🔶 کمبود عزت نفس، بزرگترین مشکل نوجوانان امروز میگنا- بسیاری از والدین گمان می‌کنند، عشق بدون قید و شرط، فقط به‌ دوره‌ کودکی محدود است و وقتی فرزند آنان به سن نوجوانی رسید، باید برای دوست‌ داشته شدن، کارهای خاصی انجام دهد و انتظارات خانواده را برآورده کند. با افزایش سن بچه ها، بطور طبیعی مسئولیت های بیشتری از سوی والدین به آنان واگذار می شود و در عین حال انتظارات از این فرزندان به ویژه در زمینه خصوصیات اخلاقی و رفتاری نیز افزایش می یابد که یک امری طبیعی و به‌جاست اما رفتار و #گفتار خانواده نباید طوری باشد که نشان دهد بچه ها را فقط در قبال انجام خواسته‌ها دوست خواهند داشت. والدین توجه کنند جملاتی مثل "دوستت دارم اگر..." یا "به تو افتخار می‌کنم اگر..." و امثال این‌ها، #عزت نفس فرزند و حتی سلامت روان آنان را نشانه خواهد رفت. نوجوانی که عشق مشروط از والدین‌ دریافت کرده، هرگز خود را دوست نخواهد داشت، برای هر اتفاقی خود را مقصر می‌داند حتی اگر هیچ دخالتی در آن نداشته باشد. این دسته از فرزندان مدام دچار #اضطراب هستند، نظر دیگران برای آنان بسیار مهم می‌شود و مدام خود را با نظرات آنها تطبیق می‌دهند. اگر کمبود عزت نفس‌ در این دسته از فرزندان درمان نشود، نه توان شناخت خود و مسیر زندگی‌ را پیدا می‌کنند و نه در روابط، ازدواج و شغل‌ موفق خواهند بود. دوست داشتن بدون قید و شرط فرزند یا فرزندان یک خانواده با هر شکل و ویژگی ظاهری، اخلاقی و رفتاری، از وجود پدر و مادر است و دوست‌ داشتن بی‌قید و شرط والدین را می‌خواهد تا احساس ارزشمند بودن داشته باشد و زندگی با عزت و سربلندی را برای خود و نسل آینده‌ رقم زند. در این که فرزندان گاهی اشتباه می‌کنند و باید به آنها تذکر داد و حتی برخی مواقع آنان را تنبیه‌ کرد، شکی نیست، اما مهم آن است که به بچه ها گفته شود این اعمال چیزی از عشق پدر و مادر به آنان کم نخواهد کرد و چون دوستشان دارید، می‌خواهید او را متوجه اشتباهش کنید. ⚪ مشکل دوست‌یابی نوجوانان امروزه با توجه به گستردگی #فضاهای مجازی،‌ والدین باید در امر دوست‌یابی نوجوانان که به عنوان مهم‌ترین نیاز اساسی آنان به شمار می رود، حساسیت‌ ویژه‌ای از خود نشان دهند و در این مسیر با استفاده تجارب و ارایه راهکارهای سازنده #فرزندان را به خوبی راهنمایی کنند. بهترین زمان برای معرفی معیارهای دوست خوب، آموزش دوست یابی در دوران دبستان است. والدین در این زمینه از هر موقعیتی برای معرفی معیارهای دوست خوب به #فرزندان نوجوان و جوان خود استفاده کنند و به آنان بیاموزند چه افرادی برای دوستی مناسب هستند. #والدین توجه داشته باشند در #دوست‌یابی نوجوانان باید به دنبال افرادی با علایق و اعتقادات مشترک، ساختارهای #خانوادگی یکسان، سلامت روان، باانگیزه و کوشا باشند. از فرزند بخواهید گاهی دوستان خود را به خانه دعوت کند تا با آنها بیشتر آشنا شده و صلاحیت آنها را بسنجید. گاهی اوقات فرزند را همراه دوستانش به سفر یک‌ روزه‌ خارج شهر ببرید تا بهتر با #خلق‌ و خوی‌ آنان آشنا شوید. چنانچه #بدرفتاری‌ در #فرزند #نوجوان‌ خود مشاهده کردید و منشا آن را در خانه نیافتید، بین دوستان آن دنبال علت این رفتار باشید. اگر قابل اصلاح بود، کمک کنید تا خود را اصلاح کند و اگر نبود، او را #تشویق کنید تا دوستان خود را تغییر دهد. بهتر است به فرزند گفته شود که شخصیت دوستانی که دارد، در نگاه دیگران تاثیرات خوبی ندارد و بهتر است با افراد مناسبی #دوستی کند. به هیچ‌وجه نوجوان را مجبور نکنید با دوست‌هایش قطع رابطه کند. او باید دلیل این خواسته را درک کند تا برای قطع رابطه اقدام کند......ادامه👇👇👇 http://www.migna.ir/news/48849/preview/ 👤 ریحانه عابدنیا - روان درمانگر

🔶 چالش نوجوانی میگنا- امروزه به دلیل عدم توجه والدین به #نوجوانان، که خود عاملی بر کمبود میزان محبت و توجه است این قشر از جامعه را وادار کرده است برای رفع نیاز های #عاطفی خود به سمت شبکه‌های مجازی برود که هیج گونه نظارت و کنترلی بر آنها نمی‌باشد. نوجوان در این سن بسیار تاثیر پذیر است، او در این فضا با هر قشر، سن و جنسیتی ارتباط برقرار می‌کند که همین موضوع تنش‌ها و میزان #افسردگی و ضربات روحی و عاطفی را افزایش می‌دهد زیرا این روابط زمینه را برای روابط #نامشروع که هیج قید و بندی میان افراد وجود ندارد شکل داده و وابستگی‌های عاطفی را میان آنان ایجاد می‌کند که با قطع ارتیاط میزان تنش قرد افزایش یاقته و زمینه را برای ورود افسردگی فراهم می‌کند. این ارتباطات تنها بخشی از صدمات وارد شده به نوجوانان است اما مهمترین مشکلی که این قشر و بخصوص نوجوانان در آستانه‌ افسردگی را که به دلیل عدم توجه #والدین بیمار شده‌اند را درگیر خود کرده است چالش‌هایی است که #نوجوانان برای تخلیه‌ نیرو و انرژی درونی خود از آنها استفاده می‌کنند مانند چالش نهنگ آبی. این جالش‌ها که در ظاهر قالب شوخی و خنده را تداعی می‌کنند سالانه میلیون‌ها نفر را به خود معتاد کرده یا به کام مرگ می‌کشانند. برای حل و جلوگیری از این مشکلات باید خانواده‌ها به صورت زیر اقدام کنند: 1. خانواده‌ها باید به فزرندان خود بیشتر توجه کنند زیرا همه‌ انسان‌ها در هر مرحله از زندگی خود دارای نیا‌زهایی هستند اما نیاز به محبت و عشق در تمام مراحل زندگی دارای اهمیت است و باید فرد در هر مرحله نیازش برطرف شود. 2. والدین باید از همان ابتدا به #فرزند خود فرهنگ استفاده از فضای مجازی را آموزش دهند. 3. والدین نباید با برخورد شدید و تنبیه فرزندان خود را از استفاده فضای مجازی منع کنند زیرا انسان به دلیل خصوصیات ذاتی خود موجودی کنجکاو است و با این رفتار #والدین کودک سرخورده‌تر و کنجکاو‌تر می‌شود، بهتر است به نرمی و بصورت فعال او را منع کنند. 4. والدین بهتر است بصورت تکنیکی و بدون توجه فرزند خود، بر استفاده مطلوب او از فضای مجازی نظارت داشته باشند....👇👇👇 http://www.migna.ir/article/49525/preview/ نویسنده: علیرضا آزادی - کارشناسی ارشد روانشناسی

🔶 با خانواده «فرزند‌پذیر» همدردی نکنیم! میگنا- از تصمیم‌های شجاعانه‌ای که یک زن و مرد می‌توانند برای زندگی خود بگیرند، پذیرش کودکی به فرزندخواندگی است. این اتفاق به هر دلیلی که بیفتد نشان از روح بلند زن و مردی دارد که تصمیم می‌گیرند یک کودک را درست مانند فرزند خودشان در آغوش بگیرند و بزرگ کنند. متاسفانه در فرهنگ جامعه ایرانی پذیرش فرزند به صورت فرزندخوانده هنوز جایگاه خوب خودش را پیدا نکرده است. هنوز بسیاری از خانواده‌ها معتقدند فقط باید بچه‌ خودشان یا در اصطلاح فرزند خونی خودشان را داشته باشند. بعضی دیگر معتقدند که هرکس #کودکی را به فرزندی می‌پذیرد مانند یک والد واقعی که فرزندی را متولد می‌کند نیست. بعضی دیگر فرزندانی که به یک خانه پا می‌گذارند را مثل یک فرزند واقعی جدی نمی‌گیرند و در نهایت سوال‌هایی مثل اینکه چرا فرزند آوردید و چرا خودتان بچه‌دار نشدید باعث آزار روحی خانواده‌های فرزندپذیر می‌شود. والدینی که کودکی را به فرزندخواندگی می‌پذیرند حتما در ذهن خودشان این موضوع را حل کرده‌اند که من پدر و مادر این فرزند هستم. حتی شاید والدینی باشند که برای فرزندخواندگی در حد 90درصد آمادگی داشته باشند اما همین افراد هم از ابتدا موضوع اینکه بعداز فرزندخواندگی تبدیل به پدر و مادر آن کودک می‌شوند را پیش خودشان حل کرده‌اند. در واقع به جز با این باور ذهنی نمی‌شود وارد مسیر #فرزندخواندگی شد. در اینجا منظور این نیست که والدین حتما بپذیرند که این #فرزند با فرزند خونی آن‌ها تفاوتی ندارد. بعضی از #والدین فرزندپذیر همیشه توی ذهنشان این نکته هست که با فرزندشان نسبت خونی ندارند اما باز هم والدین او هستند، نسبت به او احساس تعلق خاطر، مسئولیت‌پذیری و عاطفه دارند. وقتی والدینی که به این مرحله از آگاهی و توانایی رسیدند کودکی را به فرزندی قبول کنند، وظیفه اطرافیان نزدیک آن‌ها در مستحکم کردن این تصمیم بسیار مهم است. ما بیشتر روی اطرافیان نزدیک مثل پدربزرگ مادربزرگ‌ها، خاله، عمو و... تاکید داریم چون هم تاثیرشان بیشتر است هم بیشتر با والدین فرزندپذیردر ارتباط هستند. مهم است که تفاوت همدلی و همدردی را مشخص کنیم پیشنهاد موکد به اطرافیان نزدیک این است که در قدم اول هرگونه توصیه و احساس نگرانی را کنار بگذارند و فقط شنونده باشند. والدین فرزندپذیر به هیچ عنوان به همدردی نیاز ندارند. اگر برای زن و مردی بچه‌دار نشدن یک درد یا غصه باشد، آن‌ها قبل از اینکه تصمیم به فرزندپذیری بگیرند این موضوع را پیش خودشان حل کرده‌اند. پس تاکید یا بازگویی مواردی که مثل «دستتون درد نکنه، ثواب داره این بچه هم بالاخره صاحب پدرو مادر شد!»، یا هر موردی که به فرزندخوانده بودن کودک تازه‌وارد اشاره کند، قطعا والدین را در شرایط حساسی که از نظر روحی در آن قرار دارند، آزرده خواهد کرد. در همدلی اگر می‌خواهیم فردی را آرام کنیم نباید دنبال ضعف‌های او باشیم. گاهی والدین فرزندپذیر هم مثل پدرومادرهای دیگر از فرزندداری خسته می‌شوند. اینجا اگر به او بگوییم: « باید فکر اینجاش رو هم می‌کردی دیگه! تازه تو که نه بارداری رو تجریه کردی نه روزهای اول زایمان و نوزاداری رو!» فقط #همدردی کرده‌ایم که صدالبته در بهتر کردن اوضاع تاثیری نخواهد داشت.اما همدلی این است که در این شرایط بگوییم: « کاملا می‌فهمم چی میگی. همه پدرو مادرها تو این سن بچه، بعضی وقت‌ها خسته میشن. ولی زود تموم میشه و می‌گذره». #همدلی یعنی بیشتر از اینکه راهکار بدهیم فقط خوب بشنویم و قضاوت، ارزش‌گذاری و راهکاردادن را کنار می‌گذاریم.مراقب زبان توصیه کردن باشید.... متن كامال مقاله 👇👇👇 http://www.migna.ir/news/49527 🔹 ثریا علوی‌نژاد، دانشجوی دکترای روان‌شناسی