#اعتکاف_ارزشمندترین_عبادت 📩pdf ✅✅ #اعتکاف #کانال_جامع_مبلغین •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• ✅ ایتا JOin↶ http://eitaa.com/joinchat/2642477059C7af752f8f9 ✘سروش JOin↶ http://sapp.ir/membariha ✘بله JOin↶ https://ble.im/membariha ✘تلگرام JOin↶ https://t.me/membariha

#تفکر_در_قیامت 📩pdf ✅✅ #اعتکاف #کانال_جامع_مبلغین •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• ✅ ایتا JOin↶ http://eitaa.com/joinchat/2642477059C7af752f8f9 ✘سروش JOin↶ http://sapp.ir/membariha ✘بله JOin↶ https://ble.im/membariha ✘تلگرام JOin↶ https://t.me/membariha

#تفکر_در_شفاعت 📩pdf ✅✅ #اعتکاف #کانال_جامع_مبلغین •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• ✅ ایتا JOin↶ http://eitaa.com/joinchat/2642477059C7af752f8f9 ✘سروش JOin↶ http://sapp.ir/membariha ✘بله JOin↶ https://ble.im/membariha ✘تلگرام JOin↶ https://t.me/membariha

#تفکر_در_ولایت 📩pdf ✅✅ #اعتکاف #کانال_جامع_مبلغین •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• ✅ ایتا JOin↶ http://eitaa.com/joinchat/2642477059C7af752f8f9 ✘سروش JOin↶ http://sapp.ir/membariha ✘بله JOin↶ https://ble.im/membariha ✘تلگرام JOin↶ https://t.me/membariha

💠 نظر فقها و مراجع معظم چهارشنبه سوری👇 ▪️حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای: علاوه بر آنکه هیچ مبناى شرعى ندارد، مستلزم ضرر و فساد زیادى است که مناسب است از آنها اجتناب شود. ▪️آیت الله العظمی مکارم شیرازی: منفعت حاصل از خرید و فروش مواد محترقه حرام است. ▪️آیت الله العظمی مکارم شیرازی با تأکید بر اینکه چهارشنبه سوری یک مراسم خرافی برگرفته از آیین غلط گذشتگان است و در فرهنگ اسلامی هیچ جایگاهی ندارد، یادآور شد: باید سنت هایی چون دید و بازدید، صله رحم، کمک به دیگران ترویج شود و نباید تسلیم سنت های خرافی گذشتگان شویم. خرید و فروش، حمل و نقل مواد محترقه که به منجر به ایجاد حادثه و مصدوم شدن دیگران می‌شود جایز نبوده و منفعت حاصل از آن نیز حرام است ▪️آیت‌الله العظمی بهجت (ره) : این کارها مشروعیت ندارد. ▪️آیت‌الله العظمی سیستانی: اموری که به جامعه ضرر می‌زند و موجب ایذاء مردم است مانند استعمال ترقه و خرید و فروش آن جایز نیست. ▪️آیت‌الله العظمی فاضل لنکرانی (ره) : در فرض مزبور که دارای خطرات جانی و مالی است و موجب اذیت و آزار دیگران است و مخالف مقررات و قانون و نظم جامعه است جایز نیست. ▪️آیت‌الله العظمی میرزا جواد تبریزی(ره): هیچ یک از این امور، رجحان شرعی ندارد و تشویق مردم به این مورد تشویق به دنیا و غافل کردن از آخرت است و این که تصور می‌کنند این امور مردم را به حفظ وطن و عزت وا می‌دارد، تصوری باطل است. آنچه مردم را به عزت می‌رساند و به حفظ وطن وا می‌دارد ایمان است و بس. ▪️آیت‌الله علوی‌ گرگانی: چهارشنبه سوری یكی از سنت‌های غلط است كه از لحاظ عقلی و شرعی هیچگونه جایگاهی ندارد و از رسوم جاهلیت است و لذا لازم است كه مؤمنین از برپایی اینگونه برنامه‌ها اجتناب كنند. مخصوصاً اگر مشتمل بر محرمات باشد و در صورتی كه موجب وحشت مردم و زیان و ضرر شود، ضمانت هم دارد. ▪️حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی: استفتاء جمعی از مردم در خصوص استفاده از مواد محترقه در ایام نوروز: چنانچه این مواد موجب آزار مردم باشد، حرمت آن شدیدتر است و مراسم چهارشنبه سوری از این قبیل است و چون استفاده از این مواد،از مصادیق لهو و اسراف است ،جایز نمی باشد. ✖️تعبیر قرآن تبعیت كوركورانه از گذشتگان، از پدران، مادران، آباء و اجداد است این هم از موضوعاتی است كه قرآن روی آن زیاد تكیه كرده است و آن را منشأ لغزشهای بشر می داند و سخت انتقاد می كند. مثلا می گوید: آنها چنین می كویند: 🔺«انا وجدنا آبائنا و جدنا آبائنا علی امه و انا علی آثارهم مقتدون»؛ اینها می گویند: ما پدران خودمان را بر یك طریقه‌ای یافته‌ایم و ما هم همان طریقه پدران خودمان را می گیریم و می رویم ، و به تعبیر امروز سنت گرائی. 🆘 @Roshangari_ir

پیشاپیش سال نو مبارک محتوایی برای عید نوروز آداب میهمانی #فروردین #نوروز #اخلاق #مهمانی کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

سلام ان شاء الله زیر سایه اهل بیت سال خوب و پر روزی داشته باشید بحث آداب مهمانی در سه بخش زیر تقدیم می شود ♦️اهمیت مهمانی ♦️وظایف میزبان ♦️وظایف مهمان

🌸بخش اول:#اهمیت_مهمانی🌸 مقدمه يكي از رفتارهاي اجتماعي، ديد و بازديد از خويشاوندان، همسايگان و به‌طوركلي افراد ديگر جامعه است. اين سر زدن و اطلاع از احوال همديگر در اصطلاح شرع «صلة رحم» نام دارد. راه‌هاي مختلفي براي اجراي اين رفتار اجتماعي و صلة رحم كه رايج‌ترين آنها مهماني دادن و دعوت كردن از دوستان و آشنايان است. مهمان‌نوازي و پذيرايي خوب و شايسته از مهمانان يكي از خصايل نيكو و ارزشمند دين اسلام شمرده مي‌شود. اسلام پيروانش را به مهماني دادن دعوت كرده و پاداش‌هاي‌ بزرگ و ارزنده‌اي براي مهمان‌نوازي تعيين كرده است. پيامبر اكرم(ص) ورود مهمان به خانه را هديه‌اي الهي مي‌دانست و مي‌فرمود: إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَيْراً أَهْدَى لَهُمْ هَدِيَّةً قَالُوا وَ مَا تِلْكَ الْهَدِيَّةُ قَالَ الضَّيْفُ يَنْزِلُ بِرِزْقِهِ وَ يَرْتَحِلُ بِذُنُوبِ أَهْلِ الْبَيْتِ»؛ هرگاه خداوند بخواهد خير و خوبي به جمعيتي برساند، هديه‌اي به سوي آنان مي‌فرستد. سؤال شد منظور از هديه چيست؟ فرمودند آن هديه، مهمان است كه با روزي خود وارد مي‌شود و هنگام رفتن، گناهان آن خانواده را به همراه مي‌برد! (نوري، 1407ق، ج 16، ص 258). يكي از علاقه‌هاي اميرمؤمنان(ع) در دنيا پذيرايي از مهمان بوده است: «حُبِّبَ إِلَيَّ مِنْ دُنْيَاكُمْ ثَلَاثٌ إِطْعَامُ الضَّيْفِ وَ الصَّوْمُ بِالصَّيْفِ وَ الضَّرْبُ بِالسَّيْفِ»؛ از دنياي شما سه چيز محبوب من است: اطعام مهمان، روزه در تابستان، شمشير زدن [در راه خدا] (همان، ص 259). معمولاً مردان بزرگ را رسم است كه در لحظات آخر زندگي خود، امور مهم‌تر را سفارش مي‌كنند. امام زين‌العابدين و امام محمدباقر(ع) يكي از توصيه‌هاي حضرت علي(ع) در لحظات پاياني عمر شريفشان را اكرام مهمان نقل مي‌كنند: «خدا را خدا را در مورد مهمان، او را راهي نكنيد مگر با احترام و راضي، اين وصيت [من] به شما است» (همان، ص 260). مهمان‌نوازي و دوست داشتن مهمان چنان جايگاه و منزلتي دارد كه اميرمؤمنان(ع) فرموده‌اند: مؤمني نيست كه مهمان را دوست داشته باشد، مگر اينكه در روز قيامت، از قبر خود درحالي خارج ‌شود كه صورتش چون ماه شب چهارده، نوراني است؛ جماعت به او نگاه مي‌كنند و مي‌گويند: او كيست؟ آيا پيامبري مرسل است؟ فرشته‌اي مي‌گويد: او مؤمني است كه مهمان را دوست مي‌داشت و اكرامش مي‌كرد و راه او غير از بهشت نيست (شعيري،1363، ص 136). امام صادق(ع) پاداش اطعام مؤمن را براي انسان‌ها بي‌شمار بيان كرده‌اند: «هركس مؤمني را طعام دهد تا سير شود، هيچ‌كس از مخلوقات خداوند نمي‌داند چه مقدار پاداش در آخرت دارد، نه ملك مقربي و نه نبي مرسلي، به‌جز خداوند، پروردگار عالمين» (كليني، 1388، ج 2، ص 201). پيامبر اكرم(ص) ‌نيز دربارة ثواب اطعام مهمان و به‌طوركلي اطعام مسلمان، مي‌فرمايند: «هركس سه نفر مسلمان را طعام دهد، خداوند او را [از طعام‌هاي] سه بهشت در ملكوت سماوات: جنت فردوس، جنت عدن و جنت طوبي طعام دهد و از [ميوه] درختي در بهشت عدن كه خداوند خود به دستش آن را كاشته است، به او دهد» (همان، ص 200). ترغيب به مهماني دادن نخستين نكتة مهم كه در روايات ديني با آن روبه‌رو مي‌شويم اهميت و ارزش مهماني دادن و پذيرايي از ديگر مؤمنان است. اين اصل مهم اجتماعي را مي‌توان در قالب اصول اجتماعي مهم‌تر و عالي‌تر ديگري مانند اصل اخوت و برادري مؤمنان و اصل صلة رحم تبيين كرد. براساس آية «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ» بناي شارع مقدس در امت اسلامي ‌ايجاد اتحاد و برادري ميان امت اسلامي ‌است. اتحاد و برادري ميان امت اسلامي ‌در سطح كلان، جز با ارائة راهكارهاي عملي در سطح خرد به‌دست نمي‌آيد. برخي راهكارهاي ايجاد برادري و اتحاد در سطح خرد، توصيه به اداي صلة رحم در سطح فاميل و خويشاوندان و نيز رسيدگي به همسايگان هم‌محله‌اي است. توصيه به مهماني دادن و رفتن، را نيز مي‌توان در همين جهت تفسير كرد. با اين تفاوت كه توصيه به مهماني دادن سطح بالاتري از دو سطح فاميلي و همسايگي را دربر مي‌گيرد؛ زيرا مهمان كردن ديگران هم شامل خويشاوندان، هم همسايگان مي‌شود و هم افراد غريبه و ناآشنا. پيامبر اكرم(ص) فرموده‌اند: «هر خانه‌اي كـه مهمان وارد آن نـشود، فرشتگان واردش نمي‌شوند» (همان). امام علي(ع) نيز يكي از وظايف ثروتمندان را برپايي مهماني بيان فرموده‌اند: «هركه خداوند به او ثروتي دهد، بايد با آن به خويشانش رسيدگي كند و مهمان‌داري نمايد» (نهج‌البلاغه، خ 142). همچنين، در روايت آمده است كه روزي امام علي(ع)‌ را غـمگين يافتند. سبب را جـويا شدند. حضرت فرمود: «هفت روز است كه مهماني بر ما وارد نشده است» (ديلمي، 1412ق، ج 1، ص 136). البته برپايي مهماني بايد به قصد قربت و در راه خدا باشد. پيامبر اكرم(ص) فرموده‌اند: «كـسي را كه براي خدا دوستش داريد، به غذاي خود مهمان كنيد» (حر عاملي، 1409ق، ج 24، ص274؛ متقي هندي، 1389ق، ح 25881).

بنابراين مهماني دادن با نيت‌هايي غيرالهي مانند كسب شهرت، فخرفروشي به ديگران و... آثار و بركات مهماني با قصد قربت را نخواهد داشت. تشويق به پذيرفتن دعوت مؤمن ترغيب و تشويق به مهماني دادن و مهمان كردن ديگران، با هدف ايجاد برادري و دوستي ميان امت اسلامي تنها با ترغيب و تشويق دعوت‌شدگان به پذيرش دعوت دعوت‌كنندگان به مهماني امكان‌پذير است؛ ازاين‌رو، در روايات اسلامي، به پذيرش دعوت ميزبان تشويق شده است و نپذيرفتن دعوت ديگران نقض آداب اجتماعي شمرده مي‌شود. پيامبر اكرم(ص) فرموده‌اند: «از ادب به دور است... كه مردي به مهماني دعوت شود و نپذيرد يا بپذيرد و غذا نخورد» (حميري، 1413ق، ص 160، ح 583). در تبيين اين مطلب مي‌توان گفت دعوت ديگران به مهماني، نشانة توجه دعوت‌كننده به مدعو و بيان‌گر علاقه، اظهار دوستي و محبت او به مدعو است، ازاين‌رو، نپذيرفتن دعوت، به‌معناي بي‌توجهي به دعوت‌كننده و رد كردن رابطة دوستي و محبت اوست و اين با اصول ديني و اخلاقي مخالف است. ازاين‌رو، در روايات ديني، پذيرش دعوت ديگران و غذا خوردن با آنان نشانة علاقه‌مندي و دوستي بيان شده است.هشام‌بن‌سالم مي‌گويد: با عبدالله‌بن ابي‌يعفور وارد خانة امام صادق(ع) شديم؛ ما گروه فراواني بوديم و من در ميانشان از همه جوان‌تر بودم.  امام ما را به صرف غذا دعوت كردند؛ همه سر سفره نشستيم و با حضرت، غذا خورديم. حضرت رو به من كرده، فرمودند: «هشام! مگر نمي‌داني دوستي مسلمان با برادر مسلمانش وقتي ثابت مي‌شود كه با كمال علاقه از غذاي او ميل نمايد؟» (مجلسى، 1403ق، ج 15، ص 239). پذيرفتن دعوت ديگران چندان اهميت دارد كه در رواياتي از پيامبر اكرم(ص)، حتي در صورت دور بودن منزل ميزبان و با وجود زحمت اياب و ذهاب براي مهمان، به پذيرش دعوت سفارش شده است: «به حاضران و غايبان امت خود سفارش مي‌كنم كه دعوت مسلمان را، حتي اگر از فاصلة پنج ميل باشد، بپذيرند؛ زيرا اين كار بخشي از دين است» (برقي، 1413ق، ج 2، ص 180، ح 1510). اما با وجود توصيه‌هاي مؤكد براي پذيرفتن دعوت ميزبان، در برخي شرايط از پذيرفتن آن نهي كرده‌اند؛ از جمله، نپذيرفتن دعوت فاسق است. پيامبر اكرم(ص) در اندرزي بــه ابوذر مي‌فرمايند: «از غذاي مردمان فاسق تناول مكن» (حر عاملي، 1409ق، ج 24، ص 2744). مورد ديگر،  مهماني ثروتمنداني كه فقرا را به مهماني خود دعوت نمي‌كنند: «پـذيرفتن دعـوت كـسي كـه ثروتمندان بر سر سفره مهماني او هستند و فقيران حضور ندارند، كراهت دارد» (راوندي، 1407ق، ص 141، ح 358). پس از بيان فلسفة سفارش به مهماني دادن و رفتن و نيز اهميت اين موضوع در دين اسلام، به بيان آداب و وظايف ميزبان و مهمان در قبال يكديگر مي‌پردازيم. آثار و بركات مهمان براي ميزبان برخلاف تصور برخي كه مهمان را ماية زحمت و دردسر مي‌دانند، در روايات ديني بركات دنيوي و اخروي فراواني براي مهمان شمرده شده است. امام‌رضا(ع) به نقل از پدران خود و آنان به نقل از رسول خدا(ص) اكرام مهمان را در يك جامعه ضامن خوشي و سلامت آن دانسته‌اند: «هميشه امتم در خوشى و خوبى باشند تا زمانى كه با هم دوستى كنند و امانت را بپردازند و از حرام دورى كنند و از مهمان پذيرايى كنند و نماز را برپا دارند و زكات بدهند، چون انجام ندهند گرفتار قحطى و خشك‌سالى شوند» (نوري، 1407ق، ج 16، ص 258). امام صادق(ع) نيز اجر و ارزش مهمان‌داري را از آزاد كردن بنده بالاتر دانسته و فرموده‌اند: «اگر مؤمني دو نفر مؤمن را با غذا پذيرايي كند، بالاتر از اين است كه برده‌اي را آزاد كرده باشد» (كليني، 1388، ج 2، ص 201). بركات مهمان براي ميزبان هم شامل دنيا و هم شامل آخرت است. مهمان، باعث ريزش گناهان ميزبان و حرام شدن جهنم بر او و راهنماي او به بهشت برين است. پيامبر اكرم(ص) نگاه محبت‌آميز به مهمان را مانع آتش جهنم بيان كرده‌اند: «هيچ بنده‌اي نيست كه مهمان برايش بيايد و به صورت او نظر كند مگر اينكه چشم او بر آتش جهنم حرام گردد» (نوري، 1407ق، ج 16، ص 258). همچنين، پيامبر اكرم(ص) در روايت ديگري مهمان را راهنماي بهشت خوانده‌اند: «الضَّيْفُ دَلِيلُ الْجَنَّةِ»؛ مهمان، راهنماي بهشت است (همان، ص 257). حضرت علي(ع) نيز مهمان‌نوازي را سبب آمرزش گناهان بيان كرده‌اند: «هر مؤمني كه صداي مهماني را بشنود و خوشحال شود، گناهانش آمرزيده مي‌شود، اگرچه گناهان او به اندازة زمين تا آسمان باشد» (همان). ازآنجاكه در اين احاديث سياق كلام مطلق است، هم شامل مهمان دعوت‌شده و هم مهمان دعوت‌نشده مي‌شود؛ از‌اين‌رو، اين پاداش‌هاي الهي، مي‌تواند انگيزه‌اي براي تكريم بيشتر، همراه با گشاده‌رويي، نسبت به مهمان ناخوانده براي كساني باشد كه به مهمانان ناخوانده چندان روي خوش نشان نمي‌دهند. #فروردین #نوروز #اخلاق #مهمانی #اهمیت_مهمانی کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

بخش دوم: #وظایف_میزبان 1. اكرام مهمان نخستين وظيفة ميزبان در قبال مهمان تكريم او است. پيامبر اكرم(ص) به دختر خود، حضرت فاطمه(ع)،دربارة لزوم اكرام مهمان چنين مي‌فرمايند: «هركس به خدا و روز واپسين ايمان دارد، بايد مهمانش را گرامي دارد» (كليني، 1388، ج 6، ص 285). پيامبر(ص) در حديث ديگر، كسي كه مهمانش را اكرام نكند، از آل محمد و ابراهيم ندانسته است (نوري، 1407ق، ج 16، ص 259). ايشان، اكرام مهمان را برابر با اكرام انبياء بيان كرده‌اند: «هركس مهمان‏ را گرامى دارد گويا هفتاد پيامبر را گرامى داشته و هركس درهمى به مهمان انفاق كند گويا يك ميليون دينار در راه خدا انفاق كرده‏ است» (ديلمي، 1412ق، ص 138). تكريم، مفهومي كلي است كه در برخورد توأم با گشاده‌رويي و لبخند، گفتار و رفتار توأم با احترام و ارزش‌گذاري مصداق مي‌يابد. آگاهي از زمان رسيدن مهمان، پيشواز رفتن براي او، گرفتن چمدان و وسايل همراه مهمان و حمل آنها، مقدم داشتن در ورود به منزل، جفت كردن كفش‌هاي او، راهنمايي و معين كردن بهترين جاي منزل براي نشستن و اقامت او، تهيه غذاهاي لذيذ و متنوع و... مي‌تواند مصاديق اكرام به مهمان باشد. ممكن است براي برخي افراد جفت كردن كفش مهمان سخت بيايد و آن را كسر شأن خود بشمارند؛ ولي پيامبر اكرم(ص) از حيا كردن و خجالت كشيدن در خدمت رساندن به مهمان نهي كرده‌اند (نوري، 1407ق، ج 16، ص 260). يكي از مصاديق اكرام مهمان كه در روايات به آن اشاره شده است آوردن خلال دندان براي او پس از صرف غذا است. امام صادق(ع) از جد خود، رسول اكرم(ص) نقل مي‌كنند كه: «إِنَّ مِنْ حَقِّ الضَّيْفِ أَنْ يُكْرَمَ وَ أَنْ يُعَدَّ لَهُ الْخِلَالُ»؛ حق مهمان آن است كه اكرام شود و برايش خلال آماده گردد (كليني، 1388، ج 6، ص 285). تكريم مهمان فقط به مهمانان با شأن بالاي اجتماعي مختص نيست، هر مهماني را بايد اكرام كرد، حتي اگر سطح اجتماعي پاييني داشته باشد. اميرمؤمنان(ع) فرموده‌اند: «مهمان خود را اكرام كن، گرچه او حقير و كوچك باشد» (نوري،1407ق، ج 16، ص 260). مقام و ارزش مهمان در دين اسلام تا آنجاست كه اگر مهماني، از خانة ميزبان دزدي كند، حكم قطع دست درباره‌اش اجرا نمي‌شود. در روايت فراواني به اين مسئله تصريح شده است (همان، ج 18، ص 134). 2. پذيرايي بدون سؤال همان‌گونه كه گفته شد نخستين و اصلي‌ترين وظيفة ميزبان، اكرام مهمان است. از مصاديق اكرام، تهية غذا و نوشيدني‌ براي مهمان است. مهماني كه در گرماي تابستان يا سرماي زمستان از راه مي‌رسد، انتظار پذيرايي با غذا و نوشيدني گرم يا سرد، بر حسب زمان مهماني، دارد. نكتة بسيار ظريفي كه در روايات ديني دربارة پذيرايي از مهمان نقل شده، اين است كه ميزبان نبايد از مهمان خود حتي اگر ناخواند و سرزده باشد، بپرسد كه چيزي ميل دارد يا نه؟ متأسفانه گاه در جامعة ما ديده مي‌شود كه ميزبان، مخصوصاً اگر مهمانش سرزده باشد و پس از صرف شام يا نهار رسيده باشد، براي اينكه زحمت تهيه غذا براي مهمان را به خود ندهد، با پرسش‌هايي مانند: «آيا غذا خورده‌ايد؟»، «اگر ميل داريد غذا تهيه كنم؟» مهمان را به رودربايستي انداخته و از او اين اعتراف را مي‌گيرند كه «بله، غذا خورده‌ام، زحمت نكشيد». 3. پذيرايي كافي و مناسب از مهمان همان‌طور كه گفته شد ازآنجاكه دعوت به مهماني، نشانة دوستي و علاقه است، بنابراين، نزد مهمان انتظاري براي احترام ديدن و تكريم شدن از سوي ميزبان ايجاد مي‌شود؛ چراكه دعوت ديگران به مهماني و برخورد سرد و بي‌روح با آنان، چيزي غير از يك تناقض دروني درك‌شدني نيست. راه‌هاي تكريم مهمان، با توجه به شأن و منزلت او نزد ميزبان، مي‌تواند گوناگون باشد؛ يكي از آنها برخورد توأم با گشاده‌روي و احترام زباني و عملي است و ديگر پذيرايي مناسب و كافي از مهمان. امام صادق(ع) با تفكيك دو نوع مهمان، آنان را به ناخوانده و خوانده دانسته، وظايف ميزبان در قبال هريك را به‌خوبي بيان مي‌كنند: «هرگاه بـرادرت ناخوانده بر تو وارد شد، همان غذايي كه در خانه داري برايش بياور و هرگاه او را دعوت كردي در پذيرايي از او زحمت بكش» (البرقي، 1413ق، ص 179، ح 1506). بنابراين، ميزبان در پذيرايي از مهمان دعوت‌شده، بايد همة توان خود را صرف كرده و در خانه هر غذاي لذيذي كه دارد، براي او مهيا كند و چيزي دريغ ننمايد. اما در پذيرايي از مهمان ناخوانده لازم به تكلف و در سختي ‌انداختن خود و خانواده نيست و مهمانان ناخوانده بايد به اين نكته توجه داشته باشند. ازاين‌رو، پيامبر اكرم(ص) فرموده‌ا‌ند: «اگر كسي هزار درهم صرف سفره كند و مؤمني از آن غذا بخورد اسراف نيست» (مجلسى، 1383، ص 66). از امام صادق(ع) دربارة معناي ظلم در آيه: «لا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ» (نساء: 148) كه غيبت كردن ظالم و بدگويي از او را براي مظلوم جايز دانسته است، پرسيده شد. ايشان، يكي از مصاديق ظالم را