منسوب به #صائب_تبریزی   بر سر هر دانه بنوشته عیان كان بود رزق فلان بن فلان   غم مخور بر هم مـزن اوراق دفـتـر را كه پيش از طفل،ايزد پركند پستان مادر را   رو توكـل كـن مــشـو بي پا و دسـت رزق تـو بـر تـو ز تـو عـاشق ر است   بـــر سـر هـــر لـقـمـه بـنوشته خدا اين نصيب است بر فلان شه يا گدا #شعرنگار #پایگاه_جامع_مدیریار www.modiryar.com @modiryar

✍ دل که رنجید از کسی #دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی ✅ کمی آهسته تر قدم بردارید، با حیا راه بروید، تخت گاز نروید، مراقب حرف زدن ها و تیکه انداختن های خود باشید، چشم و ابرو بالا نیندازید، مراعات مردم را بکنید و در رفتار و گفتار خود اندازه نگه دارید که اندازه نکوست. بعضی ها زبان گزنده ای دارند، رفتارشان آزار دهنده است، خواسته یا ناخواسته دیگران را از خود می رنجانند، دل آن ها را می شکنند و بدون آن که متوجه باشند باعث رنجش و دلشکستن اطرافیانشان می شوند. آنجایی که به اطراف و اکناف خود بی تفاوت باشیم یا ملاحظه مردم، علایق و احترام آن ها را نکنیم شروع گمراهی در رفتار است و به همین سادگی می تواند ما را در مسیر انحطاط و #سقوط_اخلاقی قرار دهد. ✅ گاهی یک کلام و برخورد ساده سبب ایجاد #ناامیدی و دلشکستگی در دیگران می شود و بلایی بر سر روح و روان آن ها می آورد که مدت ها حالشان را خراب می کند و شاید اصلاً قابل جبران نباشد. عده ای به غلط می پندارند حرف باد هواست و در هرجا و هر لحظه هر چه دلشان خواست می توانند به زبان بیاورند و حساب پس و پیش آن را نکنند. این گونه می شود که صبح از خانه خارج می شوند تا شب باعث رنجش دیگران می شوند و حس و حال منفی را به آن ها انتقال می دهند. این مهم در آموزه های اخلاقی و دینی نیز بسیار مورد توجه و تأکید قرار دارد. ✅ در برخی از آیات #قرآن_کریم راه هایی که ممکن است موجب شکستن دل انسان شود مورد اشاره قرار گرفته اند: ▪عیب جویی: «وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکُم‏؛ (حجرات، ۱۱)» ▪با تکبر و غرور راه رفتن: «لا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحا؛ (لقمان، ۱۸)» ▪روی از دیگران برگرداندن: «وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّکَ لِلنَّاس‏؛ (لقمان، ۱۸)» ▪یکدیگر را با نام زشت خواندن: «وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقاب؛ (حجرات، ۱۱)» ▪سر از کار دیگران در آوردن و غیبت کردن: «وَ لا تَجَسَّسُوا وَ لا یغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضا؛ (حجرات، ۱۲)» ▪مسخره کردن دیگران: «یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا لا یسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسی‏ أَنْ یکُونُوا خَیراً مِنْهُمْ ‏؛(حجرات، ۱۱)» ✅ همواره نحوه برخورد برخی از افراد فکر آدم را مشغول و چالش ذهنی جدی ایجاد می کند؛ به راستی کسانی که #غرور کسی را له می کنند، بنده ای را نادیده می گیرند، آن هایی که کاخ آرزوهای دیگران را به ویرانه ای مبدل می سازند، شمع امید کسی را فوت می کنند، گوش خود را می بندند تا صدای شکستن دل دیگران را نشنوند، این نوع از آدم ها دستانشان را به سوی کدام آسمان دراز می کنند تا برای خوشبختی خود دعا کنند؟ به راستی برای این دسته افراد رویی پیش خداوند مهربانی که بندگانش را دوست دارد باقی می ماند؟ به طور کلی شکستن دل انسان دیگر (که در آموزه های ما احترام او را بیش از کعبه تعبیر کرده اند)، دارای آثار و جنبه های بسیاری است، ✅ دل که رنجید از کسی به سادگی التیام نمی یابد، اثر آن بعضاً مدت ها و شاید تا آخر عمر فرد باقی می ماند و ممکن است هیچ گاه قابل جبران نباشد. بنابراین انسان باید مراقب باشد تا دلی را شکسته و خاطری را آزرده نسازد. اگر ناخواسته این اتفاق رخ دهد باید خیلی زود به دنبال دلجویی و جبران آن باشد و رضایت شخص را جلب کند زیرا تنها استغفار و طلب آمرزش کافی نیست. حسن ختام این نوشتار دو بیت زیبا از #صائب_تبریزی در همین رابطه است که این گونه می سراید: (دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است شیشه ی بشکسته را پیوند کردن مشکل است کوه را با آن بزرگی می توان هموار کرد حرف ناهموار را هموار کردن مشکل است) 🔺منبع: #هفته_نامه_نخست، 🔻پنجشنبه ۲۵ آبان ماه ۱۴۰۲، شماره ۹۸۸ #تحلیل_مسائل_روز #پایگاه_جامع_مدیریار www.modiryar.com @modiryar