‌ ما آدم‌ها خیلی وقتها از یکدیگر بیزاریم و فقط به دنبال فرصتی هستیم تا از دست هم خلاص شویم. خیلی‌ها این احساس تنفر از یکدیگر را دوست ندارد و دلشان میخواهد که دوست داشته باشند و دوستشان بدارند. اما لاجرم فقط به تکرار الفاظ دوستانه‌ای دلخوش میکنند بی آنکه تعلق و برادری ای پیش بیاید. البته که ما چاره‌ای نداریم. این وضعیت به خاطر مشکلات اخلاقی و فردی و یا حتی روانشناختی من نیست که از دیگران بیزارم این روح زمانه‌ی امروز است که دیگری جهنم است. وقتی که آدمی پا در دل خطرها میگذارد دردش میگیرد و ممکن است باعث و بانی این سختی و رنج را لعن و نفرین کند. حتی ممکن است در زمانه‌ی امروز شاعران فقط شکایت کنند و از درد و بی وفایی یار ناله سر دهند و مثلا دیگر شاعری پیدا نشود که بگوید: سعدی از اخلاق دوست هر چه برآید نکوست گو همه دشنام گو کز لب شیرین دعاست ما ممکن است از هم بیزار باشیم و حتی تاب دیدن همدیگر را نداشته باشیم. و این بیزاری به خاطر رنجی ست که در عهد دوستی قرار داده شده. هر جا که عهدی بسته شد دشواری ها پدید آمد. "که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها". به راستی چه سِّری در این است که «لَوْ أَحَبَّنِي جَبَلٌ لَتَهَافَتَ» کوه نیز در زیر بار دوستی علی(ع) تاب نمی‌آورد و نابود میشود. این سخن که از جملات قصار مولاست مرا به این فکر انداخت که نکند خود یار دوستان را در گرداب بلایا می‌اندازد. نه فقط به خاطر آنکه گزینشی بشود و مرد از نامرد جدا شود بلکه شرط دوستی قرار گرفتن در سهمگین ترین بلایاست تا تو آنقدر پیش بروی که ناامید شوی و از بودن خود توبه کنی. شاید گمان کنیم امروز که دیگر دوستی و برادری جایی ندارد، باید بیشتر برای هم دل بسوزانیم اما از این همه دلسوزی جز ایجاد توقع چه سود؟ وقتی بچه را زیاد مراقبت کنی و هوایش را داشته باشی فردا که بزرگ بشود طوری زیر میزت میزند که آن وقت می‌فهمی هر چه کردی برای خودت کردی. و چه بسا دیگران را هم به زحمت می‌اندازیم در حالیکه اگر این جنس دلسوزی‌ها نبود، همه به همان سفره‌ی نان و پنیر خودمان دل خوش بودیم. آیا میشود یکدیگر را به میدان بلا بیندازیم؟ آیا میشود به جای کمک های بیهوده، قدری میدان های آزمون و ابتلا را به یکدیگر رهنمون شویم‌؟ غلام آن کلماتم که آتش انگیزد آیا میشود خودمان پیش برویم و به دیگران هم بگوییم بیا؟ تو هم بیا و در این ده باصفا، صفا کن. آیا میشود یکبار هم که شده نترسیم و به خاطر زن و بچه خودمان را تباه نکنیم و خودمان و آنها را در میدان بلا قرار دهیم؟ آن وقت پس از آنکه تو را سرزنش کنند عده‌ای از آن‌ها به سراغت می آیند در حالیکه اشک از چشمهایشان جاری ست. پس از توبه از این نحوه بودن ما همه یکبار دیگر متولد میشویم و چون تازه متولد شده‌ایم دیگر برای هم خواستنی میشویم و به هم تعلق پیدا می کنیم و عاشق هم میشویم. طبیعی ست که کسی امروز کسی را دوست نداشته باشد. ما همه محتاج این تذکریم که اگر از نحوه بودن خود توبه نکنیم خود را تنها بیابیم. ما محتاج توبه‌ایم که نه فقط آدم خوبی باشیم و یا مثمر ثمر، بلکه فقط بتوانیم با هم باشیم. هزار کار خوب و کمک کردن به یکدیگر در برابر یک لحظه توبه چیزی نیست. آیا نباید فکر کنیم که راه گوش سپردن به سخن آقا همین توبه است. تعارف که نداریم برای ما سخن آقا تکراری ست خودشان هم گفته‌اند. نکند جای ما اشتباه است که استقامت را تکرار می‌فهمیم... 🖊 علیرضا خیران  @soha_sima

به میمنت و مبارکی! بلاخره دولت وفاق توانست در شبی که فردایش را دنیا با نام فلسطین و قدس میشناسد، چراغ رابطه با باند جنایتکار قاتل شهید سلیمانی را روشن کند، ای کاش پاسخ دادن را از علمدار کربلا می آموختید که از امان نامه دشمن حماسه ساخت نه اینکه ذلیلانه بگوید وضعیت جاری را به اطلاع طرف مقابل رساندیم. آنکس که خواب است را میشود بیدار کرد اما آنکس که خودش را به خواب زده خیر! وقتی خون سلیمانی و نصرالله و سنوار نتواند عده ای را تکان دهد هیچ چیز دیگری توان اینکار را ندارد... هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد هم رونق زمان شما نیز بگذرد وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب بر دولت‌آشیان شما نیز بگذرد در مملکت چو غرش شیران گذشت و رفت این عوعو سگان شما نیز بگذرد آن کس که اسب داشت غبارش فرو نشست گرد سم خران شما نیز بگذرد ای مفتخر به طالع مسعود خویشتن تأثیر اختران شما نیز بگذرد این نوبت از کسان به شما ناکسان رسید نوبت ز ناکسان شما نیز بگذرد بیش از دو روز بود از آن دگر کسان بعد از دو روز از آن شما نیز بگذرد در باغ دولت دگران بود مدتی این گل ز گلستان شما نیز بگذرد ای تو رمه سپرده به چوپان گرگ‌طبع این گرگی شبان شما نیز بگذرد ... @mokashefat_mm

روضه خوان می‌گوید هرکس نمی‌تواند گریه کند، لااقل ادای گریه کردن دربیاورد، تباکی کند. دوستی می‌گفت، اگر حالت گریه نداری، روضه گوش نده. دلت سنگ می‌شود. حتی شنیدم که امام حسین به کسی می‌گفت، از کربلا دور شو، چرا که اگر صدای مظلومیت ما را بشنوی و کاری نکنی، جهنمی میشوی از بچگی در هیئت ها اینطور بزرگ شدیم. یاد گرفتیم نسبت به هر خط روضه حساس باشیم، اگر ناله نمی‌کردیم و اشک نمی‌ریختیم، می‌گفتند حق این خط از روضه ادا نشد. مبادا که برایمان عادی شود. اگر دلمان نمی‌شکست و اشکمان نمی‌آمد، با نگرانی دنبال علتش می‌گشتیم. توبه می‌کردیم. نذر می‌کردیم. التماس دعا می‌گرفتیم. اما حالا چه !؟ بیش از یکسال است که چشمانمان به مظلومیت غزه خشک شده و اشکی نمی‌ریزد. گوش هایمان به ناله کودکان فلسطینی عادت کرده و دلی نمی‌شکند. همه چیز برایمان عادی شده و کسی نگران نمی‌شود. قدیم‌ها ساده‌تر بود. اگر در گوشه‌ای از جهان جنایتی رخ می‌داد، تا به گوش دیگران برسد زمانی طول می‌کشید. وقتی هم که می‌رسید، دیگر دیر شده بود. اما الان چه؟! هر روز محکومیم به تماشای موشک باران، به قطعه قطعه شدن کودکان به شنیدن آه و ناله زنان هر روز عدد تعداد کشته‌ها را مثل شاخص بورس دنبال می‌کنیم. لابد فردا سخت‌تر هم می‌شود. عینکی بر چشم ما می‌گذارند و اینبار کشته‌ها و ضخمی‌ها را در کنار خود می‌بینیم. این تکنولوژی دارد چه کار می‌کند با ما!؟ درک ما را بیشتر می‌کند، بدون آنکه مسئولیت ما را بالاتر ببرد. یا حداقل راه حلی ارائه دهد. راستش را می‌خواهی؟ ما آدم ها می‌خواهیم در کنج بی‌خبری خود آسوده زندگی کنیم. بی‌خبری و خوش خبری. شاید اعتراض همسایگان فاطمه (س) هم همین بوده. یا شب ها گریه کن یا روزها. انقدر روان ما را آزرده نکن. انقدر خطای ما را به رخمان نکش. بگذار شب ها راحت بخوابیم. بدون عذاب وجدان. نمی‌دانم. می‌خواهم این خواب آسوده را به مشتریانش بفروشم و کمی عذاب وجدان بخرم. کمی دغدغه خاطر. کمی بی قراری. چرا کسی به فکر اشک های خشک شده نیست!؟ چرا کسی نگران دل های سنگ شده نیست!؟ اما نمی‌دانم. اگر آسودگی را فروختم. اگر آگاهی را خریدم. با مسئولیتش چه کار کنم؟ محمد بصیرزاده @mokashefat_mm

مکانمندی و زمانمندی دو شاخصه بسیار مهم برای قضاوت درباره اصالت یک اثر هنری است، اگر اثری اعم از حوزه های نوشتاری، دیداری، شنیداری یا ترکیبی از اینها بتواند در طول زمانی قابل توجه و در عمق و وسعت مکانی پهناور خود را گسترش دهد میتواند نمره و نشان اصیل بودن بگیرد و نمایانگر هویت و وجود آن هنر گردد. شاید #لوئیس_کارول انگلیسی هیچ وقت در تخیلش هم نمیگنجیده که ۱۵۳ سال بعد از آن عصر تابستانی که همراه با دوستانش سوار بر قایق، پاروزنان برای آلیس هشت ساله قصه ای بداهه میگفت، کسی در آنسوی جهان با زبان و فرهنگی دیگر پای قصه اش بنشیند و لذت فراوان ببرد و این همان اصالت است که گفتیم. جادوی قصه میتواند دنیایی را تسخیر کند و به کنش یا واکنشی وادارد یا شاید هم او را تخدیر کند و به بی کنششی تن دهد. اما مهم اثراتش نیست، بلکه مهم خود قصه است که معجزه میکند فارغ از اینکه نویسنده یا گوینده دنبال نتیجه گیری یا محتوی خاصی باشد یا نباشد. در اینجا همین اتفاق برای کارول می افتد و از ناخودآگاه او معجزه ای بیرون می آید که جهانی را تسخیر میکند. @mokashefat_mm

🔻یادداشت خواندنی محمدرضا شهبازی درباره تزویر اصولگرایان و برخورد دوگانه آنها با "هسته سخت" 🔹هسته سخت جمهوری اسلامی از کی اخ و پیف شد؟ اصولگرایان و نهادهای قدرت و ثروت متصل به آنها طی بیست سال سعی کردند از هسته سخت حامیان جمهوری اسلامی یک توده مطیع و حرف گوش کن بسازند که فقط به آنها بگوید چشم. اما دو انتخابات اخیر مجلس و ریاست‌جمهوری آخرین و محکم‌ترین میخ بر تابوت این رویای خام بود. 🔹این دو انتخابات به آنها ثابت کرد جماعتی که قرار بود در قرارگاه‌ها، مدارس خاص، جلسات بصیرتی سررسیدمحور، رسانه‌های مبتنی بر کدکشی و... پیاده‌نظام آنها بار بیایند، حالا دارند از زمین بازی بیرونشان می‌کنند. 🔹تاختن به هسته سخت حامیان جمهوری اسلامی از طرف اصولگرایان در واقع آخرین تلاش آنها برای باقی ماندن در زمین بازی‌ست. اصولگرایان هروقت اول نبودند، دوم شده‌اند و حالا اینکه ببینند بعنوان نفر سوم و چهارم باید بنشینند و رقابت دیگران را تماشا کنند برایشان خیلی سنگین است. 🔹این لفاظی‌های شکاف اجتماعی و وحدت و دوقطبی و... را جدی نگیرید. این جماعت اگر زورشان می‌رسید حاضر بودند انتخابات ده درصدی برگزار شود ولی رای بیاورند و اتفاقا الان از همین زورشان گرفته که حتی با کاهش مشارکت هم رای نیاورده‌اند. چرا؟ چون دیگر حتی همان هسته سخت طرفدار نظام که در هر شرایطی در انتخابات شرکت میکند -بعد از خرج کردن اصولگرایان از همه مقدسات و پای کار آوردن همه مشاهیر- هم حاضر نیست به آنها رای بدهد. 🔹از قدیم گفته‌اند فحش بادبزن جگر است. بگذارید این جماعت شکست‌خورده با فحش به حزب‌اللهی‌ها، آنها را با لحنی تحقیرآمیز ایتایی و خودسر و دوقطبی‌ساز و... بخوانند بلکه یک کم از آتش جگرشان کم شود، اما این هسته سخت جمهوری اسلامی‌ست که همچنان به پهناوری جغرافیای ایران و گستردگی شهرها و روستاهای کوچک و بزرگ پای انقلاب مانده و خواهد ماند و چشمش به رهبری انقلاب است. 🔹آنها هم اگر عقل داشتند وسط باد زدن‌های بی‌حاصلشان می‌نشستند نوع سیاست‌ورزی بیست ساله را مرور می‌کردند و دلیل این رویگردانی حزب‌اللهی‌ها از خود را در نوع نگاه متفرعنانه و قیم‌مآبانه خود به مردم می‌جستند. 🌐 @Rahe_Dialameh

وای بر ما اگر گفتار و رفتارمان ذره‌ای جبهه مقاومت را تضعیف کرده باشد. هر ضربه‌ای به خودمان آنچنان که شهامت‌مان را در فشار به رژیم صهیونیستی کم کرده باشد و آن سگ‌های خونخوار را در جنایات‌شان جسورتر کرده باشد، ما را هم در ریختن خون و تشدید رنج این کودکان شریک کرده است... وای بر ما. حساب آن رجاله‌ها و لکاته‌های رذل و بی‌شرف که از بغض جمهوری اسلامی، برای پهلوی و ترامپ و صهیونیسم خوش‌رقصی می‌کنند که با خود خدواند جبار و قهار است.

. ♻️ یمنی‌های حوثی، بدوی یا بکر اغلب این گونه به نظر می‌رسد که یمنی‌ها به بدویت نزدیک‌ترند اما یمن بدوی نیست، بکر است و دست تجددخواهی‌ها کوتاه از مرتبتش. یمنِ کوهی و کوهستانی وجودش نیز ناهموارِ این بازی‌هاست. در این مصاحبه با آقای احمد عبدالملک می‌بینید که مجری تلاش می‌کند از این شکلی بودن یمنی‌ها سر در آورد و پاسخ‌های احمد عبدالملک مبهوت کننده است. هر چه بیشتر می‌گذرد بیشتر به حقیقت این سخنِ «غزة کاشفة» ایمان می‌آورم. هر آن‌کس که کنار غزه ایستاد، گوهری در وجودش به ظهور در آمد که برقش چشم‌ها را ربود و پرده از جمال سید حسن و سنوار و هنیه و ابراهیم عقیل و هزاران هزار زیباروی دیگر کشید و حالا هم جمالِ کم مثال یمنی‌ها... پ‌ن: امکان گزینش بخشی از سخنانش مقدور نیست، همه را ببینید. 👈 کانال حمید رسایی: eitaa.com/rasaee

دادگاه عالی کانادا رأی نهایی درباره هواپیمای اوکراینی را صادر کرد/ غرامت ۱۸۰ هزار دلاری به هر يک از جان‌باختگان پرواز اوکراینی پس از ۵ سال، دادگاه عالی کانادا شرکت هوایی اوکراین را مقصر اصلی حادثه سرنگونی هواپیما دانست  و کاملا برای دادگاه مشخص و روشن است که در وضعیت بحرانی شرکت اوکراین اصرار داشت هواپیمایش پرواز کند. لذا حکم پرداخت غرامت به خانواده‌های قربانیان را صادر کرد. دد این بین اما چه کسی آبرویش را برای این حادثه معامله کرد؟ یادمان نرود که سردار حاجی‌زاده آن روز مردانه تمام مسئولیت را بر عهده گرفت، در برابر سیل تخریب‌ها ایستاد و خودش را سپر کرد، درحالی‌که امروز حقیقت چیز دیگری را نشان می‌دهد! 🔺 این خبر را بایکوت نکنیم! اجازه ندهیم در هیاهوی این روزها گم شود. 📌به کانال #خبر_فوری_و_مهم بپیوندید : @khabare_fouriw

🔻روایت خواندنی نویسنده یک کتاب از تماس ناگهانی سعید جلیلی مسعود صدر نویسنده کتاب (اصلس دینی اهل سنت در ترکیه) در صفحه اینستاگرام خود نوشت: 🔹خسته از سر کار برگشتم خانه و به وای‌فای که وصل شدم یک شماره ناشناس تماس گرفت. گفت؛ فلانی هستم از دفتر آقای جلیلی. می‌خواستند با شما صحبت کنند. اگر وقت دارید من یکی دو دقیقه دیگر دوباره تماس بگیرم. 🔹خواستم بپرسم، وحیدشان یا سعیدشان؟ بعد گفتم شاید کلا این جلیلی دیگری است. مگر در ایران جلیلی‌ای که دفتر داشته باشد این دو برادرند؟ گفتم البته که در خدمت هستم. بعد خواستم زرنگی کنم و از موضوع صحبت سرنخی در مورد اینکه کدام جلیلی است به دست بیاورم. گفتم: ببخشید موضوع صحبت چه خواهد بود؟ گفت: اطلاعی ندارم. شماره‌تان را دادند و گفتند که تماس بگیرم. 🔹خلاصه دو دقیقه دیگر تماس گرفتند. دیدم دکتر سعید جلیلی است. گفتند: این تعطیلات عید را مشغول مطالعه کتاب اطلس دینی اهل سنت در ترکیه شما بودم. خواستم بابت تالیف چنین کتابی از شما تشکر کنم. بعد تقریبا ده دقیقه پر از لطف و بزرگواری و تواضع در مورد کتاب اظهار محبت کردند. هر دقیقه که می‌گذشت پشت تلفن رنگم سرخ‌تر می‌شد و عرق بر پیشانی‌ام می‌نشست. 🔹خلاصه بعد از آن حجم خجالت و عرق ریختن چند دقیقه بعد از مکالمه خیلی روحیه گرفتم و زیر لب گفتن، کم من ثناء جمیل لست اهلا له نشرته. اینکه بزرگوارانی در این سطح زحمت مطالعه کتاب را می‌کشند خستگی را از تنم بیرون کرد. خانم که دید خیلی انرژی گرفته‌ام گفت پاشو ظرفها را بشور و خب چاره‌ای جز شستن ظرفها نماند. 🌐 @Rahe_Dialameh

بسم الله الرحمن الرحیم وقتی بخواهند کسی را شکنجه کنند، دست و پایش را میبندند و جلوی چشمانش به خانواده اش جسارت میکنند. شکنجه ای بدتر از مرگ. حالا این وضعیت ماست. به کمک رسانه ها، چشمانمان هر لحظه محکوم به تماشای این تصاویر است، اما دستانمان کوتاه. تو بگو چه کار کنم؟ غم و غصه ای که با تماشای این تصاویر، سینه ام را پر میکند، کجا تخلیه کنم؟ با چه کاری؟ چه کلمات و جملاتی میتواند این صحنه ها را توصیف کند بدون آنکه از سنگینی آن ها بکاهد؟! تا به حال، ظلم انقدر لخت و عور نبوده و ما هم انقدر منفعلانه و هاج و واج به آن خیره نبودیم. از خودم بدم می‌آید. احساس میکنم، بیشتر در ظلم صهیونیست ها سهیم هستم تا در مظلومیت اهل غزه. اگر از ما کاری بر نمی آید، پس چرا محکومیم به تماشای آنها؟ چرا نمیگذارند زندگی عادی خودمان را کنیم؟ یک شب راحت بخوابیم؟ یک لقمه راحت قورت دهیم؟ چقدر تاریخ را ساده خوانده بودم! چه آدم هایی را در تاریخ شماتت کردم، غافل از اینکه خودم مثل آن ها هستم. نکند این تصاویر همان گریه های بلند فاطمه (س) است و من، آن همسایه های بیخاصیتی که از گریه ها سیر شده بودند؟ چقدر تاریخ را ساده خوانده بودم! عمری در میان اصحاب حسین به دنبال خودم میگشتم، اما در سپاه یزید خودم را پیدا کردم. شاید من آن سرباز حاشیه سپاه یزید باشم که در طول جنگ درگیر عذاب وجدانش بوده و سرانجام ظرف آبی برای حسین میبرد، اما به او میگویند دیر آمدی، سیرابش کردیم. یا شاید اهالی تپه ندبه باشم، که هاج و واج کربلا را تماشا میکردند و ضجه میزدند. این آتش ها چیست که به جان ما می اندازند؟ چرا نمیگذارند یک زندگی راحت بی دردسر داشته باشیم؟ صبح تا عصر سر کار برویم، و شب ظرف خرما نذری را در هیئت پخش کنیم؟ هم خدا هم خرما. این پتک واقعیت چیست که هر لحظه بر سر ما میکوبند؟ که اشتباه میروی، اشتباه زندگی میکنی. خیال میکنی من دلم برای آن عزیزی که با انفجار بمب به آسمان پرتاب شد میسوزد؟ نه! من به او غبطه میخورم. به خدا وضع او از من بهتر است. کاش من هم گوشه ای از ماجرا حاضر بودم، نه غائب ناظر صدای هل من ناصر را میشنوم. اما دست و پایم سست شده، چرا نمیتوانم کاری کنم؟ بگذار من او را صدا کنم، آیا کسی هست که مرا نجات دهد؟ #محمدنا @mokashefat_mm