⛔️ طرح ویژه تبلیغات 👇 سه روز پایانی ماه مبارک و عید فطر مصادف با انتشار سه قسمت آخر رمان #یکی_مثل_همه۳ انتشار بنر به صورت ۲۴ ساعته جهت ثبت تبلیغ👈 مراجعه به صفحه شخصی

موسیقی متن داستان #یکی_مثل_همه۳

بسم الله الرحمن الرحیم 💞 #یکی_مثل_همه۳💞 ✍️ محمد رضا حدادپور جهرمی 💥 «قسمت بیست و ششم» [جونم براتون بگه که اون پسره ایتالیاییه بود که آمریکا به دنیا اومد و باباش پولدار و کارخونه دار و این چیزا بود و پول به دولتشون قرض میداد و بعدش رفت دانشگاه و اونجا با مسلمونا آشنا شد. تا این که یه روز تو دانشگاه با یه کتاب آشنا شد که نظرشو جلب کرد. هرقدر بیشتر مطالعه میکرد و با اون کتاب بیشتر وقت میگذروند، بیشتر بهش علاقمند میشد. اون کتاب قرآن بود. همون کتاب باعث شد که پسره تو یه مرکز اسلامی تو نیویورک شهادتین بگه و مسلمون بشه؟ بچه ها میدونین شهادتین چیه؟ شهادتین یعنی همین اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمداً رسول الله. اگه پدر و مادرت مسلمون نباشن و خودتم مسلمون نباشی، اگه اینا رو به قصد مسلمون شدن بگی، مسلمون میشی. خلاصه ... دیگه وقتی مسلمون شد، تصمیم گرفت اسمشو عوض کنه. اسم واقعی این پسره «ادواردو آنیلی» بود. اما بعد از این که مسلمون شد، اسمشو هشام عزیز گذاشت. البته اینم بگم سال 59 با رایزن سفارت ایران در ایتالیا آشنا شد و شیعه شد و اسمش شد مهدی. این آقا مهدی یک سال بعدش اینقدر تعریف امام خمینی رو شنیده بود که تصمیم گرفت به ایران سفر کنه و امام را از نزدیک ببینه. وقتی سال 60 به ایران اومد، موفق شد که امام رو زیارت کنه و در حسینیه جماران امام رو ببینه. از اونجا هم یه سر رفت مشهد و این شروع انقلاب عجیبی بود که تو زندگی آقا مهدیِ ما اتفاق افتاد. یه پسر به اون پولداری و امکانات اما دنبال حقیقت بود. بچه ها جان! همه چیز پول نیست. پول خوبه ها. نمیگم بده. اما همه چیز پول نیست. اینو حواستون باشه. اگه جلوی خودت نگیری و همه چیزت بشه پول، یهو به خودت میایی و میبینی به خاطر یه کم پول بیشتر، کلی قتل و جنایت و پرونده میفته گردنت و آخرشم گیر میفتی و آبروت میره.] قصه گفتن داود برای بچه ها با همان دست به گردن آویزان ادامه داشت. کم کم داود ارتباطش با کسبه بهتر شده بود. آقانصرالله را یادتان است؟ همان که بلندگو را برداشته بود و با همان ادبیات خاص خودش همه را به جشن عقد داود دعوت میکرد؟ آن روز که داود قصه گفتنش تمام شد، نزدیک تر نشست و کمی با داود حال و احوال کرد. -دستتون چطوره؟ -خدا رو شکر. بهتره. اما گفتن آویزونش نکن و از گردنت جداش نکن تا یه کم دیگه زخمش جوش بخوره. -نامرد رگِ دستتون رو زده بود. درسته؟ -آره. خدا خیلی رحم کرد. خوب شد اون شب آقافرشاد بود. وگرنه بدتر میشد. -راستی حاج آقا یه سوال! -جانم! -شما چرا اینقدر کم سخنرانی میکنی؟ چرا برامون آیه و حدیث نمیخونی؟ -من که هر روز قبل از اذان مغرب، اینجا سخنرانی میکنم و اتفاقا شرح و توضیح آیه و حدیث و ضرب المثل و این چیزا میگم. -کمه. آخوند باید دهان‌دارتر باشه. واسه خودت میگما. وگرنه من که هدایت شدم خدا را شکر. داود که تلاش میکرد جلوی خنده اش را بگیرد، گفت: «بله. الحمدلله. شما کارِت درسته ماشاالله» -حالا به نظرم بیشتر سخنرانی کن. آخوند باید بتونه یکی دو ساعت حرف بزنه. چیه امروزیا همش ده دقیقه و یه ربع حرف میزنن؟! -خب حوصله مردم هم کم شده. بعلاوه این که مردم ماشالله سطح سواد و آگاهیشون بالاتر رفته. -نمیدونم. جوابم نده. به جاش طولانی تر حرف بزن. داود لبخندی زد و گفت: «چشم. ببینم اگه مردم حوصله داشتن و استقبال شد، بیشتر حرف میزنم.» #یکی_مثل_همه۳ ادامه👇

اما نصرالله دست بردار نبود. با جدیت گفت: «ینی چی نظر مردم و اگه استقبال شد؟ اگه به اینا باشه که درسته قورتت میدن. یه کم از خودتون قدرت نشون بدین. میرزای شیرازی گفت دیگه کسی تنباکو مصرف نکنه، همه زدن شکستند. حضرت زینب گفت همه ساکت باشن، حتی پرنده ها هم ساکت شدند. شما باید حرفت برو داشته باشه. خیلی لی لی به لالای مردم نذارین.» داود که میدانست آن بنده خدا پیرمرد است و دلسوز هم هست و عمر خودش را کرده و ذهن و فکرش دیگر تغییری نمیکند، باز هم لبخند زد و دستی که بسته نبود را روی سینه اش گذاشت و گفت: «چشم آقا نصرالله. راستی چرا زودتر نگفتی؟ شما با تجربه ها باید هوای ما جوونترا رو داشته باشین.» نصرالله که معلوم بود که خیلی از این حرف داود خوشش آمده کمی ذوق کرد و خودش را جمع و جور کرد و گفت: «فکر نمیکردم بعد از اون شب که ردن و ناکارت کردند، بازم وجود داشته باشی و بیایی این مسجد. رودربایستی ندارم باهات. همه میگفتن. همه پشت سرت میگفتن اما من جلوی روت میگم. ما فکر میکردیم دیگه میری و پشت سرت هم نگاه نمیکنی.» داود خنده ای کرد و جواب داد: «عجب! پس مردم انتظار داشتن که دیگه برم و برنگردم.» همین طور که با هم حرف میزدند و میخندیدند، دو نفر با قیافه های خاصی وارد شدند. هر دو سیبیلی و لاغراندام و استخوانی بودند و تا وارد شدند، بوی سیگارشان کل مسجد را برداشت. با این که آن لحظه سیگار نمیکشیدند. به طرف داود که آمدند، داود جلوی پای آنها و به احترام بلند شد. یکی از آنها که حدودا پنحاه سالش بود و دندانهایش را هم یکی درمیان نداشت، گفت: «حاجی قربون قَدَمات. بشین شرمندم نکن.» نشستند. نصرالله هم مشتاق شد بنشیند و ببیند آنها با داود چه کار دارند؟ -حاجی! عموی ما رحمت خدا رفته. البته ماه رمضونتون هم قبول باشه. ایشالله همیشه به روزه و افطار! -خواهش میکنم. از شما هم قبول باشه. چه دعای قشنگی کردید. آن مرد خیلی تلاش میکرد مَبادی آداب حرف بزند و مثلا کم نیاورد، جواب داد: «خواهش میکنم. قشنگی از خودتونه.» تا این را گفت، داود داشت از خنده میترکید. اما جوری دستش را روی لب و دهانش گذاشت که موقع گوش دادن به حرف های آن بنده خدا تابلو نباشد. -میگفتم. عموی ما رحمت خدا رفته. خادم اهل بیت. پیرغلام امام حسین. اهل زهد و مردم دار. دستش تنگ بود اما اهل خیر بود. -آخی. خدا رحمتشون کنه. تسلیت میگم. دیده بودمشون؟ -نمیدونم حاجی. کم سعادتی قابل نداشته و الا شما بزرگ مائید!! داود نفهمید چه شد و اصولا عقلش برای درک این مفاهیم خیلی آکبند بود. هنوز در فهم این جمله مانده بود و داشت با خودش حلاجی میکرد که آن بنده خدا یک جمله شاهکار دیگر گفت و صغیر و کبیر ادبیات را شرمنده مرامش کرد. گفت: «حتی یک بار در دوران کودکی میخواست سید بشود اما خدا را شکر که الحمدلله و الا پناه بر خدا!» نگو که بنده خدا منظورش از «سید شدن» همان آخوند شدن است. داود این را نفهمید و فقط سرش را تکان داد که مشخص نشود فهمیده یا نفهمیده! لحظات راحتی نه برای داود بود و نه برای آن بنده خدا! تا این که گفت: «خلاصه میخواستیم زحمت بکشید و مراسم ترحیمش رو اینجا بگیریم و خودتون هم منبر و روضه بخونین.» داود قدری خودش را جمع کرد و گفت: «خواهش میکنم. مسجد متعلق به همه است و باید در خدمت امور عام المنفعه و معنوی و دینی باشه. بسیار خوب. فردا مراسم دارین؟» -نه حاجی. پس فردا مراسم داریم. پزشک قانونی گفته یکی دو روز کار داره. #یکی_مثل_همه۳ ادامه👇

-چرا؟ چی شده مگه؟ -هیچی. چیز خاصی نیست. گیر و گورِ اداری و این چیزا. پس ما روی پس فردا عصر حساب کنیم؟ -بله. انشاءالله به مدت دو ساعت مسجد دراختیار شماست. آخرش خودمم منبر میرم. البته دعا کنین که حالم بهتر باشه. چون گاهی جاش تیر میکشه و اذیت میشم. معمولا لوتی جماعت، وقتی بخواهد ابراز همدردی بکند، مخصوصا با کسی که جلویش رودربایستی دارد و اصطلاحا از قماش آنها نیست، خیلی برایش سخت است که عفت کلامش را حفظ کند. از همین رو، آن بزرگوار با یک جمله کوتاه اما مملو از گوشه کنایات، اوج همدردی صنف خودشان را با داود اعلام نمود و گفت: «تٌف تو ذاتشون بیاد مادر به خطاها! که اینجوری دهن حاجی ما رو سرویس کردن.» داود فقط تو افق محو شد. از فشار خنده، یا بهتر است بگویم از فشاری که بر اثر کنترل خنده اش به او وارد شده بود، درد و سوزش دستش هم بیشتر شد و مثل مارگزیده به خودش میپیچید. 🔰بازداشتگاه شرایط آرش و غلامرضا اصلا خوب نبود. لحظه به لحظه با بررسی سوابق و خط و خطوط آنها پرونده آنها سنگین تر میشد. آرش که انگار نذر کرده بود هیچ چیز را گردن نگیرد. یک جورایی هم حس میکرد که چیز دندان گیری علیه او وجود ندارد بخاطر همین خیلی بااحتیاط جواب میداد. -چیکار کردم مگه؟ رفیقمو که تو دردسر افتاده بود سوار کردم و زدیم به چاک! از اون پولا هم اطلاع ندارم. اونم مال غلامرضاست. اون گفته بود یه رفیقی داره که میخواد چند مرحله پول براش حواله کنه. منم گفتم باشه و ریخت تو کارت من! همین. بیشتر از همینم نه چیزی میدونم و نه چیزی گردن میگیرم. غلامرضا که خودش میدانست وضعش بد است و از طرف دیگر، سر و زبانِ آرش را نداشت و نمیتوانست زبان بریزد و فورا اعصابش به هم میریخت، همش میگفت: «خب حالا تهش چیه؟ آره اصلا. من زدمشون. مسئله شخصی بوده. مگه شاکی دارم؟ اگه شاکی خصوصی دارم دیگه چرا منو اینقدر این ور و اون ور میکنین؟ جرم سیاسی هم گردن نمیگیرم. میخوای بنویسی، بنویس! اما گردن نمیگیرم. من چه میدونم سیاسی چیه؟» ولی هم آرش و هم غلامرضا میدانستند که در بد دردسری افتادند اما از یک چیزی اطلاع نداشتند و اصلا حواسشان به آن نبود. و آن یک چیز، وجود شخص سومی به نام سروش بود که از اولش هم با آنها بود اما مثل یک وصله نچسب با آنها رفاقت داشت. 🔰بیمارستان روز بیست و سوم ماه رمضان شد و داود باید به بیمارستان مراجعه میکرد تا هم جواب آزمایش و عکس ها را بگیرد و هم با متخصصش مشورت کند. به خاطر همین با الهام به بیمارستان رفتند. -خدا را شکر پاره شدن تاندون و عصب نداری. فقط باید خیلی احتیاط کنی. فعلا با این دستت کار نکنی. عصبی نشی. موقع خواب، حواست بهش باشه. تا داود میخواست حرف بزند، الهام از متخصص پرسید: «نباید فعلا تو خونه استراحت کنه و جایی نره تا کامل خوب بشه؟» که با این حرف، داود یک جور خاصی به الهام نگاه کرد. متخصص جواب داد: «استراحت خوبه اما جای نگرانی نیست. بازم دستِ خودتون.» این را که گفت و چند تا دارو نوشت، الهام و داود خداحافظی کردند و رفتند. داود به الهام گفت: «کاش یه سر به سروش میزدیم.» رفتند اتاق سروش. سروش که روی تختش خوابیده بود، تا چشمش به داود خورد، بدون سلام و علیک فورا گفت: «حاجی خوب شد که اومدی.» داود پیشانی سروش را بوسید و دستی به صورتش کشید و نشست کنار تختش و گفت: «چرا داداش؟ چیزی شده؟» سروش با این که تا حدودی حال ندار بود اما معرفت داشت و به الهام هم تعارف کرد و الهام هم نشست روی صندلی کنار داود. اول سروش یک مقدار آب خورد. سپس گفت: «حرفی که میخوام بزنم خیلی مهمه. باید شما بدونی. ولی ببخشید، میشه درو ببندید که کسی نیاد.» الهام بلند شد و رفت در را بست. #یکی_مثل_همه۳ ادامه👇

سروش که عرق کرده بود و رنگش هم اندکی پریده بود، شروع کرد همه چیز را برای داود گفت. -راستشو بخوای، من و آرش و غلامرضا با یکی آشنا شدیم تا به ما پناهندگی بده و ما رو بفرسته اون ور آب. اما اون از ما کارایی خواست که اگه بگم، تو صورتم تُف میکنی و دیگه نگام نمیکنی. داود و الهام با تعجب به هم نگاه کردند. داود به سروش گفت: «خدا نکنه. هر چی هست بگو! بگو تا آروم بشی.» -راستشو بخوای ... چطوری بگم ... به قرآن مجید شرمندم ... اما شادی خانم گفت به شما بگم تا خیالم راحت بشه. -بگو داداش! بگو خیالت راحت. -اون دو سه باری که مسجد آتیش گرفت و به به فلاکت خوردین و همه جا پر شد، کار ما سه نفر بود. من و غلامرضا و آرش. داود اصلا تغییری در چهره اش نداد و حتی حواسش بود که به الهام هم با تعجب نگاه نکند. گذاشت تا سروش به راحتی خودش را تخلیه کند. -حتی ببخشید آبجی... روم به دیوار ... (گریه اش گرفت) شرمندم ... حتی عکسای شما که پخش شد و آبروتون رفت، کار آرش بود. اون میخواست با آبروی حاجی داود بازی کنه. منم دیر فهمیدم ... اما ببخشید ... آرش عکسای شما را داد دست جوونا و اینستا و همه جا پخش کرد. الهام با شنیدن این حرف و خاطرات تلخ آن، دوباره داغش تازه شد اما او هم مثل داود عکس العملی به خرج نداد. فقط سرش را انداخت پایین. -من خیلی پشیمونم حاجی ... من از اولشم با اونا مخالف بودم ... تا این که وقتی دیدند شما اینقدر سر جات ممحکم وایسادی، تصمیم گرفتن شما رو بزنن. ینی هوشنگ که اون ور آبه گفت که بزنینش. من مخالفت کردم و کلی از دست غلامرضا کتک خوردم. اما آرش باهاش رفت که کارو تموم کنن. این را گفت و شروع کرد و به هق‌هق افتاد. داود دستش را کف دست سروش گذاشت و کمی به او دلداری داد. -اون شب رفتم درِ خونه شادی خانم تا ساندویچا را بهش بدم. خیلی داغون بودم. شادی گفت که بیام پیش شما و همه چیزو به شما بگم. اینم بگم که شبی که شما تو مسجد عقد کردین، شادی بود که به من گفت برو بشین تو مجلس جشن تا خدا حاجتت بده. من اون شب تازه با شما آشنا شدم و دیدم اینقدر هم آدم بدی نیستید. ولی اون شبی که میخواستن شما رو بزنن، دیر رسیدم. و شروع کرد و صورتش را با دست تمیز کرد. داود از الهام دستمال کاغذی گرفت و به سروش داد و گفت: «اتفاقا خیلی هم به موقع رسیدی. دمت گرم. اگه نبودی، امروز به جای مراسم ترحیم اوس تقی مراسم سوم و هفتم من بود!» سروش دماغش را هم تمیز کرد و گفت: «مگه اوس تقی مُرد؟» داود گفت: «آره بنده خدا. امروز ترحمیش تو مسجده. میگن مرد خوبی بوده! درسته؟» -لابد از برادرزاده اش شنیدی! -دقیقا. چطور؟ میشناسیش؟ -آره. بزرگ خاندان عملی کل محله بود. اصلا بخاطر این که قشنگ تزریق میکرده و مَشتی بخوری میکرده، بهش میگفتن اوستا! یا همون اوس تقی! -دروغ میگی! -به قرآن! پس فکر کردی معلم معارف و دینی بوده؟! اونم یکی بوده مثل بابای خودم. البته بابای من از وقتی تصادف کرد و پاش درد گرفت، بخوری شد. -آخی. بنده خدا! کی تصادف کرد؟ -خیلی وقت نیست. چهل و هفت هشت سال پیش! #یکی_مثل_همه۳ ادامه👇

تا این را گفت، داود و الهام زدند زیر خنده! خود سروش هم وسط بالا کشیدن آب دماغش و پاک کردن چشم و صورتش از حرف خودش خنده اش گرفته بود. گفت: «خیلی تعریفش نکنیا. که میشی سوژه بچه ها. شرط میبندم تو جوب پیداش کردن! از بس عاشق ته سیگار بقیه بود و تمام زندگیش گند و کثافت برداشته بود.» داود دوباره دستی به سر سروش کشید و گفت: «خوب شد اینا رو گفتی. منظورم حرفای قَبلیت هست. این حرفا رو به دادگاه و پلیس هم میزنی.» سروش جواب داد: «به شرطی که کمکم کنن آره.» داود: «شک نکن. تو با این کارِت، کمک بزرگی میکنی. آفرین.» و داود همان لحظه گوشیش را درآورد و با بیات تماس گرفت. همین طور که داشت تماس میگرفت، سروش به الهام گفت: «میشه از شما یه خواهشی کنم؟» الهام گفت: «حتما! بفرمایید.» سروش گفت: «ببخشید آبجی ... شما هم جای خواهرِ ما ... من خاطرِ شادی خانم میخوام. دوسش دارم. میشه حواستون بهش باشه؟» الهام گفت: «خودشم میدونه؟» سروش: «اصلا تو این حس و حالا نیست ... دبیرستانیه ... ولی خیلی دختر خوبیه.» الهام: «میشناسمش. عالیه. خیلی خانومه. بذارین با خانم آقافرشاد هم مشورت کنم و جوابشو به شما بدم.» سروش: «خدا از خواهری کَمِت نکنه. فقط باباش دندون گِردَها. حواستون باشه بیشتر از صد تا سکه شرط نذاره!» الهام که داشت از تعجب و توهم سروش شاخ در می آورد گفت: «حالا بذارین اول صحبت کنیم. حالا کو تا تعیین مهریه؟!» داود تلفنش تمام شد. رو به سروش گفت: «الان بیات میاد. همین چیزا رو به بیات هم بگو. اون بلده. سفارش کردم که کمکت کنه.» رمان #یکی_مثل_همه۳ ادامه دارد... @Mohamadrezahadadpour

چرا ترسناک؟! جای نگرانی نیست بزرگوار چون مدل کار را بلدم و می‌دونم که مقوله انتقام در نظام مقدس جمهوری اسلامی با خط و نشان‌ها و جوسازی‌های این و آن در حسینیه ایتا کاملا بیگانه است. هروقت وقتش شد و به هر مدلی که صلاح باشد و به هر اندازه‌ای که نیاز باشد در هر نقطه از دنیا ، این مسئله و وعده رهبر معظم انقلاب محقق میشود. حتی سپس ممکن است اعلام هم نشود. حتی ممکن است نه با موشک و پهباد، بلکه به روش‌های دیگر باشد. حتی شاید خونی هم از دماغ دشمن نیاید و اطلاعاتی و امنیتی این ضربه محقق شود. هر چیزی ممکن و هر مدلی محتمل است. ضمنا ملاک، خنک شدن دل من و شما نیست که پس از ضربه سهمگین، نظام مجبور باشد که حتما اعلام کند و من و شما هم پس از آن، فیگور جنگ‌شناسان به خود بگیریم و میزان سختی و نرمی انتقام را قضاوت کنیم که آیا به اندازه بوده یا خیر؟! بچه‌‌بازی و خاله‌بازی که نیست. بزرگانی دارند روی این مسائل تصمیم گیری می‌کنند که از من و شما واردترند. این را هم بگویم که وظیفه من و شما همان شعار و دعا و مطالبه‌ای بود که انجام دادیم و ملت ایران در روز قدس روسفید شد‌ بحمدلله. فشار آوردن بیش از حد بر افکار عمومی روی این مسئله و اصرار و تعیین مدل انتقام ، مصداق کامل تشویش و تحریک اذهان عمومی و خلاف قانون است. این را هم مدنظر داشته باشید. لذا هر وقت زدند، اگر سر و صدا داشت و تصمیم بر اطلاع و شادمانی ملت بود، همین‌جا شیرینی و شربت تقسیم میکنیم. اگر هم که نرم و بی‌سر و صدا بود، دعای خیر میکنیم و مثل همیشه حمایت همه‌جانبه خواهیم کرد. همین به زندگیتون برسین. ✍ کانال #حدادپور_جهرمی @Mohamadrezahadadpour

سپاس ان‌شاءالله حاجت روا باشید

موسیقی متن داستان #یکی_مثل_همه۳

بسم الله الرحمن الرحیم 💞 #یکی_مثل_همه۳💞 ✍️ محمد رضا حدادپور جهرمی 💥 «قسمت بیست و هفتم» مراسم ترحیم آن بنده خدا برای خودش ماجراها داشت. شما تصور کنید دو ردیف و هر کدام حدودا سی چهل نفر از برادران عملی و اهل دود و دَم، از حیاط مسجد تا صحن ایستاده بودند و به مهمانان خوش آمد میگفتند. جوری که هر کس وارد میشد، فکر نمیکرد اوس تقی اینقدر کَس و کار داشته باشد. آن نه کَس و کارا! کَس و کار! همه ماشالله لاغرِ استخونی و سیبیلی و داش مَشتی. حتی بخش خواهران هم دیدنی بود. انگار نه انگار که ماه رمضان است! از پیرزن هایی که مرتب سیگار میکشیدند تا خانم های جوانی که به قول سلطنت خانم؛ هر کدامشان برای خودشان ساقی و ساغری بودند. سی چهل تا قلیان با خودشان آورده بودند و زغال بود که تندتند آتیشی میشد و به طرف مجلس مردانه فرستاده میشد. بزرگواران حتی پذیراییشان هم سیگار بود. هفت هشت ده تا سینی را پر از سیگار کرده بودند و در مجلس میگرداندند. و از آنجا که در منطق آنها «میهمون رو تخم چِشِ ما جا داره» که ترجمه به زبان آزاد همان جمله «مهمان حبیب خداست» مقید بودند که سینی سیگار را جلوی همه بگردانند. حتی بچه های صغیر و کوچک. البته داود و صالح و احمد هم از آن مَرحمتی بی نصیب نماندند. نه این که برداشته باشند! نخیر! جلوی آنها هم آوردند و تعارفشان کردند. اما همه این دود و دم ها یک طرف، چایی خانه و پذیرایی از مهمانانشان با چایی هم یک طرف! سه چهار تا صندوق لیوان آوردند تا با لیوان از مهمانانی که مثلا از راه دور و شهرستان آمده و روزه بودند پذیرایی کنند. داود گوشه ای نشسته بود و بخاطر این که خیلی حواسش به جمعیت نباشد، با گوشی همراهش وَر میرفت. حالا در آن لحظه داشت چه کار میکرد نمیدانیم اما قطعا مطلب و محتوای سخنرانی را آماده نمیکرد. چون هر از گاهی لپ‌هایش گل می‌انداخت و لبخند ریزی بر گوشه لبانش مینشست. احمد هم نشسته بود و زاغ سیاه ملت را چوب میزد و از دیدن آن وجنات که برای کمتر کسی پیش می آید لذت وافره میبرد. اما هر از گاهی در تعارف و کلمات آنها میماند و از خجالت سرش را پایین می انداخت. خب تصدیق بفرمایید که وقتی پدر معتادی بخواهد به بچه اش تذکر تندی بدهد اما هم فضای مسجد نگذارد و هم جلوی رفقای شیش لولَش نخواهد اسم مادر بچه اش که از قضا همسر خودش است بیاورد، ترکیبات نامؤنوسی بین واژگان پیش می آید که از ذکر آن حقیقتا عاجزم. صالح اما این وسط وضعش از همه بدتر بود. چرا که از او خواهش کرده بودند که برای آن بزرگ خاندان عملی ذکر مصیبت کند. بزرگواری که نه اخلاق درستی داشته و نه کسی از او تعریف کرده. بلکه از جوانی تا ساعت آخر عمرش یک محله را به گند و دود کشانده بوده است. حتی بچه هایش هم نبودند تا بخواهد مثلا از پدر بخواند و آن را چشم و چراغ خانه و گل دردانه و سایه بالای سر خانم و بچه ها بداند و بخواند. عمر کوتاهی هم نکرده بود که بگوید هر گل که به بوستان بیشتر میدهد صفا، گلچین روزگار امانش نمیدهد. بلکه آن گل، دوستان را میبرده است فضا! بخاطر همین بنده خدا صالح مانده بود که چه شعر و ذکر مصیبتی انتخاب کند. هر چه از قبل از نیمه شعبان تا آن روز، داود و بچه ها رشته بودند در حال دود شدن و رفتن به هوا بود. چرا که مسجد شده بود مملو از کسانی که یا رفته بودند درِ خانه یکی از ساقی ها و دوا گیرشان نیامده بود و مجبور شده بودند علی رغم میل باطنیشان به مسجد بروند که هم دوا بخرند و هم وارد فاتحه بشوند، و یا کسانی که این اواخر به آن مرحومِ مغفورِ خُلداشیانِ جنت مکان، جنس مرغوب فروخته بودند و الان آمده بودند که ورثه را پیدا و طلبشان را زنده کنند. خلاصه فضا مگسی بود و خفن! تا این که قاری قرآن کارش تمام شد و با صدای مبهمی که از خودش درآورد و کسی ندانست که کدام سوره و آیه را خوانده، بالاخره داود به منبر رفت. [امروز مراسم ترحیم مردی هست که همسایه شما بوده. به گردن همدیگر حق دارید. خوب و بد در کنار هم زندگی کردید و سالها نون و نمک همدیگر را خوردید. بالاخره هر کسی تو زندگیش بالا و پایین داره. همیشه همه بالا نیستند، پایین هم نیستند. اما بزرگواران! حرفم اینه که دنیا خیلی کوتاه تر از اونی هست که فکرشو میکنیم. خیلی زود دستمون از دنیا کوتاه میشه و میشینیم سر سفره اعمالمون. دیگه اونجاس که نه کسی به درد کسی میخوره و نه میشه پارتی بازی کرد. عزیزان! مهم اینه که ما پیوند خودمون را با خدا و اهل بیت حفظ کنیم. اونان که به درد ما میخورن. حتی اگه خیلی اهل هم نباشیم اما اگه تو خط اهل بیت باشیم و در سمت اونا باشیم، بالاخره یه روزی دستمون رو میگیرن. بالاخره یه روزی نجاتمون میدن...] #یکی_مثل_همه۳ ادامه👇

🔰خانه الهام الهام و مادرش در حال آماده کردن سفره افطار بودند. قرار بود آن شب داود پس از نماز برای افطار به منزل الهام برود. الهام همین طور که داشت سالاد درست میکرد، با مامانش هم حرف میزد. -راستی یه چیزی میخواستم ازت بپرسم. تو عالَم مادر و دختری. -بپرس. -با داود راحتی؟ داود پایه است؟ خوبه؟ احساس به خرج میده؟ الهام لبخند ریزی زد و همین طور که سرش پایین بود و داشت خیار و گوجه ها را با هم قاطی میکرد گفت: «پسر خیلی خوبیه. خیلی آرومه. زیر و رو نداره.» -اینا را که خودمم میدونم. با هم راحتین؟ منظورمو که میفهمی. -چی بگم. خیلی نه. من از خدامه. اما اون احساس میکنم خیلی مراعات میکنه. شوخی میکنه. حتی منو دس میندازه. اذیتم گاهی اوقات میکنه. اذیتای شیرین. نه از اونا که بی احترامی و این چیزا باشه. -خب اینجوری که فقط با هم دوستین. -آره خب. میفهمم چی میگی. چی بگم والا؟ -تا حالا بهت گفته که بریم مسافرت و یا مثلا جایی شب بمونی؟ -نه. ولی یه بار که بهش گفتم بیا خونمون بمون و صبح برو، گفت مزاحم نمیشم. این را که گفت، المیرا خانم خندید و گفت: «مزاحم؟! این چه حرفیه؟ آدم دلش میخواد دوره نامزدیش شبانه روز با هم باشن.» -آره. منم بهش گفتم. -خب؟ اون چی جواب داد؟! الهام خندید و گفت: «به ریشش دست میکشه و سرشو واسم تکون میده و میگه خیره انشاءالله!» باز هم مادر و دختری زدند زیر خنده. -خب یه کاری کن امشب بمونه. که یهو الهام هول شد و به صورت المیرا خانم زل زد و پرسید: «امشب؟» -آره. چرا که نه! -حالا میگم بهش اما نمیدونم قبول کنه یا نه؟ -میگم سرد نباشه این پسره. -نه مامان. از اون بابت مطمئنم. -ی سوال بپرسم راستشو میگی؟ -سخت نباشه لطفا! -مرض و سخت نباشه. اِ . خودشو لوس میکنه. -باشه. بپرس. -هر بار میبینتت، بوسِت میکنه؟ -نه. -حتی وقتی تو ماشین نشستین؟ الهام زد زیر خنده و گفت: «حتی وقتی تو ماشین نشستیم.» -خب این بده که! نمیشه. دارم نگران میشم. -خب من که نمیتونم بگم بیا بوسم کن! میرم به طرفشا. ولی یهو برق نگاش میگیرَتَم. -میگیرم چی میگی. خب امشب جورش کن که بمونه اینجا. -مامان یه چیز دیگم هست! -چی؟ -بابا. من وقتی بابا نشسته تو هال، خجالت میکشم که با داود تنها باشم. چه برسه به این که بخوام بگم که شب اینجا بمونه. -تو با بابات چیکار داری؟ مگه وقتایی که ما با بابات تنهاییم، فکر این هستیم که تو الان تو اتاقِت تنهایی؟ #یکی_مثل_همه۳ ادامه👇

الهام خیلی از این فهم و درک و شعور و حرف مامانش خوشش آمد و رفت دستانش را شُست و یه بوس محکم به مامانش کرد. المیرا خانمم آروم درِ گوشش گفت: «یهو بی هوا برو همین جوری داود رو ببوس! بذارش تو عمل انجام شده. مردا خوششون میاد که زنشون پایه باشه و بهش احساس بده.» الهام رفت تو فکر و فقط با لبخند سرش را تکان داد. المیراخانم گفت: «خب دیگه کم کم داره وقت اذون میشه. تو برو به خودت برس. منم کم کم سفره افطار رو بندازم.» شب، وقتی داود از مسجد به منزل الهام رفت، آیفون را که زد، رفت بالا. خانه آنها دو سه تا پله میخورد تا به در اصلی برسند. وقتی داود به دم در رسید، دید الهام با یک لباس نامزدی و جذاب و سر و وضع آراسته با یک لبخند شوخ و مهربان منتظرش ایستاده. داود تا آن صحنه را دید، خیلی جدی گفت: «سلام خانم. ببخشید. اشتباه اومدم. زنگ منزل بغلیتون رو زدم. با اجازه‌تون!» الهام که دلش میخواست آن لحظه یک ویشگونِ آبدار و تیز از دست و پای داود بگیرد تا دیگر به خودش جرات ندهد او را آنگونه سر کار بگذارد، فقط چشمانش را نازک کرد و لبخند بر لب گفت: «باشه. بامزه! بیا. بیا داخل که هوا سرده.» داود بسم الله گفت و همین طور که وارد میشد و از جلوی الهام با آن تیپ و شمایل رد میشد، مثلا زیر لب، جوری که الهام هم بشنود گفت: «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. خدایا به امید تو. ازدواج کردم که دیگه چشمم به در و داف نخوره، اما زهی خیال باطل!» و همین طور که کفش‌هایش را در می‌آورد و داخل جاکفشی میگذاشت میگفت: «آخه یکی نیست به تو بگه نونت کم بود؟ آبِت کم بود؟ زن گرفتنت چی بود؟ اینم با یه خانم به این ... استغفرالله ... چی بگه آدم؟!» همین طور که مثل پیرمردها با خودش حرف میزد و الهام هم خنده اش گرفته بود از این مزه پرانی داود، ناگهان داود چشمش به المیرا و سیروس خورد. یهو مثل کسی که هول شده دست گذاشت رو سینه و کمی خم شد و گفت: «سلام عرض کردم. کوچیک شما داودم.» المیرا و سیروس با لبخند جوابش را دادند. داود باز هم دست برنداشت تا این که همین طور که با سیروس دست میداد گفت: «جسارتا ایشون دخترخانمتون هستند؟» سیروس هم گرفت که داود چانه اش میخارد، جواب داد: «بعله. کوچیکشون هستین.» داود دید نخیر! با سیروس نمیتواند کل کل کند. دستش را به طرف المیرا برد و با المیرا خانم هم دست داد و گفت: «جسارتا یه دختر دیگه هم داشتین... اسمش چی بود خدا ؟! فکر کنم اسمشون الهام بود. ایشون تشریف ندارن؟» المیرا هم خنده کرد و گفت: «بایدم نشناسی داود خان! از بس سَرِت تو کتاب و درس و حوزه و محراب و مِنبَره. دختر به این ماهی. به این خوشکلی.» داود حالتش را عادی گرفت و گفت: «خب خدا از همگی قبول کنه. بفرمایید برای افطار! بفرمایید تو رو خدا. سرد شد.» میخواست با سیروس به سر میزِ آشپزخانه برود که المیرا گفت: «سفره شما رو تو اتاق خودش انداختم. بفرمایید اونجا!» داود نگاهی به الهام کرد. الهام مثل پرستارها که منتظر کسی هستند که از آمپول میترسد، جوری به داود نگاه کرد که یعنی «بیا... تو که باید بیایی ... خودت بیا ... با پای خودت بیا ...» نگاهی هم به میز آشپزخانه و سیروس کرد و گفت: «فکر کنم اینجا غذاش خوشمزه تر باشه ها.» المیرا خانم جلوتر آمد و گفت: «نخیرَم! اونجا خوشمزه تره. بدو ببینم!» داود رو به سیروس خان کرد و گفت: «حاجی نمیذارن ما دو دقیقه با شما گپ بزنیما. ببین زندگیمو. ببین مادر و دختری توطئه کردن!» سیروس هم گفت: «آره جون عمه‌ات! نیس تو هم خیلی بدت میاد.» و داود با الهام راه افتادند و به طرف اتاق صورتی رفتند. #یکی_مثل_همه۳ ادامه👇

🔰خانه سلطنت خانم گوهر و عاطفه یک گوشه از خانه سلطنت خانم نشسته بودند و همین طور که به جمع خانم ها نگاه میکردند، عاطفه سر صحبت را باز کرد. -راستش من میخواستم یه چیزی ازتون بپرسم که جوابش خیلی مهمه. -خیره باشه. چی شده؟ -میخوام بدونم شما تو خانوادتون سن و سال خاصی برای ازدواج مدنظرتون هست؟ مثلا دختر باید چند سالش باشه که اگه براش خواستگار آمد، قبول کنید. -اگه منظورت منصوره و فرشته است، هر چه زودتر بهتر. اونا اهل درس نیستن. کنترلشون هم سخته. من دیگه توانشو ندارم. -نه منظورم اونا نیستن. کلا پرسیدم. -خب بگو منظورم فاطمه و آزاده است دیگه. اونام طوری نیست. باباشون راضیه. کی میان؟ فرداشب میان؟ -وای گوهر خانم کی قراره بیاد؟ دارم یه سوال دیگه ازت میپرسم... -ولی فکر نکنم کسی با اخلاقِ گندِ بابای بچه هام بسازه. خودمم به زور ساختم. با من خوبه. خیلی فحش نمیده. بهش گفتم فحشمم دادی، دادی. اشکال نداره. فقط به خدابیامرز بابا و مادرم فحش نده. بقیه اش خیلی هم خوبه بعضی وقتا. ولی میدونی که، بچه ها میشنفن و یاد میگیرن و این خیلی بده. راستی عاطفه جون حامله نیستی؟ وقتشه ها! عاطفه دستش را روی پیشانی اش گذاشت و لُپ هایش را باد کرد و نفس عمیقی بیرون داد و گفت: «اصلا پشیمون شدم. پاشو برو ببین مملکت چه کارِت داره؟» گوهر گفت: «خب سر راس نمیپرسی! رک و راحت بپرس تا جوابت بدم.» عاطفه سرش را نزدیک تر آورد که کسی نشنود و آرام گفت: «منظورم شادی خانومه. شادی چی؟» -خب بیاد فرشته رو ببره. هر کی هست. کی هست حالا؟ فرشته هم دختر خوبیه ها! -میفهمی چی گفتم؟ گوهر خانم به خدا دارم نگرانت میشم. -خب حالا. تو هم. به خدا منصوره هم دختر خوبیه ها. لاک میزنه اما فقط لاک میزنه. واسه این یکی رو پیدا کن! -کاری نداری؟ برم خونمون که دیوونه شدم از دستت. -نه حالا بشین. کجا میخوای بری؟ چه زودم بهش برمیخوره. شادی نه. دوس ندارم شوهرش بدم. -خیلی خب. حالا اومدی سرِ خط. چرا؟ -چون کوچیکه. چون همدم خودمه. من و اون جز هم کسیو نداریم. عاطفه چند ثانیه به قیافه گوهر زل زد. دید راست میگوید و صادقانه جوابش را داده. گفت: «نظر باباشم همینه؟ اونم مثل شما نمیخواد فعلا شادی رو شوهر بده!» -اون از من بدتره. جونش هست و همین دختره. میگه بقیه شون سیل بیاد و ببره. اما این دخترو واسم نگه داره. -خدا حفظش کنه. میدونم. دختر خیلی ماهیه. -کی؟ فرشته؟ یا منصوره؟ دوتاشون خوبن. عاطفه خانم دید که اوضاع گوهر خیلی خراب است و میخواهد هر طور شده مثل مغازه دارها حتما یکی از آنها را فورا به یک خواستگار حتی فرضی و مجازی بیندازد. پاشد چادرش را پوشید و گفت: «گوهرجون میخوای فردا واست نوبت بگیرم؟ بخدا نگرانتم. شب بخیر.» رمان #یکی_مثل_همه۳ ادامه دارد... @Mohamadrezahadadpour

🔹سلام خدایش دمت گرم آدم میفهمه عشق واقعی و حس حال عشق سالم و لذت زندگی بی شیله و پیله و درست حسابی و برکتش چیه . و اینکه اگه واقعا عشق واقعی باشه چه قشنگه که یکی نگرانته بفکرته با دردت گریه میکنه و خوشبختی و موفقیتت دعای خیرکنه ‌. خدا کنه همه اینجور عاشق بشن عاشقانه زندگی کنن و به خوشبختی برسند. 🌷 🔹😂😂😂😂 ممنون حاج آقا امشب کلی خندیدیم وااای از دست این گوهر😂😂 همش میرم دوباره میخونم😂😂 🔹سلام وقتتون بخیر به قول حضرت آقا که در دیدار با هنرمندان یه صحبتی دارند با این مضمون؛ قسمت رسیدن عاشق به معشوق که یک لحظه مهم از یک داستان عاشقانه است را باید با جزییات کامل مطرح نمود و نباید از این لحظه سریع عبور کرد. به نظرم لحظه های عاشقانه داوود و الهام را خیلی با جزئیات بیشتر مطرح بشود ، بهتر است 🔹سلام حاج آقا بخدا قسمت اتاق خواب سانسور کنی حلااااااالت نمیکنم سر پل صراط یقته میگیرم آ حالا ازما گفتن بود😁 🔹سلام علیکم طاعات قبول مثل هیچ کس امشب ، منو برد به۱۳ سال قبل ...😍🙈 چقدر اوایل سخت بود کنار فردی که جدیده و قراره که همه ی زندگی آدم از اون تاریخ تا پایان عمر بشه ...😊 خجالت ، خجالت ،... 🔹خوبیِ داستانتون اینه وقتی میخونمش از دنیای واقعیم رها میشم ... و هرچند کوتاه، وقتی به خودم میام میبینم که یه لبخند ملیح و ریزی گوشه ی لبامه ... روزای سخت بیماریم رو به شوق رسیدن ساعت ۲۰ و سی تحمل میکنم تا عاشقانه های الهام و دیوید رو بخونم و فارغ شم از حال و هوایی که سخته نفس کشیدن توی اون واسه م.... قلمتون مانا، قدم هاتون موثر در رکاب اقاجانمان🌸 🔹حاج آقا دمتون گرم.به نکته مهمی اشاره کردید که خیلی مهمه.۱۲ ساله ازدواج کردم.من و مادرم مثل الهام خانم و مادرش بودیم و آقای همسر همیشه از ما فراری.هرچقدر مادرم شرایط فراهم میکرد ایشون میپیچوند و در میرفت.بعد از ازدواج فهمیدم چقدر مهمه و مادرم چقدر فهمیده بوده 🔹سلام حاج آقا طاعاتتون قبول و خدا قوت بابت مطالب خوبتون ولی ببخشید امشب خیلی لوس بود ، نمیدونم شاید هم دوره زمانه و آدمهاش خیلی عوض شدن ، کلا این الهام خانم شما اصلا با زمان دختری ما زمین تا آسمون فرق داره یادمه ۱۹ سال پیش که عقد کردم وقتی برای دفعه اول داماد اومد توی زنونه و من بدون حجاب بودم دلم میخواست از خجالت آب بشم و واقعا چشمم سیاهی میرفت و تا مدتی طول کشید تا به این قضیه عادت کردم ، سر سفره عقد هم کاملا برعکس داستان شما من ( و خیلی از دخترهایی که می‌شناختم) اصلا از شرم و حیا مردم و زنده شدم تا مراسم عسل و .. انجام شد ، خلاصه ما اصلا روی این حرفا و کارها را اول کار نداشتیم . 🔹سلام آقای حدادپور طاعات و عباداتتون قبول درگاه حق و من همچنان مشتاقم ببینم بالاخره آقا داود داستان ما حرف دلشو به الهام میزنه یا نه🙄 مشتاقانه منتظر قسمت فردا شبم این همه وقت از زمان عقد گذشت دریغ از یک صحنه و گفتمان عاشقانه حضوری😮‍💨 همش پیامکی ابراز علاقه دیدیم 🔹سلام حاجی طاعات و عبادات قبول حقیقت من خوب متوجه نشدم منظورت با روابط جنسی زن و شوهر هستش یا نه عاشقانه های دوران عقد ؟ و اگر در مورد عاشقانه های دوران عقد بیشتر بگید ممنون میشم چون اینها جنبه اموزشی داره و ثواب میبرید 🔹سلام شب بخیر ای بابا شما هم کشتید مارو با این داستان عاشقانتون تا میرسه به ماچ و بوسه و اینا تموم میشه ، حتما دوباره یه زنگ و تلفن و مزاحمت دیگه بسه بخدا دیگه اگه اینجوری باشه ترجیحم برای داستانهای امنیتی هست همش همه ی افراد محله یکمش هم مربوط به الهام داود 😬 🔹یاد خودم میفتم تودوران عقد ک مامانم اینقدر سخت میگرفت ک همسرم میگف بیام خونتون پشتم میلرزید چ خوبه مادری مثل المیرا خانم 🔹خداییش این حرفا ازکجا ب ذهنتون میرسه من خیلی رمان خوندم ولی رمان های شما ی چیز دیگه س 🔹حاجی واسه ما از اخوندا ، موجودات زن گریز و ماخوذ ب حیا در برابر همسر نساز! ما ک میدونیم مذهبیا در خلوتشون چجوریییییین ! والااااا! اونم از نوع اخوندش😏 🔹محمد رضا حدادپور جهرمی: سلام وااااای حاج آقا🙃 مطمئنا با دید وسیعی که دارید نیاز هایی رو حس کردید که اینگونه نوشتید. قلمتون همیشه مانا و عمرتون پر برکت فکر میکردم فقط همسر گرامی من هستن که بجای ابراز احساسات خوشمزه بازی در میاره و حرص آدمو در میاره. مثل اینکه مرض مسری بین آقایونه😒 حالا که این داوود چغر و بد بدن رو به هزار مصیبت بردین تو اتاق الهام چرا کات میکنین همین جا ؟😩 🔹سلام حاجاقا وقتتون بخیر حس نمیکنید یکم جای الهام و داود عوض شده رو بحث ناز و نیاز الان الهام باید ناز کنه داود همش ناز میکنه و طاقچه بالا میذاره 🔹چقدر این محله صفا خداییش باصفاین یعنی یک اعصلب ازفولاد میخواد بااینا معاشرت کنه حالااینابه کنار داوود چرااینقدر خنثی ست؟ 🤔 😅 🔹عجب قلمی ما شالله ....😋😜 جوری توصیف کردین که انگار آدم تو دیگ عسل افتاده منظورم آقا دادو که افتاده تودیگ عسل

«یک نفس با ما نشستی خانه بوی گل گرفت..» #یکی_مثل_همه۳ #داود #الهامک ✍ #حدادپور_جهرمی

🔹حاج اقا واقعا دهنم وا موند از سوالای مامان الهام تهران زندگی می کنم،پاسداران فوق لیسانس دارم مهندسم ولی نه مادرم از این سوالا از من کرد نه توذهنم می گنجید اینا رو از دخترم بپرسم!! بخدا کلی شاد و پر انرژیم،تو دانشگاه و اجتماع علی رغم درخواست های زیاد حتی برای ازدواج هم با کسی دوست نشدم همسرمم خیلی پاک بوده تو مجردی، تروخدا بگید اینا رو ازکجا یاد بگیریم دلم برای قشر مذهبی میسوزه اینهمه کم تجربه است تو عشق و عاشقی 😔 الهام رو ولش کنید واقعا از این صورتی ها بوده که با این فضا دور نبوده باور کنید داود هم خاصه وگرنه غالبا ضعیفیم تو عاشقی😔 🔹سلام شیخنا خدا خیرت بده نزدیک پنجاه سالمه ولی قسمت خانه الهام امشبت را دوست دارم هزار بار بخونم و از ته دل بخندم که خاطره سی سال قبلم را برام زنده کردی یاعلی 🔹سلام چکار کنیم یه مامان مثل المیرا خانم بشیم؟با درک و درایت چجوری از کجا شروع کنیم ک بتونیم اول خودمون ،بعد بچه هامون درست تربیت کنیم 🔹حاج آقا فدای پیرهن چاک ماهرویان باد/ هزار جامه تقوی و خرقه پرهیز 🤣 🔹منم دوران عقد به خاطر همراهی نکردن مامانم خیلی اذیت شدم ...اصلا یه حیای بد و ناجوری بین من و مامانم بود که من هیچی ازشون یاد نگرفتم الا حرف نزدن و سکوت به درد نخور😞😞😞 🔹سلام همین که دستی به ریشش میکشه و سری تکون میده و میگه خیره ان شاءالله میشه فهمید چه نقشه هایی تو سرش داره😉 🔹سلام حاج آقا حلالتون نمیکنم با این عاشقانه هایی که مینویسین حسرت های دلم زنده شد واشکمو درآوردین واز روزی میترسم که آقا داوود شما بخواد این روزا رو دوباره وبا کس دیگه ای تجربه کنه 🔹سلام شبتون بخیر و طاعاتتوت قبول حاج اقا داستاناتون همیشه خوبن. خوب نه عالییییی ان.. اما اجازه بدید نظر کاملا غیر کارشناسی و شخصیم رو در مورد این داستانتون بگم.. غیر واقعیه و توهم ایجاد میکنه! من تحت تاثیر خیلی رمان های دیگه ای ک خونده بودم(عاشقانه های بی محتوا، عاشقانه های مذهبی و زندگینامه ی شهدا از زبان همسرانشون و ...) انتظاراتی از ازدواج داشتم ک کاملا غیر واقعی بود و ۱سال اول زندگی مشترکم رو زهر کرد برام.. و وقتی با مشاور مطرح کردم و با دوستانم صحبت کردم فهمیدم ک ماجرا کلا طور دیگه ایه.. متاسفانه این رو توی این یکی رمانتون دیدم😕 یکی این ک اصولا خانواده ها توی مسائل مربوط ب ازدواج اصلن اسون نمیگیرن. سیروس با وضع مالی و شغل داود مشکل داش با یکم ناز دخترونه و عشوه زنونه حل شد. اینطوری نیست واقعا.. پدر ها توی ازدواج ب این چیزا خیلی حساسن.. دوم این ک رسم رسوم اصلن نشون داده نشد. مگه میشه خانواده دختر نرن خونه پسر؟ مگه میشه نخوان ببینن؟ سوم این ک مردا اینقد خجالتی و کم رو نیستن اونم حاج داوود ک اینقد شوخی میکنه. قطعا حد و حدود میشناسن و همین حد و حدود میگه الهام زنشه، محرم و حلال و طیب و طاهر!😐 اخه اینا خیلیییی مهمه‌‌‌... خیلییییی اوایل زندگی ها، مخصوصا تو ازدواجای سنتی داستان درس میکنه.‌.‌ من متاهلم. ولی الان ک میخونم هی دارم تو ذهنم مقایسه میکنم ک ما چطور بودیم. شما چطور میگید. کاش ماام مثه شما بودیم. ولی تهش ب این میرسم ک زندگی واقعی متفاوت از این رمان شماست. شرمنده طولانی شد ولی با همه اینا من همچنان طرفدار پر و پا قرص رماناتوتم قلمتون پر قدرت 🔹سلام حاج آقا،خداقوت،داستانتون خیلی خوبه،ولی من از عشق چیزی نمی‌فهمم.چون هیچ علاقه ای به همسرم ندارم.۲۷سال دارم باهاش زندگی میکنم ولی اصلا دوستش ندارم.فقط هم به خاطرپسرم تا الان تونستم زندگی کنم.متاسفانه خودش نمیدونه که ازش متنفرم،چون طوری وانمود کردم که فکر کنه عاشقشم😔😔 🔹سلام حاج آقا، نماز و روزه هاتون قبول حقیقتا امشب مارو یاد دوران نفرت انگیز عقدمون انداختین. پدر و مادر سختگیرمون یه طرف، فک و فامیلی که بچه هاشون با نامحرم چون به خلوت میرفتند آن کار دیگر میکردند، یه طرف!!! 🔹حجاقا حلالدون نیمیکونم اگه اینبارم نصفه بذاریند یعنی اینبار اگه دیوید برد جنازش برمیگردد ما عقد که بودیم یه بار از بی مکانی رفتیم کوه صفه... اصفهانیاش میدونن خونه ما که کلا شلوغ بود و شوهرم خجالت میکشید خونه مادرشوهرمم فامیلشون میومدن شب میموندن... من اونجا میخوابیدم ولی جدا از حضرت یار... حتی دریغ از یه شب بخیر عادی که نکنه جلو فامیلا زشت باشه 🔹 این شیوه ی آخوند جماعته(نه هَمَشونا!!).😀😀🙂 تو تمممممااااااام زمینه ها کاری میکنن،جوری مَشی میکنن که چیزی رو که خودشون بهش نیاز دارن و باید براش خرررررج کنن رو به التماس بهشون بِدن!!!!🤣🤣🤣 واللللللا🤣🤣🤣🤣🤣 کجا یاد میدن اینارو؟؟؟ از کجا یاد گرفتین شما؟؟؟🤣🤣🤣🤣🤣🤣 مُردم از خنده...🙃 🔹انصافا لحظه‌های عاشقانه‌شونو خیلی خوب در اوردید چند جا از شدت ذوق دلم غنج رفت ناخواسته جیغ بنفش کشیدم دعا کنید همه مجردا این حس‌و‌حال رو تجربه کنن ولی یه وقت خشک و خالی تمومش نکنید😅 خدا به قلمتون برکت بده، خسته نباشید

چقدرررر این حس و حال و جمله رهبر فرزانه انقلاب قشنگ و دلچسبه👆☺️😍 چقدر آدم دلش با این جلسات گرم و خوش میشه @Mohamadrezahadadpour

🔹سلام حاج آقا خسته نباشین ما چهار سال عقد بودیم، یه وقتایی دو ماه همدیگه رو نمیدیدیم (فاصله خونه هامون بیست دقیقه بود😂) از همون اول هم از ساعت نه شب خانواده به همسرم میگفتن شب به خیر که بره خونشون😂😂😂 یه وقتایی هیئت می‌رفتیم باید زنگ میزدم صدای هیئت رو میشنیدن،بیست دقیقه بعد اتمام هیئت باید خونه می‌بودم تنها شبی که اجازه داشتم برم بیرون شب قدر بود که اونم برا سحری برمیگشتم چهار سااااال بعد مامان الهام یه ماه نشده گفت بمونه؟! تازه ما سال اول فقط تو پذیرایی بودیم،همسرم نمیومد تو اتاق، منم نمی‌برد خونشون😐😐😐 تازه شب عید همسرم منو مامانمو برد بیرون،اخر شب رسیدیم خونه، گفت خداحافظ مامانم هم گفت خداحافظ و بنده خدا ساعت دو شب برگشت خونشون😂😂😂 اتفاقا الآنم دوست دارم عکسشو بفرستم سه تا بچه داریم،الان خونه مامانمم تو پذیرایی رو مبل خوابیده😂😂😂 🔹سلام حاج آقا سحر بخیر خواستم بگم من از وقتی این داستان رو شروع کردین دارم سعی می کنم عشق و عاشقی رو که اون ته و توی قلبم رفته و روش یه عاااااااالمه غبار نشسته ، درش بیارم، یه دستی به سر و روش بکشم و بذارمش روی طاقچه 😊 به خانم های مثل خودم که چندین سال از زندگی مشترکشون میگذره می خوام بگم بیاید دوباره از نو شروع کنیم اون همسر بنده خدا که دیگه الان از تک و تا افتاده شاید نیاز به اون شادابی و شیطنت های قدیم شما داره فقط اون نیس که باید محبت کنه تا کی می خواید منتظر بشینید پاشید خودتون شروع کنید دنیا دو روزه ها 😁😁 اصلا تصمیم گرفتم چند تا رمان عاشقانه دیگه از دوستام بگیرم راه و رسم عاشقی رو از سر بگیرم والا یادم رفته باید ایده بگیرم تا دیر نشده 🔹سلام حاج آقا طاعاتتون قبول،واقعا خدا خیرتون بده،من توی این ماه رمضون خیلی شرایط روحی بدی دارم،ولی با خوندن داستانتون،برای چند دقیقه هم که شده فکرم آروم میشه و بعضی مواقع خنده رو لبم میاد و دلم قنج میره. در مورد یکی از نظرات میخاستم بگم،اتفاقا من خودم جز اون دخترایی بودم که وضعیت مالی پدرم خوب بود وهمسرم هم طلبه بودن و مثه حاج داود یه زبون شیرین و نرم ولی از لحاظ کاری و مالی ... الان ۱۸ساله که زندگی میکنیم،سختی و ناراحتی بوده ولی خیلی از چیزایی که نوشتید برام خاطره بودن،انشالله خدا به فکرو ذهن و قلمتون برکت بده،بمونید تو همین مسیر تا آخر 🔹سلام جناب حداد پور عزیز من اونجایی را که داود قرار داشت با همسرش ولی بخاطر مسایل مسجد کنسل کرد با تمام وجود درک کردم اونجا انگار خودم بودم و پس لرزه هایی را که باید بعد از آن را تحمل میکردم چرا که من (همه میگن بانی ،،،رییس،،هیات امنا وووو)ولی خودم میگم یه خدمتگزار یا یه سینه زن امام حسین هستم کارهای مسجد رو دوشم است هر لحظه باید حضور داشته باشم مابین زندگیم و مسجد گیر کرده بودم 🔹سلام آقای حدادپور مادر من برعکس المیرا به شدت مخالف ابراز عشق و عاشقی از طرف پسر یا دختر تو دوران عقد بود و متاسفانه اینقدر تو این تعصبات بیجا و دور از شرع افراط و سختگیری های بی مورد کرد که باعث طلاق بین من و همسر شرعی و قانونی ام شد ، اون موقع ها دست همه یک گوشی موبایل نبود، شوهرم فکر میکرد من خیلی سرد و بی احساسم وقتی فهمید از ترس مادرم جرات نمیکنم وقتی تلفنی داره بهم میگه دوستت دارم منم بگم دوستت دارم چون مادرم داره مکالمات ما رو از اتاق بغلی با گوشی دیگه گوش میده، منو طلاق داد و گفت هیچوقت مادرت رو حلال نمیکنم !!! روز قیامت جلوی مادرت رو میگیرم !! من هنوز به مادرم نگفتم همسر سابقم اینجوری گفته 😔 ۱۵ سال از اون جریان گذشته تو ازدواج بعدیم اجازه ندادم دوران عقد داشته باشیم گفتم عقد و عروسی باهم !! به نظرتون به مادرم بگم همسر سابقم حلالش نکرده و ازش کینه داره؟! 🔹سلام خیلی ممنونم که به نکته های ظریف اما پر اهمیت اشاره میکنید همین که المیرا خانم از دخترش می‌پرسه سرد نباشه؟ یعنی یه مطلب خیلی مهم که بعد از ازدواج می‌تونه مشکل بزرگی درست کنه چقدر خوب میشد خانمها تو دوره عقد مثل الهام قصه ما پیش برن وبدونن که حیا خوب هست ولی نه تو رابطه زن و شوهری وقرار نیست که همه چی مثل رمان های عاشقانه باشه اگر هر کدام کوتاهی در محبت کردن دارد نفر مقابل باید او رو از محبت سیراب بکنه تا اگر در محیط خانواده یاد نگرفته حالا یاد بگیره واین کار رو پا روی غرور گذاشتن یا بی حیا بودن ندونه ببخشید طولانی شد اینا تجربیات خودم از زندگیم هست که اگر زودتر متوجه این مطالب میشدم بهترین لحظه های زندگیم رو با حیا بی جا رد نمیکردم 🔹حاجی فکر کنم با این داستان جدیدتون کمکی هم به بحث ازدیاد جمعیت کرده باشید ؛😂🙈 خدا خیرتون بده ،🔴فکر کنم مثلاً بعد از نه ماه دیگه یه آمار از خوانندگان یکی مثل همه 3 در این زمینه بگیرید همه چیز مشخص بشه 👌،بقول اون پیرزن مرحوم حالا معلوم میشه ⚠️ خدا قوت,شیر مادر و نان پدر حلالتون!ما که لذت بردیم