•🌸•••༻﷽༺•••🌸•••
#آموزشی
#اعراب_آیات
#جلسه_صد_و_بیست_و_هشتم
✅ موضوع: اعراب آیه ۱۱۴ سوره بقره
(قسمت اول)
👈 "وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَا..."
و کیست ستمکارتر از آن که مردم را از ذکر نام خدا در مساجد منع کند و در خرابی آن اهتمام و کوشش نماید؟...
وَ: حرف استیناف، مبنی بر فتح، غیر عامل، محلی از اعراب ندارد.
مَنْ: اسم استفهام، مبنی بر سکون ، محلا مرفوع، مبتدا
أَظْلَمُ: اسم تفضیل، خبر و مرفوع، علامت رفع ضمه ظاهری
مِن: حرف جرّ، مبنی بر سکون، عامل، محلی از اعراب ندارد.
مَن: اسم موصول، مبنی بر سکون ، محلا مجرور به حرف جرّ
مِمَّن: جار و مجرور، متعلق به «اظلم»
مَنَعَ: فعل ماضی، مبنی بر فتح، ضمیر مستتر «هو»، مبنی، محلا مرفوع، فاعل
مَسَاجِدَ: مفعولٌ به و منصوب، علامت نصب فتحه ظاهری
اللَّهِ: مضاف الیه و مجرور، علامت جر کسره ظاهری
أَن: حرف مصدری و ناصبه، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد.
يُذْكَرَ: فعل مضارع مجهول، منصوب به «اَن» ناصبه، علامت نصب فتحه ظاهری
فِي: حرف جرّ، مبنی بر سکون، عامل، محلی از اعراب ندارد.
هَا: ضمیر متصل، مبنی، محلا مجرور به حرف جرّ
فِيهَا: جار و مجرور متعلق به «یذکر»
اسْمُ: نایب فاعل و مرفوع، علامت رفع ضمه ظاهری
هُ: ضمیر متصل، مبنی، محلامجرور، مضاف الیه
وَ: حرف عطف،مبنی بر فتح، غیر عامل، محلی از اعراب ندارد.
سَعَىٰ: فعل ماضی، مبنی بر فتح، ضمیر «هو»، مبنی، محلا مرفوع، فاعل
فِي: حرف جرّ، مبنی برسکون، عامل، محلی از اعراب ندارد.
خَرَابِ: مجرور به حرف جرّ، علامت جرّ کسره ظاهری
فِي خَرَابِ: جار و مجرور متعلق به «سعی»
هَا: ضمیر متصل، مبنی، محلا مجرور، مضاف الیه
•••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈•••
برگرفته از تدریس استاد ارجمند حسینی آل مرتضی و اساتید مجرب موسسه نورالیقین در کلاس صرف و نحو تخصصی (إعراب آیات بر مبنای کتاب إعرابالقرآنالکریم و کلمةاللهالعلیا)
📌توجه : هرگونه نشر یا کپیبرداری از تمام یا بخشی از پیام بدون ذکر نام کانال، اشکال شرعی دارد.
•••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈•••
موسسه نورالیقین
مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی
@moassese_nooralyaghin
••🌸•••༻﷽༺•••🌸•••
#آموزشی
#اعراب_آیات
#جلسه_صد_و_بیست_و_هشتم
✅ موضوع: حرف ناصب مصدری
حروفی هستند که فعل ما بعد خود را علاوه بر منصوب کردن، به مصدر تأویل می کنند، که برحسب موقعیتش در جمله اعراب می شود.
🍃این حروف عبارتند از: أن، کی يا لکی
🍃روش تأویل مصدر:
اول: مصدر صریح فعل بعد از أن مصدری جایگزین فعل مذکور می شود.
دوم: مصدر صریح مؤول مطابق با نیاز جمله اعراب داده می شود.
سوم: فاعل بعد از أن مصدری بعد از مصدر صریح، ذکر می شود.
چهارم: اسم پس از مصدر صریح بعنوان مضاف الیه می آید و علامت جرّ می گیرد.
🔹مثال: إنَّ اللهَ یأمُرُکُم أن تَذبَحُوا بَقَرَةً
👈أن تَذبَحُوا: فعل مضارع منصوب، علامت نصب حذف نون
🍃تأویل مصدر: ذِبحَکُم
نقش مصدر موول در اینجا مفعولٌ به برای فعل یأمُرُکُم می باشد و منصوب می شود.
🔹 مثال : کَی نُسَبِّحَکَ کَثیراً
👈کَی نُسَبِّحَکَ: فعل مضارع منصوب، علامت نصب فتحه ظاهری
🍃تأویل مصدر: لِتَسبیحِنا ایّاکَ
چون کی در معنای تعلیل است، بجای آن حرف جرّ لام قرار می گیرد و مصدر مؤول مجرور بحرف جرّ می شود.
چون فعل، ضمیر متصل مفعولی دارد، هنگام تأویل به مصدر آنرا بصورت ضمیر منفصل می آوریم.
•••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈•••
✅دراین مقطع آیه: ما کانَ لَهُمْ أن يَدْخُلُوهَا
أن يَدْخُلُوهَا: فعل مضارع منصوب و علامت نصب آن حذف نون
تأویل مصدر : دُخُولُهم ایَّاها
مصدر مؤول در اینجا اسم کان و مرفوع می گردد.
•••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈•••
برگرفته از تدریس استاد ارجمند حسینی آلمرتضی و اساتید موسسه نورالیقین در کلاس صرف و نحو تخصصی و کتاب موسوعة النحو و الصرف و الأعراب
📌توجه : هرگونه نشر یا کپیبرداری از تمام یا بخشی از پیام بدون ذکر نام کانال، اشکال شرعی دارد.
•••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈•••
موسسه نورالیقین
مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی
@moassese_nooralyaghin