❤️❤️ #هیچ کدام را نمیخواهم! نه آغوش های باز خیابانی... و نه #خنده هایی که مفت میبرد ارزشم را...😄 تازه تو را پیدا کرده ام! در هیاهوی این شهر #شلوغ هستند مردهای پرادعا... دوست های به ظاهر خیر خواه...😏 و #دشمنان همیشه حاضر در صحنه! من از تمام این خوشی های پر زرق و برق ، تنها سیاهی #چادرم را دوست دارم ☺️ @mosbat_andishi

💕#بچه که بودیم ثانیه به ثانیه لحظه ها را #زندگی می کردیم لذت هایمان را با تغییر فصل ها منطبق می کردیم تنها غصه‌مان صبح #شنبه و مشقهای تلنبار شده بود #بزرگتر که شدیم، لحظه‌ها و ثانیه‌ها و ساعت‌ها بی‌ارزش #شدند زندگی کردن یادمان رفت آغوش مادر یادمان رفت #یادمان رفت روزی میرسد که دستهایمان بهانه ی دستهای #پینه بسته مردی را می‌گیرند که #جوانیش را سختی ها دزدیدند یادمان رفت خیس شدن زیر باران همان لذت بچگی را دارد یادمان رفت #هیچ چیز و هیچ کس روزهای رفته را برایمان #هدیه نمی آورد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ #ربیع_الاول #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج #کانال‌دلنوشته‌وحدیث @delneveshte_hadis110 <====🔷🌷🔷====>

💕از #عارفی پرسیدند: از این همه #مراقبه و توجه، بخدا چه بدست آورده‌ای؟ جواب داد: #هیچ! امابعضی چیزها را از دست داده‌ام! " #خشم، نگرانی، اضطراب افسردگی، احساس عدم #امنیت و ترس از پیری و مرگ " ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🦋🔷🦋 #ربیع_الاول #مثبت‌اندیشی @mosbat_andishi          🔶🔺🔶

💕زندگی #هرگز به" اگر "و " اما " های تو پاسخ نمی دهد.. زندگی #هیچ نمیگوید؛ نشانت میدهد.. پس ؛ "سلطان" باید ها باش نه "بنده" #شاید ها.. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🦋🔷🦋  🇮🇷 #ایران‌قوی🇮🇷 #مثبت‌اندیشی @mosbat_andishi          🔶🔺🔶

#دلانه🍀 💠حکایتی بسیار زیبا و خواندنی خانه‌ی #دوستم غوغایی بود. باباجان، پدر دوستم، شب خوابیده بود و صبح دیگر بیدار نشده بود. همه در ناباوری عمیقشان #سوگواری می‌‌کردند و به سر و صورت خودشان می‌زدند اما هیچ‌کس کاری نمی‌کرد. می‌دانید... #تشریفات، خاکسپاری، پذیرایی... طبیعی هم هست. هیچ‌کس تصورش را نمی‌کند که این شتر روزی در خانه‌ی خودش خواهد خوابید، و در چنین روزی باید به چه چیز‌هایی‌ فکر کند. ناگهان آقای همسایه #پیدایش شد. خیلی‌ آرام و متین آمد، جلوی مادر دوستم روی زمین زانو زد و گفت اجازه بفرمایید کارها رو من انجام بدم. همسرتون  به من وصیت کرده و من از خواسته‌های ایشان اطلاع دارم. و آقای همسایه کارها را #دست گرفت. همسر و فرزندانِ خودش را بسیج کرد. غیر از صاحبان عزا به هر کسی‌ مسئولیتی داد. و خلاصه #مراسم تا روز آخر مرتب و منظم و آبرومندانه برگزار شد. یک روز به دوستم گفتم خوشا به سعادتِ باباجانت که دوست و رفیقی این‌چنین #صمیمی‌ و جانی داشتند، انگار خودش صاحب عزاست. دوستم گفت: راستش ما هم از این رفاقت خبری نداشتیم. باباجانِ من اهل #دوست و رفیق بازی نبود. خانه‌ای بود. ولی‌ یکی‌ دو بار در پارک روبه‌روی خانه آقای همسایه را دیده بودم کنارِ باباجان روی نیمکتی نشسته‌اند و گپ می‌‌زدند. #همین... اینها را گفتم تا هرکدام برای خودمان یک آقای همسایه آرزو کنیم. یکی‌ که سر وقت به دادمان برسد. جلویمان بنشیند‌، بگوید نگران #هیچ چیزی نباش. بگوید همه‌چیز را بگذار به عهده‌ی من. یک آقای همسایه که بعد از یک پیاده‌روی نیم‌ساعته #دوستمان داشته باشد. چه در زندگی‌، چه در مرگ... آن هم بی‌ هیچ منتی. آخرین سطر: قدر آدم‌های #ساده و بی‌‌شیله‌پیله‌ی زندگی‌‌تان را بدانید. همان‌ها که قادرند روی نیمکتِ یک پارک، از آخرین #وصیت خود صحبت کنند... ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج #دلنوشته‌و‌حدیث eitaa.com/joinchat/3848601639C18dab506c9 🏴🏴🏴🏴