💢 سید یاسر جبرائیلی در نوشتاری به بررسی ارز و عدالت پرداخت 📚 شهرک «باستی‌هیلز» در منطقه لواسان، تبدیل به یکی از نماد‌های شکاف طبقاتی در کشور ما شده است. ویلا‌هایی با قیمت ۲۰۰ تا ۱۰۰۰ میلیارد تومان که در یک «منطقه خاص» و با «لوازم خاص» ساخته شده‌اند. صاحبان آن‌ها «پوشاک خاص» می‌پوشند، با «خودرو‌های خاص» تردد و «خوراک خاص» میل می‌کنند. 📚 پرسش مبنایی ما این است که آیا در جامعه اسلامی باید به ثروتمندان این مجوز داده شود که با پرداخت پول، اراضی خاصی همچون لواسانات را به مالکیت خود درآورند؟ آیا هر کسی که امکان مالی دارد باید مجوز تهیه و صرف ارز- ولو به قیمت آزاد- برای واردات اقلام دلخواه خود را داشته باشد؟ 📚 ارز به عنوان یکی از اجزای منابع عمومی، باید یک امکان و ابزار در اختیار حاکمیت باشد و حاکمیت نیز در یک سطح با هدف «صیانت از عدالت اجتماعی»، اجازه تخصیص آن برای مصارف اختصاصی را ندهد و در سطحی دیگر برای «افزایش رفاه اجتماعی»، مصرف ارز در جهت ارتقای توان تولید ملی یا تأمین نیاز‌های عمومی را مدیریت کند. 📚 در جامعه‌ای که سرانه تولید ناخالص داخلی بالا باشد، اما شکاف طبقاتی نیز زیاد باشد، رضایتمندی عمومی کمتر از جامعه‌ای است که سرانه GDP پایین، اما شکاف طبقاتی کمتری دارد. باستی‌هیلز‌ها و شکاف‌هایی که می‌آفرینند و نارضایتی‌هایی که دامن می‌زنند، نتیجه مصرف اختصاصی منابع عمومی توسط اقشار خاص است. 📝 متن کامل: http://ihkn.ir/?p=28398 ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ #اقتصاد_حقوق #یادداشت #تهران 🔳 با #مفتاح_اندیشه همراه باشید 🆔 @meftahandishe_com