❒به نظر میرسد قاعدتاً باید کسی که دوست داریم را بیش از همه مراقبت کنیم ولی چرا برخی از ما چنین نیستیم؟ چرا گاهی درست همانی را که دوست داریم بیش از همه آزار میدهیم؟ الگوی ارتباطی این افراد چنین است که گویی با دیگران بسیار مهربانتر و مراقبت گرانه تر از معشوقشان هستند.
❒برای فهم این تعارض باید از #وینیکات یاری بگیریم. او برای توضیح چنین وضعیتی ما را به دوران کودکی میبرد تا به ما بگوید که کجای زندگی گیر کرده ایم که چنین اتفاقی می افتد.
❒او میگوید نوزاد درک درستی از وضعیتی که در آن است را ندارد و ناامنی و احساس تعلیقی که در هر لحظه تجربه میکند او را وادار میکند تا پایداری وضعیتها را بسنجد. ابزار ابتدایی نوزاد برای سنجش امنیت دنیای بیرون #پرخاشگری است.
❒ برای مثال شیر خوردن یک وضعیت «خوب» است و او نیاز دارد بفهمد این وضعیت خوب چقدر میتواند دوام داشته باشد. برای این کار نوزادان غالباً پستان مادر را گاز میگیرند. این احتمالاً تجربه ای آشنایی برای مادران است پستان مادر اولین قربانی سنجش امنیت دنیاست.
❒پرخاشگری کودک معطوف میشود به همان منبع تامین کننده و همان منبع رهایی بخش پرخاشگری کودک معطوف میشود به ابژه ای که به او #عشق می ورزد.
❒پاسخ مادر به چنین وضعیتی تعیین کننده است مادری که درد این گاز گرفتن را تحمل میکند این پیام را به نوزادش میدهد که دنیای «خوب» بیرونی پایدار است حتا اگر گاهی به آن خشم بورزی مادری که نتواند این گاز گرفتن را تحمل کند و با پرخاشگری به نوزاد پاسخ دهد یا او را از ادامه شیر خوردن محروم کند گویی این پیام را به کودک میدهد که نه تنها دنیای خوب بیرونی ناپایدار است بلکه میتواند به آنی تبدیل شود به فضایی بسیار نا امن و تهدید کننده
❒وینیکات به ما میگوید دلیل اینکه ما به کسانی که دوست داریم آزار میرسانیم این است که پایداری «ابژه در روان ما نهادینه نشده است. به خاطر این است که ما هر لحظه انتظار میکشیم که وضعیت خوب از بین برود.
❒چنین فردی در بزرگسالی وقتی با کسی مواجه میشود که او را دوست دارد، اول تلاش میکند بفهمد چقدر پایدار است پایداری او به ما نشان خواهد که چقدر میتوانیم به او تکیه کنیم چراکه ابژه های عشق اولیه ما در این آزمون پیروز بیرون نیامده اند و ما نیاز داریم که همواره آدمهایی که به ما نزدیک می شوند را به این شکل بیازماییم.
@moshavereh_salamat_ravan
『والدین بی کفایت』
❒هیجان ها و خشم ها همگی معنایی دارند . گریه کردن ، خندیدن یک فرد را باید در کلیت جهان مراجع درک کرد . زندگی رابطه ای ما به قول مدارد باس در بدن ما مشهود است. چهره کودک را نگاه کنید مضطرب است. به قول مدارد باس چهره کودکان زندگی رابطه ای را نمایش می دهند و وقتی بزرگتر شدند رویا ها پرده سینما زندگی رابطه ای او هستند .
❒در کتاب روانشناسی تخیل ژان پل سارتر اشاره شده که این جیغ کشیدن ها خود معنایی دارند.«بیماری به هیچ وجه خود را در علائم نشان نمی دهد؛ علائم بیشتر به چیزی اشاره دارند که «پشت » آنها پنهان شده است. »
🎩 لودویگ بینزوانگر
❒رفتار مادر با کودک آزار دهنده می باشد ویا نمیداند که با سخره گرفتن بیجا رابطه با فرزندش چقدر شکاف بر می دارد هر پدر و مادر بی خردی کودکان خود را بیمار می کنند. و اولین جمع آسیب زا به سخن آر دی لینگ خانواده می باشد.
❒ طرح جهان مراجع را باید در کردار و کلام مراجع درک کرد پشت این علائم ها جهان مراجع پنهان است. دنیای مراجع اختلال نیست همه ما طرح جهانی داریم اما اختلال زمانی رخ می دهد که فرد اسیر جهان خود می شود مانند سایکوز ها که در دنیای خود محدود هستند.
❒در تحلیل دازاین لودویگ بینزوانگر، باید به سایر جهان ها و امکان های هستی گشوده بود. واگر براساس دید مِدارد باس به این کودک معصوم نگاه کنیم شاهد درد کشیدن او هستیم ( تاثیر درد در اندام های بیرونی ) این کودک در حال هیستریا شدن است و احتمالا در آینده هیستریک می شود و انواع درد و مرض های جسمانی را نیز تجربه خواهد کرد . این مادر برای کودک معجونی است میان مادری کردن و نا مادری کردن.
❒این کودک احساس هایی دوگانه دارد، خوشحالی و ناراحتی ونیز احساس خشم و نفرت، اما از طرفی هم مادرش را دوست دارد ویا ممکن است کودک دوست داشته باشد به مادر خودش آسیب بزند(ملانی کلاین)؛ نوزاد ها اولین خشم هارا با مدفوع کردن و گاز گرفتن سینه مادر در موقع شیر خوردن نشان می دهند .
#ملانی_کلاین #لودویگ_بینزوانگر #روان_درمانی #روانشناسی_کودکان #وینیکات
✍ آموزش کامل #EFT در جامعه ی درمانگران #هیجان_مدار آسیایی (A.S.E.F.T) :
『برای مادر』
❒مادر بسان آونگی است بین داشتن ونداشتن وچه تلخ است نداشتن این داشتن ...!
❒همه تلاش ها برای مادر خوب بودن است اما کسی در این مسیر بی نقص نیست و نمیتواند مدعی کمال باشد خواسته یا ناخواسته زخمی هست بر تنمان وتنشان (فرزندان)...وقبل از هر اموختنی باید بیاموزیم مواجه با خودمان را برای التیام آن زخمها...
❒یکی از مهم‌ترین مفاهیم و دریچه‌هایی که وینیکات برای ما گشود،مفهوم آغوش روانی‌ست…مادری که ورای حضور جسمانی و فیزیکی خود و فرزندش، به نیازها و دنیای ذهنی او “علاقه‌مند “ و “کنجکاو” است…
✍فرزندش را موجودی دارای ذهن می‌داند و با درآغوش کشیدن دنیای ذهنی و روانی او و بازخوردهای متناسب، توجهش را به او نشان میدهد…
#مادر_ به_اندازه کافی #وینیکات
#ملانی_کلاین