eitaa logo
مربی یار
5.5هزار دنبال‌کننده
291 عکس
5 ویدیو
1.6هزار فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
( ) بسم الله الرحمن الرحیم اللهمّ قوّنی فیهِ علی إقامَةِ أمْرِکَ خدایا نیرومندم نما در آن روز به‌پاداشتن دستور فرمانت واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ و بچشان در آن شیرینی یادت را وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ و مهیا کن مرا در آن روز برای انجام سپاسگزاریت به کـرم خودت واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ و مهیا کن مرا در ن روز برای انجام سپاسگزاریت به کـرم خودت یـا أبْصَرَ النّاظرین ای بیناترین بینایان شرح فرازهای دعا: «اللهمّ قوّنی فیهِ علی إقامَةِ أمْرِکَ » : خدایا به من قوه بده تا در ماه رمضان بتوانم به خوبی عبادت و امر تو را اطاعت کنم. عبادت قوه می‌خواهد و قوه عبادت غیر از قوه جسمانی است. اللَّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَی إِقَامَةِ أَمْرِکَ خدایا به من قوت بده که در ماه رمضان خوب عبادت کنم و امر تو را اطاعت کنم ؛ نباید فراموش کرد قوّت عبادت غیر از قوّت بازو است. امام زین‌العابدین علیه‌السلام در دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه چنین با خداوند مناجات می‌فرمایند؛ ”واعنا علی صیامه”‌ یعنی ”خدایا مرا برای روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان یاری فرما”‌ که اگر به مفهوم آن توجه نماییم می‌بینیم اولاً به پا داشتن روزه در ماه مبارک رمضان همان اقامه امر خداوند در این ماه می‌باشد، آن هم روزه واقعی که در دعای روز اول مختصراً در مورد آن شرحی داده شد، که مجدداً برای فهم بیشتر، اشاره می‌نماییم به ادامه دعا که آن حضرت می‌فرمایند: ”بکف الجوارح عن معاصیک”‌ یعنی ”ما را یاری کن تا بتوانیم اعضای بدن خود را از آلوده شدن به گناه و آنچه مورد پسند تو نیست بازداریم”‌ که این قسمت از دعا نیز نشان دهنده این است که روزه واقعی تنها پرهیز از خوردن و آشامیدن نمی‌باشد بلکه تمام اعضا و جوارح انسان باید روزه دار باشد و امر به روزه نیز از طرف خداوند امر به روزه واقعی می‌باشد، ثانیاً برای انجام دادن هر امری نیاز به نیرو و قوه الهی داریم چرا که ”لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم”‌ ”نیست نیرو و قوتی مگر (از طرف) خداوند بلند مرتبه و بزرگ”‌ و اگر خداوند در این امر ما را یاری نکند به واقع ما در انجام اعمال (چه عبادی و غیر عبادی) با شکست مواجه خواهیم شد. پس در این روز از خداوند می‌خواهیم که ما را در انجام اوامرش نیرو و قوت بخشیده و یاریمان نماید . سال‌ها پیش در مشهد پیرمردی بود بالای صد سال عمر داشت ولی نمازهایش را ایستاده می‌خواند ! همان پیرمرد یک بار سبک را به زور بر می‌داشت بنابراین قوت عبادت غیر از قوت بدن است . توان امیرالمؤمنین الهی بود: امیر المومنین نان خشک را نمی‌توانست بشکند، ولی قلعه خیبر را فتح کردند و آن رشادت‌ها را آفریدند و یاران ایشان گفتند : شما با این شجاعت و ... چطور نان خشک را نمی‌توانید بشکنید، حضرت فرمودند: آن به قوه روحانی بود و این به قوه جسمانی است .1 لذا این دو قوه با هم دیگر تفاوت دارد، پس ممکن است شخصی شصت ساله باشد، ولی قوت عبادت او از جوانان بیشتر باشد لذا در ماه رمضان از خدا درخواست کنید که قوه عبادت به شما بدهد . در دعای کمیل هم این دعا از خدا خواسته می‌شود که « قَوّ عَلی خِدمَتِکَ جَوارحی »2 چرا خیر و برکت کم شده است: در قدیم پدران ما دو ساعت به اذان برای عبادت در اتاقی خلوت می‌کردند و یک ساعت بعد از آفتاب از خلوت گاه خود بیرون می‌آمدند و دنبال کسب و کار می‌رفتند ؛ تاجرهای ما هم این طوری بودند ! دعا می‌خواندند ؛ زیارت عاشورا می‌خواندند و... بعد به محل کسب می‌رفتند ولی الآن چه....... ؟! لذا خیر و برکت هم کم شده است . وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاَوَةَ ذِکْرِکَ خدایا در این ماه رمضان یک درخواست دیگر هم از تو دارم و آن این است که حلاوت و شیرینی یاد خودت را به من بچشانی ؛ که اگر این‌طور شد ؛ دعای کمیل خواندن هم مزه پیدا می‌کند ؛ دعای ابوحمزه خواندن هم مزه پیدا می‌کند ؛ دعای افتتاح مزه می‌کند ؛ روزه ماه مبارک رمضان مزه می‌کند و... بدانیم که عبادت هم مزه دارد . در روایت وارد شده است اگر عالمی به علمش عمل نکند کم‌ترین عذابی که خدا برای او در نظر می‌گیرد این است که حلاوت و شیرینی مناجات با خدا از او گرفته می‌شود « إِنَّ أَدْنَی مَا أَنَا صَانِعٌ بِهِمْ أَنْ أَنْزِعَ حَلَاوَةَ مُنَاجَاتِی عَنْ قُلُوبِهِمْ »3پس دعا و عبادت مزه دارد . وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ خدایا به کرمت به من توفیق اداء شکرت را بده شکر به چه معنا است آیا صرف گفتن« الهی شکر» گفتن است ؟تشکر از خداوند است؟ شکر یعنی اینکه نعمت‌هایی که خداوند تبارک و تعالی به من داده است را درست و بجا مصرف کنم ؛ در مسیر طاعت و بندگی‌اش استفاده کنیم نه در راه معصیت و نافرمانی .
( ) اللَّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَى إِقَامَةِ أَمْرِکَ وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاَوَةَ ذِکْرِکَ وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ وَ احْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَ سِتْرِکَ یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِین ؛ البلدالأمینوالدرعالحصین ص : 219 ؛ در بعض مجامع روایی بجای «ابصر الناظرین» عبارت « یا خَیْرَ النَّاصِرِینَ» آمده است. خدایا، مرا در این روز براى اقامه و انجام فرمانت قوت بخش، حلاوت و شیرینى ذکرت را به من بچشان و براى اداى شکر، خود به کرمت مهیا ساز و در این روز به حفظ و پرده پوشى مرا از گناه محفوظ دار، اى بصیرترین بینایان عالم. اقامه امر خدا قوت می‌خواهد: اللَّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَى إِقَامَةِ أَمْرِکَ خدایا مرا قدرت بده که امر تو را اقامه کنم. این چه امری است که می‌خواهیم آن را اقامه کنیم؟ در واقع امر الهی در سطح جامعه است و اشاره به حکومت و ولایت معصوم‌(ع) یا هر درجه‌ای از درجاتی که در حکومت الهی قائل هستیم می‌باشد. در قرآن آمده است " وَ أَمْرُهُمْ شُورى بَیْنَهُم، آیه 38 سوره مبارکه شوری" اشاره به زندگی اجتماعی دارد ، گاهی امر الهی و اقامه امر خدا، به زندگی فردی مربوط می‌شود، خدایا این قدرت را به من بده که بتوانم امر تو را اقامه کنم ؛ کلمه " قوّنی " معمولا در جایی گفته می‌شود که انسان یک چیزی دارد و می‌خواهد آن را تقویت کند، در حالی که درباره انسان ها و هر موجود عالم امکان، نمی‌توان گفت که او چیزی دارد و حال می خواهد تکمیلش کند پس این اشاره به این مطلب دارد: که خدایا تو اصل و حقیقتی به ما داده‌ای و از تو می‌خواهیم که تکمیل کننده و تقویت کننده‌اش را هم خود عطا کنی. یک شبانه‌روز رکوع: وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاَوَةَ ذِکْرِکَ خدایا به ما شیرینی ذکر خودت را بچشان؛ این دعا از دعاهای بسیار مهم است، اساس زندگی انسان و سعادت او در وصل به حضرت حق است ؛ او کمال مطلق است و هر موجودی با هر درجه ای که به ذات احدیت وصل می شود، به کمال رسیده است. یکی از تجلّیّات وصل به ذات حضرت احدیت، در مقام مناجات و ذکر است ؛ اگر شخص از این مناجات و ذکر لذت ببرد نعمت بسیار بزرگی است چون می تواند به راحتی ادامه دهد. گاهی انسان تعجب می‌کند وقتی می‌شنود افرادی بوده‌اند رکوع ایشان یک شب طول می‌کشیده، درباره برخی از صحابه ائمه‌(ع) وارد شده است که یک شب در رکوع بودند و می‌گفتند " هذه لیلة الرکوع، این شب رکوع است" و شبی دیگر در سجده بودند و می گفتند "هذه لیلة السجدة؛ این شب سجده است" و انسان تعجب می‌کندکه این‌ها چگونه بوده اند؟ ایشان از مناجات با حضرت حق لذت می بردند ، درباره یکی از بزرگان نقل شده است که او می گفت برای من سئوال بود که چگونه چنین چیزی ممکن است تا اینکه شبی با توجه ذکر " سبحان الله العظیم و بحمده " گفتم و لذت بردم، دو مرتبه گفتم، بیشتر لذت بردم و ادامه دادم، این نعمت؛ نعمت بسیار بزرگی است و این دعا را زیاد بخوانیم. تداوم نعمت‌ها در گرو شکر است: وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ خدایا، به ما نعمت فراوان دادی، نصیب ما کن که شکر این نعمت‌ها را به جا آوریم و سپاس تو را داشته باشم، اگر شکر نعمت نباشد، نعمت‌ها دوام ندارد « ْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی لَشَدیدٌ؛ ابراهیم آیه 7 » به هر حال، شکر است که موجب ادامه و زیادی نعمت است و خود این ادای شکر را هم خدا باید توفیق دهد و اگر توفیق الهی نبود؛ هرگز موفق به شکر نبودیم. خود این توفیق ادای شکر هم نعمت جدیدی است از کرم حضرت حق، که نصیب انسان می‌گردد. خدا چگونه ما را حفظ می‌کند: وَ احْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَ سِتْرِکَ خدایا در این ماه با حفاظت خودت مرا حفظ کن؛ بشر دائما در معرض انواع مصیبت‌هاست، ولی ما خود غافل هستیم، قرآن کریم می فرماید: « وَ هُوَ الَّذی یَتَوَفَّاکُمْ بِاللَّیْلِ وَ یَعْلَمُ ما جَرَحْتُمْ بِالنَّهارِ، سوره انعام ؛ آیه 60»، او خدایی است که شما را در روز حفاظت می‌کند در حالی که می داند چه جنایاتی انجام می دهید، اما حفظتان می کند ، این اجرام سماوی که در سراسر گیتی پراکنده هستند، اگر از اتمسفر بگذرد چقدر می تواند انسان ها را از بین ببرد ، در بعض ادعیه آمده است « بِحِفْظِکَ الَّذِی لَا یَضِیعُ مَنْ حَفِظْتَهُ بِه؛ مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج1، ص: 409» پس از او می خواهیم که با آن حفظی که هر کسی را که می خواهد حفاظت می‌کند، از ما نیز مراقبت کند، با حفاظت خودت و با پوشش خودت ما را حفظ کن ، "پوشش" یا به معنای این است که دیگران عیوب ما را نبینند، یا اینکه ما در حفاظی قرار بگیریم که بلاها به ما نرسد ، و ممکن است به هر دو معنا باشد.
( ) أَللّـهُمَّ قَوِّنى فيهِ عَلى اِقامَةِ أَمْرِكَ وَ أَذِقْـنى فـيهِ حَــلاوَةَ ذِكْـرِكَ وَ أَوْزِعْنى فيهِ لاِدآءِ شُكْرِكَ بِكَرَمِكَ وَاحْفَـظْنى فيهِ بِحِفْـظِكَ وَ سِتْرِكَ يـا أَبْصَـرَ النّـاظِـرينَ . فرازهای این دعا عبارت است از: اقامه امر خدا شیرینی یاد خدا شکر نعمت در پناه رعایت «الله» اقامه امر خدا: «عبد» و «اطاعت»، قرين همند و بنده خدا بودن، گوش به فرمان بودن را مى طلبد. فرمان خدا، اجرا مى خواهد و اجراى «فرمان»، «نيرو» لازم دارد. هم قوّت بدنى و هم قدرت فكرى و هم تصميم و اراده جدّى، تا سخن خدا در روى زمين حاكم شود و فرمان حق، برزمين نماند. روزه گرفتن، خود يكى از اين فرمان هاست و خداوند فرمان داده كه «بنده»، براى «آزاد» شدن از بند عادت و روزمرّگى، برنامه خاصّى را در اين ماه خودسازى به اجرا درآورد. روزه گرفتن، هم توانِ بدنى و استطاعت و بنيه لازم دارد، و هم قوّت اراده، و تصميمى استوار و محكم. در حديث امام صادق عليه السلام است كه: هرگز بدنى از آنچه كه نيّت بر آن استوار شده، ضعيف نمى شود: «لايَضْعُفُ بَدَنٌ عَمّا قَوِيَتْ عَلَيهِ النِّيَّةُ». و اگر روزه گرفتن در رمضان، آسان به نظر مى آيد و تحمّل تشنگى و گرسنگى بيش از مواقع ديگر ممكن است، يك مقدار هم به خاطر همين تصميم و اراده است. خداوند قدرت و قوّتمان دهد تا به آنچه كه «امر» كرده، عمل كنيم و در راه «اقامه» آن، كوشا باشيم. آنچه مهمّ است، برپائى اوامر خداست. امر خداوند به چيست؟ به نماز و روزه، به جهاد و حجّ، به امر به معروف و نهى از منكر، به ايثار و مواسات، به دشمن ستيزى و دوست نوازى، به قسط و عدل و برابرى در برابر قانون، به اجراى حدود الهى در جامعه و به جلوگيرى از فساد و فحشا و منكرات. بايد اينها در جامعه اسلامى «پياده» و «اجرا» و «اقامه» شود و فرمان الهى در تمام زواياى زندگى، در تمام ادارات و وزارتخانه ها، نهادها و ارگانها، مؤسسه ها و شركت ها، خانه ها و مدارس، بازارها و بيمارستانها و دانشگاهها و... حاكم گردد. در اين صورت است كه امر خدا، اقامه گشته است و اين كار، نيرو و قدرت اجرايى فردى و حكومتى مى خواهد. شيرينى ياد خدا: ياد خدا كردن، لذّت و حلاوتى دارد، امّا براى كسى كه به گنج «معرفت»، دست يافته باشد. «ذكر» بى معرفت، جز تكرار كلماتى بر زبان نيست و اگر كسى خدا را شناخت، به او عشق مى ورزد و دمادم از او ياد مى كند. شناخت، محبت آور است، و محبت و عشق، عاشق و دوستدار را به نام و ياد محبوب، مأنوس و دلگرم مى كند. كسى را كه خدا بر دل او تجلّى كند و نور حق بر قلبش بتابد، به جهانى وسيع و نورانى چشم مى گشايد. پرتو ياد خدا گر دهد آرايش دل بگذرد عمر تو در سايه آسايش دل ثروت و مال نبخشد به دل آرام و قرار كه از آن زاد پريشانى و آلايش دل هست تنها به خداوند قسم، ياد خداى مايه رحمت و آرامش و آسايش دل[1] و اين سخن قرآن است كه: «ألا بِذِكرِاللّه ِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ»،[2] آرامش دلها در سايه ياد خداست. مگرنه اينكه عاشق، از شنيدن نام معشوق، لذّت مى برد، مگرنه اينكه دوستدار، با ياد دوست، خوش است و در هر چيز، جمال رخ يار را مى بيند، و به هرجا كه مى نگرد... كوه و در و دشت، نشان از «او» مى بيند؟ طبيعى است كه بنده خالص خداوند هم، از ياد خدا و ذكر حق، لذّتى مى برد كه با لذّت هاى ديگر قابل مقايسه نيست. خواجه عبداللّه انصارى گويد: الهى... غمها، با ياد تو، سرور است و شادى ها، بى ياد تو غرور است نيز مى گويد: مست توام، از جرعه و جام آزادم مرغ توام، از دانه و دام آزادم مقصود من از كعبه و بتخانه تويى ورنه من از اين هر دو مقام آزادم شكر نعمت: شكر، گام دوّمى است، كه قدم اوّل آن، شناخت نعمت است. شكر، بر نعمت است و تا نعمت را نشناسى، شكر كردن از دل، بر زبان نخواهد آمد. ما، غرق نعمتيم. نعمت سلامتى و عافيت، نعمت خرد و انديشه، نعمت ايمان و اسلام و محبت اهل بيت، نعمت آزادى از ستم و طواغيت و برخوردارى از فرهنگ شهادت طلبى، نعمت جمهورى اسلامى و استقلال، نعمت رهبرى و ولايت فقيه، و... هزاران نعمتِ آشكار و نهان. به فرموده خدا: «اگر بخواهيد نعمتهاى خداوند را بشماريد، نخواهيد توانست»[3] پس، شكر نعمتها هم آنگونه كه شايد و بايد، در توان و قدرت ما نيست. سعدى گفته است: از دست و زبان كه برآيد كز عهده شكرش به در آيد؟ ما، در نفس نفس مان، مديون خداييم و به قول سعدى، در هر نفسى دو نعمت موجود است و بر هر نعمتى شكرى واجب...
( ) بسم الله الرحمن الرحیم اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَةِ أمْرِکَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ یـا أبْصَرَ النّاظرین. ترجمه: خدایا نیرومندم نما در آن روز به پا داشتن دستور فرمانت وبچشان در آن شیرینى یادت را ومهیا کن مرا در آنروز راى انجام سپاس گذاریت به کـرم خودت نگهدار مرا در این روز به نگاه داریت وپرده پوشى خودت اى بیناترین بینایان. فراز اول توفیق الهی: اللهم قونی فیه علی اقامة أمرک در این فراز از دعا از خداوند نیروی انجام دستورات و اطاعت از فرامین الهی را می طلبیم؛ یعنی توفیق خواستن از خداوند متعال حضرت شعیب ع در جواب قوم خود می گوید: و ما توفیقی الا بالله علیه توکلت و الیه انیب: و توفیق من جز به خدا نیست ؛ بر او توکل کردم و به سوی او باز می گردم.هود 88 امام جواد ع می فرماید: المومن یحتاج الی ثلاث خصال: توفیق من الله و واعظ من نفسه و قبول ممن ینصحه حضرت علی ع می فرماید: التوفیق من جذبات الرب یعنی: توفیق از کشش های پروردگار است؛ پس: توفیق توجه خاصه ی پروردگار به مومن است جهت با میل و رغبت انجام دادن دستورات و فرامین الهی و اعمال صالحه؛ و ترک محرمات الهی؛ با توفیق الهی انجام دستورات الهی و ترک محرمات آسان می گردد. امام باقر در پاسخ به سوال از معنای جمله : لا حول و لا قوة الا بالله - حضرت فرمودند: معناه لا حول لنا عن معصیة الله إلا بعون الله، و لا قوة لنا علی طاعة الله إلا بتوفیق الله عز وجل یعنی: معنایش این است که ما حول و قدرت روی گرداندن از معصیت خدا نداریم ، مگر به یاری خدا، و قوت و توانایی بر طاعت و انجام دستورات خدا نداریم ، مگر با توفیق خداوند عز و جل. خداوند در سوره آل عمران آیه 160 می فرماید: إن ینصرکم الله فلا غالب لکم و إن یخذلکم فمن ذا الذی ینصرکم من بعده و علی الله فلیتوکل المومنون یعنی: اگر خدا شما را یاری کند هیچ کس بر شما غالب نخواهد شد و اگر وا گذاردتان چه کسی بعد از او شما را یاری خواهد کرد؟ و مومنان باید به خدا توکل کنند. حضرت جواد الأئمه ع می فرماید: الثقة بالله تعالی ثمن لکل غال و سلم إلی کل عال یعنی: تکیه و اعتماد به خدا بهاء و ارزش و قیمت هر چیز گران بهایی است و نردبان هر بلند پایه گی هست. توفیق و توکل و تکیه به قدرت خدا فقط؛ کلید های سعادت دنیوی و اخروی هستند. و یکی از اوامر الهی روزه هست که از خداوند تبارک و تعالی می خواهیم که به ما توفیق انجام روزه واقعی را عنایت بفرماید و قوت و توانایی بر اطاعت همه ی دستورات الهی و قدرت روی گرداندن از معاصی الهی را عنایت بفرماید. و اذقنی فیه حلاوة ذکرک حقیقت ذکر پیامبر اکرم ص می فرماید: من أطاع الله عز وجل فقد ذکر الله و إن قلّت صلاته و صیامه و تلاوته للقرآن ؛ یعنی: هر کس خداوند را اطاعت کند و از او فرمان برد خدا را یاد کرده، هر چند نماز خواندن و روزه گرفتن و قرآن خواندن او اندک باشد. انواع ذکر اقسام ذکر به اعتبار فعل ؛ علی ع : الذکر ذکران ذکرٌ عند المصیبة حسنٌ جمیل و أفضل من ذلک ذکر الله عند ما حرم علیک فیکون حاجزاً ؛ یعنی: ذکر دو نوع است، ذکر و یاد خدا در هنگام مصیبت و گرفتاری ها، که نیکو و زیباست ؛ و برتر و افضل از آن ذکر، ذکر و یاد خداوند است در هنگام مواجهه با آنچه بر تو حرام است؛ که این ذکر تو را از ارتکاب به حرام باز می دارد. اقسام ذکر به اعتبار نیت؛ امام صادق ع می فرماید: الذّکر ذکران: ذکرٌ خالصٌ یوافقه القلب و ذکرٌ صارفٌ ینفی ذکرَ غیره. یعنی: ذکر بر دو گونه است: ذکر خالص که با دل سازگار و همراه است و ذکر باز دارنده که یاد هر کس جز او را از دل می برد. اقسام ذکر به اعتبار فاعل: یک:ذکر اعضا و جوارحی، دو: ذکر زبانی سه: ذکر جلی چهار: ذکر خفی یا مخفیانه پنج: ذکر قلبی. در باره ذکر خفی خداوند می فرماید: و اذکر ربک فی نفسک تضرعاً و خفیةً و دون الجهر من القول بالعدو و الآصال و لا تکن من الغافلین. یعنی: و پروردگارت رت در دل خود به تضرع و ترس ، بی آنکه صدای خود را بلند کنی ، هر صبح و شام یاد کن و از غافلان مباش. اعراف 205 پیامبر ص : خیر الذکر الخفی ؛ یعنی: بهترین ذکر ، ذکر خفی و پنهان است. آثار و ثمرات ذکر اثرات زیادی در آیات و روایات برای ذکر بیان شده که به چند تا از آنها اشاره می نماییم: یک: زنده شدن دل، علی ع :فی الذکر حیاة القلوب دو: دوری شیطان، علی ع: ذکر الله مَطردةُ الشیطان؛ یاد خدا باعث راندن شیطان است سه: نیکو شدن اعمال، علی ع: من عمّر قلبه بدوام الذکر حسنت افعاله فی السّر و الجهر ؛ هر که دل خویش را با یاد پیوسته خدا آباد کند، در نهان و آشکار نیک کردار شود چهار: نزول رحمت الهی؛ علی ع: بذکر الله تنزل الرحمة
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30.. (شرح دعاهای روز) 1. ، 2. ، 3. ، 4. ، 5. ، 6. ، 7. ، 8. ، 9. ، 10. ، 11. ، 12. ، 13. ، 14. ، 15. ، 16. ، 17. ، 18. ، 19. ، 20. ، 21. ، 22. ، 23. ، 24. ، 25. ، 26. ، 27. ، 28. ، 29. ، 30. ، •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈•  JOIN🔜 💥 @membariha