📠 نظر اعضا 💬 استاد حوزه علمیه خواهران: یادم هست سال دوم حوزه بودم که مقاله‌ام در یکی از جشنواره‌ها برنده شد و همون شد آغاز کار من در نوشتن مقاله. بعدها متوجه شدم مجله‌ای منتسب به یکی از نهادهای مذهبی، هم مقالاتمون را چاپ می‌کنه، هم حق‌التألیف می‌دهد. دیگه تشویقی بالاتر از این نبود برای یک نویسنده. هر از چندگاهی مقاله می‌نوشتم و در قبالش حق‌التألیف هم دریافت می‌کردم. کم کم با عنایات الهی مقالات رنگ علمی‌تری پیدا کرد تا اینکه نوشتن مقالات علمی-پژوهشی را شروع کردم. در جایگاه استادی فقط از روی عشق و علاقه می‌نوشتم چر که اینجا هیچ امتیاز و رتبه و ارتقایی درکار نیست جز تنظیم یک رزومه که اگر جایی لازم شد ارائه دهی یا نهایتا برای تحصیل در مقاطع بالاتر شاید بتوانی از مزایای آن بهره‌مند شوی. اما امروز مجلات مختلف علمی برای ارزیابی و چاپ مقاله، هزینه‌های هنگفت طلب می‌کنند و دیگر از روی عشق نوشتن هم به صرفه نیست. هم اکنون یک استاد حوزه بعد از یک سال زحمت بر روی یک مقاله و ارسال به همان مجله‌ای که روزی حق‌التألیف می‌دادند و به نظر می‌رسد برای حمایت و تشویق مبلغین تشکیل شده بود، اما شش ماهی هست که به خاطر عدم تمکن مالی در پرداخت هزینه چاپ مقاله یا بهتر بگویم نصرفیدن چاپ آن، نتوانسته به مرحله ارزیابی مقاله دست پیدا کند. سوال این است که اگر نهادهای حمایتی مبلغین و طلاب نخواهند در این عرصه‌ها حمایتی داشته باشند پس چه کسی برای دین باید قلم بزند؟ و اینکه تشویق افراد به نوشتن، آن هم در عرصه دین از کجا آغاز می‌شود؟ #نظر_اعضا #عدم_حمایت_از_نویسندگان_حوزوی @Manahejj