✔️ سید حسن نصرالله خطاب به نتانیاهو: هرگز نخواهی توانست صهیونیست‌ها را به شمال فلسطین اشغالی برگردانید به نتانیاهو و گالانت می‌گویم تا زمانی که جنگ غزه تمام نشود جنگ در شمال تمام نخواهد شد. ما آرزو داریم شما وارد خاک لبنان شوید. حتی اگر جنگ همه جانبه هم بکنید نمی‌گذاریم شهرک نشینان به شمال بازگردند.

سلام دوستان روز بخیر و ایام به کام☺️ میلاد پیامبر اعظم و امام صادق علیهماالسلام مبارک❤️ چهار تا مطلب را باید عرض کنم: 🔺 اول این که اینقدر تحولات دنیا با سرعت و بی رحمی تمام در حال رخ دادن هست که تصمیم گرفتم دو داستان به طور هم زمان در اختیار شما قرار بدهم. یکی داستان #خط_سوم و یکی هم داستان #شمعون_جنی. با دو خط داستانی کاملا مستقل و جداگانه. خدا را شکر استقبال از هر دو مطابق انتظارم هست و بازخوردی که از شما گرفتم، به هوش و صبر و علاقه و پای‌کار بودن شما بیش از قبل ایمان آوردم. لطفا باز هم درباره هر دو داستان بازخورد بدید و ذهنیت و احساس و استفاده ای که از هر کدام از این دو داستان داشتید، با من به اشتراک بذارید. مثل همیشه میخونم و میشنوم و استفاده میکنم. 🔺دوم این که لایه‌های پنهان داستان #خط_سوم اینقدر مورد دقت شما قرار گرفته که خداییش دارم میترسم😂 شاید سالها بعد مقاله ای در خصوص زیرمتن #خط_سوم بنویسم اما مطمئن نیستم که قبل از من ، دیگران این کار را نکنند. اما به هر حال، روایت یک موضوع که به طور صد در صد خارج از مرزهای ماست، ریسک بزرگی بود که خدا را شکر میبینم که گرفته و تصمیم گرفتم بیشتر با شما درباره مطالعاتم در خصوص رخدادهای آفریقا و اروپا و آمریکا بنویسم. 🔺سوم این که در خصوص شمعون، باید عرض کنم که قطعا و به امید الهی این اولین و آخرین کتاب در این خصوص نخواهد بود. و همین الان سوژه دو جلد دیگر از همین مدل در خصوص استفاده دشمن از ماورا، یادداشت کردم و منتظرم که وقتش برسه. اما ازتون خواهش میکنم تمنا میکنم که با دقت مطالعه کنید و دستورالعمل هایش را به درستی پیاده کنید. حتی به عزیزانتون معرفیش کنید تا به اپلیکیشن بیان و کتاب شمعون را بخونند. از عمد پیام‌های مردم را می‌ذارم که بدونید مسئله برای مردم هم از اهمیت خاصی برخوردار هست و با متن و اصل قصه ارتباط گرفتند. 🔺و نکته آخر این که توسل به اهل بیت علیهم السلام و دعا و خیرخواهی برای همدیگه را فراموش نکنیم. امشب شب عید میلاد دو نور پاک و گرامی هست. از خداوند متعال، سلامتی و شادی دل امام زمان ارواحنا فداه و طول عمر با عزت و سلامتی رهبر فرزانه انقلاب و توفیق و حسن عاقبت خدمتگزاران به اسلام و انقلاب و نابودی کفر علی الخصوص اسرائیل و آمریکا و انگلیس را خواهانیم. ارادت تکمیله💞 محمد آغا ؛ گل باغا

موسیقی متن جدید رمان #خط_سوم 🔥 ✍ حدادپور جهرمی

بسم الله الرحمن الرحیم رمان 🔥🔥#خط_سوم🔥🔥 ✍️ اثر محمد رضا حدادپور جهرمی #قسمت_هشتم ⛔️آمریکا – منهتن – خانه امن میشل، لوکا را تمیز و مرتب کرده بود و او را روی یک میز در نزدیکی خودش خوابانده بود. بچه مثل کسی که از جنگ برگشته و ساعت ها پیاده روی میکرده، آرام و عمیق چشمانش را روی هم گذاشته بود. و خبر نداشت که میشل پای یک تخته وایتبرد ایستاده و در حال توضیح دادن یک مطلب برای لیام و لئو است. با این که صندلی هم بود اما آن دو هم ایستاده بودند و با دقت به حرف های میشل گوش میدادند. میشل: «مولفه هایی که شما درباره بنجامین دادین سه چهار مورد بیشتر نبود؛ نزدیک به میانسالی، دانشمند و در رشته خودش بی نظیر، با گرایشات سکولاری و بی اهمیتی به مذهب و حتی موضوعات سیاسی، و آخریش هم دیابت که البته خیلی شدید نیست و همین مسئله تا حدودی سبب زودجوش بودنش شده. اما من به مولفه های دیگه ای رسیدم که بنظرم باید درباره اونا جدی تر فکر کنیم. مخصوصا اگر قرار باشه که امروز عصر برگردم و به زندگی عادیمون ادامه بدیم.» لیام: «بالاخره امروز باهاش قرار گذاشتی؟» میشل: «دیگه تحمل دوری من و بچه نداشت.» لیام: «خوبه. خب؟» میشل: «اولیش اینه که اون غرق در مطالعاتش هست. من هیچ اثربخشی در اون خصوص روی ذهنش ندارم. چون اساسا از پروژه ای که داره مینویسه، سر در نمیارم. دومیش اینه که اون درباره پروژه هاش از سایه خودشم میترسه. منظورم مسائل حفاظتی و این چیزاست. جوری که نمیدونم اگه یه روز منو پای سیستمش ببینه و بفهمه که دارم تلاش میکنم رمزشو هک کنم، چه اتفاقی می افته؟ سومیش هم اینه که بارها درباره دوست و ارتباط دوستانه و این که در این مورد در زندگیش خلاء داره، باهام حرف زده. اون خیلی دلش میخواسته ورزشکار بشه. آرزوشه که یه مدل ورزش را تا تهش بره و از این روزمرگی بیرون بیاد.» لیام: «مگه با تو از روزمرگیش بیرون نمیاد.» میشل: «دارم از همین میترسم که منم تبدیل شده باشم به روزمرگیش.» لیام: «نگران نباش. این بچه نمیذاره که این فکرو بکنه. معمولا بچه ها به طور ناخواسته متخصص بیرون آوردن والدینشون از روزمرگی هستند.» میشل: «اوکی. اون سه تا مسئله ای که گفتم چی؟ اونا رو چیکار کنم؟» لیام رو به لئو کرد و گفت: «شما چیزی نمیگین قربان؟!» لئو عینکش را بالاتر زد و همین طور که یک دستش را کنار کمرش و دست دیگرش را زیر چانه اش گرفته بود و به تخته و مواردی که میشل نوشته بود دقت میکرد، گفت: «خب اولیش که کاری از دستمون برنمیاد. از سازمان هم به طور مشخص از ما نخواستن که درباره مسئله اول به حیطه علمی اون ورود کنی. درباره مسئله دوم هم نمیدونم واقعا. تو الان دو سه سال باهاش هستی اما شب آخری که قرار بود رمز نهایی رو بگیری، باردار شدی و اون چیزا پیش اومد و حتی تکه آخر پروژه خودش هم پرید. درمورد این مسئله ما دوباره برگشتیم به خونه اول! و این خیلی رنج آوره و منم نتونستم هنوز گزارش بدم. اما درباره مسئله سوم، بخاطر این که فکر نکنه دوست و در و همسایه خیلی آش دهن سوزی هست، امکان سنجی کن و ببین دور و برت اگه یکی دو تا دوست بی خطر و پاک پیدا کردی، وارد زندگیش کن. دعوتشون کن و با هم شام بخورین و حتی اگه بنجامین علاقه داشت، اجازه بده که با اونا به بار بره و خوش بگذرونه.» لیام: «ما قرار نیست دور اون سیم خاردار بکشیم و از بقیه مخفیش کنیم. ما فقط ماموریتمون اینه که کنترلش کنیم و درازمدت به چیزهایی وابسته اش کنیم که به آمریکا علاقمند بمونه. بعلاوه این که از مراحل کارش هم اطلاع دقیق و بروز داشته باشیم. ارتباط با دوستان خانوادگی و اینجور چیزها اگه به این دو خللی وارد نکنه، حتما ازش استقبال میکنیم.» لئو: «حتی بنظرم روابط دوستی میتونه کار تو رو راحتتر کنه. وقتی دو سه نفر آدم بی خطر و از همه جا بی خبر پیدا کنی و بنجامین رو غرق در روابط انسانی و عادی کنی، دیگه به پدرش و خواهرش و تعلقات قبلیش و خاطرات تلخی که داشته فکر نمیکنه و در واقع تو میشی ناجیش.» ادامه ... 👇

همان لحظه بود که بچه تکان خورد و کم کم شروع به سر و صدا کرد. سه نفرشان به او نگاه کردند. میشل سر ماژیک را روی ماژیک گذاشت و به لیام داد و خودش سراغ بچه اش رفت. لیام و لئو رفتند سراغ قهوه و همین طور زیر چشمی به میشل و بچه اش نگاه میکردند و میدیدند که چطور میشل، لوکا را در بغل گرفته و تُپ تُپ میکند. وسط آن تُپ تُپ ها و قدم زدن ها میشل گفت: «یه چیز دیگه هم هست!» لئو و لیام به او نگاه کردند. میشل: «با این که خیلی از اخلاقیات حرف نمیزنیم و کلیسا نمیره و چندان اعتقادی به این چیزا نداره، اما از اصول اخلاقی پیروی میکنه که هیچ رد و نشانی نداره.» لئو: «دقیقا. محض اطلاع باید بدونی که این مدتی که تو نبودی ... یعنی حدودا دو سه هفته ای که پیشش نبودی، نه کسی رو به خونه آورده. و نه حتی در خریدهاش از هاپرمارکت و جاهای دیگه، چیزهای خاصی بوده و نه حتی یک گزارش ریز درباره بداخلاقی و درگیری در جامعه و پژوهشکده اش داشته.» لیام: «اینا چندین مرحله پایین تر از حد نرمال و طبیعی یک انسان در موقعیت علمی و اجتماعی اونه. و این چیزا ما رو کمی نگران میکنه.» میشل همین طور که راه میرفت و بچه را تپ تپ میکرد، با حالتی که نشان از مشغولیت زیاد ذهنش بود گفت: «بنجامین در عین سادگی پیچیده است. در اوج سکولار بودن، فوق العاده اخلاقیه. در نهایت عشق به من، خط قرمزهای خودشو داره و یه جاهایی حق ورود به خلوتش ندارم. ینی ممکنه که ما رو داره بازی میده؟» لئو: «من و لیام به نتیجه ای جز همین نرسیدیم. و الا اگر کسی اینقدر پاستوریزه باشه که حتی یه خال تو زندگیش نیست الا تو و عشقی که به تو و بچه اش داره، و عجیبتر این که حتی گرایش و علاقه به هیچ حاشیه ای نشون نداده تا حالا، سزاوار اینه که هممون بهش ایمان بیاریم. میشل خیلی مراقب باش. بنجامین از نظر من آدم سفیدی نیست. یا بهتره بگم، بعد از سی سال کار در سازمان سیا به این نتیجه رسیدم که ما اصلا آدم سفید نداریم. در هیچ زمینه ای.» ⛔️جنوب آفریقا-زندان پولسمو ساعت راه رفتن در محوطه برای بند هفتم بود. اما چون اسم داروین جزو نظافتچی های دو ماه اول بود، آن روز میتوانست در محوطه راه برود و خودش را به جوزت نزدیک کند. انتهای محوطه بزرگ آنجا که اطرافش مملو از نیروهای امنیتی بود و خود گروهبان بر بالاترین نقطه اش می ایستاد و همه را با دقت میدید، راهرویی به عرض چهار متر و به طول پنجاه متر بود که دیگر لازم نبود زندانیان ترتیب و نوبت را رعایت کنند. هر کس میگشت دنبال دوستش و چندنفر چندنفر با هم به طرف بند هفتم میرفتند. داروین مثل عقابی که دنبال طعمه اش باشد، از دور ابتدا جوزت را رصد میکرد. سپس وقتی که به انتهی محوطه رسید، جلو زد و قدم قدم به جوزت نزدیک شد تا به سه متری او رسید. همان طور آهسته آهسته پشت سرش ادامه داد تا دید که جوزت و دوستش به طرف دستشویی حرکت کردند. او هم پشت سرشان رفت. وقتی به دستشویی رسیدند، دید که دوستش در دستشویی ایستاد و جوزت رفت داخل. داروین هم خیلی عادی از کنار دوست جوزت رد شد و وارد دستشویی شد. دید جوزت به طرف دستشویی سوم رفت. او هم فورا پشت سرش رفت و تا قبل از این که کسی متوجه شود، تا جوزت وارد مستراح شد و در را میخواست ببندد، داروین فورا پرید داخل و ... ادامه ... 👇

-چته؟ من زودتر اومدم؟ هووووی ... با تو اَم... داروین انگشتش را روی لبش گذاشت و فورا هیس گفت و به آرامی در را بست. جوزت دید که به قیافه اش نمیخورد که خطرناک باشد، و از طرفی هم کنجکاو بود که بداند چه خبر است؟ بخاطر همین، جا خورد و حرفی نزد تا ببیند چه خبر است؟ دارونی سرش را به گوش جوزت نزدیک کرد و با آهسته ترین کلام ممکن شروع کرد. -تو جوزت هستی؟ -خودمم. تو کی هستی؟ -مهم نیست. بعدا بیشتر آشنا میشیم. میدونستی برات پاپوش درست کردند که الان اینجایی؟ -تو از کجا میدونی؟ -اینم مهم نیست. فقط بهم بگو که جای یه وطن پرست اینجاست؟ -تا ندونم دارم با کی حرف میزنم، اونم اینجا و اینجوری، یه کلمه دیگه هم حرف نمیزنم. -من اومدم دنبالت. میخوای کمکت کنم که بی گناهیتو ثابت کنی؟ -من گفتم که تا ندونم تو کی هستی جوابت نمیدم. از طرف کی اومدی؟ -ببین! من به تو نیاز دارم اما نه اینجا. اما تو به من اینجا نیاز داری. من به تو کمک میکنم که بری بیرون و خلاص بشی. در عوضش هم تو باید به من کمک کنی که به چیزی که میخوام برسم. -من به کشورم خیانت نمیکنم. -کسی نخواست که به کشورت خیانت کنی. اما قبول کن اینایی که برای تو و من پرونده درست میکنن و اینجوری گرفتارمون میکنن، جزو مردم نیستند. شاید آمریکایی باشن اما آمریکا نیستند. -دنبال چی هستی؟ -همین که حرف قبلیمو قبول داری، معلوم میشه که هنوز شجاعت جنگیدن با اونا رو داری؟ در حین حرف زدن درِ گوشیِ داروین با جوزت، چون گاهی صدای جوزت معمولی میشد، چیزهایی به گوش دوستش که درِ دستشویی ایستاده بود خورد. بیرون هم سرد بود و بخاطر همین آمد داخل. خیلی آهسته و بی سر و صدا. اما آن دو متوجه نبودند و به کلامشان ادامه دادند. -باید اعتمادمو جلب کنی. -باشه. قبول. بذار بیشتر حرف بزنیم. -فقط یه کلمه بگو اون بیرون چیکارم داری؟ -تو متخصص بمب های هوشمند هستی. درسشو نخوندی اما وقتی پنتاگن(وزارت دفاع آمریکا) بودی، بخاطر نبوغی که در این مورد داشتی، داشتی تبدیل میشدی به ارشد گروهتون که در حقت نامردی کردند و فرستادند به ارتش. درسته؟ -آره. خب؟ همان لحظه داروین متوجه نزدیک شدن یک سایه از زیر در مستراح شد. همین طور که با انگشت اشاره اش به جوزت فهماند که«ببین این سایه داره به ما نزدیک میشه» کلمه آخر را در گوش جوزت گفت: «ما به همین نبوغت نیاز داریم ... الان بیشتر نمیتونم توضیح بدم. فقط یه چیزی ... این که باهاش حرف میزدی و در دستشویی منتظرت ایستاده، باهاش خیلی رفاقت داری یا یه آدم عادی برات محسوب میشه؟» جوزت همین طور که میدید آن سایه نزدیکتر میشود، آرام در گوش داروین گفت: «رفیقم نیست. وقتی میخوام بخوابم، خیلی در گوشم وزوز میکنه.» وقتی سایه خوب به دم در مستراح نزدیک شده بود و یکجورایی به در چسبیده بود، داروین در حالی که آرام دستش را به طرف دستگیره مستراح میبرد، گفت: «دیگه از امشب وزوز نمیکنه.» این را گفت و مثل برق، در را باز کرد و یقه کسی که فالگوش ایستاده بود را کشید و آورد داخل. تا قبل از آن که او متوجه بشود چه شد و چرا و چگونه پرید داخل و اصلا آنها کی هستند و پیشانی اش روی سنگ توالت فرنگی چه کار میکند، دنیا برایش تاریک شد و صدای خورد شدن گردنش را شنید و برای همیشه فالگوش بودن را کنار گذاشت. جوزت تا این نمایش را در کسری از ثانیه از داروین دید، جا خورد و همین طور که میخواست خیلی عادی بزند به چاک، زیر لب به داروین گفت: «خدا لعنتت کنه! من خیلی دستشویی دارم. نمیشد بذاری مثل بچه آدم ... اَه ... دارم با کی حرف میزنم...» که دید داروین جلوتر رفت و خیلی عادی، چند متر از او فاصله گرفت و کم کم بین جمعیت گم شد. ادامه دارد... @Mohamadrezahadadpour

زدن فرماندهان عالی، همان جنگ هدفمند است. هدفشان این بود که قبل از جنگ فراگیر، سیستم فرماندهی حزب الله را مختل کنند. #مرگ_بر_اسرائیل https://virasty.com/Jahromi/1726863551935808811