•🌸•••༻﷽༺•••🌸••• #آموزشی #اعراب_آیات #جلسه_صد_و_بیست_و_هشتم ✅ موضوع: اعراب آیه ۱۱۴ سوره بقره (قسمت اول) 👈 "وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَا..." و کیست ستمکارتر از آن که مردم را از ذکر نام خدا در مساجد منع کند و در خرابی آن اهتمام و کوشش نماید؟... وَ: حرف استیناف‌، مبنی بر فتح، غیر عامل، محلی از اعراب ندارد. مَنْ: اسم استفهام، مبنی بر سکون ، محلا مرفوع، مبتدا أَظْلَمُ: اسم تفضیل، خبر و مرفوع، علامت رفع ضمه ظاهری مِن: حرف جرّ، مبنی بر سکون، عامل، محلی از اعراب ندارد. مَن: اسم موصول، مبنی بر سکون ، محلا مجرور به حرف جرّ مِمَّن: جار و مجرور، متعلق به «اظلم» مَنَعَ: فعل ماضی، مبنی بر فتح، ضمیر مستتر «هو»، مبنی، محلا مرفوع، فاعل مَسَاجِدَ: مفعولٌ به و منصوب، علامت نصب فتحه ظاهری اللَّهِ: مضاف الیه و مجرور، علامت جر کسره ظاهری أَن: حرف مصدری و ناصبه، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد. يُذْكَرَ: فعل مضارع مجهول، منصوب به «اَن» ناصبه، علامت نصب فتحه ظاهری فِي: حرف جرّ، مبنی بر سکون، عامل، محلی از اعراب ندارد. هَا: ضمیر متصل، مبنی، محلا مجرور به حرف جرّ فِيهَا: جار و مجرور متعلق به «یذکر» اسْمُ: نایب فاعل و مرفوع، علامت رفع ضمه ظاهری هُ: ضمیر متصل، مبنی، محلامجرور، مضاف الیه وَ: حرف عطف،مبنی بر فتح، غیر عامل، محلی از اعراب ندارد. سَعَىٰ: فعل ماضی، مبنی بر فتح، ضمیر «هو»، مبنی، محلا مرفوع، فاعل فِي: حرف جرّ، مبنی برسکون، عامل، محلی از اعراب ندارد. خَرَابِ: مجرور به حرف جرّ، علامت جرّ کسره ظاهری فِي خَرَابِ: جار و مجرور متعلق به «سعی» هَا: ضمیر متصل، مبنی، محلا مجرور، مضاف الیه •••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈••• برگرفته از تدریس استاد ارجمند حسینی آل مرتضی و اساتید مجرب موسسه نورالیقین در کلاس صرف و نحو تخصصی (إعراب آیات بر مبنای کتاب إعراب‌القرآن‌الکریم و کلمة‌الله‌العلیا) 📌توجه : هرگونه نشر یا کپی‌برداری از تمام یا بخشی از پیام بدون ذکر نام کانال، اشکال شرعی دارد. •••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈••• موسسه نورالیقین مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی @moassese_nooralyaghin

••🌸•••༻﷽༺•••🌸••• #آموزشی #اعراب_آیات #جلسه_صد_و_بیست_و_هشتم ✅ موضوع: حرف ناصب مصدری حروفی هستند که فعل ما بعد خود را علاوه بر منصوب کردن، به مصدر تأویل می کنند، که برحسب موقعیتش در جمله اعراب می شود. 🍃این حروف عبارتند از: أن، کی يا لکی 🍃روش تأویل مصدر: اول: مصدر صریح فعل بعد از أن مصدری جایگزین فعل مذکور می شود. دوم: مصدر صریح مؤول مطابق با نیاز جمله اعراب داده می شود. سوم: فاعل بعد از أن مصدری بعد از مصدر صریح، ذکر می شود. چهارم: اسم پس از مصدر صریح بعنوان مضاف الیه می آید و علامت جرّ می گیرد. 🔹مثال: إنَّ اللهَ یأمُرُکُم أن تَذبَحُوا بَقَرَةً 👈أن تَذبَحُوا: فعل مضارع منصوب، علامت نصب حذف نون 🍃تأویل مصدر: ذِبحَکُم نقش مصدر موول در اینجا مفعولٌ به برای فعل یأمُرُکُم می باشد و منصوب می شود. 🔹 مثال : کَی نُسَبِّحَکَ کَثیراً 👈کَی نُسَبِّحَکَ: فعل مضارع منصوب، علامت نصب فتحه ظاهری 🍃تأویل مصدر: لِتَسبیحِنا ایّاکَ چون کی در معنای تعلیل است، بجای آن حرف جرّ لام قرار می گیرد و مصدر مؤول مجرور بحرف جرّ می شود. چون فعل، ضمیر متصل مفعولی دارد، هنگام تأویل به مصدر آن‌را بصورت ضمیر منفصل می آوریم. •••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈••• ✅دراین مقطع آیه: ما کانَ لَهُمْ أن يَدْخُلُوهَا أن يَدْخُلُوهَا: فعل مضارع منصوب و علامت نصب آن حذف نون تأویل مصدر : دُخُولُهم ایَّاها مصدر مؤول در اینجا اسم کان و مرفوع می گردد. •••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈••• برگرفته از تدریس استاد ارجمند حسینی آل‌مرتضی و اساتید موسسه نورالیقین در کلاس صرف و نحو تخصصی و کتاب موسوعة النحو و الصرف و الأعراب 📌توجه : هرگونه نشر یا کپی‌برداری از تمام یا بخشی از پیام بدون ذکر نام کانال، اشکال شرعی دارد. •••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈••• موسسه نورالیقین مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی @moassese_nooralyaghin