✨﷽✨ ✳️ امامِ غریبِ بنده‌نواز... ✍ بذر #عمل_صالح فقط در محیط #ولایت_الهی_معصوم و نور ولایت و ماء معین رشد می‌کند و جان عاملش را نیز به ملکوت اعلی می‌برد. معصومان، هم در سیر نزول، ولایت بر نعمت‌ها دارند و آن‌ها را به ما می‌رساند و هم در سیر صعود و تا مقام قرب، باید ولایت آن‌ها عمل را بالا ببرد و به رشد و تعالی برساند. آن‌ها در همه‌ی مراحل اولیای نعمت‌ها هستند و ما بر سر سفره‌ی این ولی‌نعمتان نشسته‌ایم و از خوان احسان آن‌ها بهره‌مند می‌شویم ولی نه #شناخت درستی از آن‌ها داریم و نه #قدردانی می‌کنیم. لذا آن‌ها ناشناخته و #غریب می‌مانند و جز عده‌ای اندک که معرفت به آن‌ها دارند، بیشتر مردم در وادی بی‌خبری به‌سر می‌برند و جفا می‌کنند. #امام_زمان هم که در این زمان ولی‌نعمت ما هستند، مثل بقیه ائمه همین #غربت را دارند ولی باز دست لطف و عنایتشان را از سر ما برنمی‌دارند و کریمانه #بنده‌نوازی می‌نمایند؛ همان که خود در آن توقیع شریف فرمودند: ما شما را بی‌سرپرست رها نمی‌کنیم و یاد شما را فراموش نمی‌کنیم و به یاد شما هستیم و اگر غیر از این بود، بر شما رنج و سختی و بلا نازل می‌شد و دشمنان، شما را بیچاره می‌کردند. 👤 #استاد_مسعود_عالی 📚 از کتاب #قبله_آخرین | ج2 📖 صفحات 163 و 164 ↶【به ما بپیوندید 】↷ ┄┄┅┅┅❅🌼❅┅┅┅┄┄ https://eitaa.com/joinchat/1284702208C7c11ed722e

✳️ غمِ فراقِ امام را داری؟! ✍ یوسف وقتی گم شد و از جلوی چشم یعقوب علیهماالسلام دور شد، در تمامی این مدت یعقوب او را فراموش نکرد و دائم به یاد او بود و گریه می‌کرد، به طوری که دیگران با جسارت به او می‌گفتند: «به خدا تو آن‌قدر یاد یوسف می‌کنی تا در آستانه‌ی مرگ قرار گیری، یا هلاک گردی»! اما برادرانش با اینکه سبب دوری و فراق یوسف شدند، او را فراموش کرده و به‌دنبال کار و زندگی خود بودند. وقتی امام زمان (عج) که بزرگترین نعمت الهی فراموش شود و از یاد برود و هر کس دنبال کار خود باشد، امام غریب می‌ماند. یکی از شباهت‌های امام زمان (عج) به یوسف این است که همه جز اندکی از او غافل‌اند. همانطور که برادران یوسف از او غافل بودند و فقط کسی مثل یعقوب غم فراق او را داشت. 👤 #استاد_مسعود_عالی 📚 از کتاب #قبله_آخرین | ج۲ 📖 صفحات ۱۷۱ و ۱۷۲ ↶【به ما بپیوندید 】↷ ┄┄┅┅┅❅🌼❅┅┅┅┄┄ https://eitaa.com/joinchat/1284702208C7c11ed722e

✨﷽✨ ✳️ امام؛ حاکم قلعه‌ی وجود منتظر صادق ✍ آنچه مهم است و یک «منتظر صادق» باید همه‌ی همت و سعی خود را به آن معطوف کند، این است که روح و قلب و سرّ و اخفای او تسلیم اراده‌ی «ولی خدا» شود و قلعه‌ی وجود را کاملا در تحت اختیار و اراده‌ی او قرار دهد. آن‌گاه وقتی حجت خدا حاکم این قلعه شد، نورانیت و طهارت او همه‌ی وجود و حرکات و رفتار و گفتار را پاک و نورانی می‌کند و چنین قلعه‌ی توحیدی از آفات و خطرات دنیا و آخرت در امنیت کامل قرار می‌گیرد. 🔸 امام باقر (ع) ضمن بیاناتی به ابوخالد کابلی فرمودند: ای اباخالد! هیچ بنده‌ای به محبت و ولایت ما نمی‌رسد، مگر اینکه خداوند قلبش را پاک کند. و بنده‌ای به پاکی و طهارت قلبی نمی‌رسد، مگر اینکه تسلیم ما باشد و به مقام سِلم برسد. وقتی اینگونه شد، خداوند او را از حساب شدید سالم نگه می‌دارد و روز قیامت کبری از هراس در امان است». 🔺 بدون تردید کسی که محبت و ارادت و تسلیم به امام این‌گونه در زوایای قلبش جای گرفته است، یار و سربازی فداکار و قابل اطمینان برای او خواهد بود. 👤 #استاد_مسعود_عالی 📚 از کتاب #قبله_آخرین | ج2 📖 صفحات 260 و 261 ↶【به ما بپیوندید 】↷ ┄┄┅┅┅❅🌼❅┅┅┅┄┄ https://eitaa.com/joinchat/1284702208C7c11ed722e

✨﷽✨ ✳️ باید مضطر و بیچارهٔ او شویم! ✍ مهم این است که بدانیم کلید کار این است که باید «مضطر» و بیچارهٔ او شویم، و تنها «علم» و «معرفت»، با همهٔ ارزشی که دارد، راه به جایی نمی‌برد. اگر لیوان آبی در مقابلمان باشد، یقین به وجودش داریم. خاصیت آب را هم می‌دانیم. اگر یک دانشمند فیزیک یا شیمی باشیم، ترکیب شیمیایی و خواص فیزیکی و شیمیایی آن را هم می‌دانیم؛ اما این علم و یقین حرکتی در ما ایجاد نمی‌کند تا به سمت آن دست دراز کنیم. چرا؟ چون «تشنه» نیستیم؛ «عطش» نداریم؛ دردِ آب نداریم. ولی اگر در یک بیابان خشک تشنه شدیم و به عطش شدید گرفتار شدیم و جگرمان سوزش پیدا کرد، آن وقت یقین به وجود آب هم لازم نیست. حتی اگر احتمال بدهیم که در چند کیلومتری آب وجود دارد، به طرفش می‌دویم! 🔺 پس آنچه حرکت و تلاش و شور و گرمی می‌آورد، «نیاز» و «احتیاج» و «اضطرار» و «دردمندی» است؛ نه علم و یقین. 👤 #استاد_مسعود_عالی 📚 از کتاب #قبله_آخرین | ج1 📖 ص 24 ↶【به ما بپیوندید 】↷ ┄┄┅┅┅❅🌼❅┅┅┅┄┄ https://eitaa.com/joinchat/1284702208C7c11ed722e

🔴 اکتفا به وظایف فردی در رابطه با ظهور کافی نیست! ✍ آیا صرفا اکتفا کردن به مسائل قلبى و عاطفی در رابطه با حضرت، بدون اینکه وارد عینیت زندگی ما شود، یا پرداختن به مسائل و «وظایف فردی»، بدون اینکه جامعه‌ی خود و حتی جامعه‌ی جهانی را به سمت «ظهور» ببریم کافی است؟ و آیا دوستان حضرت تنها با انجام وظایف فردی وظیفه‌شان را انجام داده‌اند؟ خداوند در قرآن می‌فرماید: «يا أيها الذين آمنوا اصبروا وصابروا ورابطوا واتقوا الله لعلكم تفلحون»؛ بر اساس روایات «اصبروا» «صبر فردی» بر مصیبت‌ها و فشارها، صبر بر «گناهان»، صبر بر انجام «واجبات» و طاعات، صبر بر «بلاها»، صبر بر خواهش‌ها و طغیان‌های نفس در میدان‌های شهوت و غضب است. و «صابروا» صبر در مقابل «دشمن» است. استقامتی است که جامعه‌ی مؤمنان در مقابل دستگاه و تمدن مادی باید از خود نشان دهد و دست از «فرهنگ» و «اعتقادات» و «ارزش‌های» خود برندارد. آن وقت با این دو مرحله‌ی صبر و استقامت فردی و اجتماعی نوبت به مرحله‌ی بعد، یعنی به ارتباط با او می‌رسیم. 🔺 «رابطوا» یعنی «و رابطوا إمامکم المنتظر»؛ [پیوند خود را با امام منتظرتان مستحکم کنید.] 👤 #استاد_مسعود_عالی 📚 از کتاب #قبله_آخرین | ج2 📖 ص 31 #⃣ #انتظار #وظایف_منتظران 🙏 #خدایا_منجی_را_برسان ↶【به ما بپیوندید 】↷ ┄┄┅┅┅❅🌼❅┅┅┅┄┄ https://eitaa.com/joinchat/1284702208C7c11ed722e