📚 #کاردینال 📖 #قسمت_نود_و_پنجم ✍ #م_علیپور *امیر سرگرد نجاتی رو به مردی که از اتاق روبرویی بیرون اومد گفت : - بفرما تحویل بگیر حاجی جان! اینم دو تا نیروی زبده و ناشناسی که بی خبر کلی راه رو رفتن و حسابی پلیس بازی در آوردن. مرد میانسالی که لباس شخصی تنش بود و سنی حدود ۶۰-۶۵ سال داشت به سمت مون اومد و من و شهریار به احترامش از روی صندلی پاشدیم و سلام علیک کردیم. دست مون رو به گرمی فشار داد و گفت : - آقای شفیع زاده و ...؟ با خجالت گفتم : - نعمتی هستم. دستم رو محکمتر فشار داد. نگاه خریدارانه ای به شهریار انداخت و گفت : - بالاخره اسمت رو " شهریار " گذاشتن؟ شهریار با تعجب نگاهی به فردی که حاجی صداش میزدن انداخت و گفت : - کوچیک شما بله ، اما شما از کجا میدونید؟! حاجی روی صندلی روبرویی نشست و با لبخند گفت : - تو که خبر نداری پسر! این بابات دیوونه کرده بود ما رو از بس که صبح تا شب شعرهای شهریار رو میخوند! " علی ای همای رحمت " و "حیدربابا " رو که دیگه من از بس که بابات خونده بود حفظ بودم. شهریار سرش رو پایین انداخت و برعکس همیشه که مشغول حرافی بود ، اینبار سکوت کرد و چیزی نگفت. حاجی ادامه داد : - از خانم عابدینی که اسمتون رو پرسیدم ، تا گفت " شفیع زاده " یهو برگشتم به جنگ پاوه و کردستان ... گفتم یعنی ممکنه این پسره بچه ی " رمضان" باشه؟ آخه روزای آخر همش سر به سرش میزاشتم ، نامه ی مادرت به دستش رسیده بود و خواسته بود برگرده چون پا به ماه بود. ما هم همش میگفتیم‌ ان شاالله این یکی دیگه پسره و خدا دلت رو شاد میکنه و بالاخره نسلت منقرض نمیشه‌...! حاجی به اینجای حرفاش که رسید خنده تلخی کرد و گفت : - همش میگفت آخرش من مثل این دایناسورها منقرض میشم و نسلی ازم به جا نمی مونه!‌ نور به قبرش بباره از بس که این مرد شوخ و خوش سر و زبون بود ... ! وقتی مرخصی میرفت بچه ها دل و دماغ هیچی نداشتن ... خلاصه که قبل عملیات کلی ازش‌ خواستیم اسم بچه شو اگه پسر بود " شهریار" بزاره! اونم به شوخی میگفت اگه فکر کنن درباری بودم و ترورم بکنن چی؟ وقتی شهید شد و به مادرت گفتم اسم این بچه رو حتماً شهریار بزاره ، پس همونطور شد که میخواست ... اینکه یه پسر ازش به یادگار بمونه ...! حاجی از روی صندلی پاشد و شهریار رو که برای اولین بار با چشم گریون دیده بودمش توی بغل گرفت و شونه های مردونه شون با هم لرزید!‌ با تعجب وصف ناپذیری به شهریار زل زدم ... باورم نمیشد پسری که این همه مدت باهاش زندگی کرده بودم و رفیقم بود " فرزند شهید " بوده و من بی خبر بودم! اما هر چقدر به گذشته رجوع کردم هیچ ردی از پدرش در خلال صحبت هاش پیدا نکرده بودم. همیشه حرفاش حول محور مادرش و خواهرای زیادش بود که از دست خودشون و بچه هاشون دیوونه شده بود ...! قبل از اینکه بخوام با شهریار حرفی بزنم یهو صدایی ما رو به خودمون آورد ‌... - سلام ... صدف خانم بود! با تیپی کاملا ً متفاوت! لبخندی زد و با قدردانی گفت : - ممنون که ماشین رو آوردین! شهریار که با دیدن صدف خانم گل از گلش شکفته بود گفت : - خلاصه گفتیم زودتر ماشین خان داداشتون رو برسونیم نکنه یهویی از آلمان برگردن ...! صدف خانم با لبخند گفت : - حالا تا تک تک دروغ های ما رو در نیارین ول کن نیستین دیگه ... ؟ ماشین مال اداره بود وگرنه قابل شما رو نداشت‌. سرگرد نجاتی رو به صدف خانم گفت : - حاجی گفتن میتونید باهاشون صحبت کنید! همون لحظه در اتاق دیگه ای باز شد و حاجی از اون بیرون اومد و سلام علیک گرمی با صدف خانم کرد و گفت : - برای تجربه ی دوم‌ تون ، خیلی آدم رده بالایی رو درخواست کردین ؛ اما بخاطر زحمت هایی که این مدت کشیدین و خداروشکر به ثمر نشست اشکالی نداره که صحبت های اولیه رو داشته باشین ، بعد از این وارد محیط ایزوله و بازجویی های حرفه ای میشن که خدا میدونه چقدر قراره طول بکشه ... صدف خانم داشت به سمت اتاق روبرویی میرفت که شهریار به پوسته ی همیشگی خودش برگشت و رو به حاجی با پرویی گفت : - حاجی جان ما این همه تو دل ماجرا بودیم ... خدایی انصاف نیست این آقای #کاردینال رو زیارت نکنیم! بالاخره بفهمیم‌ کی تموم این مدت پای این ماجراهای مخوف بوده ...! ظاهراً خانم مقدم طفلی رو هم‌همین مردک عوضی زده!‌ چشم هام رو بستم و نفس عمیقی کشیدم و گفتم : - بله متاسفانه ایشون به خانم مقدم شلیک کردن ‌... حاجی در اتاق دیگه ای رو باز کرد و رو به ما گفت : - اشکالی نداره ... شما هم میتونید بیاین و از دور رصد کنید! در حال پاشدن و به سمت اتاق رفتن گفت : - البته مطمئنم میدونید که مثل تموم این مدت ، اطلاعاتی که میشنوید و می بینید کاملاً محرمانه هستن! بهشون اطمینان دادیم و وارد اتاق شدیم ... اتاقی که مثل تصویری که توی فیلم‌ها دیده بودیم‌ نمایی شیشه از اتاق بازجویی داشت. 👇۱