✍️ تأملاتی تاریخی و فلسفی در ضلالت تفکر مدرن با نظر به مواضع غنی‌نژاد در مناظره با علی‌زاده (۱) #فلسفه_اقتصاد #روش‌شناسی #معرفت‌شناسی مناظرهٔ بین غنی‌نژاد و علی‌زاده که از حیث موضوع و سطح و طرفین بی‌سابقه بود بحمدالله برگزار شد. خوشحالم که در سطح خودِ بحث، که #اقتصاد_سیاسی بود، علی‌زاده مجدداً خوش درخشید، تا نقایص جدی مناظرهٔ قبلی آقای درخشان با غنی‌نژاد جبران شود. نقطهٔ قوت علی‌زاده غیر از تسلط به مباحث اقتصاد سیاسی و آمارهای مربوطه، دانش خوب او از تاریخ #فلسفه_غرب بود و شاید همین دانش فلسفی نیز در علاقهٔ سال‌های اخیر او به جایگاه ایران و جمهوری اسلامی بی‌تأثیر نبوده است چون قویاً معتقدم یک انسان آشنا به تاریخ اندیشه به شرط صداقت نمی‌تواند نسبت به امتیازات اندیشه و فرهنگ اسلامی-انقلابی ما تجاهل ورزد. اما در این نوشتار به چند نکتهٔ محتوایی و روشی اشاره می‌کنم که البته نکات روشی برای خودم اهمیت بیشتری دارد. اول نکات محتوایی: غنی‌نژاد اولاً به سابقهٔ سیاه #لیبرالیسم_کلاسیک که ایدئولوژی استعمار فرانسه و انگلیس و امریکا و در دهه‌های اخیر، دولت‌های بی‌رحم و جنایتکاری چون ریگان و بوش بود التفات نداشت یا تجاهل می‌کرد. ثانیاً فهم تاریخی او از تطورات #لیبرالیسم گرفتار نوعی عقب‌ماندگی بود: گویی خبر نداشت که لیبرالیسم کلاسیک که در بازخوانی قرن بیستمی آن به دست امثال هایک تحت عنوان نئوکلاسیک نیز شناخته می‌شود، امروز حتی در نگاه لیبرال‌های جدید (که غیر از نیولیبرال‌ها هستند. توضیحش بماند.) یک ایدئولوژی ضدانسانی، ظالمانه و ارتجاعی تلقی می‌شود. ذهنیت لیبرال ایرانیِ معاصر ظاهراً صرفاً به جنبهٔ ضدسلطنتی و ضداستبدادی لیبرالیسم کلاسیک معطوف است، گرچه حتی چنان که علی‌زاده هم مختصری اشاره کرد، این جنبه نیز خالی از مناقشه نیست چرا که جان لاک پدر لیبرالیسم کلاسیک نه مخالف مطلق #سلطنت بلکه مخالف سلطنت مطلقه و خصوصاً شاه چارلز اول بود. جان لاک برغم این که افسوس می‌خورد که تئوریسین‌های حکومت مطلقه، ملتِ انگلستان را در حد بردگان شاه می‌دانند، خود با برده‌گیری از ملل «کافر» غیراروپایی و غیرمسیحی مشکلی نداشت و صاحب سهام یک شرکت تجارت برده بود! به علاوه، تقریر صحیح‌تر منازعهٔ انقلابیون انگلیسی با سلطنت چارلز عبارت از منازعه‌ای طبقاتی بین صاحبان #سرمایهٔ جدید و قدیم است تا منازعهٔ بین روشنفکران مصلح و حکام مستبد! این‌ها حقایقی است که امروز برای اهالی تاریخ اندیشه روشن است فلذا این میزان شیفتگی غنی‌نژاد به لیبرالیسم کلاسیک و تصور رومانتیک و تخیلی او از لیبرالیسم به عنوان یک نوع آزادی‌خواهی سعادتمندانه و حتی الهی!! بسیار مایهٔ شگفتی و تأسف است! اما نکتهٔ روشی: می‌خواهم سراغ نقدی بسیار اساسی‌تر از روش فکری غنی‌نژاد بروم که امروز دامن‌گیر بسیاری از علمای انسانی و حتی اساتید دانشگاهی این رشته‌ها است. ترجیع‌بند سخنان غنی‌نژاد در هر دو مناظرهٔ او این بود که اقتصاد دولتی و دستوری یک شر مطلق است، گزاره‌ای که با لجاجتی شبه‌کودکانه بر آن تأکید می‌ورزید. این لجاجت را البته بنده هم به حساب نقیصهٔ بنیادین در روش منطقی او و هم جهلش به ادبیات انتقادی ضدلیبرال می‌گذارم. به نقیصهٔ دوم اشاره کردم و به این افزودهٔ مختصر اکتفاء می‌کنم که ظاهراً چارچوب کلی اندیشهٔ اقتصادی غنی‌نژاد از دوران جوانی با ترجمه و مطالعهٔ آثار لاک و اسمیث و هایک بسته شده و او ظاهراً فرصتی برای مطالعهٔ درخور نوشته‌جات منتقد لیبرالیسم کلاسیک و نیوکلاسیک پیدا نکرده است و اگر امروز علی‌زاده اقتصادنخوانده می‌تواند او را به راحتی رسوا کند به دلیل آشنایی او با گفتمان‌های منتقد لیبرال سرمایه‌داری است.

? آیا بحران اقتصادی فعلی، راه‌حلی ندارد؟ 🔻پیش از پاسخ به این سوال، نخست مطلب "شناخت دو جریان اقتصادی حاکم بر کشور بعد از انقلاب اسلامی" را مطالعه فرمائید: 🔹یکی از مقاطع بحرانی اقتصاد کشور در سالهای دولت اول و دوم مرحوم هاشمی رفسنجانی رخ داده است. سالهای بعد از جنگ تحمیلی و اقدام دولت برای سازندگی پس از جنگ، حضور برخی مؤثرین اقتصادی در دولت و اندیشه های لیبرالی شخص آقای هاشمی، کشور را به ورطه لیبرالیسم کشاند. اندیشه سرمایه داری، بازگشت سرمایه داران سابق به کشور، مانور تجمل مسئولین و رقابت برای اندوختن ثروت در بین آنان، پیوستن ایران به اقتصاد جهانی و هژمونی سرمایه داری، دلاریزه شدن اقتصاد ایران و افزایش بی سابقه نرخ ارز دلار، ورود سرمایه گذاران خارجی برای راه اندازی تولید و اشتغال و همچنین تنش زدایی در سیاست خارجه، مهم ترین مواردی بود که دولت سازندگی به دنبال آنها بود. 🔸تورم ناشی از افزایشِ نرخ ارز به ۴۹ درصد رسید و نتایج حاصل از سیاست‌های تعدیل اقتصادی، کشور را دچار شورش‌های پراکنده کرد. دولت سازندگی با عمل به دستورات صندوق بین المللی پول و بانک جهانی در ازای دریافت وام های مختلف، سیاست هایی را اتخاذ کرد که نتیجه آن، تورم افسارگسیخته و افزایش قیمت ها و همچنین افزایش شکاف طبقاتی بود و منجر به شورش هایی در اسلام شهر، قزوین، مشهد، خوزستان، تهران و سایر مناطق شد. 🔹وضعیت بحرانی اقتصاد و شکست سیاست های تعدیل اقتصادی، مسئولین کشور را مجبور به توقف این سیاست‌ها کرد؛ اتخاذ طرح تثبیتِ نرخ ارز، مهم ترین راهبرد این مقطع بود. احمد توکلی در این باره می‌گوید که مرتضی محمدخان وزیر وقت اقتصاد از دکتر محمدناصر شرافت از اساتید اقتصاد دانشگاه شهید بهشتی می‌خواهد معاونش شده و به او در کنترل تورم کمک کند. 🔸محمدناصر شرافت جهرمی که پیش از این بعلت اجرای سیاست های تعدیل اقتصادی، از دولت اول هاشمی کناره گیری کرده بود، با شرط اختیار تام به دولت بازگشت. رئیس جمهور وقت مرحوم هاشمی و سایر مسئولان دولتی، علی‌رغم اینکه با طرح شرافت جهرمی مخالف بود اما پذیرفتند که بسته اقتصادی وی اجرا شود تا بحران کنترل شود. 🔹محمدناصر شرافت، حسین نمازی و مرتضی قره باغیان راس کمیته استراتژیکی را تشکیل دادند که تا سال ۷۶ سیاست های اقتصادی را زیر نظر داشتند و مشاوره های لازم را به وزیر اقتصاد می دادند. #پرویز_داوودی در این دوره معاونت اقتصادی وزارت دارایی و امور اقتصادی را به عهده گرفت. 🔸توقف سیاست‌های تعدیل اقتصادی، اجرای پیمان‌سپاری ارز 100%، واقعی کردن نرخ ارز و پائین آوردن نرخ دلار از ۷۰۰ تومان به ۳۵۰ تومان، مهم‌ترین اقدامات آنان بود و تورم را از ۴۹ درصد به ۲۳ درصد رساند! 🔹با شروع دولت سیدمحمد خاتمی در سال 76، محمدناصر شرافت بعنوان قائم مقام وزیر اقتصاد به کار خود ادامه داد و یکی از دلایل موفقیت‌های دولت اول سیدمحمد خاتمی در ثبات اقتصادی (دولت هفتم) عمل به طرح های پیشنهادی وزارت اقتصاد بود اما در دولت دوم سیدمحمد خاتمی، بعلت اتخاذ سیاست های لیبرالی از دولت کناره گیری کرد. 🔸در دولت اول احمدی‌نژاد(دولت نهم) که جزو سالهای خوب اقتصاد کشور بود، مجدداً مدیریت اقتصادی بدست این طیف، به ریاست پرویز داوودی افتاده بود که وی در جایگاه معاون اولِ دولت نهم ایفای نقش می‌کرد و مجدداً در دولت دهم(دور دوم احمدی‌نژاد) از مدیریت اقتصاد کنار گذاشته شدند و مرحوم جمشید پژویان نفوذ بیشتری در دولت دوم احمدی نژاد پیدا کرد و در این دوره مجدداً سیاست‌های تعدیل اقتصادی و گران‌سازی انرژی و رهاسازی قیمت‌ها بازگشتند و نتایج آنرا در دولت دوم احمدی‌نژاد دیدیم. 🔹سیاست‌های نئولیبرالی در دولت حسن روحانی با تئوری پردازی #حلقه_نیاوران و #بچه_های_شیکاگو ادامه پیدا کرد و افزایش نرخ ارز در سالهای ۹۶، ۹۷ اقتصاد ایران را مجدداً دچار تورم افسارگسیخته و رکود کرد. 🔸انتظار این بود که دست‌فرمان اقتصاد در دولت آقای رئیسی تغییر کند و شاهد تغییر آدم‌ها و تغییر سیاست‌های کلان اقتصادی باشیم، اما انتخاب #محمد_مخبر گزینه تحمیلی علی اصغر #حجازی، بدون اینکه وی تحصیلات و تخصص مرتبط یا تجربه‌ درخشانی داشته باشد، همه را از اصلاح ناامید کرد. 🔹این تجربه امروز پیشِ پای ماست. رهبر انقلاب در اوایل 1402 در جلساتی تأکید کرده که مسئولان از تجارب گذشته در کنترل و تثبیت ارز استفاده کنند. این مطالبه امروز از دولتی که تنها دوسال از عمرش باقی است وجود دارد که با تغییر تیم اقتصادی و تغییر سیاست های اقتصادی، بیش از این فرصت را از دست ندهد. ✍داوود مدرسیان #اقتصاد_سیاسی

🔴 دو جریان اقتصادی حاکم بر کشور بعد از انقلاب اسلامی 57 #اقتصاد_سیاسی 🔹از اول انقلاب اسلامی، تقریباً دو جریان فکری بر اقتصاد کشور حاکم شده اند و در سطح کلان، غالباً ایده های اجرایی به یکی از این دو جریان منتسب می شود. هر کدام نقاط قوت و نقاط ضعفی داشته اند اما بطورکلی میتوان نتیجه گرفت که کدامیک بیشتر و بهتر در رفع مشکلات کشور و ثبات اقتصادی موفق تر عمل کرده است. اگرچه جریانات خُرد دیگری نیز وجود داشته و یا حتی جریانات کلانی که فرصت حضور در عرصه اجرا نداشته اند. 🔸صاحب نظران جریان اول را می توان کسانی همچون حسین نمازی(وزیر اقتصاد کابینه دولت شهید رجایی، کابینه شهید باهنر، دوره اول میرحسین موسوی و دوره اول سیدمحمد خاتمی)، محمدناصر شرافت(قائم مقام حسین نمازی در دولت میرحسین موسوی، مشاور وزارت اقتصاد در سالهای 74 تا 76 و قائم مقام وزارت اقتصاد دولت اول خاتمی)، پرویز داوودی(معاون اول دولت اول محمود احمدی نژاد)، مرحوم مرتضی قره باغیان و غیره دانست که دال مشترک این جریان گرایش به اقتصاد اسلامی است. 🔹در مقابل، چهره های متعلق به جریانی که به صراحت خود را لیبرال و نئولیبرال دانسته و بدنبال اجرای آن هستند، عبارتند از: برادران فرهاد و مسعود نیلی، محمد طبیبیان، موسوی غنی نژاد، محمدمهدی بهکیش، حسن درگاهی و غیره. حلقه نیاورانی‌ها دست‌کم 3 دهه است بر نهادهای مهم اقتصادی چون سازمان برنامه و بودجه، بانک مرکزی، وزارت امور اقتصادی و دارایی و… سلطه دارند. 🔸ثبات اقتصادی در دوره جنگ تحمیلی(سالهای 59 تا 64)، ثبات نسبی بعد از بحران اقتصاد در دولت هاشمی(74 تا 76)، ثبات اقتصادی در دولت اول خاتمی(سالهای 74 تا 80)، ثبات اقتصادی دولت اول احمدی نژاد (سالهای 84 تا 88) را می توان ثمره حضور نفرات منتسب به جریان اول در مناصب اقتصادی و گلوگاه های مؤثر دولت دانست. اگرچه عوامل مختلفی در این مقاطع تعیین کننده بوده، اما سیاست های اقتصادی این نفرات را می توان محور دلایل دوره های ثبات اقتصادی در کشور دانست. 🔹جریان دوم به صراحت از لیبرالیسم اقتصادی و اقتصاد بازار آزاد و آزادسازی قیمت ها و تئوری «دست نامرئی» آدام اسمیت دفاع می کند، توسعه اقتصادی را مقدم بر عدالت می داند و منتقدین خود را به طرفداری از اقتصاد دولتی و سوسیالیسم متهم می کند. این جریان در عرصه نظر و عمل بر این سیاست ها تأکید دارد: حذف دولت از اقتصاد، کوچک سازی دولت، هدفمندسازی یارانه ها، دلاری سازی اقتصاد، آزادسازی قیمت ها، خصوصی سازی، اجرای دستورات صندوق بین المللی پول و بانک جهانی. 🔸صاحب نظران دیگر اقتصادی کشورمان را شاید بتوان در عرصه نظر و تئوری در یکی از این دو گروه جا داد اما بعضاً حضور سیاسی و مسئولیت اقتصادی نداشته اند. ❇️ این تقسیم بندی کلی است و نگاه کلی از بالا به نظریات اقتصادی و تیم های اقتصادی دولت ها به ما در شرایط جدید حتماً کمک می کند. ❇️ ادامه دارد... ✅ #داود_مدرسی_یان:

⭕️ جنگ اقتصادی انصارالله و مارپیچ تنش برای عربستان در یمن میان اقدامات سازمان ملل و عربستان سعودی در پرونده صلح یمن، انصارالله دسترسی دولت تحت کنترل ریاض در یمن به درآمد منابع انرژی این کشور را محدود کرده است. هدف مقامات صنعا، تضعیف اهرم های دولت طرف مقابل خود در یمن بر سر میز مذاکره و تقویت منابع مالی خود است، که نشان می دهد منافع اصلی این جنبش در مذاکرات، دستیابی به توافق نیست، بلکه سرمایه‌گذاری بر روی گفت وگوها برای تقویت بنیان اقتصادی دولت واقعی خود است. انصارالله این استراتژی را به موازات مذاکرات با ریاض اجرا کرده‌ و تاکید می‌کند که اگرچه مذاکرات دوجانبه ریاض-صنعا ممکن است بتواند تنش‌ها را در مرز جنوبی عربستان کاهش دهد؛ اما برای ایجاد آتش‌بس پایدار در میان رقبای یمن و در نهایت بازسازی یک کشور واحد کافی نخواهد بود. ادامه این گزارش با موضوع اقتصاد سیاسی یمن از اندیشکده آمریکایی را در سایت مطالعه فرمایید 🏷 #خلیج_فارس #گزارش #مذاکرات_صلح_یمن #یمن #اقتصاد_سیاسی 🔗ادامه مطلب: syaaq.com/21102

⭕️ شرکت‌های سعودی و اماراتی قراردادهایی به ارزش 50 میلیارد دلار در سطح جهان منعقد کردند طبق گزارش بلومبرگ، کشورهای نفت خیز حاشیه خلیج فارس از طریق شرکت‌های تحت حمایت خود، معاملات بیشتری را نسبت به صندوق‌های سرمایه گذاری دولتی انجام می‌دهند، زیرا آنها به دنبال تنوع بخشیدن به اقتصاد خود و به دست آوردن نفوذ جهانی بیشتر می باشند. شرکت‌های دولتی در امارات متحده عربی و عربستان سعودی در سال جاری قراردادهایی به ارزش حداقل 50 میلیارد دلار در بخش‌های مختلف از مخابرات گرفته تا انرژی‌های تجدیدپذیر و بازی‌های رایانه‌ای، منعقد کرده‌اند و این میزان سرمایه گذاری علاوه بر[....] 🔗ادامه مطلب: syaaq.com/27009 🏷 #اقتصاد_امارات #اقتصاد_سیاسی #اقتصاد_عربستان

📕در بلندمدت همه مرده‌ایم: کینزگرایی، اقتصادسیاسی و انقلاب نویسنده: جِف مان مترجم: سامان صفرزائی ناشر: شیرازه #اقتصاد_سیاسی #نقد_کاپیتالیسم

#معرفی_کتاب_جدید 📚 اقتصاد سیاسی تحریم‌ها ⏰ سال انتشار: ۱۴۰۲ 📚 The Routledge Handbook of the Political Economy of Sanctions ⏱ Release: 2023 👋زبان کتاب: انگلیسی ✍️ نویسنده: Ksenia Kirkhamr 📄 تعداد صفحات: ۳۴۸ ⌨️ خلاصه معرفی کتاب: هندبوک اقتصاد سیاسی تحریم ها، موضوعات و بحث های اصلی پیرامون این موضوع بحث برانگیز را بررسی می کند و خوانندگان را با مفاهیم و اصطلاحات اساسی آشنا می کند. این کتاب ماهیت در حال تحول تحریم‌های بین‌المللی را از دیدگاه‌های گوناگون، با تأکید ویژه بر مسائل مربوط به کارآیی، قانونی بودن، و مشروعیت تحریم‌ها و همچنین مکانیسم‌هایی که توسط آن اعمال می‌شوند، بیان می‌کند. این کتاب میان رشته‌ای اقتصاد سیاسی بین‌المللی تحریم‌ها را در زمینه دائماً در حال تغییر رقابت ژئوپلیتیکی بررسی می‌کند. نویسندگان رویکردهای مختلف نظری و تاریخی در مورد تحریم‌ها را بررسی می‌کنند و آنها را برای مطالعات موردی خاص، مانند اتحادیه آفریقا، چین، کوبا، هند، روسیه، ترکیه و ایالات متحده به کار می‌برند. این کتاب صدایی به کشورهای تحریم شده می دهد و تأثیر تحریم های ثانویه را در نظر می گیرد. تحریم ها را با اشاره به بحث های سیاسی گسترده تر، مانند امنیت ملی، حاکمیت دولت، جنگ اقتصادی و پایداری تحلیل می کند. این کتاب راهنما مورد توجه دانشجویان، محققان و محققان در زمینه‌های اقتصاد سیاسی، تحریم‌های بین‌المللی، علوم سیاسی، روابط بین‌الملل و سیاست خارجی خواهد بود. همچنین برای همه افرادی که در نهادهای سیاسی، مشاغل و سازمان‌های غیردولتی به کار می‌روند هنگام ارزیابی رژیم‌های تحریم فعلی مفید خواهد بود. 📄موضوع کتاب: #سیاست | #روابط_بین‌الملل | #اقتصاد_سیاسی | #تحریم

ولفگانگ اشتريک (١٩۴۶) جامعه‌شناس اقتصادی آلمانی و مدیر برجستۀ مؤسسه مطالعات جوامع ماکس پلانک در كلن است. پدر و مادر اشتریک مهاجرانی از اروپای شرقی بودند و زندگی فقیرانه و دشوار آن‌ها در زمان کودکیِ اشتریک، باعث شد تا او به‌عنوان یک اقتصاددان نسبت به بهبود زندگی فقرا و افزایش سطح رفاه عمومی دغدغه‌ای جدی داشته باشد. از مهم‌ترین کتاب‌های او می‌توان به «سرمایه‌داری چگونه پایان می‌یابد؟» اشاره کرد. کالین کراوچ (۱۹۴۴) جامعه‌شناس و متفکر علوم سیاسی اهل انگلستان است. او مدرک کارشناسی ارشد خود را از مدرسه اقتصاد لندن (LSE) و دکتری خود را از دانشگاه آکسفورد اخذ کرد. کراوچ اکنون استاد نهادهای اجتماعی تطبیقی در مؤسسه دانشگاه اروپایی فلورانس، استاد جامعه‌شناسی در دانشگاه آکسفورد و عضو کالج ترینیتی در آکسفورد است. کراوچ مؤلف کتاب «اتحادیه‌های کارگری: منطق کنش جمعی» نیز است. کتاب «اقتصادسیاسی سرمایه‌داری مدرن» مجموعه مقالات اساتید رشتۀ اقتصاد، علوم سیاسی و جامعه‌شناسی است که با سرویراستاری اشتریک و کراوچ جمع‌آوری و تدوین شده است. نویسندگان در این کتاب با رجوع به نتایج تجربۀ جهانی‌شدن در کشورهای اروپایی، ایالات متحده و ژاپن نشان داده‌اند که سرمایه‌داری یک نظام واحد و یکسان نیست؛ بلکه یک نظام متنوع است. سرمایه‌داری آلمانی با سرمایه‌داری سوئدی با سرمایه‌داری ایتالیایی با سرمایه‌داری بریتانیایی و با سرمایه‌داری آمریکایی متفاوت است. این تفاوت گاهی چنان عمیق و پررنگ می‌شود که حتی شاید بتوان آن را یک نظام دیگر نامید. #اقتصاد_سیاسی #جامعه_شناسی_اقتصادی

کوان هَریس (١٩٧٨) استادیار جامعه‌شناسی در دانشگاه کالیفرنیا – لس‌آنجلس است. او کلاس‌های مطالعات توسعه، سیاست‌های خاورمیانه و روش‌های تاریخی در علوم اجتماعی را تدریس می‌کند. کتاب «انقلاب اجتماعی» مروری است بر تاریخ سیاست‌گذاری اجتماعی و رفاهی در ایران از هنگام تأسیس حکومت پهلوی تا امروز و تبعاتِ خواسته و ناخواستۀ آن بر تحولات اجتماعی و سیاسیِ کشور. کتاب حاضر، سیاست‌های اجتماعی و سازمان‌های رفاهی ایران را دریچه‌ای می‌داند به‌سوی شناخت پویایی شگفت‌انگیز تغییرات اجتماعی و سیاسی در ایرانِ پس از انقلاب اسلامی سال ١٣۵٧. هریس برای نوشتن این کتاب چند بار به ایران می‌آید؛ به‌طور خاص پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ١٣٨٨ بیش از یک‌سال در ایران ماند. کتاب «انقلاب اجتماعی» تنها اثر هریس دربارۀ ایران نیست. او مقالات و کتاب‌های مختلفی درخصوص پدیده‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ایران نوشته است که از آن میان می‌توان به «ظهور دولت پیمانکار فرعی: سیاست شبه خصوصی‌سازی در جمهوری اسلامی ایران»، «سیاست اصلاح یارانه‌ها در ایران» و «اصلاحات ارضی و تحرک اجتماعی در سراسر انقلاب ١٩٧٩ ایران» اشاره کرد. #اقتصاد_ایران #اقتصاد_سیاسی #جامعه_شناسی_اقتصادی

🔹 بخشی از کتاب انقلاب اجتماعی را می‌خوانید. #اقتصاد_ایران #اقتصاد_سیاسی #جامعه_شناسی_اقتصادی

🔹 بخشی از کتاب بازار و دولت در ایران را می‌خوانید. #اقتصاد_ایران #اقتصاد_سیاسی #جامعه_شناسی_اقتصادی

⚠️ تنزل سیاست ورزی به کارشناسی! ❓این مناظرات چه کمکی به انتخاب بهتر می کند؟! سؤالات تخصصیِ اقتصادی، چه با پاسخ های کارشناسی دقیق و چه پاسخ های عوام فریب، چه عاید مردم می کند؟! تا پاسخ ها نامربوط نشود، جذابیت نگاه کردن هم برای عموم ندارد! (ویرال های فردا را ببینید!) ❗️نمیدانم برای اینگونه سؤالات دانشگاهیِ اقتصاد چرا مثلا ۳پزشک باید تایید صلاحیت شوند اما اقتصادان هایی مثل دکتر حسن سبحانی (با رزومه ای مثل برخی حاضرین) هر دوره رد شوند؟! ❗️رئیس جمهور از حیث سیاسی و بَعد سیاستگذاری با اقتصاد و فرهنگ مواجه است نه صرفاً از حیث علمی و دانشگاهی. لذا #اقتصاد_سیاسی و هرچه مانع تحقق نظریات درست در ساختارهای موجود است باید تخصص او باشد نه ارائه نظر علمی مثلا درباره نسبت نقدینگی و تورم یا...! از این تخصص با نگاه دقیق به میدان و آرمان باید #ایده_مرکزی ای برای دولتش خلق کند و از لوازم سیاسی و اقتصادی و فرهنگی آن دفاع کند. اینها کجای آن سؤالات است؟! سؤالات #سیاست_زدایی شده و آن هم نوعا برآمده از یک مکتب خاص اقتصادی، توانایی نامزدی در ریاست دولت با آن وظیفه را معلوم نمی کند! ❗️متاسفانه به خاطر برخی تجربیات بد، به اسم اخلاق از مواجهه دادن های اصولی نامزدها به هم هراس داریم؛ لذا کار را مهندسی شده می خواهیم که بین کارشناس اقتصادی و برنامه ساز تلویزیونی در می آید! اگر هر نامزد ایده مرکزی سیاسی خود را وسط می گذاشت و دیگران از لوازم اقتصادی و سیاسی و فرهنگی اش چالش می کردند، بهتر توان ها و تمایزها معلوم می شد. تنزل از ایده های مرکزی سیاسی، به بسته های سیاستی، مکتبی تر ها را هم بین حرفهای تکنیکال و شعار دفن می کند! فرصت نامربوط گویی را هم به بی برنامه ها می دهد تا با تعرض به امر سیاسی توجه جلب کنند بدون اینکه ایده جامعی داشته و از لوازمش دفاع کنند! #انتخابات #مناظرات 📝 محسن قنبریان ۱۴۰۳/۳/۲۹