📜 تجربۀ معنا به فلسفۀ وجودی 🖌 سطح مسئله‌ها و راه‌حل‌های آن‌ها برای ما مردمان سطح زندگی ما را نشان می‌دهد. قرن‌های قرن است که نخبگان اندیشه‌ای و زیستمانی به این حقیقت زندگی رسیده‌اند و یافته‌اند که مکتب و دین و مرام ما آدمیان #الگوی_زندگی بر مدار این مسئله‌ها و راه‌حل‌های آن‌ها است. بدین‌سان می‌توان در نقد میان این مکاتب و ادیان تحلیل کرد که هرکدام چه جنس و سطح از مسئله‌ها و راه‌حل‌ها را پیش‌روی ما گذاشته‌اند؟ 🖌 انسان در #جنس_هستی‌داری‌اش به زندگی می‌رسد، پس در جنس معنی‌داری زندگی‌اش به فلسفۀ وجودی خود می‌رسد و در این معنی‌داری است که به‌ناگزیر یک «جهت معیار برای زندگی» ضرورت می‌گیرد، جهتی که با رخداد انتخاب آن از سوی آدمی با ضرورت رشد، این فلسفۀ وجودی شکل می‌گیرد. این‌گونه است که فلسفۀ انسان بودن، فلسفۀ زندگی، فلسفۀ معنی‌داری، فلسفۀ رویش در افق معادلۀ چیستی‌ها، چرایی‌ها و چگونگی‌ها، شکل می‌گیرد و این‌گونه می‌توان برای چنین انسانی از فلسفۀ دین برای زندگی سخن گفت. پس جایگاه خواهانی‌های زندگی در رقم زدن فلسفۀ بودگی و شدگی انسانْ در تجربۀ عینی زندگیْ خواسته یا ناخواسته معنی می‌گیرد. به این قرار، عیار برترین «#دین_معنی‌داری_زندگی» الگویی است که بر مدار خواهانی‌های زندگی، چه در ظهور و برآمدن این خواهانی‌ها، چه در فهم و تحلیل این خواهانی‌ها، و چه در تجربۀ آن‌ها، و چه در عینیت‌بخشی به آن، باید در زندگی خویش و دیگران داشته باشیم. 🖌 معیار برتر بودن دینْ جنس آدمیتی است که بر مدار این خواهانی‌ها به آدمی پیشنهاد می‌شود و به او روش رخداد آن داده می‌شود و با نمونه‌های عینی، امکان رخداد آن را پیش‌روی انتخاب ما می‌گذارد، نمونه‌های عینی‌ای که به‌علت واقعیت زندگی‌شانْ لیاقت راهبر صادق زندگی ما بودن (امام: بی‌فرق بین مرد یا زن بودن، علی باشد یا فاطمه) را دارند. 🖋 احمد #آکوچکیان 🌐https://roshdcsrd.ac.ir/ ➺@markaz_strategic_roshd ادامه دارد...