📜 جان زندگی، #خواهانی‌های_خودآگاه من 🔹 زندگی ما آدمیان بر مدار مسئله‌های ما شکل می‌گیرد و مسئله‌های ما همان #خواهانی‌های ما هستند، بر مدار آن‌که در چه جهتی در میان می‌آیند و در چه جهتی پاسخ می‌گیرند. این جهت طرح مسئله‌ها و جهت پاسخ‌ به آن‌ها در ادبیات دینی «#عبودیت» نام دارد. جهت‌گیری درست زندگی برای هر مرامداری عبودیت است و این جهت‌گیری وامدار جنس خواهانی رویش است. ◻️ آیا می‌توان برای این خط مسئله‌ها، خواهانی‌ها و راه‌حل‌های آن‌ها، مرام و رسم و زبان خاصی برای فهم و تجربۀ عینی رشد و بالغ‌ترین معنا‌های ممکن زندگی داشت؟ 🔹با خودآگاهی به این خواهانی‌ها «زندگی» فلسفه می‌گیرد، پس «الگوی زندگی» یعنی «#دین» هم فلسفه می‌گیرد، «پس معنی‌داری» نیز فلسفه می‌گیرد، پس «انسان» نیز فلسفه می‌گیرد. در معادلۀ میان این خواهانی و انسان، الهۀ زندگی یا معبود خواسته و حاضر می‌شود و در معادلۀ این خواهانی‌ها و آن الهه، رفت‌وشد اصالت، پاکیزگی و اوج‌گیری و معنی‌داری بالغ‌تر اتفاق می‌افتد. خواهانی‌ها هرچه بالاتر شوند و به‌سمت فرانیازها و فراانگیزه‌ها میل کنند، آن‌ها نیز بالغ و بالغ‌تر می‌شوند و معبودی لایق‌تر حاضر می‌شود. پس زندگی معنی‌دارتر می‌شود، پس نیاز به دین بالغ‌تر در متن عینیت‌های قابل‌تجربۀ زندگی‌ها ضرورت می‌گیرد، پس مرام بالغ‌تر برای وجود آدمی رخ می‌دهد. و جان‌مایۀ دین بالغ‌تر این مرام بالغ‌تر است تا به مدد این دین بالغ‌تر دم‌به‌دم آن خواهانی‌ها ویرایش بالغ‌تری گیرند. «#نیایش_و_دعا» این خواهانی ویرایش‌شده با دین برگزیده است. دین با این نیایش جان و روح خویش را در فرصت زندگی ما آدمیان قرار می‌دهد. 🖋 احمد #آکوچکیان 🌐https://roshdcsrd.ac.ir/ ➺@markaz_strategic_roshd ادامه دارد ...