eitaa logo
کیش مهر (درمحضر علامه طباطبایی)
1.6هزار دنبال‌کننده
641 عکس
6 ویدیو
0 فایل
بررسی اثار احوال ونظرات مفسرفقیه فیلسوف وعارف کبیر محمدحسین طباطبایی وسایر علما
مشاهده در ایتا
دانلود
صلی الله عليك یا سیدنا الغریب یا ابا عبدالله... 🏴 🏴   ☑️قسمت ۱ محرم آمد و ماتم به پا شد بیا ای مرغ جان تا پر بگیریم ▪️ فرصتی است که ما پر پرواز بگیریم. آشنایی با علیهم السلام همان است که ایشان از ما مطالبه کرده‌اند. جان هم بی نهایت و بی منتهاست، یعنی مقید به هیچ حد و حدودی نیست. لذا وقوف در مسیر شناخت معارف حقه‌ی اهل‌بیت علیهم السلام به هیچ وجه وجود ندارد. هر چقدر ما از این اقیانوس بی منتهای الهی بخوریم، می‌بینیم که این اقیانوس همچنان باقی مانده است. ما باید عطش خودمان را در مجالس معارف اهل‌بیت علیهم السلام بیشتر کنیم. هر چه به ما دادند، اگر خوردیم و فهمیدیم، نباید بایستیم. ایستادن است. اگر به شما کوه هم دادند و خوردی بگو کوه کمینه لقمه ام... اگر دریا را هم به شما نوشاندند بگو بحر کمینه جرعه ام... در مسیر خدا هر چه به شما دادند، نایستید. ما اگر بایستیم مصداق می‌شویم، یعنی . هر چند اگر انسان به در مسیر اهل بیت علیهم السلام قدم بردارد، آن ها دست در راه مانده ها را هم می‌گیرند. اصلا کار امام «إعطاءِ کُلِّ ذِي حَقٍّ حَقَّه» است‌، حق هر صاحب حقی را به او می دهد. ▪️«وَ آتَى اَلْمٰالَ عَلىٰ حُبِّهِ ذَوِي اَلْقُرْبىٰ وَ اَلْيَتٰامىٰ وَ اَلْمَسٰاكِينَ وَ اِبْنَ اَلسَّبِيلِ وَ اَلسّٰائِلِينَ وَ فِي اَلرِّقٰابِ» (بقره/۱۷۷) و مال را با وجود دوست داشتنش، به خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و در راه ماندگان و گدایان و در (راه آزاد کردن) بندگان بدهد. حق متعال در قرآن می‌فرماید مال خود را به این هایی که ذکر شدند بده، در واقع دستور می‌دهد که معارف و حقایق دین را به ایشان القاء کن. این ها هستند. یتیم یعنی چه؟ یعنی اینکه اینها افراد مستعدی هستند اما به پدرشان ندارند. یتیم کسی است که پدر ندارد. در معنویات یتیم کسی است که است اما به خودش متصل نیست. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرموده اند: «أنا وَ عَلي أبَوٰا هذِه الأُمَّة». من و علی پدران این امتیم. یتیم کسی است که از اهل‌بیت علیهم السلام دور شده است. هم از دین است. ابن السبیل نیز کسی است که در مسیر حق متعال راه افتاده اما کرده است. توقف آفت کمال است چون انسان موجودی است که ذاتا حد یقف ندارد یعنی هیچ حدی نیست که اگر ما به آن رسیدیم، به انتهای قله‌ی کمال رسیده باشیم و دیگر کفایت کند...