خدا جون به مردم غزه کمک کن اى‌ خدايى ‌كه‌ اخبار ستم كشيدگان ‌بر‌ ‌او‌ پوشيده نيست. يا ‌من‌ ‌لا‌ يخفى عليه أنباء المتظلمين...

علی خشن فی‌ ذات‌الله علی در راه خدا خشن است. این را پیامبر وقتی گفت که سپاهیان فاتح یمن که امیرالمؤمنین فرمانده‌شان بود، برای گلایه به محضر نبی‌اکرم رسیدند و گفتند که در نزدیکی مدینه از لباس‌ها و جامه‌های فاخر یمنی که به غنیمت آورده‌بودیم، هرکدام یک دست بر تن کردیم که با ظاهری آراسته و نو نوار به شهر داخل شویم؛ علی اما با خشونت لباس‌ها را از تن‌مان بیرون کرد و گفت تا غنیمت‌ها را تقدیم رسول‌اللّه نکرده‌ایم کسی حق ندارد دستی بر غنیمت‌ها بَرد؛ ولو سهم خودش باشد! پیامبر توجیه نکرد؛ پیامبر گفت بله علی خشن است اما بخاطر خدا. علی؛ همان علی که مظهر عطوفت و مجسمه‌ی لبخند و نماد مهربانی است؛ همان علی که چهاردست‌وپا خم می‌شود و مرکب یتیمان می‌شود و آغوشش پناه‌گاه همه سیاهان بدبوی طرد شده است؛ همان علی در امور حکومت و بیت‌المال خشن می‌شود و تند و نفوذ ناپذیر. اینجا دیگر خبری از لبخندهای دل‌ربا نیست؛ اینجا علی خشونت مدارانه زغال گداخته در مشت برادر نابینای خود میگذارد. اینجا علی_ همان که گفت دخترها گلبرگ‌اند؛ با گلبرگ مهربان باشید_ دختر عزیز خودش را به اخم و تندی سرزنش می‌کند که چرا به گردنبند بیت‌المال دست زدی. علی در امر حکومت شوخی ندارد. لازم که باشد در یک روز چندصد گردن از یهود می‌زند! قاضی حکومت علی اگر خانه‌ی خوب و بزرگ بخرد، علی تبریک نمی‌گوید؛ با خشونت نامه‌ای می‌نویسد و حیثیت‌اش را در تاریخ می‌برد. علی در حکمرانی، آن علی مهربان نیمه‌شب‌های ایتام نیست. گوشت‌تلخ یعنی چه؟ دهخدا میگوید یعنی نچسب و بدعنق؛ یعنی کسی که رفتار و کردارش به دل آدمی ننشیند. پیامبری که در امور شخصی و اجتماعی و معنوی رحمت‌محض است و مهربانی بی‌کران؛ او که عزادار مرگ گنجشکی در مدینه می‌شود، همو در امور حکمرانی، به دل اشراف و حسودان نمی‌نشیند و نچسب می‌شود. پولدارهای ریش‌سفید مدینه که زحمت می‌کشند و مسجدی زیباتر و در دسترس‌تر از قبا می‌سازند تا پیرمردها و بیماران اذیت نشوند؛ پیامبر از سفر بازمیگردد و خرابش میکند. پیامبری که توی ذوق همه میزند! تلخی از این بیشتر که دستور بدهی نخلی که ملک شرعی و قانونی ثمره بن جندب است را قطع کنند و توی صورتش پرت کنند تا ادب شود؟ بله علی در امر حکمرانی خشن است. بله پیامبر در امر حکمرانی به کام اشراف حسود، تلخ است و نچسب. و خدا هم به هنگام معرفی او، قبل از مهربانی‌اش خشن و شدید بودن او را جار میزند که محمد رسول‌اللّه و الذین معه اشداء علی الکفار. بله اولیا مهربان و عطوف خدا، وقتی بر کرسی‌های حکومت بنشینند، همانقدر که برای مستضعفین شیرین و دلپسند‌اند؛ برای مستکبران حسود، تلخ و نچسب می‌شوند و باج به شغال نمی‌دهند. اینکه دعوا ندارد! «مهدی مولایی»

عیدتون مبارک بنده‌هایِ خوب خدا^^

از همین الان دلم تنگ شده برایِ عطر چای و آوای اَللّهُمَّ لَکَ صُمْنایی که ادغام می‌شد با صدای جیرینگ جیرینگ استکان‌هایی که مسیرِ آشپزخونه تا سفره‌ی افطار رو طی می‌کردند. برایِ صدای حزینِ علی فانی وقتی می‌خوند اللّٰهُمَّ إِنِّى أَفْتَتِحُ الثَّناءَ بِحَمْدِكَ... برای شب‌های قدر و مناجات‌های زیرلبی، برای سحری‌خوردن‌ها و خوابیدن‌هایی که عبادت بود، نفس کشیدن‌هایی که عبادت بود..‌‌. حیف که ماهِ قشنگت تموم شد خداجون، حیف که تموم شد و ما همون آدم سابقیم، همون غافل خواب‌زده‌ایی که از نمک خوردن و نمکدون شکستن عارش نمیاد

حس و حالِ من عین بچه‌گی‌هامونِ که آخرِ مهمونی با بغض و اشک و التماس نمی‌خواستیم راهیِ خونه‌‌مون شیم. آخداجون مهمونی قشنگت تموم شد ولی می‌شه ما رو هیچ وقتِ هیچ وقت از در خونت نرونی؟ مولای مهربونم ما روسیاهای دست خالیِ چک برگشتی طور رو محکم محکم بغل کن، ما رو جز در خونه‌ی مهربونت جایی راه نمی‌دنمون.

وَلا تَهِنوا وَلا تَحزَنوا وَأَنتُمُ الأَعلَونَ إِن كُنتُم مُؤمِنينَ و سست نشوید! و غمگین نگردید! و شما برترید اگر ایمان داشته باشید!

و شیشه‌یِ عمرِ صهیونیست‌ها ترک برداشته، بچشید طعمِ عذاب را که وعده‌یِ "یَمْحَقَ الْکافِرِینَ‌‌"یِ خداوند قطعی‌ است.

و سوگند به صبر لبریز شده‌ی شیعیان، که ما عمری منتظر امشب بودیم.

قسم به وعده‌ی خدا، قسم به لحظه‌یِ دعا که غاصبانِ قدس خاک می‌شوند زیر گامِ‌ ما...

شورِ رجز خوانیِ ما دیدن دارد. مرحبا لشکر حزب‌الله❤️

انگار امروز می‌شه از نزدیک لمس کرد امت رسولِ خدا بعد از جنگ خیبر چه حسی داشتند. ابوذر روحی تو ذهنم رجز می‌خونه: بوی حیدر می‌آید بوی کندنِ درب خیبر می‌آید ای قدس اندکی صبر که سحر می‌آید بوی لشکرِ مالک اشتر می‌آید

بوی دماغ سوخته نتانیاهو میاد