❇️ «زهراء» کلمةالله الزّهور! آیت‌الله جوادی آملی: 🔹 مراد از لفظ «کلمات» در آیه شریفه «فتَلَقّی آدمُ مِن رَبّه کَلَماتٍ» اسماء الهی است و بارزترین مصداق اسماء الهی، عترت طاهره‌اند. 🔺 پس این أنوار مقدّسه، همان مقامات علمی است که حضرت آدم (سلام‌الله‌علیه) آن را تلقّی و دریافت کرد و زمینۀ نجات او پیدا شد. در بین این عترت طاهره، فاطمه زهرا (صلواةالله‌علیها) می‌درخشد. (اشاره به اسم مقدّس «زهراء») 📖 زن در آینۀ جلال و جمال، ص ۱۴۴ #شقشقیات @Maktabkhaaneh

نشست نهم چالش‌های فیزیک با فلسفه اسلامی و مناسبات آن‌ها با یکدیگر با ارائه‌ی حجة الاسلام علیرضا ملااحمدی (دانشجوی دکتری فلسفه تطبیقی) با موضوع : ساحت‌های تأثیرپذیریِ علم‌تجربی از فراعلم (فلسفه و إلهیات) پنجشنبه: ۱۴ دی ماه ۱۴۰۲ ساعت ۱۴ تا ۱۷ (با توجه به محدود بودن زمان جلسه لطفا رأس ساعت تشریف بیاورید) موسسه نفحات واقع در قم، خیابان شهید عطاران، کوچه ۸ ویژه برادران چکیده: یکی از بزرگترین دروغ‌هایی که در ساحت فلسفۀ علم مطرح شده، داعیۀ «تقدّم مشاهده بر نظریه» است. فارغ از ادلّۀ فلسفی در باب «امکانِ معرفت»، برای نفی این ادّعا فقط کافی‌ است به تجربه و تاریخ علم مدرن توجه کنیم تا مشاهده کنیم که علی‌رغم داعیۀ «تجربه‌بسنده‌گی»، این علم هیچ‌گاه نتوانسته از تأثیرپذیری نسبت به مبادی و مبانی متافیزیکی رهایی یابد. واقعیّت این است که تاریخ علم مدرن و تجربیات دانشمندان علوم تجربی مدرن (از نیوتن تا امروز) نمایانگر این واقعیت است که نه‌تنها همواره «علم تجربی» در بخش‌های گوناگون و مراحل مختلف مسیر خویش درهم‌تنیده و متأثر از مبادی متافیزیکی بوده ، بلکه اساساً بدون پذیرش برخی از مبادی متافیزیکی، امکان پیشرفت علم میسر نمی‌بود. حاصل اینکه «بخش عمدۀ فعالیت‌ علمی –و نه تمام اجزای آن- در سایۀ متافیزیکِ حاکم بر اذهان دانشمندان شکل‌ می‌گیرید.» و «در واقع هیچ فیزیکدانی از لحاظ فلسفی بی‌طرف نیست و به‌طور ناخودآگاه یک سلسله عقاید فوق علمی دارد» که گاهی برخی از فیزیکدانان به این دیدگاه‌های فوق‌علمی اقرار کرده‌اند و در اکثر موارد خود التفات به این دیدگاه‌ها نداشته اند. در این ارائه تلاش میکنیم آن دسته از مبادی و مبانی هستی‌شناختی و معرفت‌شناختیِ علم، از همان نقطۀ آغازین فعالیت و پژوهش علمی تا واپسین مرحله، نقشی سرنوشت‌ساز دارند. عناوین ساحت‌های تأثیرگذاری مبادی و مبانی متافیزیکی بر علوم تجربی به طور خلاصه عبارتند از: 1. انگیزۀ دانشمند 2. تأمین مبادی تصوریِ علم و نظریه 3. تأمین مبادی تصدیقیِ علم و نظریه 4. انتخاب مسئله و پی‌گیریِ آن. 5.انتخاب آزمایش و گزینش مشاهده. 6. تعبیرِ نتیجۀ آزمایش. 7. تعمیمِ نتیجۀ آزمایش. 8. نظریه‌سازی. 9. اعلان نظریۀ علمی. 10. تعبیر نظریۀ علمی. 11. ارزیابی و گزینش نظریات هم‌عرض. 12. ارائه اصول روش‌شناختی برای علم. 13. پاسخ به پرسشهای مرزی و فلسفیِ علوم. 14. کاربرد محصولات علم و فناوری. 🆔 @Zharfa90

🔻قبل از هر سوالی یا چرایی این کلیپ را تا پایان ببنید‼️ 🔻🔥مهم و فوری 🔻کلیپ مال امشبه #کرمان #انتقام_سخت 🆔 امیربیان اصفهان

📛 راهبردِ «جنگ» در سیاست خارجیِ جمهوری اسلامی ایران ✍️ علی‌رضا ملااحمدی ❓نظام در شرایط جنگی چه راهبردی را در حوزۀ سیاست خارجی پیش می‌گیرد؟ در مواجهه با تهدید و پاسخِ تهدید، در مواجهه با خرابکاریِ داخلی توسّط دشمن خارجی (مانند عملیات تروریستی در مسیر گلزار شهدای کرمان) و برای پاسخ به آن، چه راهبردی را پی میگیرد؟ آیا باید کاملاً علنی و پرسروصدا اقدام قاطع بکند تا افکار عمومی راضی شوند؟ «پیچیدگیِ ذاتیِ سیاست خارجی» چه اقتضائی دارد؟ 🔁 جمع پارادوکسیکال! مسلّماً اولویّت هیچ کشور و نظام و مردمی ورود سریع و بی‌مهابا به صحنۀ درگیریِ نظامی با دشمن خارجی نیست. چرا که تبَعات آن میتواند تا سال‌ها فرایند پیشرفت کشورها را دچار اخلال کند. بنابراین در صحنۀ سیاست خارجی باید طوری عمل کنیم که در عین اینکه احتمالِ ورود به درگیری مستقیم نظامی در کمترین حدّ ممکن است، بیشترین ضربه و آسیبِ ممکن را به دشمن وارد کند و این ضربه چنان دردآور باشد که او را پشیمان کرده و محاسباتش را برای آینده دستخوش تغییر کند. سؤال این است که این چگونه ممکن است؟ جمع بین این دو با چه راهبردی امکانپذیر است؟ 🔹 پاسخ را قاعدتاً باید در سخنان «معمارِ نوین امنیت‌ملّی ایران طی چهار دهۀ اخیر» جستجو کرد. یعنی کسیکه در عین اینکه توانسته در بحرانی‌ترین شرایط بین‌المللی (که کشور پیوسته از طرف مرزهایش تهدید میشد)، امنیّت ملّی کشور را در بالاترین سطح ممکن تأمین کند، در متن همین امنیّت داخلی، در بیرون مرزها هم در بالاترین سطح ممکن با دشمن خارجی درگیر شده و در میدان‌ها مختلف او را شکست داده است. (فقط دو قلم آن، شکست آمریکا در صحنۀ سوریه و شکست عربستان در صحنۀ یمن است) 🔺 کسی که توانسته در تجربه‌ای 35 ساله بین این دو امرِ به‌ظاهر متضادّ را جمع کند، قاعدتاً از هوشمندی و ذکاوت بالایی در حوزۀ امنیّت ملّی و سیاست خارجی برخوردار است. فعلاً در صدد تبیین و شرح این موضوع نیستیم؛ بلکه فقط میخواهیم نگاهی از دور، به آن «راهبرد کلان»ـی داشته باشیم که ایشان برای سیاست خارجی طی این سال‌ها پیش گرفته است. 🔘 «تقیّه» به‌مثابه یک راهبرد تمدّنی آیت‌الله خامنه‌ای (سایه‌اش مستدام) در اوّلین سال رهبری‌ یعنی تاریخ 1368/11/09 راهبرد و سیاست کلان جمهوری اسلامی ایران (آنچنانکه هم منافع ملّی را در این «نظام سلطه» تأمین کند و هم جهتگیری انقلابیِ نظام را بتواند حفظ کند ) اینطور بیان کرده است: 🔹 «سياست خارجى ما به سه اصل عزت و حكمت و رعايت تقيّه -در آن مواردى كه بايد تقيّه كرد- متكى باشد... وقتى از تقيّه صحبت مى‌كنيم، ممكن است بگوييد تقيّه متعلق به آن زمانى بود كه دولتِ مسلّطى بر سركار بود و ما هم مخفى بوديم و از ترس او چيزى نمى‌گفتيم. نه، همان وقت هم تقيّه مسأله‌ى تَرس نبود. 🔺 «التّقيّة تُرسُ المؤمن» تقيه سپر مؤمن است. سپر را كجا به كار مى‌برند؟ سپر در ميدان جنگ مورد استفاده قرار مى‌گيرد و به هنگام درگيرى به كار مى‌آيد. پس، تقيّه در زمينه‌ى درگيرى است؛ چونان تُرس و حرز و سنگر و سپر است. همان وقت هم اين‌گونه بود. وقتى تقيه مى‌كرديم، معنايش اين بود كه ضربه‌ى شمشير را بر پيكر نحس دشمن وارد مى‌كرديم؛ اما طورى كه او نه شمشير و نه دستى كه شمشير را گرفته و نه بلند كردن و نه فرود آمدن آن را ببيند و بفهمد، بلكه فقط دردش را احساس كند. تقيه، اين بود. 🔸 آن‌هايى كه در آن روز (مبارزاتِ انقلاب اسلامی) تقيه مى‌كردند، همين‌طور تقيه مى‌كردند. آن‌ها مخفيانه و دور از چشم دشمن، در خانه‌هاى پنهان، با هزار ملاحظه و مراقبت، مثلاً اعلاميه تنظيم مى‌كردند كه وقتى پخش مى‌شد، به‌كلى آبروى نظام طاغوتی را مى‌برد. 🗡اين كار، مثل ضربه‌ى شمشير بود كه وقتى بلند مى‌شد، بر كمر و فرق دشمن مى‌خورد. بنابراين، تقيه مى‌كرديم؛ يعنى نمى‌گذاشتيم كه دشمن بفهمد چه كارى انجام مى‌گيرد. تقيه سپر بود و تقيه‌كننده پشت سپر مخفى مى‌شد. معناى تقيه اين است. الآن هم همين معنا را مى‌دهد.» ☑️ یکبار دیگر سیاستهای جمهوری اسلامی ایران طی دهه‌های اخیر را مرور کنیم: اساساً ایجاد و تقویتِ جبهۀ مقاومت (چه عراق و سوریه، چه حزب‌الله لبنان و چه حماسِ فلسطین و چه الحوثیِ یمن) که امروز گلوی اسرائیل و آمریکا را در منطقه دارد می‌فشارد، بر اساس همین راهبرد پیش رفته است. ❗️پس نباید توقّع داشته باشیم نظام از این سیاستی که طی این سالها اینچنین «جواب داده» دست بردارد! @Maktabkhaaneh

🔰 نشست علمی با موضوع: 👈 «ساحت‌های تأثیرپذیریِ علم تجربی از فراعلم (فلسفه و إلهیات)» 🎙 علی‌رضا ملااحمدی 🗓 پنجشنبه ۱۴ دی ۱۴۰۲ ⏱ ۱۳۰ دقیقه 📍این ارائه در محلّ مؤسسه نفحات و با حضور جمعی از پژوهشگرانِ فیزیک و إلهیات (طلابِ فیزیک‌خوانده و دانشجویان ارشد فیزیک دانشگاه شریف) به صورت «گفت‌وگو محور» برگزار شده و بحث و گفتگو در خلال مباحث آزاد بوده است. @Maktabkhaaneh

انتقام، انتقام 🔺نام شیعه گره خورده به مفهومی به نام انتقام. انتقام برای کسی مطرح است، خود را متصل به گذشته میبیند. شیعه همواره خود را در اتصال نسبت به جبهه تاریخی حق میبیند. جبهه ای که درش خدا هم حاضر است، وقتی میگوید : أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَكُمْ. به قول علامه طباطبایی این معیت در این آیه معنایش هم جبهه‌گی است. این غیر از هو معکم اینما کنتم است که معیت نسبت به همه مخلوقات است. او در جبهه شما است و سنت او مدد به این جبهه است به گونه ای که گام به گام تاریخ که پیش میرود، انتقام از دشمن گرفته میشود.فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا ۖ وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ وقتی انتقام اینطور دیده شد، جرات پیدا میشود، جسارت پیدا میشود، اما به همان اندازه نیز تلاش خواهی کرد طرح ولی خدا را بفهمی تا خود را محل ظهور انتقام الهی قرار دهی. جسارت و شجاعت بدون فهم طرح تاریخی ولی خدا، تو را از مدار انتقام خارج میکند، عزت بدون حکمت بدون مصلحت، تخیل عزت است نه عزت خواهی حقیقی. انتقام برای شیعه یک«دل خنک کردن» نیست بلکه یک فعالیت پر از عقلانیت برای نصرت است. آن را عاطفی و احساسی قلمداد نباید کرد اننقام ناظر به طرح امام و اراده و طرح دشمن است. باید بدانیم امام در هر زمان چه طرح کلانی را پیش میبرد که مدد کنی او را. و الا در مدار انتقام نخواهی بود. 🔺انتقام برای شیعه گره خورده به داستان ظهور، او که ظهور میکند فریاد انتقام سر میدهد فریاد یالثارات الحسین ع را، او طالب بدم المقتول بکربلا است. در کافی شریف میخوانیم بعد از شهادت امام حسین ع خدا سایه قائم را در افق به ملائکه نشان داد و این یعنی چه؟ این شیعه را گره میزند به مفاهیم بسیاری که درس مهم ظهور برای او بنا است به ارمغان آورد. اولینش چیست؟ رشد مردم. کسی که رشد مردم را ملاحظه نمیکند، فهمی از انتقام هم ندارد. باید مردم همراه باشند. 🔺رشد مردم چگونه است؟ با قیام لله، تنها موعظه الهی که همه موعظه ها درش جمع است. قیام لله همان انقلاب است. نتیجه این رشد معرفت امام است که در روایات ما وظیفه منتظران است. این رشد منشا قدرت است که در روایات ما نبود آن یکی از فلسفه های غیبت بیان شده. همه سنت تمحیص یعنی امتحان برای رشد و خالص سازی انسانها برای کمک به چنین واقعه ای است؛ رشد که اولا در درون جان انسان ها رخ میدهد و انسان عوض میشود، حالا چشم او گام به گام بینا و بیناتر میشود فبصرک الیوم حدید. آری، از خاک بیرون کشیدن فلانی و فلانی در واقع از بین بردن آن هویت و اراده است در عالم. معنای لعن هم همین است؛ نابودی آن هویت. و لعن بنا است در زندگیمان جاری شود و سبک حیات ما باشد. اینگونه زندگی ما پر از تبری خواهد شد. انتقام ما را در یک حرکت و سلوک از جنس انقلاب و قیام قرار میدهد. آنکه جلوی حرکت مردم را میگیرد با دلسرد کردن مردم، در فکر انتقام نیست. او از مدار انتقام خارج است. 🔺پس واژه انتقام برای شیعه هویت ساز است، رشد دهنده است. عقلانیت افزا است. بصیرت بخش است. اگر این را دریابیم قبول میکنیم با انقلاب ایران در «دوران انتقام» هستیم. خیلی ها متوجه نیستند که اصلا انقلاب ایران و مقاومتش و توسعه و فراگیری اش «زمانه انتقام» را ساخته است. شکست هیمنه جهانی آمریکای مستکبر یک ظهور آن، پیروزی اراده مردم با شکست پهلوی و در جنگ نظامی هشت ساله و بر تحریمهای اقتصادی بروز های دیگرش بود، حماسه سی و سه روزه بروز دیگرش بود، تفوق یمن بر عربستان چهره دیگرش بود، نابودی داعش چهره دیگرش، جنگ تاریخ ساز غزه نیز چهره امروز آن است. انسان دیگری ظهور کرده در مستوایی برتر از حیث صبر و قدرت و حماسه. اینگونه شیطان در کنج افتاده و قدم به قدم در حال رسوا شدن است. تازه البته در طلیعه دوران انتقامیم. باش تا صبح دولتش بدمد. این انقلاب ایران است که اصلا «دوران»انتقام را ساخته، برخی چطور به خود اجازه میدهند، این حقیقت مشعشع را متهم به انفعال کنند؟ 🔺فریاد انتقام انتقام مردم و مطالبه آن در این دوران را نه با سبک توابین پر از احساس و دور از عقلانیت و دور از طرح امام، مقایسه کنید و نه حتی با سبک مختار و زید و که و که، همه عزیزند، اما دوران فهم و اتصال به طرح امام است.ما در وضعیت ضعف نیستیم امروز. صحنه در دست ما است. کل صحنه، صحنه انتقام است. دشمن منفعل شده. برخی قصه را خیلی ساده گرفته اند، بله، انتقام بگیریم، اما اراده دشمن چیست که با انتقام خود میخواهی خرابش کنی؟ اگر هدف او وارد کردن شما در رویارویی مستقیم و فشار بیشتر به مردم است، باید به گونه ای بزنی که کمک به طرح او نکنی. صحنه مبارزه را یک خطی و ساده قلمداد نباید کرد. اگر او طرحش احساس تحقیر و ناامیدی است نیز باید به گونه ای بزنی و حتی مطالبه انتقام کنی که کمک به طرح او ندهی. همشهری ✍ علی مهدیان

👌 یک نکتۀ عالیِ راهبردی در باب #انتقام از فقیهِ فقه جهاد؛ آیت‌الله کعبی (حفظه‌الله) که بیش از هر کسی به آراء و مبانی فقهی آیت‌الله خامنه‌ای اشراف دارد: 👈 جهاد «فرایندی» است؛ نه نقطه‌ای. 📍در نگاه نقطه‌ای، طبیعتاً یکی میزنیم و یکی میخوریم؛ این خصیصۀ ذاتیِ جنگ است. امّا این «فرایند» است که سرنوشت جنگ را تعیین میکند. تجربه نشان داده که در فرایند، جمهوری اسلامی دستِ برتر را بر آمریکا و رژیم صهیونیستی دارد. 🔺پ.ن: رهبر انقلاب مبحث خارج فقه باب «جهاد» را در سالهای ۷۱-۷۲ شمسی تدریس کردند و آراء فقهی تحوّلی‌ای را با رویکرد تمدّنی مطرح فرموده‌اند؛ امّا انتشار آن را تا کنون به مصلحت ندانسته‌اند. @Maktabkhaaneh

🎧 #صوت | سخنرانی حجت الاسلام حسین مهدیزاده؛ پژوهشگر فرهنگستان علوم اسلامی قم با موضوع «ساخت آینده؛ تمایز نوآوری مورد نیاز جمهوری اسلامی و دنیای مدرن» 🗓 دوشنبه 27 آذر 1402 / حسینیه هدایت فرهنگستان علوم اسلامی قم ایتا|وبگاه|اندیشه منیر|انتشارات

📍موضع رهبر انقلاب در باب #انتقام شهدای کرمان: ☑️ «ما بر سرکوب عوامل واقعی و پشت پرده حادثه تروریستی کرمان اصرار داریم. مسئولان مربوطه در موضوع حادثه کرمان به جدّاً مشغولند و خوب کار کردند و خوب دارند کار میکنند...» دو نکته: 1️⃣ «مسئولین مربوطه» در این قضیه، نهادهای امنیتی و نظامی هستند که «به طور جدی در تلاشند و خوب کار کردند» 2️⃣ همچون گذشته، باز هم نفرمودند «چگونه» سرکوب خواهند کرد؛ حتّی شاید تا مدّتها بعد هم دقیقاً کسی از کمّ و کیفِ این سرکوب‌کردن مطّلع نشود. این همان راهبرد تقیّه است. @Maktabkhaaneh

💠 آرامشِ ناشى از عقلانيّت #استوری رهبر انقلاب: «بعضى‌ها انقلابى‌گرى را با رفتار هيجانى اشتباه ميگيرند!... امام از همه انقلابى‌تر بود؛ واقعاً ماها گاهی كم مى‌آورديم، امّا امام هيچ‌وقت كم نياورد؛ از همه انقلابى‌تر امام بود، از همه عاقل‌تر هم امام بود؛ از همه پخته‌تر و سنجيده‌تر كار ميكرد و حرف ميزد.» #عقلانیت_انقلابی #ومضات @Maktabkhaaneh

💢 تمثیلِ انتظارِ انقلابی 🔖 اگر از مهارتِ رمان‌نوشتن بهره‌ای برده بودم، این تمثیل را تبدیل میکردم به قصه‌ای برای تبیین مسئله‌ی «انتظارِ فرَج» در روایت انقلاب اسلامی: 🔹 «جهت و وجهۀ دوم [از مسئله #مهدویت] عبارت است از میدان زندگی اجتماعی و عمومی و آنچه که مربوط به سرنوشت بشر و ملتهاست. در این زمینه، اعتقاد به قضیّۀ مهدی و موضوع ظهور و فَرَج و انتظار، گنجینه‌ی عظیمی است که ملتها میتوانند از آن بهره‌های فراوانی ببرند. ▪️ شما کشتی‌ای را در یک دریای توفانی فرض کنید! اگر کسانی که در این کشتی هستند، عقیده داشته باشند که اطرافشان تا هزار فرسنگ، هیچ ساحلی وجود ندارد و آب و نان و وسایل حرکت اندکی داشته باشند، چه کار میکنند؟ 🔸 آیا هیچ تصوّر میشود که اینها برای آن که حرکت کنند و کشتی را پیش ببرند، تلاشی بکنند؟ نه؛ چون به نظر خودشان، مرگشان حتمی است. وقتی انسان مرگش حتمی است، دیگر چه حرکت و تلاشی باید بکند؟ امید و افقی وجود ندارد. 🔻 يكى از كارهايى كه مى‌توانند انجام دهند، اين است كه در اين مجموعه‌ى كوچك، هركس به كار خودش سرگرم شود. آن كسى كه اهل آرام مردن است، بخوابد تا بميرد و آنكه اهل تجاوز به ديگران است، حق ديگران را بگيرد تا آنكه چند ساعتى بيشتر زنده بماند. 🔺 طور ديگر هم اين است كه كسانى كه در همين كشتى هستند، يقين داشته باشند و بدانند كه در نزديكى شان ساحلى وجود دارد. اينكه آن ساحل دور و يا نزديك است و چقدر كار دارند تا به آن برسند، معلوم نيست؛ اما قطعاً ساحلى كه در دسترس آن‌هاست، وجود دارد. اين افراد چه كار مى‌كنند؟ تلاش مى‌كنند كه خود را به آن ساحل برسانند و اگر يك ساعت هم به آن‌ها وقت داده شود، از آن يك ساعت براى حركت و تلاش صحيح و جهت جهت‌دار، استفاده خواهند برد و فكرشان را روى هم خواهند ريخت و تلاششان را يكى خواهند كرد تا شايد بتوانند خود را به آن ساحل برسانند. 📍اميد، چنين نقشى دارد. همين قدر كه اميدى در دل انسان به وجود آمد، مرگ بالهاى خود را جمع مى‌كند و كنار مى‌رود. اميد موجب مى‌شود انسان تلاش و حركت كند، پيش ببرد، مبارزه كند و زنده بماند.» 🗓 آیت‌الله خامنه‌ای ؛ ۱۳۷۴/۱۰/۱۳ @Maktabkhaaneh

🎇 بعد از حمله‌های موشکیِ سپاهِ عزیز به مقرّهای تروریست‌های اسرائیلی و آمریکایی، حالا وقت چیه؟ 😉 @Maktabkhaaneh

الحمدلله الذی کرَّمَنا بالشهاده فی سبیله و فتح لنا باب جهاده این روزها و ساعات که باب معطر جهاد و شهادت بر ملت عزیز ایران، عراق، لبنان، یمن و فلسطین باز است و شهدا شمع روشنی بخش در مَظلم‌کده دنیا می‌گردند، نقل تحلیل یکی از مهم‌ترین فرماندهان مقاومت در لبنان خالی از لطف نیست، چه بسا موجب افق گشایی برای برخی برادران و خواهران شود. این تحلیل جامع را بیش از یک ماه پیش فرموده‌اند که فهرست وار تقدیم می‌گردد: (نقل به مضمون این فرمایشات با اجازه است) ۱. سوریه خط امداد و پشتیبان محور مقاومت در لبنان و فلسطین است. پس نباید وارد جنگ شود و انسان عاقل خط پشتیبان خود را وارد جنگ نمی‌کند. ۲. ایران منشاء و قلب مقاومت است، پس به هیچ وجه نباید درگیر جنگ شود، فلسطین که جای خود حتی اگر لبنان هم درگیر جنگ کامل شود، ایران نباید وارد جنگ تمام عیار شود. هزینه‌های ما - گروه‌های مقاومت - قابل جبران است اما ضربات به ایران و هزینه دادن او کل محور مقاومت را به سال‌ها عقب برمی‌گرداند. جمهوری اسلامی حُلم الانبیاء است و باید از آن مراقبت کرد. ۳. شکست و نابودی دولت صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی با یک ضربه فنی تمام کننده، امکان‌پذیر نخواهد بود! بلکه با ضربات متعدد و جمع امتیازها خواهد بود. تمام جنگ جنگ تا پیروزی اما یادمان باشد که جنگ و فتنه طولانی در پیش داریم و شهادت‌ها در پیش است. پس به عقل سرد و قلب گرم نیاز داریم. (ابومهدی المهندس) م.ص.صاد|۳۰دی۱۴۰۲ شهادت #حاج‌صادق و یاران عزیز راه روشن سلیمانی در مزه دمشق| جنگ حق و باطل در غزه هنوز ادامه دارد! ما کجاییم؟ #نظم‌مقاومت https://eitaa.com/mssadeghi_ir

#موقت #پیشنهاد_همکاری مجموعه ای پژوهشی نیازمند خلاصه سازی و ساخت پرده نگار (پاورپوینت) از کتب رهبر معظم انقلاب مدّظلّه‌العالی است. افراد توانمند مشخصات و سوابق و نمونه کارهای خود را به نام کاربری زیر ارسال نمایند: 👇 @adm_pajoohesh

♨️ فلسفه‌ی «مقام شهادت» 👈 حرکت جوهریِ نفس در بیان حکمت‌آمیزِ شهید #حاج‌قاسم سلیمانی (ره) 🔻 متن: «تا کسی شهید نباشد، شهید نمی شود. در واقع شرط شهید شدن، شهید بودن است. اگر امروز بوی شهید از رفتار و اخلاق کسی استشمام شد، شهادت نصیبش می‌شود. تمام شهدای ما این مشخصه را داشتند؛ قبل از اینکه شهید شوند، شهید بودند. کسی نمی‌تواند قبل از اینکه علم بیاموزد، عالم شود. شرطِ عالم‌شدن علم‌آموزی است؛ [به همین وزان] شرط شهیدشدن، شهیدبودن است.» 🗓 ۱۳۹۵/۰۲/۱۴ 🔺 شرح فلسفی: شهادت به‌مثابه یک آرمان، امری دفعی نیست که در لحظه‌ی پایانیِ عمر انسان رخ دهد؛ بلکه یک حقیقتِ تدریجی است که در طول حیات دنیوی آرام آرام محقّق می‌شود. بدین صورت که نفس ناطقه در فرایند حرکت اشتدادیِ جوهری، در تمام آنات زندگی در حال تلبّس به حقایق ملکوتی‌ای است که «مقام شهادت» وجه تنزّل‌یافته‌ی آن حقایق در عالم مادّه است. اتّفاقی که در لحظه پایانی حیات دنیویِ شهید رخ میدهد و منجر به شهادت ظاهری‌اش میشود، نه نقطه‌ی آغازِ این حرکت اوست و نه نقطه‌ی پایان؛ بلکه نقطه‌ی عطفی است که شهید به درجه و رتبه‌ی مطلوبی از این مقام نائل شده که بتواند برای ادامه‌ی حرکت از قیود مادّه فراتر برود. پس آن حادثه در واقع نقطه‌ی رهاییِ نفس از قفسِ تن و ادامه حرکتش در قوس صعود است. بنابراین شهادت نه امری متواطئ بلکه حقیقتی تشکیکی است که نفس در طول حیات مادّی‌اش آناً فآن متلبّس به آن میشود. 📌 پ.ن: در وهله‌ی اوّل خیال میکردیم یک سخن ذوقی است؛ اما در حین یک مقاله‌ی فلسفی تازه ملتفت شدم که این سخن چقدر عمیق و حکیمانه است! ✍ علی‌رضا ملااحمدی @Maktabkhaaneh

⛔️ «طرَب‌انگیزبودن» معیار حرمت موسیقی نیست! حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مدّظلّه‌العالی) در مباحث خارج‌فقه غنا، تصریح میفرمایند که «طرب‌آور بودن» نمیتواند معیاری برای صدق عنوان «لهو» و حرمت موسیقی باشد: 🔹 معیارقراردادنِ «طرب‌انگيز بودن» برای حرمت موسیقی، به نظر ما از آن حرفهاى عجيب است! همچنانکه در كلمات بعضى از بزرگان هم گذشت كه به اشتباه بودن اين حرف اشاره كرده‌اند. ❗️هيچ دليلى نداريم بر اينكه صدا اگر طرب‌انگيز شد، حرام است. طرب چيست‌؟ طرب آن حالت خفّتى است كه انسان پيدا ميكند، چه در حال سرور، چه در حال حزن. 🔻 فرض بفرماييد كه يك روضه‌خوانى روضه‌اى ميخواند، انسان از حال طبيعى خودش خارج ميشود، ازبس اين روضه سوزناك است، انسان بى‌اختيار خودش را ميزند مثلاً. اين، همان طَرَب است. يا يك نفرى لطيفه‌اى تعريف ميكند، حرف زيبايى، خوشمزه‌اى ميزند، انسان از خود بى‌خود ميشود، ميخندد. طرب معنايش اين است. دليلى بر حرمت اين‌گونه موارد نداريم. 🔹 نه خود اين طرب حرام است، نه به‌طريق‌اولى صوتى كه چنين حالتى را ايجاد كند، حرام است. دليلى بر اين معنا در روايات نداريم، در روايات لفظ مُطرب وجود ندارد. پس طرب‌انگيز بودن جزو معيارهاى حرمت نيست. ⁉️ پس آنها به چه دلیل این را معیار دانسته‌اند؟ به نظر ما يك اشتباهى از سوی بعضی فقها در اينجا صورت گرفته است؛ چون در كلمات لغويّين در معنای غناء، «صوت المُطَرَّب» هست، نه «مُطرِب به‌معناى طرب‌انگيز بودن». «مُطَرَّب» يعنى «مُرَجَّع»، يعنى تحرير صوت كه از مقوّمات غناء است. [امّا] تطريب را بعضى [از فقها] به‌معناى ايجاد طرب دانسته‌اند، درحالى‌كه تطريب به‌معناى ترجيع است. و اين، مقوّمِ صدق عنوان غناء به‌معناى لغوىِ آن است، نه اينكه از مناطات حرمت باشد. اصلاً مسئله‌ى طرب ربطى به حرمت ندارد. 📖 کتاب «غناء و موسیقی» ، ص ۴۵۵ و ۴۶۸ @Maktabkhaaneh

🌊 اقیانوسِ لایتناهی #ومضات @Maktabkhaaneh

📍زنی بر بلندای تاریخ 👈 نگاهی به عبارت تاریخیِ «والله لَن‌تَمحوا ذِکرَنا» ✍️ علی‌رضا ملااحمدی 🔹 «لَن» برای «نفیِ ابدی» استفاده می‌شود؛ تقریباً معادلِ «هرگز تا ابد». تعبیر عجیبی‌ست، زینب کبری (سلام‌خدابراو) هماوردیِ عجیبی میکند و ادّعایی مطرح میکند به وسعتِ کلّ تاریخ و هم‌سنگِ ادّعای قرآن! ✔️ مثل سیمرغی که در بلندترین قلّه‌ی تاریخ ایستاده باشد و بر تمام قوانین هستی و تاریخ اشراف داشته باشد و حالا در عجیب‌ترین موقعیّت، در مجلس یزید، که درواقع مجلس پیروزیِ او به‌مناسبت محوکردنِ هر نشانه و اثری از حسین‌بن‌علی (علیهماصلواةالله) است، یکی از آن قوانینِ هستی را به صحنه فرامی‌خواند: «به‌خداقسم که هرگز تا ابد نخواهی توانست #ذکر ما را مَحو کنی»! 🔹 از تمام حسین و اهل و اصحاب و اولادش، فقط زنان حرم‌ش باقی مانده‌اند (بإستثناء امام سجّاد علیه‌السلام) که -از نگاه یزیدیان- اصلاً اینها باید بمانند تا عبرتِ دیگران شوند و نشانه‌ای بر -خاک‌بردهانم- ذلّت حسین باشند؛ امّا حالا سروَرِ همین زنان، چونان مردی رزم‌جو در میدان جنگ، رجَز میخواند و در ضعیف‌ترین و -باز خاک‌بردهانم- ذلیلانه‌ترین موقعیّت ظاهری، چنین ادّعای بزرگ و شگرفی را مطرح میکند! 🔸 اصلاً از ابتدا قرار بود هیچ نشانه و اثری از حسین‌بن‌علی نماند و حالا هم در ظاهر به هدفش رسیده و حتی طفل شش‌ماهه را هم از میدان به‌دَر کرده و حتی‌تر بدنِ حسین را هم با خاک مخلوط کرده و دیگر هیچ جای نگرانی نیست. اما دقیقاً در همین موقعیّت، این زن چنین میگوید!! که خیال نکن تو زنده می‌مانی؛ #حیات از آنِ ماست و این ما هستیم که زندگیِ انسانِ آینده سرشار از شعاع وجود ما می‌شود. 🔻اینکه امروز بعد از ۱۴ قرن بگوییم یزید برخلاف همه‌ی قواعد دنیایی نتوانست نور حسین را خاموش کند هنر نیست؛ شگفت‌انگیز وقتی‌ست که در چنان موقعیّت مردافکنی بخصوص در چنان مجلسی، یک #زن چنین عزّتمندانه و از موضع قدرت و با #حرّیت تمام، چنین رجز بخواند و کلّ تاریخ را انگشت‌به‌دهان بگذارد! 🔹 به تعبیر آن حکیم، این #زن دیگر ضعیفه نیست؛ بلکه او «زنِ تاریخ» است. زنی چنان درخشان بر تارُک تاریخِ عزّت و قدرتمندی و بلندنظری و حیات، که هر مردی در برابرش به زانو می‌افتد. پ.ن ۱ : منظورم از #حکیم ، "حکیمِ انقلاب" است. پ.ن۲ : این جماعت میخواهند به ما درس "زن زندگی آزادی" بدهند! :) @Maktabkhaaneh

#مقاله فیلسوفان غربی، بازندۀ اصلیِ جنگ غزه | ترجمۀ یادداشت حمید دباشی 🔸 #ترجمه_اختصاصی | شماره ۱۹۸ 📝 نویسنده: حمید دباشی | مترجم: حسین یعقوبی 🌐 در سایت خانۀ اخلاق‌پژوهان جوان متن کامل این مقاله را بخوانید. اینجا چراغی روشن است...! @EthicsHouse

آینده رو باید ساخت 🇮🇷 @BisimchiMedia

❇️ «انتخاب» در عرضِ «نصب إلهی»! 👈 در آستانۀ انتخابات و بحث‌هایی که اخیراً حول «جایگاه جمهوریّت در اندیشۀ اسلامی» مطرح شده، این تحلیل رهبر انقلاب از جایگاه «انتخاب» در تفکّر اسلامی (که شبهش را شخصاً سراغ ندارم) سرنخ مهمّی برای شناخت إلهیات انقلاب اسلامی است: 🔰 در اسلام، ما دو راه براى تعيين حاكم و «ولىّ‌أمر» داريم: 1️⃣ يكى «نصب الهى» است... كه به اعتقاد ما پيغمبر اكرم امامِ بعد از خودش را نصب كرد ... حالا در هنگامى كه نصب انجام ميگيرد، بيعت چقدر تأثير دارد يا ندارد، آن يك بحث ديگر و بحث دقيقى است. 2️⃣ يك راه ديگر، راه «انتخاب» است؛ انتخاب كجاست‌؟ انتخاب در يكى از دو جاست: 🔹 يا در آنجائى كه نصب وجود ندارد؛ مثل دوران غيبت. در دوران غيبت كسى منصوب خدا نيست؛ آنجا معيارهائى معين شده. نصب فقها به معناى تعيين معيار است كه ائمه (عليهم‌السّلام) در متون روايت و احكامى كه بيان كردند، ملاكها و معيارهائى را براى حاكم اسلامى مشخص كردند؛ در چهارچوب اين ملاكها و معيارها مردم امام را انتخاب ميكنند و گزينش ميكنند. پس انتخاب يكى در آنجائى است كه نصب وجود ندارد و جاى نصب نيست؛ مثل دوران غيبت. 🔹 و ديگر در آنجائى است كه اگر نصب هم هست، به نصب عمل نشده است؛ مثل دوران خلافت اميرالمؤمنين .... مردم در يك برهه‌اى از زمان آمدند به اميرالمؤمنين مراجعه كردند، ... اين هم يكى از آنجاهائى است كه «انتخاب مردم [از نظر اسلام ، در عرضِ نصب إلهی] نافذ است.» 🔸 لذا اميرالمؤمنين براى اثبات خلافت خود استناد ميكند به مراجعه‌ى مردم، به قبول مردم، به بيعت مردم، به اينكه مردم او را خواستند و از او تقاضا كردند و با او بيعت كردند؛ به اين چيزها استناد ميكند. ❗️اگر اينها حجّت نبود، اگر از نظر خود اميرالمؤمنين معتبر نبود، ولو از نظر خصم معتبر است، اميرالمؤمنين اين را به خصم نميگفت، به خود مردم نميگفت كه شما برويد سراغ ديگرى، ديگرى را انتخاب كنيد؛ نميگفت چون شما من را انتخاب كرديد، چون اصرار كرديد، من قبول ميكنم. 🗓 ۱۳۶۶/۰۴/۱۲ @Maktabkhaaneh