بدون شک برای شناختِ خود و تفکر در خویشتن، طبق آیه ی شریفه ی « اوَلَم یَتفکّروا فی اَنفُسِهم... »، باید از معلوماتِ درونیِ خویش آغاز کرد. و این معلومات، همان هایی است که در همه ی بشریت و تمامیِ انسان ها -در طول تاریخ- ثابت و همیشگی بوده است.

از آنجایی که برای تفکر کردن و پاسخ به سوال "من کیستم؟" نیاز به معلومات اولیه هست، تا ذهن در بین این معلومات حرکت کند و این مجهول روشن گردد،. عرض شد که بهترین و دقیقترین معلومات، معلوماتی است که نزد همه ی انسان ها حضور دارد. یعنی معلوماتی که هر شخص، بدون واسطه بدون شک و شبهه آنها را بدون هیچ خطا و اشتباهی فهم می کند. به عنوان مثال کسی که گرسنه است، این معلوم یعنی گرسنگی را بدون هیچ خطا و تردیدی درک و لمس می کند لذا اگر تمام مردم به او بگویند تو گرسنه نیستی، او هیچ شکی نمی کند که گرسنه است! چرا که این معلوم( گرسنگی) یک معلومِ بدون واسطه و حضوری است و شخص، با تمام وجود آن را درک می کند. #روش_تفکر ادامه دارد

بنابراین وجودِ چنین معلومات حضوری و بدون خطا -که در همه ی بشریت ثابت و همه گیر است- پایه یِ اصلی برای یک تفکرِ دقیق و شناخت و معرفتِ عمیق از خویشتن است. حالا برای تفکر در خویش و برای شناخت و معرفت به خود، باید سراغ چند معلوم حضوری و بدون خطا رفت تا ریشه و پایه ها محکم و استوار گردد.

یکی از این معلومات، #مخلوق بودن خویش است. یعنی بدون شک هر کسی متوجه می شود توسط یک نیرو و یا وجودی آفریده و خلق شده است( توجه کنیم با این معلوم، در اصل وجود آفریدگار هیچ تردیدی راه ندارد اما آفریدگار چه خصوصیاتی دارد بعدها بحث خواهد شد ) اینکه چرا همه مخلوق بودنِ خویش و وجودِ خالق را درک می کنند؟ خواهد آمد...

🎞 گفت و گوی امام صادق علیه السلام با عنوان بصری 🔸ببینید خیلی زیبا و تأثیر گذار است. گویی امام صادق(ع) دارد با ما صحبت می کند. @meh_shekan

ادامه بحث: اینکه چرا همه مخلوق بودنِ خویش و وجودِ خالق را درک می کنند؟ از نظر فطرت و درک وجودی همه می فهمیم که محکوم و مخلوق هستیم . یعنی آنچه که داریم از تمام اعضا و جوارح و جوانح، خودمان آنها را به وجود نیاورده ایم، بلکه به ما داده شده است و ما محکوم به داشتن اینها هستیم. چه عمرمان، چه وجودمان، چه دارایی ها، چه امکانات. پس حاکم و خالقی حکم کرده تا ما اینها را داشته باشیم و خودش هم اگر بخواهد آنها را از ما می گیرید. این از درک فطری و حضوری که زمینه ساز تفکر اصیل است. ادامه دارد... #روش_تفکر

بعد از این درک حضوری و فطری. از نظر عقلی هم موضوع جالب است : از نظر عقلی نیز مخلوق بودن انسان ثابت می شود و پی به وجود خالق و آفریدگار می برد و آن یک تقسیم منطقی است. که این آیه ۳۵ سوره ی طور مویّد آن هست: «أم خلِقوا مِن غَیرِ شَیءٍ أَم هُم الخالقون، أم خَلَقوا السماوات و الأرض.. ». آیه به صورت عقلی حالت ها را چنین بیان می کند که: انسان یا خالق دارد یا ندارد. صورت دوم ممکن نیست؛ زیرا خلق بدون خالق، محال است. حال صورت اول باز دو حالت منطقی دارد: خالقِ انسان یا خود او است یا غیر او. صورتِ اول محال است؛ چون معنا ندارد انسان خودش در حالی که نبود خود را به وجود بیاورد! پس خالق انسان غیر از انسان است. ادامه دارد... #روش_تفکر @meh_shekan

📚 کتاب «دختری مبارز با ٢٧ سال» نگاهی متفاوت به سیره ی سیاسی و مبارزاتی حضرت معصومه سلام الله علیها 🔺برای اطلاع بیشتر و تهیه کتاب، وارد لینک خبرگزاری رسا شوید https://rasanews.ir/002heO @meh_shekan

بنابراین هم به صورت فطری و هم عقلی، انسان درک می کند که محکوم و مخلوقِ خالقی است. پس اصل ِ وجود خالق به عنوان حاکم بر انسان ثابت می شود آنهم بدون تردید( اینجاست که در قرآن هم آمده اَفی اللهِ شکٌ؟ یعنی در اصل وجود خالق و الله شک دارید؟ ) اما باید سراغ ویژگی های این حاکم رفت تا ارتباط خالق( خداوند) و مخلوق( انسان) مشخص شود

آنچه برای بحث تفکر لازم است، و رسیدن به سوال #من_کیستم؟... این نکته است که وقتی خصوصیات انسان فهم کردیم آنگاه ویژگی های حاکم هم درک می شود. و از معرفت خود به معرفت خدا و ربّ می رسیم. پس خصوصیات منِ انسان را باید بررسی و فهم کنیم تا خصوصیات خداوند نیز معلوم گردد.

زمانی‌‌که انسان در خود تأمّل کند، متوجّه می‌‌شود که وجود او از دو اصل مهم شکل گرفته است: الف ـ امکانات و سرمايه‌‌ها ب ـ نيازها و خواسته‌‌ها باید بدانیم که هر اتّفاقی و هر خواسته‌‌ای که در زندگی ما صورت می‌‌گیرد، به‌‌خاطر همین دو اصل است. اگر انسان می‌خورد و می‌‌پوشد و می‌‌خوابد، یا این‌‌که مریض می‌‌شود و غصّه می‌‌خورد و یا شاد و خندان می‌‌شود و... همه‌‌ی این‌‌ها یا به‌‌خاطر نیازهای اوست، یا به‌‌خاطر امکاناتی که در وجودش قرار دارند