن تو کمرم .. صدا میزد کلثوم، چند تاشونو تو بغل کن .. رباب چند تاشونوم تو بغل کن .. فضه نزار این بچه ها جدای از هم بشینن .. صدا زد اون نازدانه ام بیاد بغل خودم عمه ... عمه فدات بشه عمه ... عمه .. بیزیم نَه خِیمه میز ، نه خَرگاهی میزوار *عمه نه خیمه برامون مونده نه پناهگاهی* دیدی قیزیم بیز اَسیریخ باش اُوسته الله ایمیزوار *گفت دخترم ما اسیریم بالاسرمون خدا رو داریم* دیدی بیور گورم عمه عَموم هایاندا قالیب *گفت بگو ببینم عمه ، عموم کجا مونده؟* دیدی قیزیم بوقوشون قولارین سو اُوسته سالیب *گفت دخترم این لشگر به خاطر آب دست هاشو جدا کردن* قیزیم ... یات دا ... عمه بیردَنه سوالیم وار ... *بخواب دخترم ... بخواب ... عمع، یه سواله دیگه هم دارم* عمه بیور بابام هاچان گَلَجاخ ... *عمه بگو ببینم بابام کی میاد ؟..* دیدی قیزیم بیزَ خرابه دَ قُناخ گَلَجَخ *گفت دخترم برایِ خرابۀ ما مهمون میاد ...* ادامه ...⬇️🔻🔻 ‍ قسمت_پایانی روضه و توسل جانسوز _ دیرِ راهب و اسارت خاندان آل الله _حاج مهدی رسولی با یه زحمتی بچه ها رو خواباند، بگذرم اومد جلو،به این نیزه دار گفت یه خواهشی ازت دارم. _چیه؟ راهب چی میگی؟ گفت میتونم ازت خواهش کنم این سر امشب مهمون من باشه؟.. گفت اینجوری نمیشه، باید پولی بدی عطایی بدی . زری داد و سرُ از بالایِ نیزه پایین آورد .. شاید بی بی هی زیر لب داره میگه راهب میدونی قیمت اون سر چی بود؟..   راهب اون  سر تو بغل زهرا بزرگ شده .. راهب قیمت اون سر رو این دختر فقط می‌دونه .. از اینجا به بعد رو ابن شهر آشوب در مناقبش نقل میکنه منم نقل میکنم، سرُ آورد با احترام در رو بست خدایا این سر کیه اینجوری دل منو میلرزونه ؟.. بگو راهب سر چیه؟.. یه اسم از کربلاش میاد دل ما میلرزه.. اما اینجا دید داره هاتفی صدا میزنه طوبی لَک .. طوبی لَک .. خوش به سعادتت .. خوش به سعادتت ..   خدایا چه خبره؟.. کیه این هاتف؟ .. دید نه، این سر عجیب غریبه، هی صدا زد با من حرف بزن، یه ذره با من حرف بزن ، دید نمیشه یهو صدا زد یا ربّ بِحَق عیسی تَأمُرُ هذا الرأس بتَکَلُّم مِنّی .. به این سر امر کن با من حرف بزنه .. یهو دید لبا داره به هم میخوره ..   الهی فدایِ اون لبای خونیت آره این شده جوابِ مهربونیت ..   میگه گوشامو ‌جلو بردم بینم چی میگه صدا اومد راهب میخوای چی بشنوی؟ صدا زد شما کی هستی ؟ خودتو به من معرفی کن، میگه دید دوباره لبا داره به هم میخوره،میخوای منو بشناسی؟ ..   أنا ابنُ محمدٍ المصطفی ... أنا ابنُ علیٍ المرتضی ... أنا ابنُ فاطمةِ الزهراء ... من میگما، شاید یهو صدایِ مادرش ..   راهب داره گوش میده، یهو دید لبا داره بازم به هم میخوره، صدا داره میاد راهب : انا المَظلوم ... انا الغَریب ... انا العَطشان .

.. قربونت بشم اینطوری نگو جگرِ راهب خون شد .... دیگه نتونست تحمل کنه خم شد  وَ وَضَعَ خَدَّهُ عَلَى خَدِّهِ ... جایِ رقیه خالی .. جای رباب خالی .. جای سکینه خالی ... جای زینب خالی ... صورت رو صورت ابی عبدالله گذاشت ... راهب میدونی این صورت رو صورت کیا نشسته ... آقا چرا محاسنت خونیِ ... راهب ، اون خون ، خونه علی اکبرشِ ... هم غلام سیاه جُونِشِ ... هم خونه دونه دونه شهداشه ... از همه مهم تر خونه علی اصغرشِ ... آقا چرا محاسنت خاکستری شده ... ای داد ...   بابا ... بابا ... از رو نیز نگام میکردی یادته من تو رو نگاه می کردم یادته پای نیزه تن سیلی خوردم یادته من همش زمین میخوردم یادته .... حسین ...... 🖤🤎🖤🤎🖤 @majmaozakerine #کانال_نوحه_مجمع_الذاکرین

روضه اسارت دیر و راهب مهدی رسولی

‍ بِفَرمازَین العابِدِین ای وای ازشام بلا گِتِه با احوالِ حَزِین // دائِم گِتِه اُون نازنِین// داشتِه دِلِی زار وُغَمِین// هَر کَسِی پِرسِیِه گِتِه// هَرکَسِی رِه دِیِه گِتِه// اَسِیرِّره وِینِّسِّه گِتِه// صًغِیرِّره وِینِّسِّه گِتِه// زَمِین گِتِه زَمُون گِتِه// سِکِینِه،دِل بِخُون گِتِه// رُقَیِّه سِه ساله گِتِه// با بِرمِه وُنالِه گِتِه// اِمامِ عالِمِین گِتِه// سَرِ اِمام حُسَین گِتِه// کُلثُوم گِتِه رُباب گِتِه// زَینِبِ دِل کِباب گِتِه// هِمِه اَسِیرُون گِتِنِه// خرابِه مِیُون گِتِنِه// ای وای از شام بلا2x3 وَقتی بَرِسِّینِه بِ شهرِشام آلِ اطهار بِیرُون شَهروِشُونِّه هِداشتِنِه بادِلِ زار خواسِّنه کِه تِمُومِ شَهرَّچراغُون هَکِنِن پِیغَمبِرِوَچُونِّه چَرخ هَدِن مِیُونِ بازار اِتی بِیِه اُون نازِنِین بِفرما با دل غمین ای وای از شام بلا هر کسی پرسیه گته// هرکسی ره دیه گته// اسیرره وینسّه گته// صغیرره وینسّه گته// زمین گته زمون گنه// سکینه،دل بخون گنه// رقیه سه ساله گته// با برمه وناله گته// امام عالمین گته// سر امام حسین گته// کلثوم گته رباب گته// زینب دل کباب گته// همه اسیرون گتنه// خرابه میون گتنه// ای وای از شام بلا2x3 بَعدِسِه رُوزکِه شَهرَّه زِینِت هِدانِه اَزجِفا مَردِمِّه بِخواسِّنِه که هَمِه بِی یِن تِماشا دروازِۀ ساعاتِ جاپیغمبِرِوَچُونِّه واردِشَهرهَکِردِنِه هِمراه باسازُوسِرنا اِتِی بِیِه اُون نازِنِین بِفَرمابا دِل غَمِین ای وای از شام بلا هَر کَسِی پِرسِیِه گِتِه// هَرکَسِی رِه دِیِه گِتِه// اَسِیرِّره وِینِسِّه گِتِه// صَغیرِّره وِینِّسِّه گِّتِه// زَمِ

#روضه امام زمان عج ومحرم سر راه تو نشستن چه صفایی دارد دل من با تو عجب شور و نوایی دارد چه شود یک نظری گوشه ی درگاه کنی آخر ای دوست حریم تو گدایی دارد بس که با ناله ی تو انس گرفتم همه شب دل من زمزمه ی کرب وبلایی دارد آقا جان اگر « برات کربلا » را به من عنایت کنی، اگر شما من را به امام حسین حواله بدهی! وقتی در زیر آن قبه ی نورانی که دعا مستجاب است بایستم صدا می زنم: خدایا امام زمانمان را به فریادمان برسان. یا صاحب الزمان اگر بدون عنایت و توجه شما زائر کربلا شوم، اگر زیارتم بدون عنایت شما باشد، بدون توجه شما باشد، با این کوله بار سنگین گناهی که دارم می ترسم اربابم حسین به من نظر نکند. آقا جان می ترسم آن عشق و صفا را درک نکنم. آقا ترحمی، لطفی، محبتی، گوشه ی چشمی! یا صاحب الزمان شما خودتان فرمودید: « و الله! لاَنا اَرحمَ بکم مِنکم بانفسکم ... » به خدا سوگند! که من نسبت به شما از خود شما مهربان تر و رحیم تر هستم. آقا جان، عزیز دلم می دانم و اعتراف می کنم که اگر محبت و مهربانی شما نبود من کجا و مناجات و درد با شما کجا؟ اما من به محبت و مهربانی شما محتاج ترم. آقا جان نگاه به عمل بدم نکن. اگر من بدم شما خوبی، شما فرزند فاطمه ای، کریمی، رحیمی، یابن زهرا، یک لحظه دست های نازنینت را بلند کن یک دعایی در حق ما بفرما. « یا ولی الله ان بینی و بین الله عزوجل ذنوباً لا یدتی علیها الا رضاکم. » یابن الحسن بین من و خداوند گناهان فاصله و جدایی انداخته، احساس می کنم دیگر صدای ناله و گریه ی من اثری ندارد. یا صاحب الزمان اگر شما من را نبخشی، اگر از دستم راضی نشوی، خدا از من راضی نمی شود. آقا چه کنم که بعد از مجالس ماه عزای جدّتان به شما نزدیک شده باشم؟ آقا چه کنم اشک چشمم مورد قبول شما واقع شود؟ آقا جانم یا صاحب الزمان، امام زین العابدین فرمود: اگر گرفتارید و اگر حاجتمندید خدا را به حق دردهای دل عمه ام زینب قسم دهید. خدایا به حق زینبی که از لحظه ی ورود به کربلا اشک چشمش خشک نشده بود چرا که او اسیری و بی برادری خود را نظاره می کرد و خبر از این مصیبت عظمی داشت، ما را ببخش. مصائبی که زینب دید در مدینه، در کربلا، در نجف، در شام، در... خیلی بود نمی دانم کدام را به شما بگویم، در مدینه مصیبت مادر را در سنین چهار یا پنج سالگی دید، بعد از مادر، داغ پدرش علی را دید، بعد از داغ پدر، جگر پاره پاره ی برادرش امام حسن را دید، بعد از امام حسن که فرمود: لا یومک یا اباعبدالله، داغ پشت داغ در کربلا دید، داغ علی اکبر، داغ فرزندان خودش، داغ طفلان امام حسن، داغ علی اصغر، داغ برادرش عباس و از همه مهمتر از روی تل زینبیه! یا اباعبدالله! دید که شمر لعین روی سینه حسین ... 😭😭💔💔🖤🖤 @majmaozakerine #کانال_نوحه_مجمع_الذاکرین

‍ |⇦•یادم نمیره اشکای عمه هامُ.. #سینه_زنی و توسل به راوی دشتِ کربلا امام سجاد سلام الله علیه به نفس کربلایی حسین سیب سرخی •✾• ┅═┄⊰༻↭༺⊱┄═┅ 【توجه】: جهت استفاده ، متون حتماً به همراه صوت در اختیار دیگران قرار گیرد. ┅═┄⊰༻↭༺⊱┄═┅ یادم نمیره اشکای عمه هامُ یادم نمیره رو نی سر بابامُ یادم نمیره مصیبتای شامُ خیلی سخت بود .. که ببینم به اسیری میبرند اهل حرم رو خیلی سخت بود .. که ببینم با غل و زنجیر بستند خواهرم رو خیلی سخت بود .. که ببینم چشم نامحرم سویِ حرم می افته خیلی سخت بود .. که ببینم از رو ناقه داره همسرم می افته یادم نمیره دستایِ در طنابُ یادم نمیره اشک چشم ربابُ یادم نمیره اون مجلسِ شرابُ یادم نمیره اشکای عمه هامُ یادم نمیره رو نی سر بابامُ یادم نمیره مصیبتای شامُ خیلی سخت بود .. که ببینم دست ناموسمُ با سلسله بستن خیلی سخت بود .. که ببینم شامیا میگن اینا خارجی هستن خیلی سخت بود .. که ببینم خواهرم رقیه رو با گوش پاره خیلی سخت بود .. که ببینم صورتش نیلی شده پاش پُرِ خاره یادم نمیره آتیش و خیمه گاهُ یادم نمیره طفلان بی پناهُ یادم نمیره جسم تو قتلگاهُ یادم نمیره اشکای عمه هامُ یادم نمیره رو نی سر بابامُ یادم نمیره مصیبتای شامو .. خیلی سخت بود .. که شنیدم داره قرآن میخونه رو نیزه بابا خیلی سخت بود .. که شنیدم دشمنا به ما میدادن سبّ و دشنام خیلی سخت بود .. که شنیدم خنده های حرمله پیش ربابو خیلی سخت بود .. که شنیدم صحبت از کنیری تو بزم شراب بود یادم نمیره نمک به زخممونُ یادم نمیره اون چوب خیزرونُ یادم نمیره لبای پر خونُ یادم نمیره اشکای عمه هامُ یادم نمیره رو نی سر بابامُ یادم نمی

فردای روز عاشورا «عمر بن سعد» جنازه‌های لشکر خويش را جمع کرد و بر آنان نماز خواند و دفن کرد؛ اما پیکر امام حسين(ع) و اصحاب او را همچنان در بيابان باقی گذاشت و فرمان حرکت به سوی کوفه را صادر کرد. هر يک از قبايل کوفه و عرب، برای آنکه خود را نزد «عبیدالله ابن زياد» عزيز کنند، سرهای مطهر شهداء را بين خود تقسيم کردند و آنها را بر نيزه زدند و آماده حرکت شدند. آنگاه زنان و کودکان اهل بيت(ع) را بدون حجاب مناسب بر شتران و چارپايان بدون زين نشاندند و همچون اسرای کفار به سوی کوفه بردند. چون ابن سعد با اسيران نزديک کوفه رسيد مردم شهر برای تماشا جمع شده بودند. زنی از اهل کوفه که از بلندی بر اسيران مشرف بود پرسيد: "شما اسيران کدام طايفه‌ايد؟" گفتند: "اسيران آل محمد!" آن زن متأثر شد، فرود آمد و چادر و مقنعه و جامه‌هايی آورد تا بانوان اهل بیت خود را بپوشانند... اينک، حال امام سجاد(ع) را تصور کنيد؛ از يک سو بيماری بر آن حضرت مستولی است و تب و ضعف بر آن حضرت فشار مي‌آورد؛ از سوی ديگر غم از دست دادن پدر و برادران و عموها و عموزادگان قلبش را مي‌فشارد؛ از طرف ديگر سر بريده شهداء را در جلوی چشمان دارد؛ و از همه سخت‌تر و دردناک‌تر اينکه ــ اين مظهر غيرت الهی ــ عمه‌ها و خواهران خود را می بيند که با آن وضعیت، در معرض ديد خائنان و دشمنان هستند… پيش از ورود اسرا به دارالحکومه، رأس مطهر امام حسين(ع) را در مقابل ابن زياد گذاشتند. وی عصايي از چوب خيزران به دست گرفته بود و با آن بر لب و دندان امام می زد. اين جسارت عجیب وی، اعتراض بسياری از حاضران را برانگيخت. «زيد بن ارقم» که صحابي پيامبر(ص) و از ياران اميرالمؤمنين(ع) در جنگ صفين بود و در آن هنگام کهنسال شده بود به عبيدالله نهيب زد: "چوب خود را بردار! به خدا سوگند پيغمبر را ديدم که همين جای چوب تو را مي‌بوسيد" و سپس شروع به گريستن کرد. ابن زياد پلید پاسخ داد: "اگر نه اين بود که پيرمردي خرف و ديوانه شده‌ای گردن تو را مي‌زدم!!". زيد برخاست و در حالي که بيرون می رفت گفت: "ای مردم عرب! از امروز بنده شديد. پسر فاطمه را کشتيد و پسر مرجانه را امارت داديد! به خدا قسم نيکان شما را خواهد کشت و اشرار شما را به کار خواهد گرفت". ديگر از کساني که حضور داشت «انس بن مالک» خادم پیامبر اکرم(ص) بود که با ديدن سر مطهر امام(ع) و جسارت عبيدالله، گريست و گفت: "شبيه ترين مردم است به پيغمبر". سپس اسرا را بر ابن زياد وارد کردند... وی هنگامی که امام سجاد(ع) را ديد از ایشان پرسيد: "کيستی؟" حضرت فرمود: "علي بن الحسين". آن ملعون گفت: "مگر علي بن الحسين را خدا نکشت؟!" امام فرمود: "برادری داشتم که علی نام داشت. مردم او را کشتند". ابن زياد گفت: "خدا کشت!"  امام فرمود: "اللَّهُ يَتَوَفَّى الأنفُسَ حينَ مَوتِهَا". (خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض می‌کند - آیه 42 سوره زمر) ابن زياد خشمگين شد و گفت: "در پاسخ من دليری می ‌کنی؟" سپس دستور داد: "او را ببريد و گردن بزنيد!". در این هنگام حضرت زينب(ع) فریاد برآورد "ای پسر زياد! هر چه خون از ما ريختی بس است" و امام را در آغوش گرفت و فرمود: "والله از او جدا نمی ‌شوم. اگر می ‌خواهی او را بکشی مرا نيز بکش". ابن زياد کمی به آن دو نگريست و گفت: "عجبا که اين زن دوست دارد با برادرزاده‌اش کشته شود! او را رها کنيد که با اين بيماری که دارد خواهد مُرد»… و اینگونه، خداوند در زرهی از بیماری، جان حجت خود را نجات داد و ذریه معصوم پیامبر(ص) را استمرار بخشید... امام سجاد(ع) سپس رنج سفر به شام و غم اسيری و عذاب در دربار يزيد را تحمل کرد… و تا پايان عمر شريفش، همواره در اندوه مصيبت کربلا بود… روايت کرده‌اند که مردی بطّال و دلقک در مدينه زندگی می کرد که به هزل و مزاح خود، مردم مدينه را می خنداند. وی روزی گفت: "علی بن الحسين مرا مانده و عاجز گردانده است؛ چرا که هر چه تلاش کردم هيچ نتوانستم وی را به خنده افکنم!". امام سجاد(ع) در محرم سال 94 (يا 95) هجری، هنگامي که 57 سال داشت، با زهر يکی از فرزندان «عبدالملک مروان» مسموم شد و در بستر احتضار افتاد. حضرت در اين ايام، تمامی فرزندان خود را جمع کرد و فرزند بزرگوارش «محمد بن علی عليهما السلام» ــ که او نيز در مصيبت کربلا حضور داشت و در آن زمان، کودکی چهار ساله بود ــ را وصی خود قرار داد و وی را «بـاقـر» ناميد. ایشان امر ساير فرزندان خود را به آن جناب واگذار کرد و به آنان موعظه و وصيت نمود. سپس امام باقر را به سينه چسباند و فرمود: "تو را وصيت می ‌کنم به آنچه وصيت کرد مرا پدرم در هنگام شهادت خود و گفت که پدرش او را وصيت کرده بود به اين وصيت در هنگام وفات خود که: زنهار ستم مکن بر کسی که ياوری بر تو غير از خداوند ندارد" آورده‌اند که چون حضرت(ع) وفات کرد، تمامی مدينه در ماتمش عزادار گشت و مرد و زن و سياه و سفيد و صغير و کبير در مصيبتش نالان شدند و از زمين و آسمان آثار آن 👇

دوه نمايان بود... الا لعنة الله علی الظالمين؛ و سيعلم الذين ظلموا أيّ منقلب ينقلبون #اسارت_خاندان_اباعبدالله وقایع #روز_یازدهم #کانال_نوحه_مجمع_الذاکرین