#حدیث امام کاظم (علیه‌السلام) می‌فرماید: «إذا مَرَّ بكَ أمرانِ لا تَدري أيُّهُما خَيرٌ و أصوَبُ، فانظُرْ أيُّهُما أقرَبُ إلى هواكَ فخالِفْهُ؛ فإنَّ كَثيرَ الصَّوابِ في مُخالَفَةِ هَواكَ». هرگاه دو كار برايت پيش آمد كه ندانستى كدام يک بهتر و درست‌تر است، بنگر كه كدام يك از آن‌ها به هوس تو نزديک‌تر است، با همان مخالفت كن؛ زيرا درست‌هاى بسيارى در مخالفت‌كردن با هواى نَفْست نهفته است. (بحارالأنوار، ج۷۵، ص۲۹۶)

#حدیث مولا علی (علیه‌السلام) می‌فرماید: «إفْكِرْ تُفِقْ» . آن قوه فکر را به کار ببری بیدار می‌شوی! (غرر الحکم و درر الکلم، ج1، ص۱۳۰)

#حدیث #امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) می‌فرماید: «نَبِّهْ بِالتَّفَكُّرِ قَلْبَكَ». با انديشيدن، دلت را هوشيار كن. (بحار الأنوار، ج۶۸، ص۳۱۸ ) #توضیح این خیلی جالب است. اگر قوۀ فکر شخصی که شکسته شده، قاطی شده، آن را نظم بدهی، به خودی خود بیدار می‌شود. این پرده کنار می‌رود و به خودی خود بیدار می‌شود. گاهی من خودم در رفتارم اشتباهاتی می‌کنم، روانشناسی نمی‌کنم، نکات ظریف تربیتی شخص را توجه ندارم، هوس و غرض و خشم شخصی خودم را اِعمال می‌کنم. از این یک موج منفی به فرد می‌خورد. زخم برمی‌دارد، عفونت هم می‌کند. بعد می‌گویند فلانی با من لج می‌کند! فلانی چنین و چنان می‌کند. نمی‌گوید که من خودم عفونت داده‌ام و آنجا را عفونی کرده‌ام. https://eitaa.com/misagh_ba_ghalam

#حدیث پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) «ما مِن عَبدٍ إلاّ و في وَجهِهِ عَينانِ يُبصِرُ بِهِما أمرَ الدنيا و عَينانِ في قَلبِهِ يُبصِرُ بِهِما أمرَ الآخِرَةِ فإذا أرادَ اللّه ُ بعَبدٍ خَيرا فَتَحَ عَينَيهِ اللَّتَينِ في قَلبِهِ فأبصَرَ بِهِما ما وَعَدَهُ بالغَيبِ فآمَنَ بالغَيبِ علَى الغَيبِ»؛ هيچ بنده‌اى نيست جز اينكه دو چشم در صورت او است كه با آن‌ها امور دنيا را مى‌بيند و دو چشم در دلش كه با آن‌ها امور آخرت را مشاهده مى‌كند. هر گاه خداوند خوبى بنده‌اى را بخواهد، دو چشم دل او را مى‌گشايد كه به وسيلۀ آن‌ها وعده‌هاى غيبى او را مى‌بيند و با چشم دل به وعده‌هاى الهى ايمان مى‌آورد. (کنزالعمال، ح3043) https://eitaa.com/misagh_ba_ghalam

#نهج‌_البلاغه امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام): «وَ لَكِنَّ اللَّهَ يَخْتَبِرُ عِبَادَهُ بِأَنْوَاعِ الشَّدَائِدِ وَ يَتَعَبَّدُهُمْ بِأَنْوَاعِ الْمَجَاهِدِ وَ يَبْتَلِيهِمْ بِضُرُوبِ الْمَكَارِهِ، إِخْرَاجاً لِلتَّكَبُّرِ مِنْ قُلُوبِهِمْ وَ إِسْكَاناً لِلتَّذَلُّلِ فِي نُفُوسِهِمْ، وَ لِيَجْعَلَ ذَلِكَ أَبْوَاباً فُتُحاً إِلَى فَضْلِهِ وَ أَسْبَاباً ذُلُلًا لِعَفْوِهِ‏» ليكن خداوند بندگان خود را به انواع سختي‌ها مى‌آزمايد و به واسطۀ كوشش‌هاى گوناگون به بندگي‌شان مى‌كشد و به اقسام ناخوشايندها و ناملايمات مبتلاي‌شان مى‌كند تا بدين وسيله #كبر را از دل‌هاي‌شان بيرون بَرد و #فروتنى را در جان‌هاي‌شان جاى دهد و آن را درهايى گشوده به سوى #فضل خود و وسايل آسانى براى #بخشش خويش قرار دهد. (نهج البلاغة، خطبه۱۹۲) https://eitaa.com/misagh_ba_ghalam

#حدیث پیامبر اکرم (صلی‌الّله‌علیه‌و‌آله‌وسلم): «كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى اَلْفِطْرَةِ يَعْنِي اَلْمَعْرِفَةَ بِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَالِقُهُ». هر نوزادى بر همين فطرت متولد مى‌شود؛ يعنى خداى عزّ و جلّ را خالق خود مي‌داند. (الکافی، ج2، ص12) #توضیح «كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى اَلْفِطْرَةِ» . بعد حضرت فرمود فطرت یعنی چه؛ یعنی «اَلْمَعْرِفَةَ بِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَالِقُهُ». «المعرفته»، نه «العِلمُ». وقتی یک پارچ آب روی پارچه یا پنبه می‌ریزند خیس می‌شود. این آقا می‌بیند چه می‌شود. اما همان پارچ را روی خودش می‌ریزند، خیس می‌شود، احساس می‌کند و می‌فهمد که «خیس می‌شوم» یعنی چه. یک شعله کبریت به دستش یا انگشتش می‌خورد می‌بیند که «می‌سوزم» یعنی چه. معرفت پیدا می‌کند! حضرت می‌فرماید: «اَلْمَعْرِفَةَ بِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَالِقُهُ». معرفت پیدا می‌کند. آن شخصیت موهومی و «أنَا»، آن منِ مستقل خیالی خودش که خودش را کسی می‌دانست. منم منم می‌گفت. من بودم که این کار را کردم. من بودم که این حرف را زدم. فکر من بود و.... این من که به برکت تربیت نفس کنار رفت و شکست، واقعیت خودش در خودش ظهور می‌کند. آنچه ظهور می‌کند، فطرت انسانی است. شکستن نفس این‌گونه است. یک زمان به‌صورت جبری حادثه‌ای برای کسی پیش می‌آید. می‌گویند فلانی دلش شکست. شاید برای بعضی افراد درست باشد که چون دلش شکست، خدا آنجا است، می‌توان آنجا خدا را فهمید. اما آن یکی جبری نیست؛ با تربیت نفس اتفاق می‌افتد. شکستن دل به معنای معرفتی مدنظر است. وقتی تربیت را درست رشد داد، رشد داد و عقل به مرحله‌ای رسید که آنجا آن منِ موهومی رفت؛ آن شکست دل است. حالا اینجا خدا را می‌بیند. https://eitaa.com/misagh_ba_ghalam

#حدیث در روایتی جابر جعفی از اصحاب امام باقر (علیه‌السلام) است نقل می‌کند که حضرت فرمود: «إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّ فِيكَ خَيْراً». اگر می‌خواهی بفهمی تو از نظر درونی، آدم خوبی هستی یا نه «فَانْظُرْ إِلَى قَلْبِكَ» به دلت نگاه کن. «نظر» هم که حضرت می‌فرماید یعنی «نگاه با دقت» که با رؤیت فرق می‌کند. «فَانْظُرْ إِلَى قَلْبِكَ» برو به انتهای دلت نگاه کن که چه چیزی آنجاست. «فَإِنْ كَانَ يُحِبُّ أَهْلَ طَاعَةِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ يُبْغِضُ أَهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَفِيكَ خَيْرٌ» اگر در عمق قلبت دیدی که دوستان خدا و کسانی که اهل طاعت خدا هستند را دوست داری و از کسانی هم که گنهکارند و از فرمان الهی سرپیچی می‌کنند، خوشت نمی‌آید، بفهم که تو درون خوبی داری. برو از انتهای دلت خبر بگیر و ببین در آنجا چه خبر است. حضرت برای اینکه انسان خودش را بشناسد، «دوستی» را مطرح می‌کند. «وَ اَللَّهُ يُحِبُّكَ» بدان که خدا هم تو را دوست می‌دارد. «وَ إِنْ كَانَ يُبْغِضُ أَهْلَ طَاعَةِ اَللَّهِ وَ يُحِبُّ أَهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَلَيْسَ فِيكَ خَيْرٌ» اما اگر دیدی اهل طاعت و بندگی و کسانی که با خدا پیوند دارند را دوست نمی‌داری و برعکس اهل معصیت را دوست داری، بفهم که در تو خیری نیست و آدم خوبی نیستی. «وَ اَللَّهُ يُبْغِضُكَ» و خدا هم از تو بدش می‌آید. حتی معیار ارزیابی خود انسان هم همین است. یعنی ببین حب و بعضت فی الله است یا خیر. (علل الشرایع، ج۱، ص۱۱۷) https://eitaa.com/misagh_ba_ghalam

#حدیث مولا علی (علیه‌السلام) می‌فرماید: «ذِكرُ اللّهِ مَطرَدَةُ الشيطانِ» . ياد خدا باعث راندن شيطان است. (غررالحکم، ح۵۱۶۲) #توضیح با بیش از بیست روش ما را احاطه کرده است. تمام درون و بیرون ما را گرفته است. می‌گویند خدا چرا این شیطان را آفریده که من این‌گونه بیچاره شوم؟ خب خدا آن را آفرید. در مقابل فرمود که این راه من که سهل‌الوصول‌تر، نورانی‌تر و لذتبخش‌تر است را انتخاب کن. وقتی این همه نشانه می‌بینی، چرا این را انتخاب نمی‌کنی؟ چرا بهانه می‌آوری؟ می‌فرماید اگر این را انتخاب کنی، اصلاً شیطان رانده شده است؛ چه رانده‌شدنی! چه فراری! https://eitaa.com/misagh_ba_ghalam

🏴 #حدیث حضرت فاطمه الزهرا (سلام‌‌الله‌علیها) فَرَضَ اللّهُ الإِیمانَ تَطهیراً مِنَ الشِّرک خداوند ایمان را، برای پاک‌کردن از آلودگی شرک واجب فرمود. من لايحضره الفقيه، ج۳، ص۵۶۸

اگر بخواهیم مسائل حق و باطل را به صورت خلاصه تعریف کنیم؛ هرچه او است و منتسب به او است و از سوی او است و تطبیق قانون او است، #حقّ است. غیر آن هر چه هست باطل است. شما هر لباسی به آن بپوشانید، هر ادا و اطواری، هر هنرمندی شیطانی روی آن انجام دهید، #باطل است. انسان عاشق حقّ است و از باطل وحشت دارد. هنر شیاطین فقط این است که چطور التباس کنند، چطور به اشتباه بیندازند، چطور پوشش حقّی را بر باطل بپوشانند.

#خذیث امام صادق (علیه‌السلام): «إِنَّ رُوحَ اَلْمُؤْمِنِ لَأَشَدُّ اِتِّصَالاً بِرُوحِ اَللَّهِ مِنِ اِتِّصَالِ شُعَاعِ اَلشَّمْسِ بِهَا» پیوستگی روحِ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻪ روحِ ﺧﺪﺍ، بیشتر از پیوستگی ﭘﺮﺗﻮ خورشید ﺑﻪ خورشید ﺍﺳﺖ. (بحارالانوار، ج71، ص268) #توضیح حضرت چقدر زیبا معنای مؤمن (و به عبارتی معنای ولیّ) را بیان می‌فرماید که در این اتصال چیزی از خودش نمی‌ماند. چنانچه شعاع خورشید چیزی از خودش ندارد. اگر می‌توانست به نطق بیاید، با فریاد می‌گفت من لحظه‌ای از منبع خورشید قطع شوم، موجود نیستم. بسیار قابل تفکر و تأمل https://eitaa.com/misagh_ba_ghalam