eitaa logo
یادداشت‌های محسن مقدس‌زاده
124 دنبال‌کننده
919 عکس
20 ویدیو
17 فایل
📚 تخصص در علم اخلاق (روانشناسی اسلامی و مشاوره و ...) و علوم عقلی (فلسفه و ...) 📖 آشنا با نجوم و طب سنتی-اسلامی و ... 🕌 ساکن قم ✍🏻 راه‌های ارتباطی با بنده👇 zil.ink/mohsen1440 ✉️ سؤال و مشاوره👇 @moghaddaszadeh
مشاهده در ایتا
دانلود
«شرایط انتقاد» و جزء مصادیق است و شرایطی دارد که اگر رعایت نشود گرفتار بسیاری از گناهانی که و تضییع است خواهیم شد. از جمله شرایط نقد و انتقاد: ✔️ باید همراه با ادب و احترام کامل و به دور از تهمت و توهین و نیش و کنایه باشد. ✔️ باید در مورد عمل و نظر و ... باشد نه در مورد خود شخص. ✔️ تخصص و آگاهی کافی در مورد چیزی که در مورد آن نظر می‌دهیم داشته باشیم. ✔️ باید توجه کنیم که حتی اگر تخصص و آگاهی کافی داشته باشیم، همانطور که احتمال دارد نظر و تشخیص انتقاد شونده اشتباه باشد، همانقدر هم احتمال دارد نقد ما اشتباه باشد. پس نباید طوری نقد کنیم که گویا نظر ما کاملا درست و نظر انتقاد شونده اشتباه است. ✔️ اگر انتقاد شونده مدیر و مسئول و رهبر و هر کسی که مسئولیت اداره جایی را به عهده دارد و صلاحیت آن مسئولیت را دارد، باشد باید دقت بیشتری کنیم. چرا که انتقاد نسنجیده، باعث تضعیف جایگاه او و ضعف در مدیریت او می‌شود که ضررش به خود ما برمی‌گردد. چنین کسی چه شوهر که مدیر یک خانواده است باشد و چه مدیر یک شرکت یا رهبر یا رئیس جمهور یک کشور باشد. همچنین اگر مدیر دارای صلاحیت تصمیمی گرفت، حتی اگر نقدی داشته باشیم؛ باید آن‌را نادیده بگیریم و با تمام قوا و با جدیت سعی در انجام آن داشته باشیم. چرا که همانطور که عرض شد همانطور که ممکن است تصمیم مدیر اشتباه باشد، همانقدر ممکن است نظر ما اشتباه باشد و بر اساس یک احتمال اشتباه نباید باعث ایجاد اختلاف و ضعف و سستی در عمل به آن تصمیم شویم که ضرر آن از اتحاد و عمل با قوت و قدرت به تصمیم متخصصی که احتمال اشتباه دارد بسیار بیشتر است.
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
در گناهانی که جزء نیستند و برای‌شان تعیین نشده است باید علاوه بر سایر نسبت به سه گروه به سه نکته توجه کنیم: اول: کسانی که مخفیانه گناه می‌کنند؛ باید نسبت به گناهشان تغافل و چشم‌پوشی کرد و به قول معروف؛ شتر دیدی، ندیدی! البته اگر سایر شرایط و نهی از منکر فراهم باشد پرواضح است که باید چنین کرد. دوم: کسانی که علنی گناه می‌کنند ولی احترام دین و مظاهر دینی و نهی از منکر را نگه می‌دارند؛ باید نسبت به ایشان علاوه بر رعایت سایر نکات نهی از منکر با نرمش و آرامش برخورد کرد. البته همانطور که قبلا عرض شد، گناه را در هر شرایطی باید تحقیر کرد و لازم نیست حتما این تحقیر زبانی باشد؛ بلکه اصل و اساس نهی از منکر چیزی نیست جز انتقال حس چندش از گناه به گناهکار تا باعث شود که فضا برای لذت بردن از گناه سنگین شود و آرامش روانی برای انجام گناه فراهم نشود. سوم: کسانی که علاوه بر اینکه علنی گناه می‌کنند، احترام دین و مظاهر دینی و نهی از منکر را نمی‌دارند و در مقابلشان هتک و توهین و بی‌احترامی می‌کنند. در مقابل چنین افرادی با رعایت حریم‌های شرعی و سایر نکات نهی از منکر و در شرایط مناسب، باید برخورد سخت و تندی داشت تا عبرتی شود برای سایر کسانی که مقابل دین و مظاهر دینی و نهی از منکر می‌ایستند!